Πανελλαδικές εξετάσεις
π. Δημητρίου Μπόκου
Η θέα και μόνο του μεγάλου περσικού στρατού προκαλούσε δέος.
Οι μετριότεροι υπολογισμοί τον ανέβαζαν σε εκατό χιλιάδες, οι πιο τολμηροί δεν δίσταζαν να φτάσουν στις εξακόσιες, με το ιππικό, το δυνατό χαρτί κάθε στρατού, να κινείται από δέκα μέχρι εξήντα χιλιάδες.
Απέναντί τους ο Αλέξανδρος είχε να αντιτάξει μόνο πέντε χιλιάδες ιππικό και τριάντα χιλιάδες πεζικό, Μακεδόνες και λοιπούς Έλληνες, «πλην Λακεδαιμονίων». Η Σπάρτη δυστυχώς, τις μεγάλες εκείνες στιγμές του Ελληνισμού βρέθηκε κατώτερη των περιστάσεων. Αντί να συμβάλει στη μεγάλη ελληνική εξόρμηση, προσπαθούσε με τη σύμπραξη των Περσών να υπονομεύσει την εκστρατεία και να ανοίξει μέτωπο σε Αιγαίο και Ελλάδα, στα μετόπισθεν του Αλεξάνδρου.
Στην πλατιά πεδιάδα της Ισσού ο Δαρείος έκαμε επιβλητική
επίδειξη της δύναμής του. Στο κέντρο της παράταξής του τοποθέτησε την αιχμή του δόρατος, ένα ισχυρό εμπειροπόλεμο σώμα Ελλήνων μισθοφόρων. Όμως, παρά τη συντριπτική ανισότητα των δύο στρατών, με ευφυή στρατηγική και απαράμιλλο θάρρος ο Αλέξανδρος εξισορρόπησε τα πλεονεκτήματα του αντιπάλου του.
Κατάφερε να παρασύρει τον Δαρείο σε πεδίο μάχης λιγότερο ευνοϊκό για τον τεράστιο στρατό του. Και ενώ ο γηραιός μα εμπειρότατος στρατηγός Παρμενίων σήκωνε στο αριστερό κέρας το βάρος της άμυνας, ο Αλέξανδρος επιχείρησε με το δεξιό ταχύτατη σφοδρή επίθεση σε στενό μέτωπο. Δημιούργησε βαθύ ρήγμα και αποδιοργάνωσε την αριστερή περσική πτέρυγα. Στράφηκε εν συνεχεία προς το κέντρο εξουδετερώνοντας με κυκλωτική κίνηση τους Έλληνες μισθοφόρους. Ο Δαρείος τράπηκε σε φυγή εγκαταλείποντας τον στρατό στην τύχη του. Η πανωλεθρία των Περσών υπήρξε πρωτοφανής. Μόνο το σκοτάδι της νύχτας ανέκοψε την ακατάβλητη ορμή των Μακεδόνων. Στα χέρια του Αλεξάνδρου περιήλθε ακόμα και η μητέρα, η σύζυγος, ο γιος και οι δύο κόρες, ολόκληρη η οικογένεια του Δαρείου.
Το 333 π. Χ., όταν η τρομερή μάχη στην Ισσό έλαβε τέλος, όλοι κατάλαβαν ότι ο γνωστός κόσμος είχε αλλάξει οριστικά μορφή.
Καλύτερα από όλους κατάλαβε τη νέα τάξη πραγμάτων ο μέχρι τότε κοσμοκράτορας Δαρείος. Είδε πως δεν είχε να κάνει με κάποιον, που από απλή και μόνο τύχη είχε νικήσει στον Γρανικό ποταμό τα στρατεύματά του. Βρισκόταν μπρος στον έμπειρο στρατηλάτη, που απειλούσε την ίδια την ύπαρξη της μεγάλης του αυτοκρατορίας.
Ρεαλιστής ο Δαρείος, έστειλε στον Αλέξανδρο συμβιβαστική
επιστολή. Πρότεινε μια συμφωνία για φιλία και συμμαχία, στη βάση του πενήντα-πενήντα. Του έδινε τη μισή περσική αυτοκρατορία, δέκα χιλιάδες τάλαντα χρυσού (αμύθητο ποσό!) και την κόρη του για σύζυγο.
