π. Αθανάσιος Χατζής
Δουραχάνη, Μάρτιος 2009
Μας χρειάζεται να έχουμε την γνήσια Γραφή, την γνήσια Πίστη και το Δόγμα. Γιατί πάρα πολλά δόγματα παρακλάδια χώθηκαν… Πάρα πολλά πράγματα που δεν πρέπει κάν να υπάρχουν…
Μας αφαίρεσαν την
πίστη. Την έχουν κομματιάσει. Την έχουν κάνει χίλια κομμάτια. Τόσες αιρέσεις
μέσα μπήκαν.
Και θέλουν να μπουν
ακόμα. Και οι παπικοί και οι προτεστάντες. Και άλλες στοές σκοτεινές, που δεν
ξέρω από πού κατευθύνονται, από κάπου κατευθύνονται όλες αυτές οι ιδέες.
Ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής της αγάπης λέει ούτε
χαίρεται να λες στον αιρετικό. Αιρετικό. Όχι συναμαρτωλό, στον αιρετικό. Δε θέλει
διδασκαλίες τέτοιες. Δε θέλει τέτοιο τρόπο ζωής.
................................
................................
Είναι ανάγκη λοιπόν να
μάθω και να μάθουμε από τη Γραφή και οπωσδήποτε με προσευχή και η Χάρις του
Θεού θα ενεργήσει,.
Πολλές φορές λέω Θεέ
μου - όταν θέλω να μιλήσω προς τους άλλους - Θεέ μου δώς μου φώτιση τι το θέλω
να λέω δικά μου λόγια… Μπορώ να ρίξω
λίγα λόγια από τα δικά Σου μέσα τους… Να τρέφεται και να καταλάβει ο εσωτερικός
τους άνθρωπος… Η κοιλιά και τα υπόλοιπα γεμίζουν και αδειάζουν… δεν είναι τίποτα
αυτά μπροστά στην πνευματική ζωή του ανθρώπου.
Πολλές φορές οι άγγελοι
περιστρέφονται γύρω μας… Εμείς κολλήσαμε στη λάσπη. Κολλήσαμε στα υλικά
πράγματα. Κολλήσαμε σε μια ζωή που νομίζουμε πως κάτι κάνουμε. Δεν έμαθα να
ζήσω κάτι που είναι ουράνιο. Κάτι που δεν πιάνεται, αλλά
όταν διψάς, έρχεται. Μας
χρειάζεται αυτό το πράγμα. Και ιδίως σ’ αυτήν την περίοδο. Πέρασαν μπόρες και
μπόρες ο κόσμος… Πέρασε και ο εαυτός μου… και το δεύτερο παγκόσμιο και τον
εμφύλιο, και ξέρω τι θα πει μίσος , τι θα πει γκρίνια..
Σκοπός είναι να
μπορέσουμε να ενωθούμε στην πίστη, και να μην έχουμε διαμερίσματα μέσα μας. Τι
εννοώ διαμερίσματα; Εγώ ανήκω σ’ αυτό το κόμμα, εγώ ανήκω στο άλλο, εγώ στο
άλλο. Με γειά σου, με χαρά σου. Αλλά γιατί να μαλώσεις; Γιατί να μαλώσεις; Σύρε
με όποιον θέλεις. Να στήσεις καυγά; Ξέρετε τι τραβάω μετά από εκλογές όταν
έρχονται για εξομολόγηση; Να κλαίνε οι μανάδες. Να κλαίνε οι γιαγιάδες. Το
παιδί μου δε μου μιλάει γιατί ψήφισα αυτόν… Το παιδί μου δε μου μιλάει γιατί
ψήφισα τον άλλον… Για όνομα του Θεού… Για όνομα του Θεού… Μην έχουμε τέτοια…
Γιατί αυτοί φανατίζουν τον κόσμο έτσι για να μπορέσουν να πετύχουν αυτό που δεν
μπορούν να πετύχουν αλλιώς.
Τον πολιτισμό μας, μάς τον
έχουν - συγνώμη για τη λέξη - μας τον έχουν μπασταρδέψει. Σχόλασε.
Προχωράμε ολοταχώς να είμαστε στη
σύγχρονη μόδα. Γιατί μήπως δεν έχει η
πίστις μας και η πατρίδα μας δεν έχει πολιτισμό; Δεν έχει η πατρίδα μας όλα
αυτά τα πράγματα τα οποία έμαθαν οι ξένοι από μας; Δε μάθαμε εμείς από τους ξένους.
Γιατί να το δεχόμαστε αυτό το πράγμα;
Και εκείνο που με πονάει
πάρα πολύ γιατί δεν έχω πάει σχολείο… Δύο ξένες γλώσσες στο δημοτικό. Για όνομα του Θεού. Θα προλάβει το παιδί να
μάθει ελληνικά; Δεν καταλαβαίνεις ότι ξεριζώνεις το παιδί σου από την πίστη και
την πατρίδα; Δεν καταλαβαίνω… Και οι εκπαιδευτικοί ακόμα δεν ξέρω πόσοι το
χαίρονται. Για μένα ας μάθει πρώτα τα ελληνικά, κι αν μπορεί να μάθει και ξένα,
ας μάθει μετά. Δύο ξένες γλώσσες στο δημοτικό και μία η τηλεόραση τρεις. Τρεις
δασκάλους θα έχει. Και κανέναν φροντιστή θα γίνουν πέντε. Για τα ελληνικά τι βάζεις;…
Να μην πω τι… Την ιδιοτροπία μου. Τα βλάστημα λόγια τα δικά μου. Ή ακόμα τις βρισιές.
Έχω να πω ακόμα πως χάσαμε τα ήθη και τα έθιμα.
Χαίρεται η μάνα, η γιαγιά αν το παιδί πει μια ξένη λέξη. Τι είπε το παιδί… Που σε
όλες τις γλώσσες του κόσμου έχουν πάρι από την ελληνική γλώσσα. Γιατί εμείς να αφήσουμε
τη γλώσσα μας και να πάρουμε από αυτούς… Ενώ πολλοί από αυτούς πήραν από μας και γράφουν στην ελληνική γλώσσα. Κι εγώ
μανιακά να μάθω στο παιδί μου ξένες
γλώσσες; Γιατί λέτε εσείς να μάθουν ξένες γλώσσες; Κατά τη δική μου γνώμη, για
να μας κάνουν γκαρσονάκια. Να σερβίρουμε. Να πλένουμε τα ρούχα τους. Να
σκουπίζουμε. Για να έρθουν ξένοι στον τόπο μας να καλοπεράσουν. Ξύπνα καημένε
μου ραγιά… Ξύπνα… Έχεις πραγματικά δύναμη και λευτεριά… Δώσε πραγματική δύναμη…
Δώσε φώτιση… Δώσε παράδειγμα… Δώσε μήνυμα… Μη δίνεις μόνο λόγια. Αν δώσουμε
μηνύματα ζωής όπως πρέπει με τη συμπεριφορά μας, τότε όντως θα είμαστε
ορθόδοξοι χριστιανοί.
Για όλα αυτά τα
πράγματα λέω και παρακαλάω προς όλους και στον εαυτό μου: Να κρατήσουμε την
πίστη. Την ορθόδοξη πίστη. Που θυσιάστηκαν τόσοι και τόσοι. Και ο ίδιος ο Θεός
άφησε τον εαυτό του έτσι που τον σταύρωσαν. Που θα μπορούσε τα πάντα να κάνει.
Αλλά ανέστη, φανερώθηκε και έδωσε και δίνει δύναμη και βοήθεια...
…………………………………………
Θυσιάστηκε ο Θεός και
δίνει μέσω της Παναγίας που σήμερα γιορτάζει. Μα πρέπει κι εγώ να προσέξω. Τα
ουράνια είναι ουράνια. Η πίστις είναι πίστις. Και ο τρόπος ζωής, τρόπος ζωής…
………………………………………
Χρειάζεται η πίστις να
είναι ζωντανή, να είναι πραγματικά όπως πρέπει να είναι μέσα μας, και οπωσδήποτε
τότε ας έρθουν να τα βάλουν μαζί μας…
Πόσο αληθινός... Σας ευχαριστούμε...
ΑπάντησηΔιαγραφή