Τὰ σάβανα δὲν ἔχουν τσέπες... Οἱ ἀποσκευὲς τοῦ μεγάλου ταξιδιοῦ στέλνονται προτοῦ φύγουμε ἀπὸ ἐδῶ...

Κόκκο σινάπεως πίστη να έχουμε, αν είναι δυνατός και ζωντανός και άμα είναι με απόφαση, γινόμαστε όχι πύρινοι, αλλά πολύ πιο δυνατοί.
Εδώ μήπως χωλαίνουμε σ' αυτή την πίστη; Μήπως την έχουμε χλιαρή; Μήπως την έχουμε μισαβέζικη; 
Κάπου μας λέει, δε θέλω να είσαι χλιαρός θα προτιμούσα να ήσουν κρύος. Γιατί κρύος μπορεί να ζητήσεις κάποτε τη ζέστη. Άμα είσαι χλιαρός δε ζητάς γιατί έχεις βολευτεί. 
Ή ζεστός ζεστός ή κρύος να είσαι.
Άμα είσαι κρύος επαναλαμβάνω θα ζητήσεις
για να ζεσταθείς. Άμα είσαι χλιαρός και μισαβέζικος...
"Εγώ πάω στην εκκλησία..νηστεύω...", 
και έχω μια τυπικότητα ζωής.
Σκοπός είναι να αγαπάω να συγχωράω...να έχω έμπρακτη αγάπη. Και όχι "ε...δεν κάνω κακό" . Ούτε καλό κάνω όμως.
Και ύστερα υπάρχει μια αλήθεια που πάντα λέω στον εαυτό μου: Οι αποσκευές για τον άλλο κόσμο στέλνονται. Δεν τις παίρνουμε όταν θα φύγουμε.
Ούτε τα σάβανα έχουν τσέπες. Ούτε υπάρχει κανένας να σε βοηθήσει εκεί.
Τα μνημόσυνα είναι ποτήρια νερού. Δε μπορούν να σε μεταφέρουν στον Παράδεισο. Θα μεταφερθείς αν έχεις αγάπη προτού φύγεις από αυτόν τον κόσμο.
Οι αποσκευές του μεγάλου ταξιδιού στέλνονται προτού φύγουμε, προτού απογειωθούμε από δω.
Στείλαμε αγαθά, καλά; Καλά θα βρούμε.
Στείλαμε αντιπάθεια; Συκοφαντίες και αδικίες; Περιφρονήσεις; 
Ό,τι μαγειρέψαμε αυτά θα βρούμε να φάμε και όπως στρώσαμε θα κοιμηθούμε.