Η πρόταση ήταν δελεαστική. Ο Αλέξανδρος την έφερε στο συμβούλιο των στρατηγών του για συζήτηση. Ο γηραιός Παρμενίων τάχθηκε αμέριστα υπέρ. Το θεώρησε σπουδαία ευκαιρία.
- Ο πατέρας σου Φίλιππος δεν θα τολμούσε ποτέ ούτε να
διανοηθεί κάτι τέτοιο, είπε στον Αλέξανδρο. Αν ήμουν Αλέξανδρος, θα δεχόμουν ανεπιφύλακτα!
Και ο Αλέξανδρος απάντησε:
- Κι εγώ, αν ήμουν Παρμενίων! Θα δεχόμουν!
Και συνέχισε απτόητος την πορεία του. Δυο χρόνια αργότερα είχε κατακτήσει τον κόσμο.
Παρμενίων και Αλέξανδρος! Δυο μεγέθη τελείως διαφορετικά. Ο εβδομηντάχρονος Παρμενίων ήταν στο κλείσιμο της πορείας του. Είχε ολοκληρώσει τον κύκλο των φιλοδοξιών του. Ο εικοσιτριάχρονος Αλέξανδρος ήταν μόλις στην αρχή των μεγαλοφυών οραμάτων του.
Στο ξεκίνημα της δόξας που προβλεπόταν περίλαμπρη. Ο καθένας έβλεπε απ’ το δικό του οπτικό πεδίο. Ο καθένας είχε δίκιο απ’ την πλευρά του. Αν ο Παρμενίων επιχειρούσε το αδύνατο, θα τον περίμενε ίσως μια συντριπτική αποτυχία. Αν ο Αλέξανδρος σταματούσε εκεί, θα είχαμε τον αετό κλεισμένο σε ορνιθώνα. Η ιστορία θα άλλαζε ρότα. Ο
κόσμος θα ήταν σήμερα διαφορετικός.
Παρμενίων και Αλέξανδρος! Δυο μεγέθη διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά σεβαστά και τα δύο. Ο καθένας γνώριζε πού ανήκει.
Να λοιπόν κάτι απολύτως απαραίτητο, τώρα που βρίσκεσαι και συ σε κρίσιμη καμπή της ζωής σου: Να γνωρίζεις καλά τα όριά σου. Το σκέφτηκες αυτό καθόλου, προτού ριχτείς στη μάχη των εξετάσεων;
Αξιολόγησες τις δυνατότητές σου; Έκαμες τα «πολεμικά» σου σχέδια σύμφωνα με αυτές; Ή μήπως στον σχεδιασμό της επιχειρησιακής σου τακτικής δούλεψε μόνο το συναίσθημα; Η επιθυμία και η φιλοδοξία σου;
Οι εξετάσεις όμως είναι μάχη και απαιτούν καλή γνώση των ορίων σου. Για να μην κυνηγάς άπιαστα όνειρα, αν δεν ανήκεις σ’ αυτούς που πιάνουν στον αέρα πουλιά. Ούτε πάλι να κόβεις τα φτερά σου, αν μπορείς να απογειωθείς και να φτάσεις ψηλά. Η έλλειψη αυτογνωσίας μπορεί να αποβεί μοιραία. Να ανοίξει τους αιολικούς ασκούς της ουτοπίας, να φέρει καταστροφή σε όποιον υπερεκτιμά τις δυνάμεις του.
Αλλά και να καθηλώσει στο έδαφος κάποιον που είναι φτιαγμένος για πτήσεις, να αποβεί σκέτη απογοήτευση για όποιον μπορεί, μα δεν επιχειρεί.
