Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Ἐκκλησία

Τίποτε δέν εἶναι πιό δυνατό ἀπ’ τήν Ἐκκλησία.

Σταμάτησε τόν πόλεμο, γιά νά μήν διαλύσει τή δύναμή σου. Μήν ἀνεβάζεις πόλεμο στόν οὐρανό. Ἄν πολεμᾶς ἄνθρωπο, ἤ θά νικήσεις ἤ θά νικηθεῖς. Ἄν ὅμως πολεμᾶς τήν Ἐκκλησία, εἶναι ἀδύνατον νά νικήσεις, γιατί ὁ Θεός εἶναι πιό ἰσχυρός ἀπ’ ὅλους.

Ὁ Θεός τή στερέωσε. Ποιός ἐπιχειρεῖ νά τήν κλονίσει; Δέν γνωρίζεις τή δύναμή του; «Ρίχνει τό βλέμμα του στή γῆ καί τήν κάνει νά τρέμει».

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι πιό δυνατή ἀπ’ τόν οὐρανό. «Ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ θά παρέλθουν, οἱ λόγοι ὅμως δέν θά παρέλθουν». Ποιοί λόγοι; «Ἐσύ εἶσαι ὁ Πέτρος καί πάνω στήν πέτρα αὐτή θά οἰκοδομήσω τήν Ἐκκλησία.

Οὔτε οἱ πύλες τοῦ ἅδη θά τήν νικήσουν».

Ἄν δέν πιστεύεις στά λόγια, πίστευε στά πράγματα. Πόσοι τύραννοι θέλησαν νά νικήσουν τήν Ἐκκλησία;
Ὅμως δέν τά κατάφεραν. Ποῦ εἶναι ἐκεῖνοι πού τήν πολέμησαν; Ἔχουν σιγήσει. Ἔχουν πιά ξεχαστεῖ.

Ποῦ εἶναι ἡ Ἐκκλησία; Λάμπει περισσότερο ἀπ’ τόν ἥλιο. Τά δικά τους σβήστηκαν. Τά δικά της εἶναι

ἀθάνατα. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι πιό ποθητή στό Θεό ἀπ’ τόν οὐρανό. Δέν ἀνέλαβε σάρκα οὐρανοῦ, ἀλλά ἀνέλαβε σάρκα Ἐκκλησίας. Γιά τήν Ἐκκλησία ὑπάρχει ὁ οὐρανός, ὄχι γιά τόν οὐρανό ἡ Ἐκκλησία.

Μιαρέ καί παμμίαρε διάβολε, δέν νίκησες τούς τοίχους, καί περιμένεις νά κλονήσεις τήν Ἐκκλησία; Μήπως λοιπόν ἡ Ἐκκλησία βρίσκεται στούς τοίχους; Στό πλῆθος τῶν πιστῶν βρίσκεται ἡ Ἐκκλησία. Νά πόσοι στύλοι εἶναι σταθεροί, ὄχι δεμένοι μέ σίδερα, ἀλλά σφιγμένοι μέ τήν πίστη.

Δέν ἀκοῦς τόν Κύριο πού λέγει, «ὅπου εἶναι δύο ἤ τρεῖς συγκεντρωμένοι στό ὄνομά μου, εἶμαι κι ἐγώ ἀνάμεσά τους;» Ὅπου εἶναι τόσος πολύς λαός δεμένος μέ τήν ἀγάπη, δέν εἶναι ὁ ἴδιος παρών;

Αἰτία ἐξορίας

Ἀλλά ξέρετε, ἀγαπητοί γιατί θέλουν νά μέ καθαιρέσουν; Μήπως γιά χρήματα; Μήπως γιά ἁμαρτίες; Γιά τήν ἀγάπη πού ἔχω γιά σᾶς. Ἐπειδή κάνω τά πάντα, γιά νά εἶστε σέ ἀσφάλεια. Γιατί δέν τούς ἔστρωσα χαλιά, οὔτε φόρεσα μεταξωτά ροῦχα. Οὔτε πάλι τούς ἔδωσα θάρρος γιά τή λαιμαργία τους.

Σᾶς παρακαλῶ ἄς μή ρίξουμε ἐμεῖς τό σπόρο μας πάνω στήν πέτρα. Εἴμαστε χωράφι τοῦ Χριστοῦ, ἀπ’ τόν ὁποῖο, ἄς ἀκούσουμε «εὖγε δοῦλε, ἀγαθέ, ἔλα μέσα στό σπίτι μου».

Ἄς λάμψει ἡ συμπεριφορά σας μπροστά στούς ἀνθρώπους. Ἄς μήν καταστρέψουμε τό ἁλάτι μας. Ἀλλά ἄς δοξάσουμε οἱ πλούσιοι τόν πλούσιο, οἱ φτωχοί τόν φιλάνθρωπο καί φιλόπτωχο Χριστό, οἱ δυνατοί τό παντοδύναμο χέρι του.

Τό συμβόλαιο

Ἔχω τό ἐνέχυρό του. Μήπως δηλαδή ἔχω ἐμπιστοσύνη στή δική μου δύναμη; Κρατάω τό συμβόλαιό του.

Αὐτό μοῦ εἶναι ραβδί. Αὐτό μοῦ εἶναι ἀσφάλεια. Αὐτό μοῦ εἶναι λιμάνι γαλήνιο. Αὐτό διαβάζω. Τά γράμματα ἐκεῖνα εἶναι γιά μένα τεῖχος καί ἀσφάλεια.

Ποιά εἶναι αὐτά; «Ἐγώ εἶμαι μαζί σας ὅλες τίς ἡμέρες, μέχρι τή συντέλεια τοῦ κόσμου». Ὁ Χριστός εἶναι μαζί μου. Ποιόν θά φοβηθῶ; Εἴτε κύματα σηκώνονται, εἴτε πελάγη, εἴτε θυμοί ἀρχόντων, ὅλ’ αὐτά γιά μένα εἶναι πιό ἀσήμαντα ἀπό ἀράχνη.

Πάντοτε λέω, «Κύριε, ἄς γίνει τό δικό σου θέλημα», ὄχι ὅτι θέλει ὁ τάδε κι ὁ τάδε. Ἀλλά ὅτι θέλεις Ἐσύ. Αὐτός μοῦ εἶναι πύργος. Αὐτό μοῦ εἶναι πέτρα ἀκίνητη, ράβδος ἀμετάβλητη. Ἄν θέλει ὁ Θεός νά γίνει αὐτό, ἄς γίνει. Ἄν θέλει νά εἶμαι ἐδῶ, αἰσθάνομαι εὐγνωμοσύνη. Ὅπου θέλει τόν εὐχαριστῶ.

Πηγή

Ι Ε Ρ Α Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Σ Φ Λ Ω Ρ Ι Ν Η Σ Π Ρ Ε Σ Π Ω Ν κ Ε Ο Ρ Δ Α Ι Α Σ

Ι . Ν . Α Γ Ι Ο Υ Ι Ω Α Ν Ν Ο Υ Π Ρ Ο Δ Ρ Ο Μ Ο Υ Π Τ Ο Λ Ε Μ Α Ϊ Δ Ο Σ

ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

Ἀ π ό τ ό ν π λ ο ῦ τ ο κ α ί τ ή σ ο φ ί α τ ῶ ν Π α τ έ ρ ω ν

Φ 044ο, 27η Ἰανουαρίου 2004, Ἐκκλ. Ἔτος Δ΄ αφ 08ο