Αν θα ζήσει αυτό το ελληνικό στοιχείο, αν θα ζήσει ενωμένη η Ορθοδοξία, με ορθοπραξία, καμία δύναμη στον κόσμο δε θα μπορέσει να μας κλονίσει.

Όταν δεν υπάρχει πολιτισμός εσωτερικά … είναι ένα αγκάθι …

Αν θα ζήσει αυτό το ελληνικό στοιχείο,   αν θα ζήσει ενωμένη η Ορθοδοξία, με ορθοπραξία, καμία δύναμη στον κόσμο δε θα μπορέσει να μας κλονίσει.

Αυτό φοβούνται και συνέχεια σπέρνουνε ιδέες, να σκορπίσουν, να διαλύσουν, για να μπορέσουν να κάνουν αυτό που θέλουν.

Αλλά ως πότε θα κλείνω τα μάτια; Ως πότε θα πιστεύω έτσι; Πότε θα καταλάβω πως μου στήνουν παγίδα καθημερινά;

Ξύπνα καημένε μου ραγιά! Ξύπνα να νιώσεις λευτεριά!

Δε θέλω έχθρα. Δε θέλω πολέμους. Σεβασμό θέλω. Με όλους να έχουμε το σεβασμό που αξίζει ο άνθρωπος να ζήσει.

Να καταλάβω την ευθύνη που πρέπει να έχω.

Ο άνθρωπος πρέπει να γίνει άνθρωπος. Να δώσουμε τα ιδανικά του ανθρώπου στο νέο. Και όχι αυτά τα οποία σήμερα δίνουμε.

Χρειάζεται πραγματικά να αλλάξουμε. Μας καλεί και μας λέει: Να αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου.

Τον αγάπησες; Συγχώρεσες; Συγχωρέθηκες. Θα συγχωρηθώ και θα συγχωρηθούμε όταν θα μάθω να αγαπάω, σωστά κατά Θεόν, να συγχωρώ, να μείνω σε αυτό που είναι πραγματικά η Ορθοδοξία μας που βάλεται από παντού σήμερα, και πάντοτε βάλεται, αλλά μη φοβού το μικρό ποίμνιο λέει ο Χριστός

Γιατί εκεί είναι ακριβώς ο πυρήνας ο υγιέστατος. Είστε το φώς του κόσμου. Είστε το αλάτι της κοινωνίας, λέει ο Χριστός.

Όποιος ζει πραγματικά πνευματική ζωή και ζει με αγάπη προς τον πλησίον, με ορθόδοξη φλόγα, και με θυσία πραγματικά, αυτός είναι ένας από τους καλύτερους πνευματικούς χτίστες εσωτερικά στο συνάνθρωπο.

Απόσπασμα από ομιλία του π. Αθανασίου Χατζή στην Ιερά Μονή Παναγιας Δουραχάνης

Ἀγαπη εἶναι...

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ Από το βιβλίο "Κοσμάς ο Αιτωλός" του Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγ. Καντιώτη, εκδ. Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητας "Ο Σταυρός"

 

 

1. "Αυτό μια μέρα θα γίνει Ρωμαίικο και καλότυχος όποιος ζήσει σε κείνο το βασίλειο."
(Συνήθιζε να λέγει εις διάφορα μέρη της υποδούλου Ελλάδος, τα οποία μετά ταύτα απηλευθερώθησαν)
2. "Ω ευλογημένο βουνό, πόσες ψυχές γυναικόπαιδα θα σώσεις όταν έλθουν τα χαλεπά χρόνια ! "

(Είπε την προφητείαν αυτήν εν Σιατίστη και αλλαχού αντικρύζων τα βουνά, τα οποία κατά τούς χρόνους της Ελληνικής Επαναστάσεως έγιναν κρησφύγετα των γυναικοπαίδων).

3. "Καλότυχοι σεις, οι οποίοι ευρέθητε εδώ πάνω εις τα ψηλά βουνά, διότι αυτά θα σας φυλάξουν από πολλά δεινά. Θα ακούτε και δεν θα βλέπετε τον κίνδυνο. Τρεις ώρες ή τρεις μέρες θα υποφέρετε."

(Ελέχθη εις την περιφέρειαν Σιατίστης)

4. "Το ποθούμενο θα γίνει στην τρίτη γενεά. Θα το ιδούν τα εγγόνια σας. "

(Ελέχθη εν
Χειμάρρα - Η σπουδαιοτάτη αύτη προφητεία του Αγίου, η οποία έτρεφε την γλυκυτέραν ελπίδα του υποδούλου Γένους, έλαβε καταπληκτικήν επαλήθευσιν. Διότι οι χρόνοι της απελευθερώσεως του Έθνους είναι πράγματι η τρίτη γενεά από των χρόνων που προεφήτευσεν αυτήν ο Άγιος, καθόσον, ως γνωστόν, εκάστη γενεά υπολογίζεται εις 25 έτη)

5. "Θάρθη καιρός να σας πάρουν οι εχθροί σας και τη στάχτη από τη φωτιά, αλλά σεις να μην αλλάξετε την πίστη σας, όπως θα κάμνουν οι άλλοι. "

Αγ. Κοσμάς Αιτωλός: Ο Μεγάλος Ισαπόστολος και Εθναπόστολος

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Η Ελλάδα μας είναι χώρα αγίων! Ως έθνος ευλογημένο από τον ίδιο τον Κύριο (Ιωάν.12,23), «ποιών τους καρπούς» της Βασιλείας του Θεού (Ματθ.21,43), έχει την ευλογία να αναδεικνύει στη δισχιλιόχρονη χριστιανική του πορεία, μεγάλους αγίους και ομολογητές της πίστεως. Δεν είναι τυχαίο πως οι κορυφαίοι Πατέρες της Εκκλησίας μας ήταν στο σύνολό τους Έλληνες! Ένας από αυτούς είναι και ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, εφάμιλλος των μεγάλων αγίων και ομολογητών της αρχαίας Εκκλησίας. Επιπλέον ο μεγάλος αυτός άνδρας, εκτός από Ιερομάρτυρας της Εκκλησίας μας είναι και Εθνομάρτυρας, διότι ωφέλησε το Έθνος μας τα μέγιστα σε μια κρίσιμη ιστορική περίοδο.

Γεννήθηκε το 1714 το Μέγα Δένδρο της Αιτωλίας, κοντά στο Θέρμο. Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Κώνστας. Οι ευσεβείς γονείς του του ενέπνευσαν την ευσέβεια και την πίστη στο Θεό. Του εμπέδωσαν επίσης την Ορθοδοξία, όχι απλά ως θρησκευτική πίστη, αλλά ως τρόπο ζωής. Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Αργότερα τον έστειλαν οι γονείς του στις ονομαστές σχολές της Ναυπακτίας και της Παρνασσίδος, για να συμπληρώσει την παιδεία του κοντά στους ονομαστούς δασκάλους της εποχής, Γεράσιμο Λύτσικα και ιερομόναχο Ανανία.

Το 1749 πήγε στο Άγιο Όρος για να συμπληρώσει τις σπουδές του στην περίφημη Αθωνιάδα Σχολή. Εκεί διδάχτηκε ανώτερες σπουδές, θεολογίας, φιλολογίας και φιλοσοφίας. Κατόπιν πήγε στη Μονή Φιλοθέου όπου έλαβε το μοναχικό σχήμα και το όνομα Κοσμάς. Ύστερα από δεκαετή μοναχική ζωή,

Διακονίες κατά Θεόν: Μάρθα καί Μαρία. "Τό πᾶν εἶναι νά μετανοιώσω. Τό πᾶν εἶναι νά ἀγαπάω καί νά σέβομαι τόν συνάνθρωπο..."

"Τό πᾶν εἶναι νά μετανοιώσω. Τό πᾶν εἶναι νά ἀγαπάω καί νά σέβομαι τόν συνάνθρωπο...

Κάλεσαν τό Χριστό στό σπίτι. Ἡ Μάρθα ἔτρεχε νά ἑτοιμάσει κάτι τό κοσμικό...ὅπως γίνεται πολλές φορές σήμερα πού γίνεται σκοτωμός ποιός θά παρουσιάσει τήν καλύτερη φαντασία καί ὄχι τήν καλύτερη καρδία ὑποδοχῆς..."

Ομιλία π. Αθανασίου Χατζή, Παναγία Δουραχάνης.

Διακονία με καρδιά υποδοχής χωρίς φαντασίες και γογγισμούς.
Πίστη και ενότητα, μακριά από (δήθεν) πολιτικές, κομματικές σκοπιμότητες και διαμάχες.
Ορθοδοξία και πάπας.
Ελληνικός πολιτισμός και γλώσσα.
Ορθόδοξη ζωή και τη μετάνοια.

23 Αυγούστου 2009

Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 23 Αὐγούστου 2020

 

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Ι´ 38 – 42
38 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά. γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἴκον αὐτῆς. 39 καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. 40 ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. 41 ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· 42 ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ’ αὐτῆς.

 
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙΑ´ 27 – 28
27 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. 28 αὐτὸς δὲ εἶπε· Μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.

H ψυχή σου εξομοιώνεται με όσα κάνεις, παίρνει τη μορφή και το σχήμα των πράξεών σου.

 

Αγίου Βασιλείου

 
H ψυχή σου εξομοιώνεται με όσα κάνεις, παίρνει τη μορφή και το σχήμα των πράξεών σου. Η εμφάνισή σου, το ντύσιμο, το βάδισμα και ο τρόπος που κάθεσαι, όπως και το φαγητό σου, το κρεβάτι, το σπίτι και τα έπιπλα του σπιτιού, όλα να είναι απλά. Και τα λόγια και το τραγούδι και η παρέα με το φίλο, κι αυτά να τείνουν στο μέτρο κι όχι στην υπερβολή. Μην κάνεις επίδειξη με περίτεχνα λόγια, ούτε με κορώνες στο τραγούδι, μην κάνεις διαλέξεις αλαζονικές και βαρυσήμαντες, μα απ’ όλα να αφαιρείς την υπερβολή.
Να είσαι καλός με το φίλο, μαλακός με τον υφιστάμενο, ανεξίκακος με τους θρασείς, φιλάνθρωπος με τους περιφρονημένους.
Να παρηγορείς όσους ταλαιπωρούνται, να επισκέπτεσαι όσους υποφέρουν, να συζητάς με γλυκύτητα, να απαντάς με χαμόγελο, να είσαι προσιτός σε όλους. Ούτε να πλέκεις

Ἡ λιτανεία ἀποτελεῖ τὴν πνευματικὴ στρατιωτικὴ ἐκστρατεία ἐνάντια στὶς κακὲς δαιμονικὲς δυνάμεις καὶ ὁ λαὸς κατὰ τὴ λιτανεία μοιάζει σὰν στρατὸς τοῦ Θεοῦ. Ἄν τώρα κάποιος χλευάζει τὶς λιτανεῖες σημαίνει κάτι; Ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἶναι κενὸς ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ χλευάζει μὲ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ τοὺς ναούς, καὶ αὐτοὺς ποὺ βρίσκονται μέσα σὲ αὐτοὺς τοὺς ναοὺς καθὼς καὶ τὴν πίστη καὶ τὴν προσευχὴ

140. Στὸν αλουμινάς Στόγιμιρ Π. γιὰ τὴ λιτανεία.
Οἱ λιτανεῖες γίνονται καὶ μέσα στοὺς ναούς. Ἀλλὰ ἐσὺ ρωτᾶς γιὰ τὶς λιτανεῖες στοὺς δρόμους καὶ στοὺς ἀγροὺς τί νόημα ἔχουν;

Τὴν ἔννοια τῆς παλλαϊκῆς προσευχῆς σὲ ἀνοιχτὸ χῶρο κάτω ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου καὶ τοῦ οὐράνιου θόλου ὑπὸ τὸ φῶς τοῦ ἱεροῦ του σύμπαντος τὸ ὁποῖο ἔκτισε ὁ ἴδιος ὁ Κτίστης μὲ τὴ δύναμη καὶ τὴν ἐπιδεξιότητα Τοῦ. Λιτανεία τέλεσαν καὶ οἱ ἀρχαῖοι ἰσραηλῖτες μὲ τὸ δικό τους τρόπο ὅταν κατακτοῦσαν τὴν πόλη τῆς Ἰεριχοῦς. Ἔτσι ἔπραξε ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ κάτ' ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ: μπροστὰ ἀπὸ τὴν κιβωτὸ τῆς Διαθήκης ἔμπαιναν ἱερεῖς σαλπίζοντας μὲ σάλπιγγες ἀπὸ κέρας καὶ ὁ λαὸς ἀκολουθοῦσε τὴν κιβωτό. Ἔτσι τριγύριζε ὁ λαὸς ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρες στὴν Ἰεριχὼ μὲ τὴν ἑορταστικὴ σιωπηρὴ προσευχή. Τὴν ἕβδομη μέρα τὰ τείχη τῆς Ἰεριχοῦς ἔπεσαν καὶ ἅλωσαν τὴν πόλη. Ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ ἀντὶ τῆς κιβωτοῦ τῆς Διαθήκης μεταφέρουμε τοὺς σταυρούς, τὶς εἰκόνες καὶ τὰ λάβαρα, καὶ ἀντὶ σαλπίγγων ἠχοῦν οἱ καμπάνες καὶ ψάλλονται πνευματικοὶ ὕμνοι. Ὁ λαός μας ἀποκαλεῖ τὶς λιτανεῖες καὶ «σταυροφορίες» καὶ μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους ἐκκλησιαστικοὺς ὕμνους ψάλει καὶ τὸν δικό του: «Σταυροὺς φέρουμε τὸν Θεὸν παρακαλοῦμε Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον»! Ἀπ' ὅλα τὰ ἔνδοξα ποὺ μεταφέρουμε, τὸ πιὸ ἔνδοξο εἶναι ὁ σταυρός, ποὺ καταλαμβάνει τὴν πρώτη θέση γιατί σὲ αὐτὸ τὸ σύμβολο δόθηκε ἡ ἰσχὺς καὶ ἡ δύναμη ἤδη ἀπὸ τὸν Γολγοθᾶ τοῦ Χριστοῦ ποὺ διώχνει τὶς ἀκάθαρτες δυνάμεις, ἐξυγιαίνει, ἀνανεώνει καὶ ἁγιάζει τοὺς ἀνθρώπους, τὰ ζῶα, της ἀνθρώπινες κατοικίες, τὰ ἐργαστήρια καὶ τοὺς ἀγρούς. Αὐτὸ τὸ γνωρίζει ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ καὶ γιὰ αὐτὸ ἀποκαλεῖ τὶς λιτανεῖες «σταυροφορίες».
Σοῦ ἦρθε ἀπὸ κάπου ἡ κακὴ σκέψη ὅτι μὲ τὶς λιτανεῖες

Ο κύκλος

« Ἂς ὑποθέσουμε ὅτι εἶναι ἔνας κύκλος πάνω στην γῆ, σὰν ἔνα στρογγυλὸ χάραγμά με διαβήτῃ ποῦ ἔχει ἔνα κέντρο. Κέντρο ὀνομάζεται τὸ μέσον τοῦ κύκλου. Προσέξτε τι ἐννοῶ. Ἂς ὑποθέσουμε ὅτι ὃ κύκλος αὐτὸς εἶναι ὅλος ὃ κόσμος. Τὸ κεντρικὸ σημεῖο τοῦ κύκλου εἶναι ὃ Θεός, οἱ δὲ εὐθεῖες γραμμὲς ποῦ ξεκινοῦν ἀπὸ τὴν περιφέρεια τοῦ κύκλου πρὸς τὸ κέντρο εἶναι οἱ ὁδοί, δηλαδὴ οἱ τρόποι ποῦ πολιτεύονται οἱ ἄνθρωποι. Ἐφ’ ὅσον λοιπὸν οἱ ἅγιοι προχωροῦν πρὸς τὸ κέντρο θέλοντας να προσεγγίσουν τὸν Θεό, ἀναλόγως τῆς προχωρήσῃς τοὺς πλησιάζουν καὶ τὸν Θεὸ καὶ μεταξὺ τοὺς καὶ ὄσο πλησιάζουν τὸν Θεὸ πλησιάζονται μεταξὺ τούς· καὶ ὄσο πλησιάζονται, πλησιάζουν τὸν Θεό. Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ἐννοῆστε καὶ τὸν χωρισμό. Γιατὶ ὅταν ξεκόβουν ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ στρέφονται πρὸς τὰ ἔξω, εἶναι φανερὸ ὅτι ὄσο ἐξέρχονται καὶ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸν Θεὸ τόσο ἀπομακρύνονται καὶ μεταξὺ τοὺς καὶ ὄσο ἀπομακρύνονται μεταξὺ τοὺς τόσο ἀπομακρύνονται καὶ ἀπὸ τὸν Θεὸ»

Αββάς Δωρόθεος

πηγή 

Δίψησον διά τον Χριστόν, ίνα σε μεθύσει εκ της αγάπης Του.

ΛΟΓΟΣ ΜΔ': ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ, ΕΝ Ωι ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ

Αι αισθήσεις αι σώφρονες και συνηγμέναι ειρήνην γεννώσι τη ψυχή και ουκ εώσιν αυτήν πείραν λαβείν των πραγμάτων, όταν δε αίσθησιν των πραγμάτων ουλάβη, τότε γενήσεται νίκη δίχα αγώνος. Ει μέντοι αμελήσει οάνθρωπος και τάς προσβολάς εισελθείν εν αυτώ παραχωρήσει,τότε αναγκάζεται πολεμήσαι, ταράττεται δε η πρώτη καθαρότης, ητις εστίν απλουστάτη και ομαλή. Οι πλείστοι γαρ των αν­θρώπων ή και όλος ο κόσμος δια την αμέλειαν ταύτην εξέρχον­ται εκ της φυσικής και καθαράς καταστάσεως. Δια τούτο οι εν κόσμω και τοις κοσμικοίς συμφυρόμενοι ου δύνανται καθαρθήναι την διάνοιαν, δια την πολλήν της κακίας επίδοσιν. Ολίγοι δε εισίν οι δυνάμενοι υποστρέψαι εις την πρώτην καθαρότητα της διανοίας. Δια τούτο χρη ασφαλώς τηρείν έκαστον άνθρωπον τάς αισθήσεις αυτού και την διάνοιαν εκ των προσβολών αεί. Νήψεως γαρ χρεία πολλής και φυλακής και τηρήσεως.Η πολλή απλότης πέφυκεν ευπρεπής. Φόβου χρεία τη ανθρωπίνη φύσει ίνα τους όρους της υπακοής της προς τον Θεόν φυλάξη ,η δε αγάπη η προς τον Θεόν κινεί προς πόθον της εργασίας των αρετών και δι' αυτής αρπάζεται προς αγαθοεργίαν. Η πνευματική γνώσις δευτέρα εστί τη φύσει της εργασίας των αρετών, προηγείται δε αμφοτέρων ο φόβος και η αγάπη, και πάλιν προηγείται της αγάπης ο φόβος. Πάς τις αναιδώς λέ­γων, ότι δυνατόν κτήσασθαι τάς τελευταίας προ της των πρώτων εργασίας, πρώτον ανενδοιάστως θεμέλιον απώλειας τη εαυτού ψυχή τέθεικεν. Αύτη γαρ εστίν η οδός του Κυρίου, ότι αύται υπ εκείνων γεννώνται.
Μη αλλάξης την αγάπην του αδελφού σου

Για την προσευχή

Οποιαδήποτε δυσκολία υπομένεις και φιλοσοφήσεις τη μηδαμινότητά της, τον καρπό της θα τον βρεις στην ώρα της προσευχής. 

 

Αν επιθυμήσεις να προσευχηθείς όπως πρέπει, μη λυπήσεις κανένα άνθρωπο. Διαφορετικά προσεύχεσαι μάταια.

Αν είσαι υπομονητικός, θα προσευχηθείς πάντοτε με χαρά.

  

Αν προσεύχεσαι όπως πρέπει, θα σου συμβούν τέτοια πράγματα ώστε να νομίσεις ότι είναι δίκαιο να κάνεις χρήση του θυμού. Δεν υπάρχει διόλου δίκαιος θυμός κατά του πλησίον. Αν σκεφτείς καλά το πράγμα, θα βρεις ότι είναι δυνατό και χωρίς θυμό να διευθετηθεί το ζήτημα. Μεταχειρίσου λοιπόν κάθε τέχνη να μη θυμώσεις.

Άγιος Νείλος ο Ασκητής

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως – Η καθαρή καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού

Τίποτα δεν είναι μεγαλύτερο από την καθαρή καρδιά, γιατί μια τέτοια καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Και τι είναι ενδοξότερο από το θρόνο του Θεού; Ασφαλώς τίποτα. Λέει ο Θεός γι’ αυτούς που έχουν καθαρή καρδιά: «Θα κατοικήσω ανάμεσά τους και θα πορεύομαι μαζί τους. Θα είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου». (Β’ Κορ. 6, 16).

Ποιοι λοιπόν είναι ευτυχέστεροι απ’ αυτούς τους ανθρώπους; Και από ποιο αγαθό μπορεί να μείνουν στερημένοι;

Δεν βρίσκονται όλα τ’ αγαθά και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος στις μακάριες ψυχές τους; Τι περισσότερο χρειάζονται; Τίποτα, στ’ αλήθεια, τίποτα! Γιατί έχουν στην καρδιά τους το μεγαλύτερο αγαθό: τον ίδιο το Θεό!

Πόσο πλανιούνται οι άνθρωποι που αναζητούν την ευτυχία μακριά από τον εαυτό τους, στις ξένες χώρες και στα ταξίδια, στον πλούτο και στη δόξα, στις μεγάλες περιουσίες και στις απολαύσεις, στις ηδονές και σ’ όλες τις χλιδές και ματαιότητες, που κατάληξή τους έχουν την πίκρα!

Η ανέγερση του πύργου της ευτυχίας έξω από την καρδιά

Όχι λόγια.Να ζούμε την πίστη. Ζούμε γιατί πιστεύουμε και πιστεύουμε για να ζήσουμε

Ιερά Μονή Παναγίας Δουραχάνης

Ομιλία π. Αθανασίου Χατζή

Δεκαπενταύγουστος 080815

Στη γιορτή της Μητέρας μας!

Ο τάφος δεν κράτησε τη Μητέρα της Ζωής!

Ακόμα και την Αειπάρθενο άγγιξε ο φυσικός θάνατος.
Όχι για να την αιχμαλωτίσει ή να την υποτάξει μόνιμα.
Αλλά ίσα-ίσα για να τον νιώσει σαν απλό ύπνο.
Σαν τον ύπνο π.χ. που ύπνωσε ο πρώτος άνθρωπος (ο Αδάμ),
όταν του αφαιρέθηκε η πλευρά για να συμπληρωθεί το είδος μας

(να δημιουργηθεί η γυναίκα, βλ. Γεν. 2, 21-22).
Παρομοίως, νομίζω, και Αυτή, «φυσικώς αφυπνώσασα»,
αφού κοιμήθηκε τον φυσικό ύπνο του θανάτου,
γεύθηκε μεν τον θάνατο, αλλά δεν κρατήθηκε από αυτόν,

παρά μόνο όσο ήταν απαραίτητο,
για να υπακούσει και αυτή στους φυσικούς θεσμούς
και να εκπληρώσει το σχέδιο που είχε για μας η θεία Πρόνοια,

η οποία φροντίζει τα πάντα εξ αρχής.

(Άγ. Ανδρέας Κρήτης, Λόγος εις την Κοίμησιν, σε ελεύθερη μετάφραση)

π. Δ.Μ.

Ἡ Χαρὰ τῶν Χριστιανῶν

Φώτη Κόντογλου

 Ἡ Παναγία εἶναι τὸ πνευματικὸ στόλισμα τῆς ὀρθοδοξίας. Γιὰ μᾶς τοὺς Ἕλληνες εἶναι ἡ πονεμένη μητέρα, ἡ παρηγορήτρια κ᾿ ἡ προστάτρια, ποὺ μᾶς παραστέκεται σὲ κάθε περίσταση. Σὲ κάθε μέρος τῆς Ἑλλάδας εἶναι χτισμένες ἀμέτρητες ἐκκλησιὲς καὶ μοναστήρια, παλάτια αὐτηνῆς τῆς ταπεινῆς βασίλισσας, κι᾿ ἕνα σωρὸ ρημοκλήσια, μέσα στὰ βουνά, στοὺς κάμπους καὶ στὰ νησιά, μοσκοβολημένα ἀπὸ τὴν παρθενικὴ καὶ πνευματικὴ εὐωδία της. Μέσα στὸ καθένα ἀπ᾿ αὐτὰ βρίσκεται τὸ παληὸ καὶ σεβάσμιο εἰκόνισμά της μὲ τὸ μελαχροινὸ καὶ χρυσοκέρινο πρόσωπό της, ποὺ τὸ βρέχουνε ὁλοένα τὰ δάκρυα τοῦ βασανισμένου λαοῦ μας, γιατὶ δὲν ἔχουμε ἄλλη νὰ μᾶς βοηθήσει, παρεκτὸς ἀπὸ τὴν Παναγία, «ἄλλην γὰρ οὐκ ἔχομεν ἁμαρτωλοὶ πρὸς Θεὸν ἐν κινδύνοις καὶ θλίψεσιν ἀεὶ μεσιτείαν, οἱ κατακαμπτόμενοι ὑπὸ πταισμάτων πολλῶν». Τὸ κάλλος τῆς Παναγίας δὲν εἶναι κάλλος σαρκικό, ἀλλὰ πνευματικό, γιατὶ ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ὁ πόνος κ᾿ ἡ ἁγιότητα, ὑπάρχει μονάχα κάλλος πνευματικό. Τὸ σαρκικὸ κάλλος φέρνει τὴ σαρκικὴ ἔξαψη, ἐνῶ τὸ πνευματικὸ κάλλος φέρνει κατυάνυξη, σεβασμὸ κι᾿ ἁγνὴ ἀγάπη. Αὐτὸ τὸ κάλλος ἔχει ἡ Παναγία. Κι᾿ αὐτὸ τὸ κάλλος εἶναι ἀποτυπωμένο στὰ ἑλληνικὰ εἰκονίσματά της ποὺ τὰ κάνανε ἄνθρωποι εὐσεβεῖς ὁποῦ νηστεύανε καὶ ψέλνανε καὶ βρισκόντανε σὲ συντριβὴ καρδίας καὶ σὲ πνευματικὴ καθαρότητα. Στὴν ὄψη τῆς Παναγίας ἔχει τυπωθεῖ αὐτὸ τὸ μυστικὸ κάλλος ποὺ τραβᾷ σὰν μαγνήτης τὶς

Η Παναγία και ο Λαός, κείμενο του Φώτη Κόντογλου

Ρωμηοσύνη και Ορθοδοξία είναι ένα πράγμα.

 

Για να μην πάρω τους πολύ παληούς, παίρνω δυο τρεις από εκείνους πού αγωνισθήκανε για την ελευθερία της Ελλάδας, πού όποτε μιλάνε για τη λευτεριά, μιλάνε και για τη θρησκεία.

Ο Ρήγας Φεραίος λέγει: «Να κάνουμε τον όρκο / απάνω στο Σταυρό". Ένας άλλος ποιητής γράφει: «Για της πατρίδας την ελευθερία / για του Χρίστου την πίστη την αγία / γι' αυτά τα δύο πολεμώ, / μ' αυτά να ζήσω επιθυμώ_ / κι αν δεν τα αποχτήσω / τι μ' ωφελεί να ζήσω;».

Του Σολωμού η ψυχή είναι θρεμμένη με τη θρησκεία, γι' αυτό μοσκοβολούνε τα ποιήματα του από δαύτη. Κι αυτή τη μοσκοβολιά τη νιώθει κανένας στην Ημέρα της Λαμπρής, στη Δέηση της Μαρίας, στη Φαρμακωμένη, Εις Μοναχήν, στον Ύμνο της Ελευθερίας, στο Διάλογο και σε πολλά άλλα.

Οι αγράμματοι ποιητές των βουνών, μέσα στα τραγούδια πού κάνανε, και που δε θα τα φτάξει ποτέ κανένας γραμματιζούμενος, μιλάνε κάθε τόσο για τη θρησκεία μας, για το Χριστό, για την Παναγιά, για τους δώδεκα Αποστόλους, για τους αγίους. Πολλές παροιμίες και ρητά και λόγια που λέγει ο λαός μας, είναι παρμένα από τα γράμματα της Εκκλησίας.

Η Ρωμηοσύνη είναι ζυμωμένη με την Ορθοδοξία, γι' αυτό Χριστιανός κ' Έλληνας ήτανε το ίδιο. Από τότε που γινήκανε χριστιανοί οι Έλληνες, πήρανε στα χέρια τους τη σημαία του Χριστού και την κάνανε σημαία δική τους: Πίστις και Πατρίς! Ποτάμια ελληνικό αίμα χυθήκανε

Πού είναι η πίστη σου; Ζωντανοί στην πίστη, έμπρακτοι στην αγάπη...

Ιερά Μονή Παναγίας Δουραχάνης

Ομιλία π. Αθανασίου Χατζή

Διδαχή την Θ΄ Κυριακή του Ματθαίου για τη βοήθεια του Θεού στον άνθρωπο που θλίβεται (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Ο ΑΓΙΟΣ απόστολος Πέτρος, όπως ακούσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο, όταν είδε κάποτε τον Κύριο να βαδίζει πάνω στην τρικυμισμένη θάλασσα, Του είπε: «Δώσε μου εντολή να έρθω κοντά Σου περπατώντας πάνω στα νερά». Και παίρνοντας την εντολή από τον παντοδύναμο Κύριο, κατέβηκε από το καΐκι, όπου βρισκόταν, και άρχισε να βαδίζει πάνω στα νερά, τα οποία ήταν σαν να είχαν στερεοποιηθεί κάτω από τα πόδια του. Όσο πίστευε ο Πέτρος στην εντολή του Κυρίου, όσο ήταν προσηλωμένος με τον νου και την καρδιά του σ’ αυτή την εντολή, βάδιζε πάνω στο υγρό στοιχείο όπως στη στεριά. Αλλά ο άνεμος ήταν πολύ δυνατός και τα κύματα σηκώνονταν ψηλά. Ο Πέτρος, στρέφοντας την προσοχή του σ’ αυτά, άφησε να εισχωρήσει μέσα του κάποιος φόβος, φόβος που από έναν επιφανειακό κριτή θα χαρακτηριζόταν φυσικός και εύλογος. Τότε, όμως, άρχισε να βουλιάζει. «Κύριε, σώσε με!», κραύγασε στον Χριστό. Κι Εκείνος, απλώνοντάς του το χέρι, τον έσωσε από τον πνιγμό, λέγοντας: «Ολιγόπιστε, γιατί σε κυρίεψε ή αμφιβολία;».

 Όλοι μας βαδίζουμε πάνω στα άστατα κύματα της θάλασσας του βίου, που σείεται και αναταράζεται από τις τόσες συμφορές και δυσκολίες· όλοι μας βαδίζουμε πάνω σ’ αυτά τα κύματα και κατευθυνόμαστε προς τις πύλες του θανάτου, για να κριθούμε από τον Θεό. Πόσο επισφαλής είναι κάτω από τα πόδια μας η θάλασσα του βίου! Δεν μπορούμε

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς Θ΄ Ματθαίου (Ματθ. ιδ΄ 22-34)

                                 

 

 

ῶ καιρῷ ἐκείνῳ, ἠνάγκασεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους. καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν προσεύξασθαι. ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ. τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος. τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ἀπῆλθε πρὸς αὐτοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης. καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα ἐταράχθησαν λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν. εὐθέως δὲ ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε. ἀποκριθεὶς δὲ αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν με πρός σε ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ὕδατα. ὁ δὲ εἶπεν, ἐλθέ. καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα ἐλθεῖν πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν. βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με. εὐθέως δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας; καὶ ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος· οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτῷ λέγοντες· ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ. Καὶ διαπεράσαντες ἦλθον εἰς τὴν γῆν Γεννησαρέτ.

Μεταμόρφωση τοῦ Σωτήρος......καὶ μεταμόρφωση δική μας...

Ομιλία π. Αθανασίου Χατζή, Ι. Μ. Παναγίας Ντουραχάνης.

Λάμψον καὶ ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς, τὸ φῶς σου τὸ ἀΐδιον

Ἦχος Βαρύς
Μετεμορφώθης ἐν τῷ ὄρει Χριστὲ ὁ Θεός,
δείξας τοῖς Μαθηταῖς σου τὴν δόξαν σου, καθὼς ἠδύναντο.
Λάμψον καὶ ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς, τὸ φῶς σου τὸ ἀΐδιον,
πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, φωτοδότα δόξα σοι.

Η ΘΕΪΚΗ ΦΩΤΟΧΥΣΙΑ

 π.Δημητρίου Μπόκου 

Η παράδοση του νόμου του Θεού, των δέκα εντολών, στον προφήτη Μωυσή, έγινε μέσα σε συγκλονιστικές συνθήκες που κατατρόμαξαν τους Ισραηλίτες. Το όρος Σινά τυλίχτηκε με φωτιά και καπνούς. Σκεπάστηκε με γνόφο, σκοτεινή νεφέλη. Βροντές και αστραπές, αλλά και δυνατά σαλπίσματα ηχούσαν πολύ δυνατά. Ο Θεός κατέβηκε στην κορυφή του όρους και κάλεσε τον Μωυσή να ανεβεί εκεί. Ο Μωυσής εισήλθε στον γνόφο και έμεινε σαράντα ημερόνυχτα στο όρος, κατά τα οποία «άρτον ουκ έφαγε και ύδωρ ουκ έπιε». Συνομίλησε με τον Θεό, αξιώθηκε να δει «τα οπίσω» της δόξας του και όχι το πρόσωπό του, και έλαβε τις λίθινες πλάκες της Διαθήκης, γραμμένες θαυματουργικά «δακτύλω του Θεού».

Κατεβαίνοντας από το Σινά με τις πλάκες του νόμου στα χέρια του ο Μωυσής δεν είχε αντιληφθεί ότι το πρόσωπό του έλαμπε. Το είδαν πρώτοι ο Ααρών και οι πρεσβύτεροι, οι άρχοντες του Ισραήλ και φοβήθηκαν να τον πλησιάσουν. Ο Μωυσής τους κάλεσε κοντά του.

"...η Ορθοδοξία δεν είναι μόνο άναψε κερί και κράτησε νηστεία... χρειάζεται έμπρακτη αγάπη ...Απ΄αυτό πάσχει σήμερα η ανθρωπότητα... γι' αυτό υπάρχει αυτή η ψυχρότητα, ο ατομισμός....."

π. Ἀθανάσιος Χατζής, Ὁμιλία στίς 2 Αὐγούστου 2009