Τα πράγματα καθαρίζουν όταν θα δούμε ότι κυνηγιέσαι. Εκεί φαίνεται πραγματικά αν αγωνίζεσαι. Αν δεν έχεις διωγμούς, αν δεν έχεις στερήσεις, τίποτα δεν κάνεις. Λέει κάπου αλλού θα ήθελα να είσαι ζεστός πραγματικά. Χλιαρό δε σε θέλω. Χίλιες φορές να είσαι κρύος και θα αισθανθείς μια μέρα το κρύο και θα γυρίσεις για να ζεσταθείς. Αλλά χλιαρός… εδώ είναι που έχουμε βουλιάξει.

 π. Αθανασίου Χατζή

Θα ήθελα με την προσευχή σας προς το Πνεύμα το Άγιο να φρεσκάρουμε κάτι από την πρωινή ευαγγελική περικοπή.

Εκείνο που για μένα έχει περισσότερη σημασία είναι ότι Εκείνος μας αγαπάει. Ο  Θεός. Θέλει να μας βοηθήσει. Όλες τις εκδηλώσεις τις οποίες κάνει προς τον άνθρωπο  έχουν σχέση με την κοινωνικότητα.

Οι άνθρωποι ασχολούμαστε πάρα πολύ με τα γήινα. Ασχολούμαστε πάρα πολύ πολλές φορές και με ματαιότητες. Αλλά Εκείνος θέλει να μας βοηθήσει. Αυτά βεβαίως δε θα απομακρυνθούμε,  δε θα τα αποβάλλουμε αλλά δε θα μας αιχμαλωτίσουν.

Αντί να τα βάλουμε στην τελευταία θέση, τα βάζουμε στην πρώτη θέση.

Και αφού βάλουμε την ύλη και την κενοδοξία και όλες όσες αταξίες κάνουμε μπροστά τότε ποια είναι η ψυχή του ανθρώπου; Ποια είναι η αξία που έχει;

Γι΄ αυτό λοιπόν πρέπει να ξυπνήσουμε και να καταλάβουμε.

Αλλά για να γίνει αυτό το πράγμα χρειάζεται αγώνας. Σκληρός αγώνας.

Θα είστε μισούμενοι υπό πάντων των εθνών δια το όνομά μου. Θα σας διώκουνε.

Αλλά θαρσείτε μη φοβάστε. Εκείνος θα είναι πάντοτε κοντά μας. Εμείς όμως μην αμελούμε. Μην παρασυρόμαστε στα πνεύματα τα κοσμικά. Στις ψευτοϊδεολογίες. Ή ακόμα και σε διάφορες άλλες κοινωνικές διαπραγματεύσεις θα πω εγώ ή ακόμα Νέα Τάξη πραγμάτων που είναι πιο φρέσκια. 

Θα γίνουν πάρα πολλά αν παρασυρθούμε έτσι. Δηλαδή θα είμαστε τόσο άσχετοι και
αδιάφοροι για τη Βασιλεία του Θεού που οπωσδήποτε θα έχουμε πορωθεί σ’ αυτό που λέγεται ύλη, σ’ αυτό που λέγεται κοσμικότητα.  Και όχι κοινωνικότητα.

Καλεί λοιπόν ο Χριστός, ο Θεός τους ανθρώπους αυτούς που έκανε το τραπέζι το μεγάλο. Τους καλεί. Εκείνοι όπως αδιαφόρησαν και αλλού, σε άλλη παραβολή, έτσι κι εδώ αδιαφόρησαν. Έδειξαν μία αδιαφορία. Και ο Χριστός, επειδή αγαπάει τον άνθρωπο,  λέει σύρτε στις οδούς, σύρτε στους δρόμος δεξιά και αριστερά να βρείτε άλλους ανθρώπους αφού δε θέλουν εκείνοι να έρθουν.

 Και θα πω τη λέξη σ’ αυτούς τους άλλους μπήκαμε και σαν Έλληνες. Αλλά και σαν Ορθοδοξία μετά. Ως τότε ο εκλεκτός λαός   ήταν το Ισραήλ.

Κατά Χάριν, πάντοτε το λέω, κατά Χάριν ο εκλεκτός λαός του Θεού είναι σήμερα η Ορθοδοξία.

 Έχουμε αυτήν την τιμή, έχουμε αυτό το κάλεσμα. Το σκέφτηκα να το αξιοποιήσω; Το σκέφτηκα τι τιμή μου έδωσε; Ή το αφήνω και αδιαφορώ όπως είναι ένα κοσμικό πράγμα; Μας χρειάζεται κάπου να σκεφτούμε. Γιατί αν δεν έχουμε βάσεις, ότι ο άνθρωπος με την ψυχή που έχει και με την αναχώρηση που θα κάνει, θα δώσει λόγο. Αν δε βάλουμε βάσεις τέτοιες, θα ζούμε φρολαΐδες. Αλαλούμ. Δίχως ευθύνη, άρπαξε να φας και κλέψε να  'χεις.

Τα πράγματα καθαρίζουν αν θέλουμε να τα βάλουμε στη θέση τους. Το ότι θα πονέσουμε, το ότι θα ματώσουμε, το ότι θα αγωνιστούμε; Πρέπει. Και όσο αγωνίζεσαι, όσο παιδεύεσαι, τόσο εκπαιδεύεσαι. Και όσο αγωνίζεσαι τόσο πιο γερός είσαι στα αθλήματα.

 Για σκέψου να μην κάνω καμιά προπόνηση και να θέλω να πάρω μετάλλιο. Να θέλω να πάρω πρώτη θέση, δεύτερη θέση και τρίτη ακόμα.  Αφού δεν αθλούμαι, δεν αγωνίζομαι… Άμα αγωνίζομαι οπωσδήποτε…  

Ενώ όσοι αγωνιζόμαστε,  σε όποια θέση κι αν είμαστε  -  αγωνιζόμαστε δηλαδή για την πίστη, για να επικρατήσει αυτή η δικαιοσύνη, για να επικρατήσει αυτή η αγάπη και ο σεβασμός άνθρωπο προς άνθρωπο, γιατί ο άνθρωπος δεν είναι πρόσταγμα, είναι δημιούργημα. Δεν είναι ακριβώς όπως θέλουν να πούνε ένα λογικό όν αλλού ή ότι γεννήθηκε από πίθηκο ή από άλλα πράγματα. Δημιούργησε άνθρωπο. Ο δημιουργός δημιούργησε άνθρωπο για να είναι και μετά θάνατο ακόμα και όχι μόνο εν τη ζωή όσο ζει σ’ αυτή τη γήινη κοσμική ζωή.

Τα πράγματα καθαρίζουν όταν θα δούμε ότι κυνηγιέσαι. Εκεί φαίνονται τα πράγματα ότι αγωνίζεσαι. Αν δεν έχεις διωγμούς, αν δεν έχεις στερήσεις, τίποτα δεν κάνεις. Λέει κάπου αλλού θα ήθελα να είσαι ζεστός πραγματικά. Χλιαρός δε σε θέλω. Χίλιες φορές να είσαι κρύος και θα αισθανθείς μια μέρα το κρύο και θα γυρίσεις για να ζεσταθείς. Αλλά χλιαρός… εδώ είναι που έχουμε βουλιάξει. Κοιτάμε ορισμένα τυπικά πράγματα, είτε ακόμα που εκκλησιαζόμαστε, είτε ακόμα που κρατάμε και νηστεία, είτε ακόμα που κάνουμε καμιά ελεημοσύνη. Ελεημοσύνη είναι να αισθάνομαι εγώ υποχρεωμένος σε εκείνον γιατί θα δώσω φθαρτά και θα πάρω άφθαρτα. Ενώ εμείς «πρέπει να είναι υποχρεωμένος εκείνος γιατί ακριβώς τον βοήθησα».

Έχουμε πάρα πολλές ιδέες οι οποίες είναι κοσμικότητες αυτές οι ιδέες. Και μας χρειάζεται πραγματικά ιδανικότερη κοινωνία. Και για ιδανικότερη κοινωνία μας έδωσε ο ίδιος πρότυπο και πάρα πολλοί από τους αγίους έχουν δώσει πραγματικά πρότυπα και αξίζει να τους μιμείσαι. Αξίζει να τους παραδεχτούμε. Αυτή είναι η ζωή.

 Βεβαίως στερήσεις και πόνος.  Καμία αντίρρηση. Τα πάντα θα περάσουμε. Μα οπουδήποτε και αν είμαστε. Αλλά εκείνου που έχει σημασία είναι ότι μας χρειάζεται σταθερότητα μέσα μας. Μην παρασυρόμαστε από τα ξένα μηνύματα. Και να είμαστε λίγο πιο τολμηροί στην υπεύθυνη θέση που παίρνουμε. Να μας παρασέρνουνε επειδή μας έδωσαν μια θέση, ή μας έβαλαν κάπου. Χρειάζεται να κρατήσουμε τη θέση να μην παρασυρθούμε από τα κοσμικά μηνύματα τα οποία σήμερα είναι στο ζενίθ θα πω τη λέξη. 

συνεχίζεται