Το μάνταλο που ξεσφηνώθηκε

 

Άγιος Γέροντας Πορφύριος

Ο Γέροντας μου διηγήθηκε, σε μια επίσκεψή μου:
– Ήμουν στη σκήτη μας στο Άγιον Όρος. Εκεί, μια μέρα, οι υποτακτικοί μου βρίσκονταν σε εκνευρισμό, διότι ένας μάνταλος σφηνώθηκε στην πόρτα και δεν μπορούσαν να τον απελευθερώσουν.

Προσπαθούσαν, τον χτυπούσαν, τον τραβούσαν, θύμωναν, τίποτα, ο μάνδαλος εκεί, σφηνωμένος.

Τότε σηκώθηκα και τους είπα να τον αφήσουν σε μένα. Τον πρόσεξα καλά, έκανα μια απλή κίνηση και τον απελευθέρωσα.

Οι μοναχοί με κοίταζαν με θαυμασμό.

Τους λέω:
– Τι με κοιτάτε έτσι, βρε ευλογημένοι; Δεν έκαμα τίποτα σπουδαίο, μια κίνηση έκαμα, αλλά την έκαμα με προσευχή και ηρεμία. Εσείς, έτσι που είχατε νευριάσει, δεν θα ελευθερώνατε τον μάνταλο ούτε μέχρι αύριο. Όταν η ψυχή είναι ταραγμένη,

Πνευματικές νουθεσίες Αγίου Γέροντος Πορφύριου Καυσοκαλυβίτη

 - «Υπάρχουν τρεις τρόποι πνευματικής ζωής. Ο πρώτος είναι να έχεις μία αρρώστια. Ο δεύτερος είναι να κάνεις όλες τις δουλειές με χαρά. Και ο τρίτος είναι να υπακούς σε Γέροντα. Αυτό το τελευταίον έχει τί το περισσόν».

- «Να λυώνεις επάνω στην εργασία σου. Να εργάζεσαι, όμως, μ' ευλάβεια, να έχεις πίστη μέσα σου και προσευχή. Μ' αυτό τον τρόπο θ' αγιάσεις».

-«Να σκέπτεσαι καλά για τον άλλο. Με την προσευχή σας, μέσω του Χριστού, επηρεάζετε ευνοϊκά τον άλλο. Να μην σκέφτεστε άσχημα για κάποιον, διότι τότε επηρεάζετε κι' αυτόν άσχημα.

- «Οι περισσότεροι έρχονται εδώ και μου λένε: Κανείς δεν με θέλει, είμαι άχρηστος, δεν με καταλαβαίνουν, δεν μ' αγαπούν». Τους εξηγώ τότε «όλα αυτά προέρχονται

ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ ΠΕΡΙ ΛΟΓΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

άνθρωπος έχει τέτοιες δυνάμεις, ώστε να μπορεί να μεταδώσει το καλό ή το κακό στο περιβάλλον του. Αυτά τα θέματα είναι πολύ λεπτά. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή.
Πρέπει να βλέπομε το καθετί με αγαθό τρόπο. Τίποτα το κακό να μη σκεπτόμαστε για τους άλλους.
Κι ένα βλέμμα κι ένας στεναγμός επιδρά στους συνανθρώπους μας. Και η ελάχιστη αγανάκτηση κάνει κακό. Να έχομε μέσα στην ψυχή μας αγαθότητα κι αγάπη· αυτά να μεταδίδομε.
Να προσέχομε να μην αγανακτούμε για τους ανθρώπους που μας βλάπτουν· μόνο να προσευχόμαστε γι’ αυτούς με αγάπη. Ό,τι κι αν κάνει ο συνάνθρωπος μας, ποτέ να μη σκεπτόμαστε κακό γι’ αυτόν. Πάντοτε να ευχόμαστε αγαπητικά. Πάντοτε να σκεπτόμαστε το καλό.
Δεν πρέπει ποτέ να σκεπτόμαστε για τον άλλο ότι θα του δώσει ο Θεός κάποιο κακό ή ότι θα τον τιμωρήσει για το αμάρτημά του. Αυτός ο λογισμός φέρνει πολύ μεγάλο κακό, χωρίς εμείς να το αντιλαμβανόμαστε. Πολλές φορές αγανακτούμε και λέμε στον άλλο: «Δεν φοβάσαι τη δικαιοσύνη του Θεού, δεν φοβάσαι μη σε τιμωρήσει;». Άλλη φορά πάλι λέμε: «Ο Θεός δεν μπορεί θα σε τιμωρήσει γι’ αυτό που έκανες» ή «Θεέ μου, μην κάνεις κακό σ’ αυτόν
τον άνθρωπο γι’ αυτό που μου έκανε» ή «Να μην πάθει αυτό το πράγμα ο τάδε».
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, έχομε βαθιά μέσα μας την επιθυμία να τιμωρηθεί ο άλλος. Αντί, όμως να ομολογήσομε το θυμό μας για το σφάλμα του, παρουσιάζομε με άλλον τρόπο την αγανάκτησή μας και, δήθεν, παρακαλούμε τον Θεό γι’ αυτόν. Έτσι, όμως, στην πραγματικότητα καταριόμαστε τον αδελφό.

Κι αν, αντί να προσευχόμαστε,

«Κάθε άνθρωπος που σε βλάπτει είναι θύμα του διαβόλου»

 

«Αν κάποια μέρα», άρχισε να μου λέει ο Παππούλης, «περπατάς ήσυχος στο δρόμο σου και ιδείς τον αδελφό σου να προπορεύεται κι αυτός ήσυχα, αλλά σε μια στιγμή αντικρίσεις έναν κακό άνθρωπο, να πετάγεται ξαφνικά από μια πάροδο και με ένα μαχαίρι να ορμά κατεπάνω στον αδελφό σου, να τον κτυπά, να του τραβά τα μαλλιά, να τον πληγώνει και να τον ρίχνει κάτω ματωμένο, εσύ, μπροστά σ’ αυτό το θέαμα, θα οργισθείς εναντίον του αδελφού σου ή θα τον λυπηθείς;»
Παραξενεύθηκα με την ερώτηση του Γέροντα και τον ρώτησα κι εγώ με τη σειρά μου:
“Πώς είναι δυνατό να οργισθώ

Ὅταν ὁ ἀδελφός μας σφάλλει, ἐμεῖς πρέπει νά βαστάξουμε τόν πειρασμό του

 Ἁγίου Πορφυρίου

Ἀμφέβαλλα ἂν εἶχα τηρήσει σωστὴ στάση σ᾿ ἕνα περιστατικὸ καὶ τοῦ τὸ ἀνέφερα.

Τοῦ εἶπα: «Γέροντα, μιὰ Κυριακὴ πρωί, μετὰ τὴ Θεία Λειτουργία, βρισκόμουν προσκεκλημένος σὲ σπίτι πνευματικοῦ ἀδελφοῦ. Εἶχαν στήσει ψησταριὰ στὴν αὐλὴ καὶ ἕψηναν κρέας.

Κάποια στιγμή, ἀνέλαβα κι ἐγὼ νὰ βοηθήσω κι ἐνῶ τακτοποιοῦσα τὰ ἀναμμένα κάρβουνα, ὁ γιός τους, μαθητὴς Λυκείου, ποὺ τὴν ὥρα ἐκείνη πότιζε λουλούδια, ἔστρεψε τὸ λάστιχο πάνω στὴ φωτιά, δὲν ξέρω γιατί τὸ ἔκανε: Ἀπὸ λάθος, ἀπὸ φιλοπαίγμονα διάθεση, ἀπὸ ἐπίδειξη προκλητικῆς ἐπαναστατικότητας; Ἄγνωστο.

Πάντως πετάχθηκαν στάχτες καὶ νερὰ ἐπάνω στὸ κοστούμι μου. Μετὰ τὴν πρώτη ἔκπληξή μου, ἀποφάσισα νὰ μὴ δώσω διαστάσεις στὸ περιστατικό, καθάρισα πρόχειρα τὰ ροῦχα μου καὶ χωρὶς νὰ μιλήσω, σὰν νὰ μὴ συνέβη τίποτε, ξανάρχισα νὰ τακτοποιῶ τὴ φωτιά, ἐνῶ οἱ γονεῖς ἐπέπλητταν τὸ γυιό τους.

Δὲν ξέρω, ἂν ἐνήργησα σωστά, σωπαίνοντας, ἢ ἂν ἔπρεπε κι ἐγὼ νὰ μαλώσω τὸ παιδί».

Ὁ Γέροντας μοῦ ἀπάντησε: «Πολὺ σωστὰ ἔπραξες. Ὅταν ὁ ἀδελφός μας σφάλλει, ἐμεῖς πρέπει νὰ βαστάξουμε τὸν πειρασμό του. Ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη μᾶς ἐμπνέει νὰ κάνουμε

...το παιδί θέλει κοντά του έναν άνθρωπο πολλής και θερμής προσευχής...

Άγιος Γέροντας Πορφύριος

Κάθε φορά, που ο Γέροντας μιλούσε για την προσευχή, αντιλαμβανόμουν ότι δεν εννοούσε μια προσπάθεια επιδερμική και αποσπασματική, αλλά βαθιά και διαρκή.

Κάποτε αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα του παιδιού μίας γνωστής στο Γέροντα και σε μένα μητέρας, η οποία μου ζήτησε να τον ρωτήσω σχετικά, μου είπε:«Το παιδί έχει ένα εσωτερικό πρόβλημα και γι’ αυτό συμπεριφέρεται έτσι.

Το παιδί είναι καλό, δεν το θέλει αυτό που κάνει , αλλά αναγκάζεται , είναι δεμένο από κάτι. Δε διορθώνεται με

Ήμασταν μια φιλική συντροφιά, στα Καλλίσια, δίπλα στους βράχους του Μοναστηριού, έχοντας ανάμεσά μας το Γέροντα. Ήταν νύχτα, παραμονή του Αγίου Πνεύματος.

 

Άγιος Γέροντας Πορφύριος

Ο Γέροντας μας έκανε μια κατανυκτική, εξωτερική και εσωτερική, περιγραφή των Αγιορείτικων αγρυπνιών στα Καυσοκαλύβια, τότε πού, όπως έλεγε, «το Άγιο Πνεύμα ερχόταν και πλημμύριζε με ουράνια χαρά τις ψυχές των μοναχών». Και λέγοντας αυτά, μας άφησε ένα αφυπνιστικό μήνυμα:

«Και τώρα το Άγιο Πνεύμα θέλει να μπει στις ψυχές μας, όπως και τότε, αλλά σέβεται την ελευθερία μας, δε θέλει να την παραβιάσει.
Περιμένει να του ανοίξουμε μόνοι μας την πόρτα και τότε θα μπει στην ψυχή μας και θα τη μεταμορφώσει».

 

 

 

Άγάπη

 «Όταν αγαπάμε, νομίζουμε ότι προσφέρουμε στους άλλους, ενώ στην πραγματικότητα προσφέρουμε πρώτα στον εαυτό μας. 

Η αγάπη χρειάζεται θυσίες. Να θυσιάζουμε ταπεινά κάτι δικό μας, που στην πραγματικότητα είναι του Θεού. 

Μην σε νοιάζει ποτέ αν σε αγαπούν. Σήμερα οι άνθρωποι ζητούν να τους αγαπήσουν και γι' αυτό αποτυγχάνουν.

Το σωστό είναι να μην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, αλλά αν εσύ αγαπάς τον Χριστό και τους ανθρώπους. 

Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή. Εσύ μόνο ξεχείλιζε από αγάπη Χριστού προς όλους και τότε έρχεται μυστικά μια μεταβολή, μια αλλαγή σε όλο το σύνολο. 

Αυτό που σου λέω, είναι η καλύτερη ιεραποστολή». 

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

ΟΤΑΝ ΕΛΘΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ

 Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

“Όταν βρεις τον Χριστό, σου αρκεί, δεν θέλεις τίποτε άλλο, ησυχάζεις. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Ζεις παντού, όπου υπάρχει ο Χριστός. Ζεις στα άστρα, στο άπειρο, στον ουρανό με τους αγγέλους, με τους αγίους, στη γη με τους ανθρώπους, με τα φυτά, με τα ζώα, με όλους, με όλα.
Όπου υπάρχει η αγάπη στον Χριστό, εξαφανίζεται η μοναξιά. Είσαι ειρηνικός, χαρούμενος, γεμάτος. Ούτε μελαγχολία, ούτε αρρώστια, ούτε πίεση, ούτε άγχος, ούτε κατήφεια, ούτε κόλαση.
Ο Χριστός είναι σ΄ όλες σου τις σκέψεις, σ΄ όλα σου τα έργα. Έχεις την χάρη και μπορείς όλα να τα υποφέρεις για τον Χριστό. Ακόμη μπορεί να πάσχεις και αδίκως. Να υποφέρεις αδικίες για τον Χριστό και μάλιστα με χαρά. Όπως έπαθε Εκείνος, το ίδιο κι εσύ μπορείς να πάσχεις αδίκως. Διάλεξες τον Χριστό για να μην πάθεις; Τι λέει ο Απόστολος Παύλος; “Χαίρω εν τοις παθήμασί μου”. Αυτή είναι η θρησκεία μας. Να ξυπνήσει η ψυχή και ν΄ αγαπήσει τον Χριστό, να γίνει αγία. Να επιδοθεί μόνο στον θείο έρωτα. Έτσι θα την αγαπήσει κι Εκείνος.
Όταν έλθει ο Χριστός στην καρδιά, η ζωή

Κοίταξε να δεις, τώρα σε λίγο θα πεθάνει ο πατήρ Ιάκωβος της Εύβοιας και μόλις ακούσεις ότι πέθανε μετά θα φύγω εγώ…(Άγ.Πορφύριος)

Ήταν Νοεμβριος του 1991. Η γερόντισσα Πορφυρία η κατά κόσμον Χαρίκλεια και κατά σάρκα αδελφή του γέροντος Πορφυρίου η πρώτη γερόντισσα του μοναστηριού του στο Μήλεσι του Ωρωπού στο ιερό Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος μετά την αναχώρηση του γέροντα στο Άγιον Όρος στα Καυσοκαλύβια πήρε τηλέφωνο για να μιλήση μαζί του να του πει τα παράπονά της.
Που έφυγε και τις άφησε μόνες και απροστάτευτες και είναι σαν τα πρόβατα που έχασαν τον ποιμένα τους και τόσος κόσμος που έρχεται και τον έχει ανάγκη και δεν τον βρίσκει…..και τόσα άλλα που καθημερινώς τρέχουν και τώρα πού να τα πει, σε ποιάν αγκαλιά να προστρέξει,ποιός να της δώση ένα χέρι βοηθείας…

-Αχ γέροντα έφυγες και μας αφησες εδω μονες και ορφανες…
-Κοίταξε να δεις,

Εἶναι μυστικὴ δύναμη ἡ προσευχὴ

Δουραχάνη, στιγμές ἑσπερινές

Θὰ ἀνάψουμε τὸ φῶς καὶ τὰ σκοτάδια θὰ φύγουν μόνα τους...

 

«Μην υπενθυμίζεις στον άλλον τα σφάλματά του»

«Αυτό είναι το σωστό: Να μην κατηγορείς τον άλλον για τα σφάλματά του και να μην του τα υπενθυμίζεις. Τότε τον καθίζει στο σκαμνί η ίδια η συνείδηση του και τον δικάζει. Μόνον έτσι διορθώνεται το κακό. Διαφορετικά, όταν εσύ τον κατακρίνεις, αμύνεται, δικαιολογεί τον εαυτό του, ρίχνει τις ευθύνες του σε σένα και σε άλλους, γίνεται σκληρός και το κακό αντί να διορθωθεί, χειροτερεύει».

Άγιος Γέροντας Πορφύριος

 

 

 

Τὰ ἀγαπούσατε καὶ τὰ καταπιέζατε

Ἁγίου Γέροντος Πορφυρίου

«Είδατε τι πάθατε με τα παιδιά σας; Είδατε πού έφθασαν; Τα αγαπούσατε, αλλά και τα καταπιέζατε, χωρίς να έχετε την απαιτούμενη αγιότητα για να τα συγκρατήσετε κοντά στον Χριστό. Όσο ήταν μικρά, τα συγκρατούσατε, όταν μεγάλωσαν, τα χάσατε. Δεν πρέπει να πολεμάτε τα παιδιά σας, αλλά το σατανά που πολεμά τα παιδιά σας. Να τους λέτε λίγα λόγια και να κάνετε πολλή προσευχή».

Τόσα χρόνια τον καταπίεζες!

Μια μητέρα παραπονιόταν ότι δεν την ακούει πια ο γιός της, δεν πηγαίνει Εκκλησία και τα τοιαύτα. Της λέω:

– Τόσα χρόνια τον καταπίεζες, κάνε τούτο, πήγαινε εκεί. Τώρα θέλει ελευθερία.

– Μην του λες κάνε έτσι, κάνε αλλιώς. Μόνο προσευχήσου με αγάπη μυστικά για κείνον.

– Αν έβλεπες έναν Τούρκο να τον είχε καβάλα το γιο σου και του υπαγόρευε: «Έτσι πες στη μάνα σου», θα τον κατηγορούσες; Θα του κάκιωνες του παιδιού σου;

 
Το παιδί σας έφυγε εξ αιτίας σας

Ο γέροντας μας είπε: Ήρθε μια μάνα με τα κλάματα. «Η κόρη μου 14 ετών έφυγε από το σπίτι εδώ και τρείς μέρες, μου είπε. Ο άντρας μου, λέει, θα τη σκοτώσει όταν γυρίσει. Τι να κάνω»;

Το παιδί σας έφυγε εξ αιτίας σας, της λέω. Να του φέρεστε καλά. Αύριο θα έρθει. Να έχετε έτοιμο φαγητό και ζεστό νερό για μπάνιο. Είναι πολύ ταλαιπωρημένο. Να μην του μιλήστε καθόλου. «Πού ήσουν; Γιατί έφυγες»; κλπ. γιατί θα ξαναφύγει. Μόνο αγάπη να του δείχνετε και να μην του μιλάτε».

Γιά νά διώξεις τὸ σκοτάδι...

Βρίσκεσαι μέσα σ' ἕνα σκοτεινὸ δωμάτιο καὶ κουνᾶς τὰ χέρια σου καὶ προσπαθεῖς μ' αὐτὸ τὸν τρόπο νὰ διώξεις τὸ σκοτάδι.







Δὲ φεύγει, ὅμως ἔτσι τὸ σκοτάδι. Ἄνοιξε τὸ παράθυρο, γιὰ νὰ μπεῖ τὸ φῶς καὶ μόνο τότε του τότε θὰ φύγει τὸ σκοτάδι.





Τὸ φῶς εἶναι ἐκεῖνο ποὺ θὰ διώξει τὸ σκοτάδι.


Νὰ μελετοῦμε , λοιπὸν τὴν Ἁγία Γραφή, τοὺς βίους τῶν ἁγίων, τοὺς Πατέρες.


Αὐτὸ εἶναι τὸ φῶς, ποὺ θὰ διώξει τὸ σκοτάδι.

Ἅγιος Γέροντας Πορφύριος

«Να αγαπάς τους πειρασμούς»

«Μόνο ένα να προσέξεις», με συμβούλεψε ο Παππούλης.
«Να ξεκαθαρίζεις τις σκέψεις σου, που από την πολλή σου ευαισθησία πιέζεσαι και θλίβεσαι.
Να τις διώχνεις, να μην παραμένουν.
Να αγαπάς τους πειρασμούς που έρχονται και δε θα ταράζεσαι, ούτε θα θλίβεσαι.
Να αγαπάς πολύ όλους τους αδελφούς το ίδιο.
Να αγαπάς πολύ το Γέροντα. Ένας Γέροντας, ένας Χριστός.
- Πώς θα αγαπήσω τους πειρασμούς και τις δυσκολίες;
«Είναι μεγάλη ιστορία αυτή. Έχει τους τρόπους της.
Άμα μπει ο Χριστός στην καρδιά, τη γεμίζει με την αγάπη Του.
Τότε δεν υπάρχει μη τούτο, μη εκείνο, μη …
Μόνο αγάπη… Πάνω απ’ όλα η Αγάπη.
Τα μη ήσαν προ Χριστού. Τα κατήργησε ο Χριστός. Έφερε την Αγάπη.
Παράδεισος είναι η ζωή του Χριστού, η υπακοή, η ταπείνωση. [Ά 37-40]

Άγιος Γέροντας Πορφύριος

«Κάθε άνθρωπος που σε βλάπτει είναι θύμα του διαβόλου»

 Αγίου Γέροντος Πορφυρίου

«Αν κάποια μέρα», άρχισε να μου λέει ο Παππούλης, «περπατάς ήσυχος στο δρόμο σου και ιδείς τον αδελφό σου να προπορεύεται κι αυτός ήσυχα, αλλά σε μια στιγμή αντικρίσεις έναν κακό άνθρωπο, να πετάγεται ξαφνικά από μια πάροδο και με ένα μαχαίρι να ορμά κατεπάνω στον αδελφό σου, να τον κτυπά, να του τραβά τα μαλλιά, να τον πληγώνει και να τον ρίχνει κάτω ματωμένο, εσύ, μπροστά σ’ αυτό το θέαμα, θα οργισθείς εναντίον του αδελφού σου ή θα τον λυπηθείς;»
Παραξενεύθηκα με την ερώτηση του Γέροντα και τον ρώτησα κι εγώ με τη σειρά μου:
“Πώς είναι δυνατό να οργισθώ εναντίον του πληγωμένου αδελφού μου, που έπεσε θύμα του κακοποιού;
Ούτε καν πέρασε από το νου μου τέτοια σκέψη. Ασφαλώς και θα λυπηθώ και θα προσπαθήσω να τον βοηθήσω όσο μπορώ”.
«Έ, λοιπόν», συνέχισε ο Γέροντας, «κάθε άνθρωπος, που σε προσβάλλει, που σε βλάπτει, που σε συκοφαντεί, που σε αδικεί με οποιοδήποτε τρόπο,

“Ο Θεός προνοεί και ενδιαφέρεται ως Πατέρας, αλλά σέβεται και την ελευθερία μας”

Ἅγιος Γέροντας Πορφύριος

“Ο Θεός είναι αγάπη, δεν είναι απλός θεατής της ζωής μας. Προνοεί και ενδιαφέρεται ως Πατέρας μας που είναι, αλλά σέβεται και την ελευθερία μας. Δεν μας πιέζει. Εμείς να έχουμε την ελπίδα μας στην πρόνοια του Θεού και, εφόσον πιστεύουμε ότι ο Θεός μας παρακολουθεί, να έχουμε θάρρος, να ριχνόμαστε στην αγάπη Του και τότε θα Τον βλέπουμε διαρκώς κοντά μας.

Δεν θα φοβόμαστε μήπως παραπατήσουμε.

Το σώμα του ανθρώπου, τόσο τέλειο! Μεγάλο εργοστάσιο, πίνει νερό, πηγαίνει στο στομάχι, στα νεφρά, καθαρίζει το αίμα.

Η λειτουργία της καρδιάς, ολόκληρη αντλία, οι πνεύμονες, το συκώτι, η χολή, το πάγκρεας, ο εγκέφαλος, το νευρικό σύστημα, οι αισθήσεις, η όραση, η ακοή… Τι να πούμε για τις πνευματικές δυνάμεις και πώς συλλειτουργούν όλ’ αυτά συγχρόνως αρμονικά κάτω από την προστασία και την πρόνοια του Θεού!

Όλα είναι στην πρόνοια του Θεού. Βλέπετε τα πεύκα; Πόσες βελόνες έχει το κάθε πεύκο; Μπορείτε να τις μετρήσετε; Ο Θεός, όμως, τις γνωρίζει και χωρίς τη δική Του θέληση ούτε μια δεν πέφτει κάτω. Όπως και τις τρίχες της κεφαλής μας και αυτές όλες είναι αριθμημένες. Εκείνος φροντίζει και για τις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής μας, μας αγαπάει, μας προστατεύει.

Εμείς ζούμε σαν να μην αισθανόμαστε το μεγαλείο της Θείας πρόνοιας. Ο Θεός είναι πολύ μυστικός. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τις ενέργειές Του. Μη νομίζετε ότι ο Θεός το έκανε έτσι και μετά το διόρθωσε. Ο Θεός είναι αλάθητος. Δεν διορθώνει τίποτε. Ποιος είναι, όμως, ο Θεός στο βάθος, στην ουσία, εμείς δεν το γνωρίζουμε. Τις βουλές του Θεού δεν μπορούμε να τις εξιχνιάσουμε.

“Ού γάρ εισίν αί βουλαί μου, ώσπερ αί βουλαί υμών, ούδ΄ώσπερ αί οδοί υμών αί οδοί μου, λέγει Κύριος, αλλ΄ως απέχει ό ουρανός από της γής, ούτως απέχει ή οδός μου από των οδών υμών και τά διανοήματα υμών από της διανοίας μου”.

Όταν ο Θεός μας δωρίσει το χάρισμα της ταπεινώσεως, τότε όλα τα βλέπουμε, όλα τα αισθανόμαστε, τότε Τον ζούμε τον Θεό πολύ φανερά. Όταν δεν έχουμε την ταπείνωση,

Κάνεις κακό στοὺς γύρω σου, ὅταν προσπαθεῖς νὰ τοὺς ἐπιβάλλεις τὴν εὐλάβειά σου

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

 

 

– Εσύ είσαι ευλαβής. Κι αυτή σου την ευλάβεια, αυτή σου την πίστη, θέλεις να επιβάλεις στους γύρω σου.Νομίζεις ότι βγαίνει τίποτε έτσι; Κακό κάνεις. Διότι οι άνθρωποι είναι αντιδραστικοί.

Λες στον άλλο να κάνει κάτι και δεν το κάνει, επειδή του το είπες. Αντιδρά και δεν το κάνει. Αν δεί εσένα να κάνεις αυτό το πράγμα, ίσως το κάνει κι εκείνος, γιατί θα σκεφτεί «αφού το κάνει αυτός, να το κάνω κι εγώ».


Καί συνέχισε: Αν, όμως, θελήσεις να προσευχηθείς στο Χριστό και να του πείς «Χριστέ μου, σε παρακαλώ, φώτισε η ελέησε η κατεύθυνε αυτό το πρόσωπο» και κάμνεις συνεχώς αυτή την προσευχή, τότε ο Χριστός αρχίζει και στέλλει στο πρόσωπο εκείνο καλούς λογισμούς. Κάθε φορά, που εσύ λες, για παρά­δειγμα, «Κύριε, ελέησον το παιδί μου», το παιδί σου παίρνει ένα αγαθό λογισμό από τον Χριστό. Κι όσο εσύ συνεχίζεις να προσεύχεσαι, τόσο περισσότερους αγαθούς λογισμούς παίρνει το παιδί σου. Κι αν τώρα το παιδί σου είναι όπως ένα άγουρο πορτοκάλι, σιγά-σιγά θα ωριμάσει και θα γίνει όπως το θέλεις. Αυτός είναι αποδεδειγμένα, από τη δική μου πείρα, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να λύει ο άνθρωπος τα προβλήματά του σ’ οποιοδήποτε τομέα θέλει. Διότι όλοι οι άλλοι τρόποι, που οι άνθρωποι εφαρμόζουν από ένστικτο, τις πιο πολλές φορές αποτυγχάνουν.

Κ. Ι.: Θα έχετε, υποθέτω, να μας αφηγηθείτε και κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό, μέσα από το οποίο επαληθεύθηκαν και αυτά τα λόγια του Γέροντος Πορφυρίου.
Χ.Μ.Π.: Ναί. Τού ζητούσα

Θὰ ἀνάψουμε τὸ φῶς καὶ τὰ σκοτάδια θὰ φύγουν μόνα τους...