Η μεγαλύτερη αρρώστια: οι αριστεροί λογισμοί

- Γέροντα,  αγωνιώ,  όταν  έχω  να  τακτοποιήσω  ένα  πρόβλημα,  και  δεν  μπορώ  να κοιμηθώ.

- Σ'  εσένα  το  βασικό  πρόβλημα  είναι  οι  πολλοί  λογισμοί.  Αν  δεν  είχες  αυτούς  τους πολλούς λογισμούς, θα μπορούσες να αποδώσεις πολύ περισσότερα και στην διακονία σου και  στα  πνευματικά  σου. Άκου έναν  τρόπο,  για  να  αποφεύγεις  τους  πολλούς  λογισμούς: 

Όταν σου έρχεται στον νου κάτι πού πρόκειται π.χ. να κάνεις αύριο, να λες στον λογισμό σου: 

Αυτή η δουλειά δεν είναι για σήμερα θα την σκεφθώ αύριο. Επίσης, όταν είναι να αποφασίσεις για κάτι, μην ταλαιπωρήσαι με την σκέψη να βρεις το καλύτερο και αναβάλλεις συνέχεια. Διάλεξε κάτι  και  προχώρα.  Άφησε  έπειτα  το  Θεό  να

 φροντίσει  για  τα  παραπέρα.  Προσπάθησε  να αποφεύγεις την σχολαστικότητα, για να μη ζαλίζεις το μυαλό σου. Να κάνεις ό,τι μπορείς-με φιλότιμο και να κινήσαι απλά και με μεγάλη εμπιστοσύνη στον Θεό. Τον υποχρεώνουμε, κατά κάποιον τρόπο, τον Θεό να βοηθήσει, όταν αναθέτουμε το μέλλον και τις ελπίδες μας σ' Αυτόν. Με τους πολλούς λογισμούς κι ένας υγιής άνθρωπος αχρηστεύεται. Ένας πού πάσχει και υποφέρει,  είναι δικαιολογημένος,  αν  στενοχωριέται.  Ένας  όμως  πού  έχει  την  υγεία  του  και  ζαλίζεται και υποφέρει  από  αριστερούς  λογισμούς,  αυτός  είναι  για  δέσιμο!  Να  είναι  μια  χαρά  και  να βασανίζεται με τους λογισμούς του!

Στην  εποχή  μας  ή  μεγαλύτερη  αρρώστια  είναι  οι  μάταιοι  λογισμοί  των  κοσμικών ανθρώπων.  Οι  άνθρωποι  όλα μπορεί  να  τα  έχουν  εκτός  από  καλούς  λογισμούς. 

Ταλαιπωρούνται, γιατί  δεν  αντιμετωπίζουν  τα πράγματα πνευματικά.  Π.χ.  ξεκινάει  κανείς να πάει κάπου, παθαίνει μια μικρή βλάβη η μηχανή του αυτοκινήτου του, και καθυστερεί λίγο να φθάσει στον προορισμό του. Αν έχει καλό λογισμό, θα πει: Φαίνεται, ο Καλός Θεός έφερε  αυτό  το  εμπόδιο,  γιατί  ίσως  θα πάθαινα  κάποιο  ατύχημα,  αν  δεν  είχα  αυτήν  την καθυστέρηση. Πώς να Σε ευχαριστήσω, Θεέ μου, γι' αυτό; και δοξάζει τον Θεό. Ενώ, αν δεν έχει καλό λογισμό, δεν θα αντιμετώπιση πνευματικά την κατάσταση, θα τα βάλει με το Θεό και θα βρίζει: Να, θα πήγαινα νωρίτερα, άργησα, τί αναποδιά! Και Αυτός ό Θεός....Ο άνθρωπος, όταν δέχεται ό,τι του συμβαίνει με δεξιό λογισμό, βοηθιέται. Ενώ, όταν δουλεύει αριστερά, βασανίζεται, λειώνει, παλαβώνει. Μια φορά, πριν από χρόνια, μπήκαμε σε  ένα φορτηγό  πού  είχε  για  καθίσματα  κάτι  σανίδες,  για  να  έρθουμε  από  την Ουρανούπολη στη Θεσσαλονίκη. Μέσα ήταν άνω-κάτω βαλίτσες, πορτοκάλια, ψάρια, βρώμικα καφάσια από ψάρια πού τα επέστρεφαν, παιδιά από την Αθωνιάδα, άλλα  καθιστά, άλλα όρθια, καλόγεροι, λαϊκοί... Ένας λαϊκός ήρθε και κάθισε δίπλα μου. Ήταν και χονδρός και, επειδή κάπως στριμώχθηκε, έβαλε τις φωνές: Τί κατάσταση είναι αυτή!.... Πιο εκεί ήταν ένας  μοναχός  που,  ο  φουκαράς,  ήταν  κουκουλωμένος  μέχρι  επάνω  από  τα καφάσια  και μόνον το κεφάλι του είχε έξω. Εν τω μεταξύ, όπως κουνιόταν το φορτηγό - ο δρόμος ήταν ένας  καρόδρομος  χαλασμένος  -,  έπεφταν  τα  στοιβαγμένα  καφάσια  και  ο  καημένος προσπαθούσε να τα πετάη αριστερά-δεξιά με τα χέρια του, για να μην τον χτυπήσουν στο κεφάλι.  Και  ο  άλλος  φώναζε,  επειδή  καθόταν  λίγο  στριμωχτά.

 -Δεν  βλέπεις,  του  λέω, εκείνος πώς είναι, κι εσύ φωνάζεις;. Ρωτάω και τον μοναχό: Πώς τα περνάς, πάτερ; Κι εκείνος χαμογελώντας μου λέει: Από την κόλαση, Γέροντα, καλύτερα είναι εδώ! Ο ένας βασανιζόταν,  αν  και  καθόταν,  και  ο  άλλος  χαιρόταν, παρόλο που τα καφάσια κόντευαν να τον κουκουλώσουν. Και είχαμε δυο ώρες δρόμο δεν ήταν και κοντά. Ο νους τού λαϊκού γύριζε στην άνεση που θα είχε, αν ταξίδευε με λεωφορείο, και πήγαινε να σκάσει, ενώ ο μοναχός σκεφτόταν  την  στενοχώρια  πού  θα  είχε,  αν  βρισκόταν  στην  κόλαση,  και  ένιωθε  χαρά. Σκέφθηκε:  Σε  δυο  ώρες  θα  φθάσουμε  και  θα  κατεβούμε,  ενώ  οι  καημένοι  στην  κόλαση ταλαιπωρούνται αιώνια. Ύστερα εκεί δεν έχει καφάσια, κόσμο κ.λπ., άλλα είναι κόλαση. Δόξα Σοι ό Θεός, εδώ είμαι καλύτερα.

Γέροντας Παΐσιος