Όταν ο άνθρωπος πονάει για
τον συνάνθρωπό του, ο Θεός κατά κάποιον τρόπο συγκινείται, χαίρεται, γιατί ο
άνθρωπος αυτός, με την αγάπη που έχει, συγγενεύει μαζί Του, και του δίνει θεία
παρηγοριά. Αλλιώς δεν θα μπορούσε να αντέξει τον πόνο για τον συνάνθρωπό του.
- Γέροντα, πως μπορείς να
νιώσεις τον πόνο των άλλων;
- Όταν έχης κι εσύ κάποιον πόνο, σκέφτεσαι τον πόνο
του άλλου, έρχεσαι στην θέση του και πονάς πιο πολύ για ‘κείνον. Ο πόνος ο
δικός σου δηλαδή σε βοηθάει να καταλάβεις τον πόνο των άλλων. Και όταν δέχεσαι
με χαρά τον δικό σου πόνο, δίνεις στους πονεμένους παρηγοριά.
Πάντως άλλο είναι να
μαθαίνεις ότι αρρώστησε κάποιος και άλλο είναι να αρρωσταίνεις ο ίδιος. Τότε
καταλαβαίνεις τον άρρωστο. Άκουγα «χημειοθεραπείες» και νόμιζα ότι είναι
«χημειοθεραπείες», δηλαδή ότι κάνουν στους καρκινοπαθείς θεραπεία με χυμούς, με
φυσικές τροφές! Που να ξέρω; Τώρα όμως κατάλαβα τι ταλαιπωρία είναι.
- Οι χημειοθεραπείες,
Γέροντα, είναι πιο δύσκολες από τις ακτινοβολίες;
- Πιο δύσκολες; Όλα, και
οι ακτινοβολίες και οι χημειοθεραπείες είναι... Το χειρότερο είναι που σου
κόβουν την όρεξη· ενώ πρέπει να φας καλά, δεν μπορείς να φας καθόλου. Και οι
γιατροί σου λένε: «Πρέπει να τρως». Εμ, πως να φας, αφού όλα αυτά σου κόβουν
την όρεξη και σε κάνουν πτώμα! Όταν έκανα ακτινοβολίες, ενώ καιγόμουν, δεν
μπορούσα να πιω καθόλου νερό. Μου ερχόταν να κάνω εμετό, αισθανόμουν απέχθεια
ακόμη και για το νερό
- Γέροντα, αν κάνατε λίγο
νωρίτερα την εγχείρηση...
- Τι νωρίτερα; Εγώ δεν
κάνω προσευχή να περάσει, γιατί έτσι συμπάσχω με τον κόσμο που υποφέρει.
Καταλαβαίνω πιο πολύ τους πονεμένους και συμμετέχω στον πόνο τους. Άλλωστε και
εμένα με ωφελεί πνευματικά. Ζητάω μόνο να μπορώ λίγο να εξυπηρετούμαι και να
εξυπηρετώ. Ό,τι θέλει όμως ο Θεός.
Όταν έχης κάποιο πρόβλημα
στην υγεία σου και δεν σε απασχολεί αυτό, τότε έχεις κατά κάποιον τρόπο το
δικαίωμα να παρακαλείς τον Θεό να βελτιώσει την κατάσταση της υγείας των άλλων.
Αλλά και όποιος δεν έχει δικό του πόνο, ας πονάει τουλάχιστον γι’ αυτούς που
πονούν. «Να πάρω τον γαταδόκκο σου», έλεγαν οι Φαρασιώτες, δηλαδή τον πόνο σου,
το βάσανό σου, το φαρμάκι σου.
- Γέροντα, με τι τρόπο
τον έπαιρναν;
- Με την αγάπη. Όταν με
αγάπη λέει κανείς «να πάρω τον πόνο σου», τον παίρνει. Αλλά, αν τον πάρει, μετά
θέλει πολλή υπομονή, πολλή παληκαριά, πολλή δύναμη, για να τον αντιμετωπίσει.
Έρχονται μερικοί και μου λένε: «Γέροντα, θέλω να πάρω τον πόνο σου». Μερικοί το
λένε από παληκαριά, μερικοί όμως φοβητσιάρηδες δεν ξέρουν τι λένε. Αυτοί με το
παραμικρό τρέχουν στον γιατρό και εύκολα απογοητεύονται. Τον λίγο πόνο τον δικό
τους δεν μπορούν να σηκώσουν και λένε να πάρουν τον δικό μου πόνο! Καλύτερα να
κάνουν υπομονή στον δικό τους πόνο, να δέχνται με χαρά ό,τι επιτρέπει γι’ αυτούς
ο Θεός και να μη ζητούν δήθεν από αγάπη να πάρουν την αρρώστια του άλλου.
Γιατί, αν τυχόν ο Θεός εκπληρώσει το αίτημά τους και ξεχάσουν ότι οι ίδιοι το
ζήτησαν, θα γογγήσουν και μπορεί να τα βάλουν και με τον Θεό.
Ειπώθηκαν τον Ιούνιο του 1994, έναν μήνα πριν από
την κοίμηση του Γέροντα, μετά από την οκτάμηνη ταλαιπωρία από τον καρκίνο.
Πηγή:ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου