Ὑπόμνημα στήν Α΄ πρός Κορινθιους ἐπιστολῆς τοῦ Παύλου.

Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

Ἄς προτρέψωμεν λοιπόν αὐτούς μέ τήν ζωήν μας.. Πολλοί ἁπλοϊκοί ἄνθρωποι ἔτσι κατέπληξαν τόν νοῦν τῶν φιλοσόφων μέ τό νά δείξουν τήν φιλοσοφίαν τῶν ἔργων καί μέ τό νά χρησιμοποιοῦν διά τῆς ζωῆς καί τῆς ἀσκησεώς των φωνήν λαμπροτέραν σάλπιγγος' καί αὐτή εἶναι ἰσχυροτέρα τῆς γλώσσης. Ὅταν λοιπόν εἴπω ὅτι δέν πρέπει νά μνησικακῶμεν καί κατόπιν κάμνω ἄπειρα κακά εἰς τόν ἐθνικόν, πῶς θά δυνηθῶ νά τόν προτρέψω μέ τούς λόγους, ἐνῶ τόν ἀποτρέπω μέ τά ἔργα μου; Ἄς θηρεύσωμεν λοιπόν αὐτούς διά τῆς ζωῆς μας καί μέ τάς ψυχᾶς ἀυτῶν ἄς οἰκοδομῶμεν τήν Ἐκκλησίαν καί αὐτόν τόν πλοῦτον ἄς συγκεντρώσωμεν. Τίποτε δέν εἶναι ἰσάξιον τῆς ψυχῆς, οὔτε ὁ κόσμος ὅλος. Ὅστε καί ἄν δώσης ἄπειρα χρήματα εἰς τούς πτωχούς, δέν κάμνεις τίποτε ἰσάξιον αὐτοῦ πού κάμνει κάποιος· πού συντελεῖ εἰς τήν ἐπιστροφήν μιᾶς ψυχῆς. «Ἐκεῖνος ποῦ ἀπό ἀνάξιον κάμνει κάποιον πολύτιμον θά εἶναι ὥς. τό στόμα μου», λέγει. Εἶναι μέν μεγάλη ἀρετή ἡ ἐλεημοσύνη πρός τούς πτωχούς, ἀλλά δέν εἶναι καθόλου τό ἴδιον μέ τό νά ἀπαλλάσση κάποιος τούς ἄνθρωπους ἀπό τήν πλάνην, διότι ὅποιος κάμνει τοῦτο ὁμοιαζει τόν Παῦλον καί τόν ΙΙέτρον.

Εἶναι δηλαδή δυνατόν νά ἐδέχθημεν τό κήρυγμα ἐκείνων, ὄχι διά νά κινδυνεύωμεν ὅπως ἐκεῖνοι καί νά ὑποφέρωμεν πεῖναν καί ἀσθενείας καί ἄλλα —διότι ζῶμεν εἰς εἰρηνικήν περιοδον—' ἀλλά διά νά δείξωμεν τήν μεγάλην προθυμίαν μας καί μάλιστα εἶναι δυνατόν νά μένωμεν εἰς τήν οἰκίαν των καί συγχρόνως νά ἁλιεύωμεν ψυχάς. Ὅποιος ἔχει φίλον, συγγενῆ καί γνωστόν, ἔτσι ἄς ἐνεργῆ, αὐτά ἄς τούς λέγη καί θά εἶναι μέ τόν Πέτρον καί τόν Παῦλον. Καί τί λέγω μέ τόν Πέτρον καί τόν Παῦλον; θά εἶναι στόμα τοῦ Χριστοῦ. «Διότι ἐκεῖνος ποῦ ἀπό ἀνάξιον κάμνει κάποιον πολύτιμον θά εἶναι ὥς τό στόμα μου», λέγει. Καί ἄν δέν πείσης σήμερον, θά πείσης αὔριον καί ἄν δέν πείσης ποτέ, σύ θά ἔχης πλήρη τόν μισθόν καί ἄν δέν πείσης ὅλους, θά δυνηθῆς νά πείσης ὀλίγους ἀπό τούς πολλούς διότι καί οἱ ἀπόστολοι δέν ἔπεισαν ὅλους τούς ἄνθρωπους, ἄλλ’ ὅμως ἐκήρυξαν πρός ὅλους, καί ἔχουν μισθόν δί΄ ὅλον τό ἔργον των. Ὁ Θεός δηλαδή ὁρίζει τούς στεφάνους ὅχι ἀπό το ἀποτέλεσμα τῶν ἐνεργειῶν, ἀλλά ἀπό τήν διάθεσιν τῶν ἐνεργούντων. Καί ἄν προσφέρης δύο ὀβολούς, τούς δέχεται, καί ὅ,τι ἔκαμεν εἰς τήν περίπτωσιν τῆς χήρας, τοῦτο πράττει καί εἰς τήν περίπτωσιν τῶν διδασκόντων.

Μή λοιπόν περιφρονῆς καί τούς ὀλίγους, ἐπειδή δέν δύνασαι νά σώσης τήν οἰκουμένην, οὔτε νά ἀποσπάσης τόν ἑαυτόν σου ἀπό τά μικρά, ἐπειδή ἐπιθυμεῖς τά μεγάλα. Καί ἄν δέν δυνηθῆς. νά πείσης ἑκατόν, φρόντισε διά τούς δέκα’ καί ἄν δέν δυνηθῆς μή περιφρονήσης καί τούς πέντε. Καί ἄν δέν δυνηθῆς νά πείσης πέντε μή ἀδιαφορήσης διά τόν ἕνα. Καί ἄν δέν δυνηθῆς τόν ἕνα, οὔτε τότε νά στενοχωρῆσαι, καί νά μή ἐμποδίσης τόν ἑαυτόν σου ἀπό τό ἔργον. Δέν βλέπεις ὅτι καί εἰς τάς συναλλαγάς ὄχι μόνον μέ χρυσόν ἀλλά καί μέ ἄργυρον ἐμπορεύονται αὐτοί ποῦ ἀσχολοῦνται μέ τό ἐμπόριον;  Ἄν δηλαδή δέν περιφρονῶμεν οὔτε τά μικρά, θά ἐπιτύχωμεν καί εἰς τά μεγάλα* ἄν ὅμως ἀδιαφορήσωμεν διά τά μικρά, οὔτε ἐκεῖνα θά τά ἐπιτύχωμεν εὐκόλως. Ἔτσι γίνεται πλούσιος ὁ καθείς, μέ τό νά συλλέγη δηλαδή καί μικρά καί μεγάλα. Ἔτσι ἄς κάμνωμεν καί ἡμεῖς, διά νά πλουτήσωμεν εἰς ὅλα καί νά ἐπιτύχωμεν τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν μέ τήν χάριν καί φιλανθρωπίαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διά τοῦ ὁποίου καί μαζί μέ τόν ὁποίον εἰς τόν Πατέρα καί εἰς το ἅγιον Πνεῦμα ἀνήκει δόξα, δύναμις, τιμή νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πηγή:ΕΠΕ, ΤΟΜΟΣ 18 ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑ, ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α΄ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ.