Περί ἀγάπης...

Η  αγάπη είναι πιο μεγάλη και πιο βαθιά από τα έργα που φαίνονται. 

Ξεκινάει απ’ τα κατάβαθα της καρδιάς.

Ξέρεις πότε έχεις αληθινή αγάπη;

Όταν σε βλάψουν, σε αδικήσουν και συ δεν εύχεσαι να πάθουν κακό αυτοί  που σε κάνουν να πονάς.
Όταν, τη στιγμή που άλλες επαινούνται, έχουν πλούτη, παίρνουν καλύτερους βαθμούς από σένα και εκτιμούνται απ’ όλους για τα προσόντα  και τα χαρίσματά τους, δε ζηλεύεις, αλλά χαίρεσαι και τις επαινείς κι εσύ από πάνω.

Όταν δεν υπερηφανεύεσαι για τα δικά σου χαρίσματα και δε φουσκώνεις σαν το γάλλο για τις αρετές ή για την ομορφιά σου.

Όταν δεν τα θέλεις όλα δικά σου.

Όταν δε θυμώνεις σαν σου κάνουν κακό.

Όταν δε σκέφτεσαι, πως οι άλλοι είναι κακοί και θέλουν να σε βλάψουν.

Όταν δε χαίρεσαι τη στιγμή που γίνονται αδικίες, αλλά αισθάνεσαι αγαλλίαση  όταν διαδίδεται παντού η αλήθεια.

Όταν σκεπάζεις τις αδυναμίες των άλλων και δεν τους κουτσομπολεύεις, ώστε να
τους ρεζιλέψεις. Όταν δεν είσαι δύσπιστη και καχύποπτη.

Όταν ελπίζεις πως οι άλλοι θα διορθωθούν και θα γίνουν καλοί.

Όταν υπομένεις σα σου κάνουν κάτι και δεν ξεσπάς σ’ εκνευρισμούς και ταραχές, που βλάπτουν και τη δική σου υγεία.

Μπορείς να κάνεις την αρχή μιας τέτοιας έμπρακτης αγάπης; Τότε μόνο μπορείς να πιστεύεις, πως άρχισες ν’ αγαπάς στ’ αλήθεια. Τότε και τα έργα της αγάπης σου και της βοήθειας θα έχουν άρωμα και ομορφιά.

Αν όχι, μάθε να μιλάς όσες γλώσσες θέλεις. Μάθε μουσική. Η ζωή σου θα κάνει το θόρυβο που κάνουν τα χάλκινα σκεύη και τα τύμπανα, μα θα είναι άδεια, δίχως φως…ακόμα κι αν μπορούσες να διέταζες τα βουνά  και να πηγαίνουν από το ένα μέρος στο άλλο, πίστεψε πως χωρίς αγάπη, πάλι τίποτα δε θα ήσουν…κι αν μοίραζες τα υπάρχοντά σου στους φτωχούς και το σώμα σου να καεί, χωρίς να το υπολογίζεις …δεν έχεις όμως αγάπη…πάλι τίποτα δε θα είχες να ωφεληθείς.

.Όλα τούτα είναι άξια και μεγάλα μόνο για εκείνους, που έχουν την αληθινή αγάπη βαθειά μέσα στην καρδιά τους…

Εσύ, έχεις αγάπη;                                                                                   

   ( Από το βιβλίο Ωκεανοί και λιμάνια, της Ιουλίας Γκελτή)