Ένα βήμα πριν τη μάχη λοιπόν, στάθμισε τα πράγματα. Δεν
έχουμε όλοι τις ίδιες δυνατότητες. Άλλος έχει προικισθεί με πέντε τάλαντα, άλλος με δύο. Άλλος αξιοποιεί τις δυνάμεις του, άλλος τις θάβει στο χώμα και δεν ανοίγει ποτέ τα φτερά του, είτε από φόβο, είτε από τεμπελιά. Η άγνοια των ορίων σου μπορεί να σε σπρώξει απ’ την αυτοπεποίθηση στην έπαρση. Ή να σε φυλακίσει στην αδυναμία σου, βαφτίζοντάς την φρονιμάδα και ταπεινοφροσύνη. Και τα δυο είναι λάθος. Δεν μπορείς να γίνεις άλογο κούρσας, αν η αντοχή σου φτάνει μόνο για να σέρνεις το κάρο της μετριότητας. Ή να μην αποτολμάς ποτέ να ρίξεις τον κύβο πίσω σου και να διαβείς τον Ρουβίκωνα, θεωρώντας σύνεση την ατολμία και φοβία σου.
Έχε σωστή αυτογνωσία. Βάλε στόχους που είναι μέσα στο δικό σου βεληνεκές. Ούτε να υπερτιμάς, ούτε να υποτιμάς τον εαυτό σου.
Να έχεις πάντα τη σωστή πληροφόρηση γι’ αυτόν.
Μη διστάσεις γι’ αυτό, να ζητήσεις και βοήθεια. Από Εκείνον που σε έπλασε και σε ξέρει καλύτερα. Που γνωρίζει σε βάθος την αληθινή φύση σου, τις πραγματικές σου προδιαγραφές. Και έχει τη δύναμη, την αγάπη και τη θέληση να σου αποκαλύπτει με αλάνθαστο τρόπο το βαθύτερο είναι σου, αυτό που διαφεύγει ακόμα και από σένα.
Απευθύνσου με εμπιστοσύνη σ’ αυτόν. Κράτα ενεργό τον δίαυλο επικοινωνίας μαζί του. Κάνε τον μόνιμο σύμμαχό σου.
Με ήρεμη αυτογνωσία, συνετή αυτοπεποίθηση και στέρεη σύνεση, βάδισε και συ προς τη μάχη σου. Και τώρα και πάντοτε στη ζωή σου.
Για να ’χεις βάσιμες ελπίδες για την διαρκώς επιδιωκόμενη από όλους και τόσο επιθυμητή,
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
Οι μετριότεροι υπολογισμοί τον ανέβαζαν σε εκατό χιλιάδες, οι πιο τολμηροί δεν δίσταζαν να φτάσουν στις εξακόσιες, με το ιππικό, το δυνατό χαρτί κάθε στρατού, να κινείται από δέκα μέχρι εξήντα χιλιάδες.
Απέναντί τους ο Αλέξανδρος είχε να αντιτάξει μόνο πέντε χιλιάδες ιππικό και τριάντα χιλιάδες πεζικό, Μακεδόνες και λοιπούς Έλληνες, «πλην Λακεδαιμονίων». Η Σπάρτη δυστυχώς, τις μεγάλες εκείνες στιγμές του Ελληνισμού βρέθηκε κατώτερη των περιστάσεων. Αντί να συμβάλει στη μεγάλη ελληνική εξόρμηση, προσπαθούσε με τη σύμπραξη των Περσών να υπονομεύσει την εκστρατεία και να ανοίξει μέτωπο σε Αιγαίο και Ελλάδα, στα μετόπισθεν του Αλεξάνδρου.
Στην πλατιά πεδιάδα της Ισσού ο Δαρείος έκαμε επιβλητική
επίδειξη της δύναμής του. Στο κέντρο της παράταξής του τοποθέτησε την αιχμή του δόρατος, ένα ισχυρό εμπειροπόλεμο σώμα Ελλήνων μισθοφόρων. Όμως, παρά τη συντριπτική ανισότητα των δύο στρατών, με ευφυή στρατηγική και απαράμιλλο θάρρος ο Αλέξανδρος εξισορρόπησε τα πλεονεκτήματα του αντιπάλου του.
Κατάφερε να παρασύρει τον Δαρείο σε πεδίο μάχης λιγότερο ευνοϊκό για τον τεράστιο στρατό του. Και ενώ ο γηραιός μα εμπειρότατος στρατηγός Παρμενίων σήκωνε στο αριστερό κέρας το βάρος της άμυνας, ο Αλέξανδρος επιχείρησε με το δεξιό ταχύτατη σφοδρή επίθεση σε στενό μέτωπο. Δημιούργησε βαθύ ρήγμα και αποδιοργάνωσε την αριστερή περσική πτέρυγα. Στράφηκε εν συνεχεία προς το κέντρο εξουδετερώνοντας με κυκλωτική κίνηση τους Έλληνες μισθοφόρους. Ο Δαρείος τράπηκε σε φυγή εγκαταλείποντας τον στρατό στην τύχη του. Η πανωλεθρία των Περσών υπήρξε πρωτοφανής. Μόνο το σκοτάδι της νύχτας ανέκοψε την ακατάβλητη ορμή των Μακεδόνων. Στα χέρια του Αλεξάνδρου περιήλθε ακόμα και η μητέρα, η σύζυγος, ο γιος και οι δύο κόρες, ολόκληρη η οικογένεια του Δαρείου.
Το 333 π. Χ., όταν η τρομερή μάχη στην Ισσό έλαβε τέλος, όλοι κατάλαβαν ότι ο γνωστός κόσμος είχε αλλάξει οριστικά μορφή.
Καλύτερα από όλους κατάλαβε τη νέα τάξη πραγμάτων ο μέχρι τότε κοσμοκράτορας Δαρείος. Είδε πως δεν είχε να κάνει με κάποιον, που από απλή και μόνο τύχη είχε νικήσει στον Γρανικό ποταμό τα στρατεύματά του. Βρισκόταν μπρος στον έμπειρο στρατηλάτη, που απειλούσε την ίδια την ύπαρξη της μεγάλης του αυτοκρατορίας.
Ρεαλιστής ο Δαρείος, έστειλε στον Αλέξανδρο συμβιβαστική
επιστολή. Πρότεινε μια συμφωνία για φιλία και συμμαχία, στη βάση του πενήντα-πενήντα. Του έδινε τη μισή περσική αυτοκρατορία, δέκα χιλιάδες τάλαντα χρυσού (αμύθητο ποσό!) και την κόρη του για σύζυγο.
Η πρόταση ήταν δελεαστική. Ο Αλέξανδρος την έφερε στο συμβούλιο των στρατηγών του για συζήτηση. Ο γηραιός Παρμενίων τάχθηκε αμέριστα υπέρ. Το θεώρησε σπουδαία ευκαιρία.
- Ο πατέρας σου Φίλιππος δεν θα τολμούσε ποτέ ούτε να
διανοηθεί κάτι τέτοιο, είπε στον Αλέξανδρο. Αν ήμουν Αλέξανδρος, θα δεχόμουν ανεπιφύλακτα!
Και ο Αλέξανδρος απάντησε:
- Κι εγώ, αν ήμουν Παρμενίων! Θα δεχόμουν!
Και συνέχισε απτόητος την πορεία του. Δυο χρόνια αργότερα είχε κατακτήσει τον κόσμο.
Παρμενίων και Αλέξανδρος! Δυο μεγέθη τελείως διαφορετικά. Ο εβδομηντάχρονος Παρμενίων ήταν στο κλείσιμο της πορείας του. Είχε ολοκληρώσει τον κύκλο των φιλοδοξιών του. Ο εικοσιτριάχρονος Αλέξανδρος ήταν μόλις στην αρχή των μεγαλοφυών οραμάτων του.
Στο ξεκίνημα της δόξας που προβλεπόταν περίλαμπρη. Ο καθένας έβλεπε απ’ το δικό του οπτικό πεδίο. Ο καθένας είχε δίκιο απ’ την πλευρά του. Αν ο Παρμενίων επιχειρούσε το αδύνατο, θα τον περίμενε ίσως μια συντριπτική αποτυχία. Αν ο Αλέξανδρος σταματούσε εκεί, θα είχαμε τον αετό κλεισμένο σε ορνιθώνα. Η ιστορία θα άλλαζε ρότα. Ο
κόσμος θα ήταν σήμερα διαφορετικός.
Παρμενίων και Αλέξανδρος! Δυο μεγέθη διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά σεβαστά και τα δύο. Ο καθένας γνώριζε πού ανήκει.
Να λοιπόν κάτι απολύτως απαραίτητο, τώρα που βρίσκεσαι και συ σε κρίσιμη καμπή της ζωής σου: Να γνωρίζεις καλά τα όριά σου. Το σκέφτηκες αυτό καθόλου, προτού ριχτείς στη μάχη των εξετάσεων;
Αξιολόγησες τις δυνατότητές σου; Έκαμες τα «πολεμικά» σου σχέδια σύμφωνα με αυτές; Ή μήπως στον σχεδιασμό της επιχειρησιακής σου τακτικής δούλεψε μόνο το συναίσθημα; Η επιθυμία και η φιλοδοξία σου;
Οι εξετάσεις όμως είναι μάχη και απαιτούν καλή γνώση των ορίων σου. Για να μην κυνηγάς άπιαστα όνειρα, αν δεν ανήκεις σ’ αυτούς που πιάνουν στον αέρα πουλιά. Ούτε πάλι να κόβεις τα φτερά σου, αν μπορείς να απογειωθείς και να φτάσεις ψηλά. Η έλλειψη αυτογνωσίας μπορεί να αποβεί μοιραία. Να ανοίξει τους αιολικούς ασκούς της ουτοπίας, να φέρει καταστροφή σε όποιον υπερεκτιμά τις δυνάμεις του.
Αλλά και να καθηλώσει στο έδαφος κάποιον που είναι φτιαγμένος για πτήσεις, να αποβεί σκέτη απογοήτευση για όποιον μπορεί, μα δεν επιχειρεί.
Ένα βήμα πριν τη μάχη λοιπόν, στάθμισε τα πράγματα. Δεν
έχουμε όλοι τις ίδιες δυνατότητες. Άλλος έχει προικισθεί με πέντε τάλαντα, άλλος με δύο. Άλλος αξιοποιεί τις δυνάμεις του, άλλος τις θάβει στο χώμα και δεν ανοίγει ποτέ τα φτερά του, είτε από φόβο, είτε από τεμπελιά. Η άγνοια των ορίων σου μπορεί να σε σπρώξει απ’ την αυτοπεποίθηση στην έπαρση. Ή να σε φυλακίσει στην αδυναμία σου, βαφτίζοντάς την φρονιμάδα και ταπεινοφροσύνη. Και τα δυο είναι λάθος. Δεν μπορείς να γίνεις άλογο κούρσας, αν η αντοχή σου φτάνει μόνο για να σέρνεις το κάρο της μετριότητας. Ή να μην αποτολμάς ποτέ να ρίξεις τον κύβο πίσω σου και να διαβείς τον Ρουβίκωνα, θεωρώντας σύνεση την ατολμία και φοβία σου.
Έχε σωστή αυτογνωσία. Βάλε στόχους που είναι μέσα στο δικό σου βεληνεκές. Ούτε να υπερτιμάς, ούτε να υποτιμάς τον εαυτό σου.
Να έχεις πάντα τη σωστή πληροφόρηση γι’ αυτόν.
Μη διστάσεις γι’ αυτό, να ζητήσεις και βοήθεια. Από Εκείνον που σε έπλασε και σε ξέρει καλύτερα. Που γνωρίζει σε βάθος την αληθινή φύση σου, τις πραγματικές σου προδιαγραφές. Και έχει τη δύναμη, την αγάπη και τη θέληση να σου αποκαλύπτει με αλάνθαστο τρόπο το βαθύτερο είναι σου, αυτό που διαφεύγει ακόμα και από σένα.
Απευθύνσου με εμπιστοσύνη σ’ αυτόν. Κράτα ενεργό τον δίαυλο επικοινωνίας μαζί του. Κάνε τον μόνιμο σύμμαχό σου.
Με ήρεμη αυτογνωσία, συνετή αυτοπεποίθηση και στέρεη σύνεση, βάδισε και συ προς τη μάχη σου. Και τώρα και πάντοτε στη ζωή σου.
Για να ’χεις βάσιμες ελπίδες για την διαρκώς επιδιωκόμενη από όλους και τόσο επιθυμητή,
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου