Οι λογισμοί του ανθρώπου δείχνουν την πνευματική του κατάσταση

 Αγίου Γέροντα Παϊσίου

 - Γέροντα, πώς γίνεται το ίδιο πράγμα νά το βλέπουν διαφορετικά δύο άνθρωποι;
- Όλα τα  μάτια  βλέπουν  το  ίδιο  καθαρά;  Για  να  δει  κανείς  καθαρά,  πρέπει  να  έχει  τα
μάτια της ψυχής του υγιέστατα, γιατί τότε έχει την εσωτερική καθαρότητα.
- Γιατί,  Γέροντα,  μερικές  φορές,  το  ίδιο  περιστατικό  ένας  το  θεωρεί  ευλογία  και  άλλος
δυστυχία;
- Καθένας το ερμηνεύει ανάλογα με τον λογισμό του. Το κάθε πράγμα μπορείς να το δεις από
την καλή του πλευρά ή από τήν κακή του πλευρά. Είχα ακούσει το εξής περιστατικό: Σε ένα
μοναστήρι που βρισκόταν σε κατοικημένη περιοχή είχαν τυπικό να κάνουν εσπερινό και όρθρο
τα  μεσάνυχτα  και  πήγαιναν  και  κοσμικοί,  γιατί  το  μοναστήρι  ήταν  περιτριγυρισμένο  από
σπίτια που σιγά-σιγά είχαν χτισθεί εκεί κοντά. Μια φορά ένας αρχάριος νέος μοναχός ξέχασε
το κελλί του ανοιχτό και μπήκε μέσα μια γυναίκα. Όταν το έμαθε, στενοχώρια, κακό! Ώ, μολύν-
θηκε το κελλί!  Τρομερό,  χάθηκε  ο κόσμος! Παίρνει  οινόπνευμα,  ρίχνει  στο  πάτωμα  και  βάζει
φωτιά, για να το απολυμάνει! Παραλίγο να κάψει
το μοναστήρι. Το πάτωμα του κελλιού του
το  έκαψε,  τον  λογισμό  του  όμως  δεν  τον  έκαψε.  Εκείνον  έπρεπε  νά  κάψει,  γιατί  το  κακό
στον λογισμό του βρισκόταν. Αν έφερνε καλό λογισμό και έλεγε ότι ή γυναίκα μπήκε στο κελλί από
ευλάβεια,  για  να  ωφεληθεί,  για  να  πάρει  χάρη  και  να  αγωνισθεί  και  αυτή  στο  σπίτι  της,  θα
αλλοιωνόταν πνευματικά και θα δόξαζε τον Θεό.
Από την ποιότητα των λογισμών ενός ανθρώπου φαίνεται η πνευματική του κατάσταση. Οι
άνθρωποι κρίνουν τα πράγματα ανάλογα με το περιεχόμενο πού έχουν μέσα τους. Αν δεν έχουν
πνευματικό  περιεχόμενο,  βγάζουν  λάθος  συμπεράσματα  και  αδικούν  τον  άλλον.  Αν  λ.χ.  δει
κάποιον αργά το βράδυ έξω ένας που κάνει ελεημοσύνες την νύχτα, για να μην τον βλέπουν, ποτέ
δεν θα βάλει κακό λογισμό.  Αν  τον  δει όμως κάποιος  που  ξενυχτάει  στην  αμαρτία, θα πει: ¨το
τέρας, ποιος ξέρει πού ξενυχτούσε, γιατί  τέτοιες  εμπειρίες  έχει.  Ή,  αν  ακούγονται  την νύχτα
από τόν επάνω όροφο ντούκ-ντούκ, ένας που έχει καλούς λογισμούς θά πει: ¨μετάνοιες κάνει,
ενώ ένας που δεν έχει καλούς λογισμούς θα πει: ¨όλη την νύχτα χορεύει³.  Αν ακούγεται μελωδία, ο ένας θα πει: ¨τί ωραίες ψαλμωδίες, ενώ ο άλλος θα πει: ¨τί τραγούδια είναι αυτά;.
Θυμάστε πώς αντιμετώπισαν τον Χριστό οι δύο ληστές που είχαν σταυρωθει μαζί Του; Και οι δύο
έβλεπαν τον Χριστό επάνω στον Σταυρό, την γη να σείεται κ.λπ. Τί λογισμό όμως έβαλε ο ένας και τί ό άλλος! Ο ένας, ο εξ ευωνύμων, βλασφημούσε και έλεγε: ­Ει συ ει ο Χριστός, σώσον σεαυτόν καί
ήμας. Ο άλλος, ο εκ δεξιών, έλεγε: ­Ημείς μεν άξια  ων  επράξαμεν απολαμβάνομεν ούτος  δε
ουδέν άτοπον έπραξε. Ο ένας σώθηκε, ο άλλος κολάσθηκε.
Από το βιβλίου Πνευματικός Αγώνας Λόγοι Γ΄


ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2001