Καλά καί κακά ἔργα. Ἡ στάση μας ἀπέναντί τους.

῾Οσίου Θεοφάνους τοῦ ᾿Εγκλείστου.

Ἄν μας ἔσωζαν τά καλά μας ἔργα, τότε θά ἤμασταν σάν τούς μαθητές τοῦ σχολείου, πού βαθμολογοῦνται ἀνάλογα  μέ τήν ἀπόδοσή τους. Ἡ σωτηρία, ὅμως, δέν εἶναι ἀνταμοιβή ἔργων. Ὁ Θεός μας σώζει δωρεάν, μέ τή χάρη Του. Γιατί, λοιπόν, νά σημειώνουμε καί νά θυμόμαστε τά ἔργα μας; Κάναμε ἤ ἔχουμε κάτι καλό; Ἄς εἶναι κανόνας τῆς ζωῆς μας νά τό λησμονοῦμε.

Θυμᾶται κανένας μας ὅτι ἀναπνέει; ῎Οχι, βέβαια. Γιατί, στά πλαίσια τῆς βιολογικῆς ζωῆς, εἶναι κάτι τόσο φυσικό, ὥστε ἔχει γίνει αὐτονόητο. Τό ἴδιο φυσικό καί αὐτονόητο, στά πλαίσια τῆς πνευματικῆς ζωῆς, εἶναι – πρέπει νά εἶναι –κάθε καλό ἔργο, ὅ,τι δηλαδή συμφώνει μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γι’αὐτό καί δέν ὑπάρχει λόγος νά τό θυμόμαστε. Ἄς τό ἀφήνουμε νά περνάει ἀπαρατήρητο. Ἀπεναντίας, ἕνα ἔργο κακό,

ἀσύμφωνο δηλαδή μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὀφείλουμε νά τό παρατηροῦμε, γιά νά εὐαισθητοποιοῦμε καί νά ἰσχυροποιοῦμε τή συνείδησή μας, γιά νά μετανοοῦμε καί νά διορθωνόμαστε τό συντομότερο.

Βέβαια, γιά θανάσιμα ἁμαρτήματα δέν χρειάζεται νά πῶ τίποτα. Αὐτά δέν ἔχουν θέση στή ζωή τῶν συνειδητῶν χριστιανῶν, ἐκείνων πού μέ ζῆλο ἀγωνίζονται γιά τή σωτηρία τους. Συχνά εἶναι, πάντως, στή ζωή ὅλων μας τά συγγνωστά ἁμαρτήματα – κάποιος κακός λογισμός σχηματίζεται στό νοῦ μας, κάποιος ἄπρεπος λόγος ξεφεύγει ἀπό τό στόμα μας, κάποια ταραχή ἀναστατώνει τήν καρδία μας…. Γιά ὅλα αὐτά ἡ συνείδησή μας ἐλέγχει. Τί θά κάνουμε;

Μόλις ἀντιληφθοῦμε ὅτι νικηθήκαμε ἀπό ἕνα πάθος, τήν ἴδια κιόλας στιγμή νά μετανοοῦμε ἐσωτερικά ἐνώπιόν του Κύριου. Καί κάθε βραδύ, πρίν κοιμηθοῦμε, νά κάνουμε ἕναν ἀπολογισμό τῶν πτώσεων τῆς ἡμέρας καί νά ζητᾶμε συγχώρηση ἀπό τόν Πλάστη μας. Τέλος, μέ τήν πρώτη εὐκαιρία, νά καταφεύγουμε στόν πνευματικό καί νά παίρνουμε τή μυστηριακή ἄφεση.

῾Οσίου Θεοφάνους τοῦ ᾿Εγκλείστου.

Χειραγωγία στήν  πνευματική ζωή.

῎Εκδοση ῾Ιεράς Μονής Παρακλήτου, ᾿Ωρωπός Αττικής ,2006.