Γιὰ νἀ μὴν λυπᾶσθε (*) (Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

«Δεν θέλω, αδελφοί μου, να αγνοείτε όσα έχουν σχέ­ση με εκείνους που έχουν κοιμηθεί, για να μη λυπάσθε, όπως όλοι οι άλλοι που δεν έχουν ελπίδα. Γιατί, αν πι­στεύουμε ότι ο Ιησούς πέθανε και αναστήθηκε, έτσι και ο Θεός, εκείνους που έχουν κοιμηθεί, όντας ενωμένοι μαζί του με την πίστη στον Ιησού, θα τους πάρει κοντά Του» (Α’ Θεσ. 4, 13).
1. Ας δούμε λοιπόν, πρώτα απ’ όλα αυτό: Γιατί δηλαδή, όταν μιλάει ο Απόστολος για τον Χριστό, χρη­σιμοποιεί τη λέξη «θάνατο», ενώ όταν μιλάει για το τέ­λος του ανθρώπου, ονομάζει το θάνατο «κοίμηση», και όχι θάνατο. Μιλάει για όσους έχουν «κοιμηθεί» και όχι για όσους έχουν «πεθάνει». Γιατί λέει: «Αυτούς που έχουν κοιμηθεί με πίστη στον Ιησού, θα τους πάρει Εκείνος κοντά Του».
Και στη συνέχεια λέει: «Εμείς οι ζωντανοί, που θα μείνουμε πίσω και θα είμαστε στη ζωή, όταν έρθει ο Κύ­ριος, δεν θα προφθάσουμε όσους θα έχουν κοιμηθεί» (Α’ Θεσ. 4, 16)
Ούτε εδώ βέβαια είπε «αυτούς που θα έχουν πεθάνει», αλλά, μολονότι μιλάει τρίτη φορά για το ίδιο θέμα, πά­λι ονόμασε το θάνατο «κοίμηση». Οταν όμως μιλάει για τον Χριστό, λέει:

Ἡ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν (Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

Σας θερμοπαρακαλώ και σας ικετεύω να φρο­ντίζετε πολύ για τα παιδιά σας και να επιδιώκετε τη σωτηρία της ψυχής τους. Ν’ ακολουθείτε το παράδειγμα του Ιώβ, που, επειδή φοβόταν μήπως αμαρτήσουν τα παιδιά του και με το λογισμό τους ακόμα, πρόσφερε θυσίες και προνοούσε πολύ γι’ αυτά. Ν’ ακολουθείτε το παράδειγμα του Δαβίδ, που, όταν πέθαινε, κάλεσε κοντά του το γιο του, το βασιλιά Σολομώντα, και, αντί να του αφήσει πλούτη, τον συμβούλεψε: «Παιδί μου, αν θελήσεις να ζήσεις με ευσέ­βεια, ποτέ δεν θα πάθεις κακό, όλα θα σου έρχονται ευνοϊκά και η ζωή σου θα κυλήσει με ασφάλεια. Αν όμως στερηθείς τη βοήθεια του Θεού, σε τίποτα δεν θα σε ωφελήσει το βασιλικό αξίωμα. Γιατί αν δεν έχεις ευσέβεια, και τα αγαθά σου θα χάσεις και ντροπές θα περάσεις. Η ευσέβεια θα σε βοηθήσει ν’ αποκτήσεις και όσα σου λείπουν» (πρβλ. Γ’ Βασ. 2:1-4).

Πρέπει, λοιπόν, οι γονείς να φροντίζουν πως τα παιδιά τους θ’ αποκτήσουν όχι χρήματα, αλλά ευσέ­βεια και πλούτο ψυχής. Πρέπει να τα διαπαιδαγω­γούν έτσι, που

Κυριακή του Ζακχαίου Ομιλία π. Αθανασίου Χατζή

Τὸ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακὴς ΙΕ´ Λουκά (ιθ´ 1-10) Ὁ Ἰησοῦς καὶ ὁ Ζακχαῖος

αι εἰσελθὼν διήρχετο τὴν ῾Ιεριχώ· 2 καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος, καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦν πλούσιος, 3 καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν ᾿Ιησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν. 4 καὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι. 5 καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ ᾿Ιησοῦς εἶδεν αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι.

6 καὶ σπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων. 7 καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε καταλῦσαι. 8 σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν. 9 εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς ᾿Αβραάμ ἐστιν. 10 ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός.

Ο Αμάλ και η μάνα του

Από τη χριστουγεννιάτικη γιορτή του Δημοτικού Σχολείου Δουραχάνης

Γιά νά διώξεις τὸ σκοτάδι...

Βρίσκεσαι μέσα σ' ἕνα σκοτεινὸ δωμάτιο καὶ κουνᾶς τὰ χέρια σου καὶ προσπαθεῖς μ' αὐτὸ τὸν τρόπο νὰ διώξεις τὸ σκοτάδι.







Δὲ φεύγει, ὅμως ἔτσι τὸ σκοτάδι. Ἄνοιξε τὸ παράθυρο, γιὰ νὰ μπεῖ τὸ φῶς καὶ μόνο τότε του τότε θὰ φύγει τὸ σκοτάδι.





Τὸ φῶς εἶναι ἐκεῖνο ποὺ θὰ διώξει τὸ σκοτάδι.


Νὰ μελετοῦμε , λοιπὸν τὴν Ἁγία Γραφή, τοὺς βίους τῶν ἁγίων, τοὺς Πατέρες.


Αὐτὸ εἶναι τὸ φῶς, ποὺ θὰ διώξει τὸ σκοτάδι.

Ἅγιος Γέροντας Πορφύριος

Ὁνομαστήρια Μητροπολίτου Ἰωαννίνων κ. Μαξίμου

Μαξίμου 

τοῦ Σεβασμιωτάτου καί Θεοπροβλήτου Μητροπολίτου, 

τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Ἰωαννίνων, 

Ὑπερτίμου καί Ἐξάρχου πάσης Ἠπείρου καί Κερκύρας, 

ἠμῶν δέ Πατρός καί Ποιμενάρχου, 

πολλά τα ἔτη!

Συναξάρι

...τῇ 18ῃ τοῦ μηνὸς Ἰανουαρίου μνήμη
τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἠμῶν Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου 

καὶ Κυρίλλου πατριαρχῶν Ἀλεξανδρίας.

Συμβουλὲς γιά τὸ ἦθος τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴν ἐναρέτη ζωὴ Μεγάλου Ἀντωνίου

Οἱ ἄνθρωποι λέγονται λογικοὶ καταχρηστικά. Δέν εἶναι λογικοὶ ἐκεῖνοι πού ἔμαθαν τοὺς λόγους καὶ τὰ βιβλία τῶν ἀρχαίων σοφῶν, ἀλλὰ ὅσοι ἔχουν λογικὴ ψυχὴ καὶ μποροῦν νά διακρίνουν ποιό εἶναι τὸ καλὸ καὶ ποιό εἶναι τὸ κακό. Καὶ ἔτσι ἀποφεύγουν τὰ κακὰ καὶ ψυχοβλαβῆ, μελετοῦν ὅμως σοβαρὰ τὰ καλὰ καὶ ψυχωφελῆ καὶ τὰ πράττουν μὲ μεγάλη εὐχαριστία πρὸς τὸν Θεό. Μόνο αὐτοὶ πρέπει ἀληθινὰ νά λέγονται λογικοὶ άνθρωποι.

Ὁ ἀληθινὰ λογικὸς ἄνθρωπος μία μόνο φροντίδα ἔχει, νά ὑπακούει καὶ νά εἶναι ἀρεστὸς στόν Θεό, τὸν Κύριο τῶν ὅλων, καὶ σὲ τοῦτο καὶ μόνο νά ἀσκεῖ τὴν ψυχὴ του, πῶς νά γίνει ἀρεστὸς στόν Θεό, εὐχαριστώντας Τον -ὅποια κι ἂν εἶναι ἡ θέση του στή ζωή- γιά τὴν μεγάλη καὶ ἐξαιρετικὴ πρόνοιά Του καὶ τὴν κυβέρνηση ὅλου τοῦ κόσμου. Γιατὶ εἶναι παράλογο, τό νά εὐχαριστοῦμε τοὺς γιατροὺς ὅταν μᾶς δίνουν τὰ πικρὰ καὶ ἀηδιαστικὰ φάρμακα γιά χάρη τῆς ὑγείας τοῦ σώματός μας, νά εἴμαστε ὅμως ἀχάριστοι στόν Θεὸ γιά ὅσα φαίνονται σ’ ἐμᾶς δυσάρεστα καὶ νά μὴν ἀναγνωρίζουμε ὅτι τὰ πάντα γίνονται ὅπως πρέπει καὶ πρὸς τὸ συμφέρον μας σύμφωνα μὲ τὴν πρόνοιά Του. Γιατὶ ἡ ἀναγνώριση αὐτὴ καὶ ἡ πίστη στόν Θεὸ εἶναι ἡ σωτηρία καὶ ἡ τελειότητα τῆς ψυχῆς.

Ἡ ἐγκράτεια, ἡ ἀνεξικακία, ἡ σωφροσύνη, ἡ ἐγκαρτέρηση, ἡ ὑπομονὴ καὶ οἱ παρόμοιες μέγιστες καὶ ἐνάρετες δυνάμεις μᾶς

Ἅγιος νεομάρτυρας Γεώργιος

Εὐαγγελικό άνάγνωσμα Κυριακῆς 12 Ἰανουαρίου 2020 Ματθαίου Δ΄ 12-17

 

Ματθαίου Δ΄ 12-17

᾿Ακούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι ᾿Ιωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὲτ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς Καπερναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ, ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ ῾Ησαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος·
γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλείμ, ὁδὸν θαλάσσης, πέραν τοῦ ᾿Ιορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς.
᾿Απὸ τότε ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

 

Φωνὴ Κυρίου ἐπὶ τῶν ὑδάτων
βοᾷ λέγουσα·
Δεῦτε λάβετε πάντες,
Πνεῦμα σοφίας,
Πνεῦμα συνέσεως,
Πνεῦμα φόβου Θεοῦ,
τοῦ ἐπιφανέντος Χριστοῦ.

...σῶσαι γὰρ ἥκω, Ἀδὰμ τὸν πρωτόπλαστον...

 

               Προφητείας Ἡσαΐου τὸ ἀνάγνωσμα (Κεφ. 1, 16-20) 

Τάδε λέγει Κύριος. 
Λούσασθε, καὶ καθαροὶ γίνεσθε·
 ἀφέλετε τὰς πονηρίας ὑμῶν ἀπὸ τῶν ψυχῶν ὑμῶν, ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν μου, παύσασθε ἀπὸ τῶν πονηριῶν ὑμῶν.
 Μάθετε καλὸν ποιεῖν, ἐκζητήσατε κρίσιν, ῥύσασθε ἀδικούμενον, κρίνατε ὀρφανον, καὶ δικαιώσατε χήραν. 
 Καὶ δεῦτε καὶ διαλεχθῶμεν, λέγει Κύριος· 
καὶ ἐὰν ὧσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν, ὡς χιόνα λευκανῶ· ἐὰν δὲ ὧσιν ὡς κόκκινον, ὡς ἔριον λευκανῶ. 
Καὶ ἐὰν θέλητε, καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε, ἐὰν δὲ μὴ θέλητε, μηδὲ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται· τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα

Γιά τό Μέγα Ἁγιασμό

 

 

Ὁ Μεγάλος Ἁγιασμός τελεῖται κάθε χρόνο τήν 5η καί 6η Ἰανουαρίου. Πολλοί εἶναι αὐτοί οἱ ὁποῖοι ρωτοῦν ἄν ὁ Ἁγιασμός αὐτός πίνεται, χρησιμοποιεῖται γιά ραντισμό, φυλάσσεται στά σπίτια καί ἄν ἀντικαθιστᾶ τήν θεία Κοινωνία. Τό κείμενο πού ἀκολουθεῖ, μεταγλωττισμένο στήν νεοελληνική, ἀποτελεῖ «εἰδική γνωμοδότηση περί τοῦ θέματος τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ, δηλ. πῶς λαμβάνεται αὐτός παρά τῶν χριστιανῶν, ἐάν φυλάσσεται καί ἐάν ἀπ' αὐτόν μεταλαμβάνουν» οἱ πιστοί, συνταχθέν ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν κυροῦ Νικοδήμου. Ἀρχικῶς αὐτή δημοσιεύθηκε στά ΔΙΠΤΥΧΑ τοῦ ἔτους 1999 (σσ. οη΄-π΄), πρός ἐνημέρωση τῶν εὐλαβέστατων Ἐφημερίων καί πληροφόρηση τῶν πιστῶν:...


1. Ὑπάρχει διαφορά ἀνάμεσα στό Μεγάλο Ἁγιασμό πού τελεῖται τήν παραμονή τῶν Θεοφανείων καί ἐκεῖνον τῆς κύριας ἡμέρας τῆς ἑορτῆς;
Ὁ Μεγάλος Ἁγιασμός πού τελεῖται τήν παραμονή τῶν Θεοφανείων καί ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς

Ὁμιλία π. Ἀθανασίου Χατζῆ, Ἱ. Μ. Παναγίας Δουραχάνης

Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 5 Ἰανουαρίου 2020 Κατά Μάρκο, Α' 1-8

Ἀρχὴ τοῦ εὐαγγελίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.
῾Ως γέγραπται ἐν τοῖς προφήταις, ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου·
φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ,
ἐγένετο ᾿Ιωάννης βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.
καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν πᾶσα ἡ ᾿Ιουδαία χώρα καὶ οἱ ῾Ιεροσολυμῖται, καὶ ἐβαπτίζοντο πάντες ἐν τῷ ᾿Ιορδάνῃ ποταμῷ ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν.
ἦν δὲ ὁ ᾿Ιωάννης ἐνδεδυμένος τρίχας καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ, καὶ ἐσθίων ἀκρίδας καὶ μέλι ἄγριον.
καὶ ἐκήρυσσε λέγων· ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου ὀπίσω μου, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς κύψας λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ.
ἐγὼ μὲν ἐβάπτισα ὑμᾶς ἐν ὕδατι, αὐτὸς δὲ βαπτίσει ὑμᾶς ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ.

"Μέ πνίγει ἡ ἀγάπη τοῦ κόσμου"

Ο πατήρ Αθανάσιος και τα μέλη του Μορφωτικού και Πολιτιστικού συλλόγου «ΤΟ ΑΝΘΟΣ» εύχονται σε όλους για τις Άγιες ημέρες «Χρόνια Πολλά» με υγεία και αγάπη το νέο έτος. H καρδιά μας ας γίνει Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να μας δώσει όλες τις ευλογίες Του. Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος κατά χάριν Θεός. Τα Χριστούγεννα είναι αγάπη, μια αγάπη του πλάστη προς το...πλάσμα Του. Ταυτόχρονα όμως το πλάσμα ομοιάζει τον Δημιουργό του, όταν διαχέει αυτή την αγάπη του προς το συνάνθρωπό του. 
Θα θέλαμε και δημόσια να εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας στον ανώνυμο λαό, σ’ όλους τους φορείς, δημόσιους και ιδιωτικούς, στους συλλόγους και στην εκπαιδευτική κοινότητα για τη συμπαράστασή τους.
 Ὅταν μιλοῦν γιά τό ἔργο που επιτελείται στη Δουραχάνη, ο πατήρ Αθανάσιος ἀπαντᾶ: "Αυτό δεν ανήκει σε μένα. Ανήκει σε όλους, είτε εδώ πού ζουν και αγωνίζονται, είτε εκείνοι που προσφέρουν από μακρύτερα. Ανήκει στο σύνολο. Όλοι οι κάτοικοι της πόλης και των περιχώρων, και όχι μόνον αυτοί αλλά και από άλλα μέρη της Ελλάδας και το εξωτερικό, είναι συνεργάτες και συνδρομητές. Με πνίγει η αγάπη του κόσμου. Δε με έχει αφήσει. Υπάρχει συμπαράσταση. Όλοι όσοι βοηθούν, ο καθένας με τον τρόπο του, γνωστοί και άγνωστοι, είναι εγγεγραμμένοι στο έμψυχο δυναμικό προσφοράς. Η αγάπη του Θεού μας ενώνει με όλους. Μας δίνει το νόημα του να υπάρχουμε. Ό άνθρωπος ολοκληρώνεται, όταν δεν ανήκει στον εαυτό του. Τίποτα δεν είναι δικό μας. Ό, τι έχουμε είναι άνωθεν. Είμαστε διαχειριστές. Δικά μας είναι τό "ἐλθέ καί σκήνωσον" στο Θεό και "ἄφες τά παραπτώματα" των άλλων. Δε μετριέται η συγκίνηση όταν βλέπεις τον κόσμο να προσφέρει με ευχαρίστηση, να το νιώθει ανάγκη να συνεργαστεί, να μη ζητάει μόνο «τό ἑαυτοῦ ἀλλά καί τό τοῦ ἑτέρου» (Α΄Κορινθίους 10,24). 
Μας συγκινήσατε ιδιαίτερα, γιατί η ευγενική σας χειρονομία προέρχεται από μεγάλη καρδιά. Ο Χριστός εγκωμίασε το δίλεπτο της χήρας. Το ίδιο και εμείς για την παραμικρή προσφορά. Να είστε σίγουροι ότι όλα θα διατεθούν για τις ανάγκες των παιδιών και των αναξιοπαθούντων. Με πατρικές ευχές και ευλογίες για μια καρποφόρο πνευματική βιοτή προς όλους.

Ο πατήρ Αθανάσιος και οι συν εμοί

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΚΑΙΡΟ; π. Δημητρίου Μπόκου

Ο χρόνος που προηγείται της Θείας Λειτουργίας αποσκοπεί στην επιμελημένη πνευματική προετοιμασία του ιερέως. «Μέλλων ο ιερεύς την θείαν επιτελείν μυσταγωγίαν, οφείλει προηγουμένως μεν κατηλλαγμένος είναι μετά πάντων και μη έχειν τι κατά τινος». (Όταν πρόκειται ο ιερεύς να επιτελέσει τη θεία μυσταγωγία, οφείλει προηγουμένως να είναι συμφιλιωμένος με όλους και να μην έχει κάποια έχθρα με κανέναν).
Η καταλλαγή με όλους, η αγάπη και η ανεξικακία, είναι η απολύτως απαραίτητη συνθήκη για τον ιερέα, ώστε να κατατολμήσει της φρικτής ιερουργίας. Η αγάπη είναι θυσία ανώτερη από κάθε άλλη θυσία. «Ταύτης άνευ, ουδέ εκείνην προσδέχεται». (Χωρίς την αγάπη, ούτε τη λατρεία δέχεται). Τί νόημα θα είχε μια λατρευτική (δηλ. αγαπητική) εκδήλωση προς τον Θεό, χωρίς αγάπη προς τον πλησίον;
Ο υπέρτατος σκοπός είναι η ενότητα. «Ίνα πάντες εν ώσιν».(Όλοι να είναι ένα) (Ιω. 17, 21). «Δια γαρ τούτο πάντα εγένετο. Δια τούτο και ο Θεός άνθρωπος γέγονε, και πάντα εκείνα επραγματεύσατο, ίνα ημάς συναγάγη». (Γι’ αυτό έγιναν τα πάντα. Γι’ αυτό και ο Θεός έγινε άνθρωπος και έκανε όλα εκείνα, για να μας συνάξει (σε μια ενότητα) (Ιω.Χρυσοστόμου, Ομιλία ΙΣΤ΄ Εις Ματθαίον). Επιπλέον ο ιερεύς οφείλει

Πάτερ Ὅσιε· πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’.
Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου, 
ὡς δεξαμένην τὸν λόγον σου· 
δι' οὗ θεοπρεπῶς ἐδογμάτισας, 
τὴν φύσιν τῶν ὄντων ἐτράνωσας,
 τὰ τῶν ἀνθρώπων ἤθη κατεκόσμησας. 
Βασίλειον ἱεράτευμα, Πάτερ Ὅσιε·
 πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ,
 σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.