....Το θέατρο είναι ένα απ’ τα πιο εκφραστικά και χρήσιμα μέσα για το χτίσιμο μιας χώρας και το βαρόμετρο που δείχνει την ακμή και την παρακμή της. Ένα θέατρο ευαίσθητο και καλά προσανατολισμένο σ’ όλα τα είδη του, από την τραγωδία ως το κωμειδύλιο, μπορεί ν’ αλλάξει μέσα σε λίγα χρόνια την ευαισθησία του λαού· κ’ ένα θέατρο εξαρθρωμένο, που αντί να ’χει φτερά φοράει τσόκαρα, μπορεί να εξαχρειώσει και ν’ αποκοιμίσει ένα ολόκληρο έθνος.....
.....Είναι καιρός που πήρα τη σταθερή
απόφαση να αποκρούω κάθε είδους τιμητικές εκδηλώσεις, γεύματα και πανηγυρισμούς
που γίνονται για το ταπεινό πρόσωπό μου· Πρώτο, γιατί νιώθω πως κάθε τι
παρόμοιο βάζει ένα λιθαράκι στο φιλολογικό μας τάφο και δεύτερο, γιατί διαπίστωσα
πως δεν υπάρχει πιο δυσάρεστο πράγμα από έναν ψυχρό λόγο προς τιμή μας ούτε και
πιο θλιβερή στιγμή απ’ το οργανωμένο χειροκρότημα, ακόμα κι όταν είναι
καλόπιστο,
Εξάλλου, πιστεύω πως γεύματα επίσημα και περγαμηνές φέρνουν δυστυχία και κακοτυχιά στον άνθρωπο που τα δέχεται. Κακοτυχιά και δυστυχία γεννάει η βολική στάση των ''φίλων'' που σκέφτονται: «Τώρα ξοφλήσαμε μαζί του»....
....Ένας λαός που δε βοηθάει και δεν υποστηρίζει το θέατρό του, αν δεν είναι νεκρός, είναι ετοιμοθάνατος. Όπως και το θέατρο που δεν αποδίδει τον κοινωνικό παλμό, τον ιστορικό παλμό, το δράμα των ανθρώπων και το ειδικό χρώμα της πατρίδας και του πνεύματός της με το γέλιο ή με το δάκρυ, δεν έχει δικαίωμα να λέγεται Θέατρο....
....Χρειάζεται για να επιβάλλεσαι στο Κοινό με το οποίο πρέπει να διαφωνήσουμε και σε πολλές περιπτώσεις να το προκαλέσουμε.
Το θέατρο πρέπει να επιβάλλεται στο Κοινό κι όχι το Κοινό στο Θέατρο.....
...Σ’ όλα τα θέατρα απ’ το πιο φτωχικό ως το πιο μεγαλόπρεπο θα πρέπει να γραφτεί η λέξη Τέχνη στην αίθουσα και στα καμαρίνια. Γιατί αν δε γίνει αυτό, το μόνο που μένει είναι να βάλλουμε τη λέξη Εμπόριο ή κάποια άλλη που δεν τολμώ να πω....
...Θέατρο είναι η ποίηση που βγαίνει από το βιβλίο και γίνεται κάτι το ανθρώπινο. Και τότε μιλάει και φωνάζει, κλαίει κι απελπίζεται. Το θέατρο απαιτεί απ’ τα πρόσωπα που βγαίνουν στη σκηνή να ’χουν «ένδυμα ποιητικό» και ταυτόχρονα ν’ αφήνουν να φαίνονται τα κόκαλά τους, το αίμα τους....
...Κάθε θέατρο, προχωρεί με το ρυθμό της εποχής του, συγκεντρώνοντας τις συγκινήσεις, τους πόνους, τους αγώνες, τα δράματα της εποχής του. Το Θέατρο πρέπει να συλλαμβάνει το συνολικό δράμα της σύγχρονης ζωής. Ένα θέατρο παλιό, θρεμμένο μόνο με τη φαντασία, δεν είναι θέατρο...
...Για να στοχαστεί και για να νιώσει ο δημιουργός τα πιο ευγενικά ιδανικά της ανθρωπότητας, οι καιροί μας είναι οι καλύτεροι. Ο τύπος όμως του καλλιτέχνη θερμοκήπιου πεθαίνει από έλλειψη ζεστασιάς και προσοχής. Ο δημιουργός χει ανάγκη από ζεστασιά, έχει ανάγκη από τον έπαινο που συντελεί στην εκκόλαψη του δημιουργικού του έργου....
...Ας λένε, το θέατρο δεν έχει παρακμάσει. Ο παραλογισμός, η παρακμή του θεάτρου, βρίσκεται στην οργάνωσή του… Το ότι κάποιος κύριος, μόνο και μόνο γιατί διαθέτει κάμποσα εκατομμύρια, ορθώνεται και γίνεται τιμητής και νομοθέτης του θεάτρου, είναι μια αβάσταχτη ντροπή. Είναι μια τυραννία που, όπως όλες οι τυραννίες, δεν οδηγεί παρά στην καταστροφή....
...Το θέατρο πρέπει να κερδίσει τη μάχη, γιατί δεν έχασε το κύρος του. Οι συγγραφείς άφησαν το Κοινό ν’ ανέβει στο κεφάλι τους γιατί συνέχεια το καλοπιάνουν...
...Ελπίζω για το θέατρο πως θα ’ρθει κάποτε το φως από ψηλά, από τη «γαλαρία». Όταν το Κοινό του τελευταίου εξώστη κατεβεί στην πλατεία, όλα θα βρουν τη λύση τους. Όσα λέγονται για «παρακμή του θεάτρου» μου φαίνεται πως είναι ηλιθιότητες. Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που δεν έχουν δει θέατρο. Το Κοινό της «γαλαρίας» δεν έχει δει «Οθέλλο», ούτε «Άμλετ», ούτε τίποτα, είναι φτωχό. Όμως πόσο καλά ξέρει να βλέπει όταν του δοθεί η ευκαιρία...
...Είναι φανερό πως το θέατρό μου αρέσει στο Κοινό. Στο Κοινό που μ’ άρέσει κ’ εμένα: εργάτες, άπλοί χωρικοί, ως κι από τα πιο μικρά χωριουδάκια, οι φοιτητές κ’ οι άνθρωποι που δουλεύουν και σπουδάζουν. Στους νέους των καλών οικογενειών και στους κομψευόμενους που δεν έχουν τίποτα μέσα τους, δεν τους πολυαρέσει μα δε με νοιάζει. Έρχονται και φεύγουν λέγοντας: «Λοιπόν, δεν είναι κακή η δουλειά τους».....
...Στον κόσμο δεν παλεύουν πια ανθρώπινες μα υπερκόσμιες δυνάμεις. Μπροστά μου βάζουν σε μια ζυγαριά το αποτέλεσμα αυτής της πάλης. Απ’ τη μια μεριά ο πόνος σου κ’ η θυσία σου, απ’ την άλλη τη δήθεν δικαιοσύνη, ας είναι, με την αγωνία του περάσματος σ' ένα μέλλον που προαισθανόμαστε μα που αγνοούμε, εγώ, μ’ όλη μου τη δύναμη κατεβάζω τη γροθιά μου σ’ αυτό το δεύτερο τάσι της ζυγαριάς....
Εξάλλου, πιστεύω πως γεύματα επίσημα και περγαμηνές φέρνουν δυστυχία και κακοτυχιά στον άνθρωπο που τα δέχεται. Κακοτυχιά και δυστυχία γεννάει η βολική στάση των ''φίλων'' που σκέφτονται: «Τώρα ξοφλήσαμε μαζί του»....
....Ένας λαός που δε βοηθάει και δεν υποστηρίζει το θέατρό του, αν δεν είναι νεκρός, είναι ετοιμοθάνατος. Όπως και το θέατρο που δεν αποδίδει τον κοινωνικό παλμό, τον ιστορικό παλμό, το δράμα των ανθρώπων και το ειδικό χρώμα της πατρίδας και του πνεύματός της με το γέλιο ή με το δάκρυ, δεν έχει δικαίωμα να λέγεται Θέατρο....
....Χρειάζεται για να επιβάλλεσαι στο Κοινό με το οποίο πρέπει να διαφωνήσουμε και σε πολλές περιπτώσεις να το προκαλέσουμε.
Το θέατρο πρέπει να επιβάλλεται στο Κοινό κι όχι το Κοινό στο Θέατρο.....
...Σ’ όλα τα θέατρα απ’ το πιο φτωχικό ως το πιο μεγαλόπρεπο θα πρέπει να γραφτεί η λέξη Τέχνη στην αίθουσα και στα καμαρίνια. Γιατί αν δε γίνει αυτό, το μόνο που μένει είναι να βάλλουμε τη λέξη Εμπόριο ή κάποια άλλη που δεν τολμώ να πω....
...Θέατρο είναι η ποίηση που βγαίνει από το βιβλίο και γίνεται κάτι το ανθρώπινο. Και τότε μιλάει και φωνάζει, κλαίει κι απελπίζεται. Το θέατρο απαιτεί απ’ τα πρόσωπα που βγαίνουν στη σκηνή να ’χουν «ένδυμα ποιητικό» και ταυτόχρονα ν’ αφήνουν να φαίνονται τα κόκαλά τους, το αίμα τους....
...Κάθε θέατρο, προχωρεί με το ρυθμό της εποχής του, συγκεντρώνοντας τις συγκινήσεις, τους πόνους, τους αγώνες, τα δράματα της εποχής του. Το Θέατρο πρέπει να συλλαμβάνει το συνολικό δράμα της σύγχρονης ζωής. Ένα θέατρο παλιό, θρεμμένο μόνο με τη φαντασία, δεν είναι θέατρο...
...Για να στοχαστεί και για να νιώσει ο δημιουργός τα πιο ευγενικά ιδανικά της ανθρωπότητας, οι καιροί μας είναι οι καλύτεροι. Ο τύπος όμως του καλλιτέχνη θερμοκήπιου πεθαίνει από έλλειψη ζεστασιάς και προσοχής. Ο δημιουργός χει ανάγκη από ζεστασιά, έχει ανάγκη από τον έπαινο που συντελεί στην εκκόλαψη του δημιουργικού του έργου....
...Ας λένε, το θέατρο δεν έχει παρακμάσει. Ο παραλογισμός, η παρακμή του θεάτρου, βρίσκεται στην οργάνωσή του… Το ότι κάποιος κύριος, μόνο και μόνο γιατί διαθέτει κάμποσα εκατομμύρια, ορθώνεται και γίνεται τιμητής και νομοθέτης του θεάτρου, είναι μια αβάσταχτη ντροπή. Είναι μια τυραννία που, όπως όλες οι τυραννίες, δεν οδηγεί παρά στην καταστροφή....
...Το θέατρο πρέπει να κερδίσει τη μάχη, γιατί δεν έχασε το κύρος του. Οι συγγραφείς άφησαν το Κοινό ν’ ανέβει στο κεφάλι τους γιατί συνέχεια το καλοπιάνουν...
...Ελπίζω για το θέατρο πως θα ’ρθει κάποτε το φως από ψηλά, από τη «γαλαρία». Όταν το Κοινό του τελευταίου εξώστη κατεβεί στην πλατεία, όλα θα βρουν τη λύση τους. Όσα λέγονται για «παρακμή του θεάτρου» μου φαίνεται πως είναι ηλιθιότητες. Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που δεν έχουν δει θέατρο. Το Κοινό της «γαλαρίας» δεν έχει δει «Οθέλλο», ούτε «Άμλετ», ούτε τίποτα, είναι φτωχό. Όμως πόσο καλά ξέρει να βλέπει όταν του δοθεί η ευκαιρία...
...Είναι φανερό πως το θέατρό μου αρέσει στο Κοινό. Στο Κοινό που μ’ άρέσει κ’ εμένα: εργάτες, άπλοί χωρικοί, ως κι από τα πιο μικρά χωριουδάκια, οι φοιτητές κ’ οι άνθρωποι που δουλεύουν και σπουδάζουν. Στους νέους των καλών οικογενειών και στους κομψευόμενους που δεν έχουν τίποτα μέσα τους, δεν τους πολυαρέσει μα δε με νοιάζει. Έρχονται και φεύγουν λέγοντας: «Λοιπόν, δεν είναι κακή η δουλειά τους».....
...Στον κόσμο δεν παλεύουν πια ανθρώπινες μα υπερκόσμιες δυνάμεις. Μπροστά μου βάζουν σε μια ζυγαριά το αποτέλεσμα αυτής της πάλης. Απ’ τη μια μεριά ο πόνος σου κ’ η θυσία σου, απ’ την άλλη τη δήθεν δικαιοσύνη, ας είναι, με την αγωνία του περάσματος σ' ένα μέλλον που προαισθανόμαστε μα που αγνοούμε, εγώ, μ’ όλη μου τη δύναμη κατεβάζω τη γροθιά μου σ’ αυτό το δεύτερο τάσι της ζυγαριάς....
Federiko Garcia Lorca
το κείμενο το πήραμε από το http://theatro-vlepsias.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου