Λόγος εἰς τὰ Ἅγια Θεοφάνεια

 

 Ἱερομονάχου +Ἀθανασίου Χατζῆ

καθηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Δουραχάνης

ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία

Σήμερα ἀνάμνηση καὶ σταθμὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι τὰ Ἅγια Θεοφάνεια. Θὰ ἤθελα νὰ πῶ πρὸς τὸν ἑαυτὸ μου καὶ πρὸς τὴν ἀγάπη σας, ἂν μποροῦσα νὰ συλλάβω αὐτὸ τὸ μεγαλεῖο, αὐτὴν τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο, θὰ ἤμουν ὄχι μόνο εὐτυχής, ἀλλά, ὁπωσδήποτε πολὺ πιὸ διαφορετικὸς καὶ πολὺ καλύτερος. 

Στὴ φύση σήμερα λυγίζουν τὰ βουνά, βλέπουν τὸν Δημιουργὸ νὰ κατεβαίνει σὰν ἄνθρωπος. Ὁ Ἰορδάνης νὰ γυρίζει πίσω τὰ νερὰ ἀπὸ τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν ἀπορία. Τὰ πάντα ὅλα γύρω κάμπτουν γόνυ, γιὰ νὰ ὑμνήσουν, νὰ εὐχαριστήσουν κι ἀποροῦν πόσο πολὺ ἀγαπάει ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο.

Αὐτὴ ἡ παντοδυναμία Του, αὐτὴ ἡ ἀγάπη καὶ ἡ θυσία ποὺ κάνει, ἡ ταπείνωση ποὺ δέχεται, νὰ ἄρχεται ὁ Ἄναρχος, νὰ γίνει ὁ Θεὸς ἄνθρωπος, ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα πρέπει νὰ μᾶς προβληματίζουν. Πρέπει νὰ ἀξιοποιήσουμε αὐτὰ τὰ ὁποία ὁ Ἴδιος, εἴτε μᾶς τὰ ἔχει πεῖ μὲ τὸν Λόγο Του εἴτε ἀκόμα καὶ μὲ τὸ Μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης, πού με ἀξίωσε να τελῶ, δίνει ἄφθονα πνευματικὰ ἀγαθά. Γι’ αὐτό, λοιπόν, πόσο θὰ ἤθελα, αὐτὲς τὶς μέρες, νὰ νιώσουμε αὐτὸ τὸ μεγαλεῖο, αὐτὴν τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ κι ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα ὕστερα τὰ πράγματα θὰ ἦταν ἀλλιῶς.
Πάντοτε λέω καὶ στὸν ἑαυτὸ μου καὶ σὲ σᾶς, δὲν θέλω νὰ Τὸν φοβᾶμαι τὸν Θεό. Τὴν παντοδυναμία Του αὐτή, τὴ δύναμη αὐτή, δὲν πρέπει νὰ τὴ φοβᾶμαι. Εἶναι ἀνάγκη νὰ Τὸν γνωρίσω, εἶναι συμφέρον μου νὰ ἔχω πραγματικὰ φιλία, νὰ εἶμαι φίλος Του κατὰ τὰ λόγια

τοῦ Χριστοῦ, ποὺ μᾶς εἶπε ὅτι «Φίλοι μου εἶστε. Ὅσοι βεβαίως μὲ ἀναγνωρίσετε καὶ πιστέψετε, θὰ σᾶς ἔχω ἐκεῖ μαζὶ μου». Ὅπως, ἀκριβῶς, ἀλλοῦ κάποτε εἴπε ἡ ἄγνωστη γυναίκα: «Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά Σε» γιὰ τὴν Παναγία, κι ἐκεῖνος εἶπε ὅτι: «Ἀλήθεια εἶναι αὐτὸ ποὺ λες, ἀλλὰ εἶναι καὶ κάτι ἄλλο ἀκόμα. Ὅποιος μὲ πιστέψει κι ὅποιος πραγματικὰ μὲ ἀκολουθήσει καὶ ἐφαρμόσει αὐτά, τὰ ὁποία ἐγὼ ἔχω πεῖ, εἶναι κι αὐτὸς ἀκριβῶς ἕνα καὶ τὸ αὐτό, ὅπως ἀκριβῶς τὰ πρόσωπα ἐκεῖνα ποὺ ἔχουνε πάει στοὺς οὐρανοὺς καὶ μεσιτεύουν γιὰ μᾶς». Πόσο χρειάζεται, λοιπόν, νὰ Τὸν ἔχουμε φίλο καὶ νὰ Τὸν ἀγαπᾶμε τὸν Θεό, νὰ Τὸν σεβόμαστε τὸν Θεὸ καὶ ὄχι νὰ Τὸν φοβόμαστε.

Ὅταν ἀγαπᾶμε τὸν Θεὸ καὶ προσπαθοῦμε νὰ μὴν Τὸν πικραίνουμε, τότε ἀντλοῦμε δύναμη. Εἶναι ἡ δύναμη αὐτὴ στὴν ὁποία δὲν μπορεῖ τίποτα νὰ σταθεῖ μπροστά. Δὲν μποροῦν τὰ πεπυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ, ὄχι μόνο σχολὲς σατανιστῶν νὰ βγοῦνε μπροστά, ὄχι μόνο ἐγκλήματα νὰ γίνουν, τίποτα, ἄνθρωπέ μου, ὅταν θὰ ἔχεις αὐτὴν τὴν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ, ὅταν θὰ πιστεύεις σὲ αὐτὴν τὴ δύναμη, δὲν ἔχεις τίποτα νὰ φοβηθείς. Γι’ αὐτὸ μὴν πανικοβάλλεστε καί ἀπορεῖτε για ὅσα συμβαίνουν. Ὑπάρχουν αὐτὰ τὰ πράγματα, θὰ ὑπάρχουν ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος θέλει νὰ συμμαχήσει μὲ τὸν σκοτεινὸ ἑαυτὸ του.
Καὶ ἔρχεται ὁ ἑωσφόρος καὶ τὸν κάνει σύμμαχο, γιατὶ ὁ ἴδιος δὲν τολμάει νὰ κάνει κάποια πράγματα. Ὁ ἴδιος οὐδέποτε βλαστήμησε, οὐδέποτε εἶπε ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός, ἀλλὰ ἔχει τὰ ὄργανά του πολλὲς φορὲς καὶ τὰ ὄργανα γίνονται πιὸ τυφλὰ ἀπὸ τὸν τυφλὸ αὐτὸν τὸν ἑωσφόρο, καὶ γι’ αὐτὸ πολλὲς φορὲς ἀποροῦμε. Ἀλλὰ ἐμεῖς, ὅμως, ὅσοι γνωρίζουμε καὶ ἀντλοῦμε ἀπὸ τὸ Ἅγιο αὐτὸ φῶς, τὶς μέρες αὐτὲς καὶ ὅλες αὐτὲς τὶς μεγάλες γιορτὲς, ἀντλοῦμε δύναμη. Νομίζω ὅτι ἔχουμε τὴ δύναμη νὰ ἀντιμετωπίσουμε αὐτὰ τὰ προβλήματα καὶ δὲν πρέπει νὰ δειλιάσουμε. Δὲν πρέπει νὰ πανικοβληθοῦμε. Δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε αὐτὸν τον ἐφιάλτη ποὺ ἀκριβῶς σήμερα ἔχει φτάσει ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀπορεῖ καὶ ψάχνει ἐδῶ κι ἐκεῖ. Τίποτε, ἄνθρωπέ μου. Μὴ κλονίζεσαι, μὴ βασανίζεσαι. Ὁ Παντοδύναμος Θεός, Αὐτὸς ὁ ὁποῖος δὲν ἦρθε, γιὰ νὰ καταστρέψει τὸν ἄνθρωπο, ἦρθε νὰ τὸν σώσει. Ἦρθε, γιὰ νὰ ζωντανέψει, γιὰ νὰ δώσει πραγματικὰ ζωή, νὰ δώσει δύναμη καὶ βοήθεια στὸν ἄνθρωπο. Γι’ αὐτὸ κι ἐσύ, ἄνθρωπέ μου, κι ἐγὼ μαζί, ἂς ἀξιοποιήσουμε αὐτὴν τὴν δύναμη Αὐτοῦ τοῦ Παντοδύναμου Θεοῦ, γιὰ νὰ μὴν ἔχουμε αὐτὴν τὴν ταραχή, αὐτὸ τὸ ἄγχος κι αὐτὴν τὴν ἀγωνία, νὰ μὴν ἀγωνιᾶ ὁ νοῦς μας καὶ νὰ μὴν ταράζεται. 

Ὁπωσδήποτε, οἱ μανάδες ποὺ ἔχουν παιδιὰ θὰ ποῦν τί θὰ γίνουν τὰ παιδιὰ τους αὔριο. Νὰ τά ἐμπιστευθοῦν πραγματικὰ στὸν Θεό. Εἶναι οἱ ἔσχατοι καιροί. Τέτοια πράγματα καὶ χειροτέρα ἀκόμα- μὴ γένοιτο- μπορεῖ νὰ ἀκούσουμε.

Ἔτσι, ἀκριβῶς, εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν Θεό. Γι’ αὐτὸ εἶναι ἴσως ἡ περίοδος ποὺ μπορεῖ νὰ ἁπλωθοῦνε δεξιὰ καὶ ἀριστερά, γιὰ νὰ κοσκινιστοῦμε, ὅπως ἀκριβῶς εἶπε τότε στὸν Πέτρο ὅτι «Ἀπόψε ἐσεῖς θὰ σκορπίσετε, ἀπὸ ἕνα κόσκινο θὰ περάσετε», εἶπε τὴν Μεγάλη Πέμπτη. Ἔτσι καὶ πρὸς ἐμᾶς κάθε χρόνο, κάθε στιγμὴ καὶ λεπτό τῆς ζωῆς, ὁ ἄνθρωπος περνάει ἀπὸ τέτοια κοσκινίσματα. Καὶ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ εἶναι καὶ σήμερα αὐτὸ τὸ ἄγχος καὶ ἡ ἀγωνία ποὺ ἔχουμε οἱ ἄνθρωποι, γι’ αὐτὰ τὰ σκοτεινὰ τὰ ὁποία γίνονται μὲ τὰ ἐγκλήματα κ.λπ. Ἐγὼ σᾶς λέω ὅτι ὑπάρχουν κι ἀκόμα χειροτέρα, ποὺ δὲν ἔχουν βγει στὸ φανερὸ καὶ στὸ φῶς.

Γι’ αὐτό, λοιπόν, πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ ἀξιοποιήσουμε καὶ νὰ μιμηθοῦμε αὐτά, ποὺ ἡ ἄλογη φύση, ἡ ὁποία νόμο δὲν ἔχει καὶ νόμο πράττει, ποὺ λυγίζει καὶ γονατίζει καὶ σκύβει, πραγματικά. Ὁ Ἰορδάνης στρέφεται πρὸς τὰ πίσω, γιὰ νὰ δείξει τὸ μεγαλεῖο καὶ τὰ ἄνω μὲ τὰ κάτω συνομιλοῦν. Ὅλα αὐτὰ γίνονται, γιὰ νὰ βρει ὁ ἄνθρωπος τὸν δρόμο του, γιὰ νὰ βρει τὴν δύναμη του, γιὰ νὰ βρει τὴν ἰσορροπία του, νὰ βρει αὐτὸ ποὺ τοῦ λείπει. 

Αὐτό, ἄνθρωπέ μου, μὴ ψάχνεις τὸ νὰ βρεις δεξιὰ καὶ ἀριστερά. Ἔλα, μαζὶ μὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἀγωνίζονται, μαζὶ μὲ τοὺς ἀνθρώπους, μαζὶ μὲ τοὺς ἀγγέλους, μαζὶ μὲ τὸν Ἴδιον τὸν Θεό. Θέλει νὰ σὲ βοηθήσει καὶ θέλει νὰ μὲ βοηθήσει. Θέλει νὰ μᾶς βοηθήσει, γιὰ νὰ μᾶς δυναμώσει καὶ νὰ μᾶς ἐνισχύσει. Θέλει νὰ μᾶς δώσει ν’ ἀνοίξουμε τὰ μάτια τῆς ψυχῆς. Θέλει νὰ μᾶς δυναμώσει πνευματικά, ποὺ δυστυχῶς σήμερα ἀνοιχτήκαμε στὴν ὕλη καὶ δώσαμε ἄφθονα πράγματα στὴ σάρκα μας. Δώσαμε ἄφθονα πράγματα, γιὰ νὰ τὴν ἀνακουφίσουμε, νὰ τὴν χορτάσουμε· ἀλλὰ ὅσο παίρνει, ἄλλο τόσο αὐτὴ δὲν χορταίνει. Ὅπως εἶναι καὶ ἡ θάλασσα δὲν σταματάει νὰ καταπίνει νερά. Ὅπως εἶναι καὶ ἡ πυρκαγιά, ποὺ δὲν παύει νὰ καίει συνέχεια ξύλα καὶ δὲν χορταίνει, ἔτσι, ἀκριβῶς, εἶναι καὶ τὸ σαρκίο μας μὲ τὰ ὑλικὰ πράγματα. Δὲν θὰ μπορέσει, ἄνθρωπέ μου, νὰ σοῦ πεῖ στόπ. Ἀκόμα κι αὐτὴ ἡ μνήμη τοῦ θανάτου δὲν σὲ σταματάει. 

Γι’ αὐτὸ χρειάζεται ἡ ἐσωτερική, ἐπαναλαμβάνω, προσοχή. Νὰ δώσουμε πνευματικὴ προσοχή, γιὰ νὰ πάρουμε πνευματικὴ τροφή, τὴν ὁποία τὴν δίνει ὁ Ἴδιος. Γι’ αὐτὸ κατέβηκε, γι’ αὐτὸ ἦρθε. Γι’ αὐτὸ ἔγινε ἄνθρωπος. Γι’ αὐτὸ ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα, τὰ ὁποία τράβηξε. Γι’ αὐτὸ ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἐμπαιγμούς. Καὶ μέχρι σταυρικὸ θάνατο καὶ μέχρι ἀκόμα ὅλες αὐτὲς τὶς συκοφαντίες, ποὺ συνεχίζουν ἀκόμα, κι ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα ποὺ στρέφονταν ἐναντίον Του, γιὰ τίποτα ἄλλο δὲν γίνονται, παρὰ μόνο, γιὰ νὰ ἀπομακρύνουν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεό.

Γι’ αὐτό, ἄνθρωπέ μου, στῶμεν καλῶς, στῶμεν εὐλαβῶς. Μὴν παρασυρόμαστε ἀπ’ ὅλες αὐτὲς τὶς ὑλικὲς σειρῆνες. Μὴν παρασυρόμαστε ἀπὸ αὐτὰ τὰ πράγματα, στὰ ὁποία σήμερα βλέπουμε ὅτι ὁδηγήθηκαν λαοὶ καὶ ὁδηγοῦνται λαοὶ σὲ τέτοιον ὄλεθρο, καὶ βλέπουμε τὰ ἀποτελέσματα. Ἀντὶ νὰ πᾶμε ἕνα βῆμα μπροστά, ἀφοῦ μιλᾶμε γιὰ 21ο αἰώνα, ἐνῶ φτάσαμε στο φεγγάρι και στα ἀστέρια, δεξιὰ καὶ ἀριστερά καί, παρ’ ὅλα αὐτά, δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν συνάνθρωπο. Ὅταν δίπλα ὁ ἄλλος πεινάει, ὑποφέρει, ὅταν δίπλα ὁ ἄλλος δὲν ξέρει τί ἀκριβῶς ἔχει κι ὁ ἄλλος δὲν λέει οὔτε μιὰ ἀσπιρίνη νὰ δώσει· ὅταν βλέπουμε ὅτι δίπλα ἐκεῖ ποὺ πεινᾶνε, ρίχνουν ὀβίδες καὶ βόμβες στὰ μικρὰ παιδιά, γιὰ νὰ πάρουν χρήματα· ὅταν ὅλες αὐτὲς οἱ διαφωνίες ποὺ γίνονται, οἱ ληστεῖες, ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα τὰ ὁποία γίνονται. Ἂς προσέξουμε λιγάκι. Ἀρκετά. Δὲν πηγαίνει ὁ ἄνθρωπος ἔτσι μπροστά. Μπροστὰ θὰ πηγαίνει, ὅταν θὰ ἔχει τὴν ἐσωτερικὴ πνευματικὴ του καλλιέργεια. Ὅταν θὰ μπορεῖ πραγματικὰ νὰ ζήσει ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν συνάνθρωπο, νὰ μπορέσει νὰ ὁδοιπορήσει καὶ νὰ βοηθηθεῖ, νὰ μπορέσει νὰ ἐνισχυθεῖ. Ἔτσι θὰ μπορέσει πραγματικὰ νὰ δεῖ ἡ κοινωνία ἕνα καλύτερο αὔριο.

Τὰ χαστούκια ἀπὸ τοὺς συμμάχους τὰ τρῶμε, τοὺς ἐμπαιγμοὺς καὶ τὶς κολακεῖες, τὰ πάντα ὅλα. Τὰ βλέπουμε αὐτὰ καθημερινὰ καὶ στὰ Ἡνωμένα Ἔθνη, ποὺ συγκεντρώνονται πολλὲς φορές, δῆθεν γιὰ νὰ λύσουν προβλήματα. Ἐκεῖ ἀκριβῶς σκέπτονται, ὅπως ἀκριβῶς λέει καὶ ὁ Δανιήλ. Καθαρίζει τὴ θέση του καὶ λέει «Θὰ ἔρθει κάποτε ἐποχὴ ποὺ θὰ συγκεντρωθοῦν γύρω ἀπὸ στρογγυλὴ τράπεζα καὶ θὰ εἶναι ὅλα ψεύδη, ὅσα θὰ λένε μεταξὺ τους. Ἀπὸ μιὰ μεριὰ θὰ φαίνονται ὅτι εἶναι σωτῆρες καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ θὰ σκάβουν τὸν λάκκο, ποιὸς θὰ ρίξει ὁ ἕνας τὸν ἄλλον μέσα». Ἔτσι ἀκριβῶς μιλάει ὁ Δανιὴλ 500 χρόνια πρὸ Χριστοῦ. Γιατὶ ἀκριβῶς κι αὐτὰ τὰ πράγματα, τὶς Γραφές, εἶναι ποὺ πρέπει νὰ τὰ γνωρίσει ὁ ἄνθρωπος. Αὐτὲς εἶναι οἱ βάσεις, αὐτὰ εἶναι τὰ θεμέλια, αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικότητα. Καὶ γι’ αὐτὸ χαρὰ σὲ ἐκείνους τοὺς ἀνθρώπους ποὺ πιστεύουν, ἐκείνους ποὺ γνωρίζουν τὴ Γραφή, ἐκείνους ποὺ θέλουν νὰ θρεφτούνε πραγματικὰ πνευματικά. Χαρὰ σὲ ἐκείνους τοῦ ἀνθρώπους ποὺ δὲν λυγίζουν καὶ δὲν ἔχουν αὐτὰ τὰ ὁποία ἔχουμε ἐμεῖς πολλὲς φορὲς σήμερα, δηλαδὴ τὸ ἄγχος ἐπαναλαμβάνω, τὴν ἀγωνία καὶ δείχνουν ὅτι δὲν ἔχουμε σταθερὴ τὴν πίστη. Ὅταν πιστεύω πραγματικὰ στὸν Παντοδύναμο Θεό, ὅταν πιστεύω σὲ Αὐτόν τόν Χριστό, ποὺ δημιούργησε τὰ πάντα, πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ φοβηθῶ αὐτοὺς ποὺ ὁ Ἴδιος δημιούργησε;

Γι’ αὐτό, λοιπόν, μεῖνε σταθερὸς στὴν πίστη, ἄνθρωπέ μου. Μεῖνε σταθερὸς στὴν Ὀρθοδοξία σου καὶ στὴν πίστη σου. Μεῖνε σταθερὸς καὶ μὴν παρασύρεσαι ἀπὸ τὶς σειρῆνες. Πολλὰ εἶναι ἐκεῖνα, τὰ ὁποία ἀναμένονται. Αὐτὰ εἶναι σωματικὰ ποὺ μπορεῖ νὰ σὲ βλάψουνε. Γιὰ σκέψου νὰ ἔρθουν- καὶ ἤδη ἔρχονται- ἰδέες, οἱ ὁποῖες νὰ σοῦ μολύνουν τὸν ψυχικὸ σου κόσμο. Νὰ σὲ μολύνουν καὶ νὰ σὲ κάνουν ἄνθρωπο δίχως Θεό, δίχως πίστη. Νὰ εἶσαι ἀλλόθρησκος καὶ αἱρετικὸς ἀκόμα, γιατὶ αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τους. Γι’ αὐτό, ἄνθρωπέ μου, κι ἐσὺ κι ἐγὼ κι ὁ καθένας ποὺ μποροῦμε, πραγματικά, ποὺ γνωρίζουμε καὶ θέλουμε- καὶ ὅποιος δὲν γνωρίζει ἀκόμα καὶ δὲν ξέρει πολλὰ πράγματα- νὰ Τὸν παρακαλέσουμε νά μᾶς τά δώσει, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο ποὺ φανερώθηκε σήμερα ἐν εἴδει περιστερᾶς πρὸς τὸν Κύριο, γιὰ νὰ ἐπαληθευτεῖ κι ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος καὶ νὰ μᾶς δώσει τὸν λόγο τοῦ: «Οὗτος ἐστὶν ὁ Υἱὸς μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ὦ εὐδόκησα. Αὐτοῦ ἀκούετε». Αὐτὸς ἀκριβῶς εἶναι Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος μᾶς φυλάει μᾶς προστατεύει καὶ μᾶς ὁδηγεῖ.

Ἐλᾶτε, ἀδέρφια μου, πραγματικὰ ἀδελφωμένοι, συγχωρημένοι μεταξὺ μας νὰ εἴμαστε, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ προχωρήσουμε, νὰ μονιάσουμε καὶ νὰ ἀγαπηθοῦμε πραγματικὰ κι ἂς ἀφήσουμε αὐτά, τὰ ὁποία θέλουν πολλὲς φορὲς νὰ μᾶς ἐπιβάλλουν τὰ διάφορα ἐκεῖνα κόμματα καὶ οἱ ἰδεολογίες. Μᾶς χρειάζεται ὁμόνοια κι ἑνότητα νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὰ προβλήματα. Μᾶς χρειάζεται ὁμόνοια καὶ ἑνότητα ἀκόμα καὶ μὲ τὸν ἑαυτὸ μας, εἴτε στὴν οἰκογένεια, εἴτε ὁπουδήποτε στὸ ἔθνος, ὁπουδήποτε δεξιὰ κι ἀριστερά. Μᾶς χρειάζεται αὐτὴ ἡ ἑνότητα κι ἡ ἁπλότητα αὐτή, γιατὶ ἂν ἔχουμε τὴν πίστη πραγματικὰ καὶ τὴν ἀγάπη, θὰ μπορέσουμε νὰ γαληνέψουμε, νὰ ἠρεμήσουν οἱ οἰκογένειες, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἔρθει αὐτὸ τὸ ζωντανὸ κύτταρο, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ μπει μέσα σὲ αὐτὸ ποὺ λέγεται νέος ἄνθρωπος, τὰ νέα φιντάνια, τὰ ὁποία χτυπιοῦνται ἀπὸ δεξιὰ κι ἀριστερὰ καὶ βομβαρδίζονται ἀπὸ τὰ μέσα ἐνημερώσεως.

Καὶ εἶναι κρίμα, ἐπαναλαμβάνω, νὰ ἔχουμε τόσους πνευματικοὺς ἡγέτες καὶ τόσους ἀρχιερεῖς, ἀκόμα καὶ τόσους ἄλλους, καὶ νὰ μὴν ἔχουν ἕνα μέσο ἐνημερώσεως νὰ ἐνημερώσουν τὸν λαό, καθαρὰ καὶ μόνο στηρίζονται σὲ διάφορους ἐπαγγελματίες καὶ σὲ διάφορους σατανιστὲς ἀκόμα, γιὰ νὰ ἐνημερώσουν τὸν κόσμο γιὰ τὰ διάφορα γεγονότα. Ντροπή! Εἶναι αἶσχος αὐτὴ ἡ ἀδιαφορία! Ποὺ ἔπρεπε κανονικὰ νὰ ἔχουν δορυφορικὸ κανάλι, ἂν πραγματικὰ ἀγαποῦσαν ἐκεῖνοι ποὺ διοικοῦνε, ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουνε τήν ἐξουσία στά χέρια τους. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἄνθρωπέ μου, καὶ μὴ φοβᾶσαι ἀπὸ αὐτὰ ποὺ σοῦ παρουσιάζουνε, γιατὶ δὲν ξέρεις πολλὲς φορὲς τὰ πράγματα πὼς τὰ παρουσιάζουνε. Ὅλα αὐτὰ τὰ γεγονότα εἶναι διαφήμιση. Πρέπει νὰ χτυπηθεῖ τὸ φίδι στὸ κεφάλι κι ὄχι νὰ φωνάζουμε στὴν οὐρά, γιατὶ ἔτσι ἀκριβῶς κάνουμε ντόρο κι ἔτσι ἀκριβῶς κάνουμε τὴν προπαγάνδα κι ἀγχώνεται ὁ κόσμος κι ἔχει αὐτὰ τὰ προβλήματα μετά. Εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐνημερωθεῖ ὁ ἄνθρωπος. Εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐνημερωθεῖ ὁ πιστός, γι’ αὐτὸ ἡ εὐθύνη εἶναι μεγάλη σὲ αὐτοὺς ποὺ μποροῦν νὰ ἐνημερώσουν τὸν κόσμο μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, καὶ μὲ σύγχρονα μέσα, γιατὶ δὲν φταῖνε τὰ μέσα, φταῖνε τὰ προγράμματα ποὺ μπαίνουνε. Μὴν τὰ βάζουμε μὲ τὰ μέσα. Μὴν τὰ βάζουμε μὲ τὸ κουτί. Μὴν τὰ βάζουμε μὲ τὸ μηχάνημα. Εἶναι τὰ προγράμματα ποὺ μπαίνουν καὶ μολύνουν καὶ διαφθείρουνε.

Γι’ αὐτό, λοιπόν, χρειάζεται νὰ ἀνασκουμπωθοῦμε, νὰ ἀναβαπτιστοῦμε καὶ νὰ ποῦμε αὐτὰ τὰ Ἅγια Θεοφάνεια, ὅσο μποροῦμε, πρῶτα ὁ Θεός, τοῦ χρόνου ἂν θὰ ζήσουμε, νὰ εἴμαστε ὁπωσδήποτε ἕνα σκαλοπάτι καὶ δύο ψηλότερα. Νὰ ἀνεβοῦμε, νὰ ἑνωθοῦμε, νὰ εἴμαστε ἑνωμένοι καὶ νὰ μείνουμε σταθεροὶ στὴν πίστη καὶ νὰ μὴν κλονιζόμαστε ἀπ’ ὅλα αὐτά, τὰ ὁποία καθημερινὰ ὁ ἑωσφόρος, ποὺ μισεῖ τὸν ἄνθρωπο, βάλλεται ἐναντίον.

(06/01/1994)