Ἑλκύει σὰν μαγνήτης ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ

Ἱερὰ Μονὴ Παναγίας Δουραχάνης

Πέμπτη, 080110

 Ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ π.Ἀθανασίου Χατζῆ

Μνήμη πατρός Αθανασίου Χατζή

 

Αχιλλέας Σύρμος 

Φιλόλογος

Τιμούμε σήμερα την μνήμη της προ τριετίας κοιμήσεως του αγαπημένου μας Γέροντα, πατρός Αθανασίου Χατζή της Ιεράς Μονής Δουραχάνης. Σε αυτά τα τρία χρόνια από την εκδημία του είμαι σίγουρος ότι όσοι τον γνωρίσαμε και τον ζήσαμε από κοντά ανακαλέσαμε στη σκέψη και στην ψυχή μας όλες τις στιγμές και τις εμπειρίες που συγκοινωνήσαμε στη διάρκεια της αγιασμένης του βιωτής. Πότε τον γνωρίσαμε για πρώτη φορά; Πότε και πόσες φορές ευεργετηθήκαμε από την επενέργεια της Χάριτος της οποίας υπήρξε χρυσόχροο δοχείο; Ποιες εικόνες και ποια περιστατικά μαζί του μας σημαδεύουν; Πόσες φορές με το βλέμμα του έκλεισε μέσα μας τη γαλήνη σαν κρυφό φιλοδώρημα κάτω απ’ το χέρι; Πότε συνειδητοποιήσαμε ότι η πορεία της ζωής μας βρίσκεται στην ευθύνη ενός φωτεινού πνευματικού κι ενός χαριτώνυμου Γέροντα; Τι είναι λοιπόν ένας Γέροντας; Αυτό το ερώτημα απασχολεί τον αφηγητή των Αδερφών Καραμαζόφ του Ντοστογιέφσκι στην αρχή του περιλάλητου μυθιστορήματος. Γέροντας, θα μας πει ο Ντοστογιέφσκι, είναι αυτός που παίρνει την ψυχή και την βούλησή μας μέσα στη δική του ψυχή και τη δική του βούληση. Μόνον εκείνος που έχει γνωρίσει έναν αληθινό Γέροντα μπορεί κάποτε να κατακτήσει την απόλυτη ελευθερία, την ελευθερία ν’ αποφύγει τη μοίρα εκείνων που έζησαν όλη τους τη ζωή και δεν βρήκαν τον εαυτό τους μέσα τους.

Ο πατήρ Αθανάσιος, ένα φτωχόπαιδο από τα βουνά της Βωβούσας, ένας άνθρωπος του ηπειρωτικού λαού, αξιώθηκε από τον Θεό να συνεχίσει με τη ζωή και το έργο του αυτή την μακρά παράδοση των γεροντάδων της Ορθοδοξίας που προσελκύουν τους απλούς ανθρώπους αλλά και τους διακεκριμένους ταγούς για να εξομολογήσουν τις αμφιβολίες και τις αμαρτίες τους, να θεραπεύσουν τις ψυχικές και υπαρξιακές τους προκλήσεις και να παρηγορήσουν τα συναισθηματικά τους αδιέξοδα όταν το πένθος, η απώλεια και ο ανθρώπινος πόνος παραμένουν για τον κόσμο της επιστήμης και της κοινωνίας ανίατες πληγές. Ο Γέροντάς μας με την παρορμητική του γενναιοδωρία και το αγιομίμητο παράδειγμα είναι αυτός που χάριτι Θεού μετέτρεπε την επίγεια καθημερινή φθορά σε ουράνια αφθαρσία.

Είμαστε όλοι σήμερα εδώ, σ’ αυτό το μικρό παραλίμνιο χωριό του, στο αγαπημένο του μοναστήρι, μάρτυρες της μνήμης ενός θαύματος, ενός θαύματος που μας εμπεριέχει κάθε φορά που τον θυμόμαστε να μας προσφέρει τον εαυτό του ως αντίδωρο ευλογίας και ως θυσιαστικό ολοκαύτωμα. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο

Ὁ γέροντας τῆς ἀγάπης

 

 

Λίγο έξω από τα Ιωάννινα σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία με καταπληκτική θέα προς τη Λίμνη, το νησάκι και την πόλη των Ιωαννίνων, βρίσκεται η Ι.Μ Ντουραχάνης όπου έζησε και έδρασε ο μακαριστός γέροντας Αθανάσιος της Ντουραχάνης.

Ένας γέροντας που πλέον χαρακτηρίζεται ως ο Άγιος των φτωχών της Ηπείρου, καθώς όταν πήρε την απόφαση να μονάσει δεν θέλησε να ζήσει σε κάποιο απομακρυσμένο μοναστήρι μακριά από τα εγκόσμια αλλά να παραμείνει δίπλα στους λαϊκούς ανθρώπους και μέσα από το έργο του και τις πράξεις του να βοηθήσει όπου και όπως μπορούσε.Έτσι λοιπόν εγκαταστάθηκε στο Ντουραχάνι, αναστήλωσε εκ θεμελίων την Μονή, αργότερα δημιούργησε οικοτροφείο, Δημοτικό και Γυμνάσιο για παιδιά ορφανά η από απομακρυσμένα χωριά της Ηπείρου και κατάφερε να ενώσει μια ολόκληρη πόλη και όλοι μαζί να δημιουργήσουν το «Άνθος» της Ηπείρου. Ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που βρίσκεται δίπλα σε όποιων Ηπειρώτη το έχει ανάγκη, σύμφωνα με όσα αναφέρει το Up Stories.

πηγή δημοσίευσης

 

Ὁ Χριστός νά μᾶς ἐπιβλέπει καί νά μᾶς βοηθάει πάντοτε μέ τίς εὐχές τοῦ Μεγάλου Άθανασίου καί πάντων τῶν ἁγίων

 

 

 

 

 

 

 

Ευχετήρια κάρτα από τον Αντώνη Φαρίδη

στην εορτή του Αγίου Αθανασίου

 

 

 

 

Μια ξεχωριστή μέρα του μπαρμπα - Γιάννη

 Θεατρική παράσταση από τους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Δουραχάνης

Δεκέμβριος 2022

 

 

 

 

 

Χριστούγεννα μὲ τὸν Ἀλέξανδρο Παπαδιαμάντη

 Χριστουγεννιάτικη θεατρική παράσταση 

από τους μαθητές του Γυμνασίου Δουραχάνης

Δεκέμβριος 2022

Εις μνημόσυνο....

 

Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον

 

 

 

 

 Σε κλίμα κατάνυξης τελέστηκε σήμερα, 26 Νοεμβρίου 2022 αρχιερατική Θεία Λειτουργία και μνημόσυνο του μακαριστού μας πατρός Αθανασίου με την συμπλήρωση ενός έτους από την εις Κύριον εκδημία του.

 

Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον

"...Τὴν αὐτὴν τοίνυν τοῖς δικαίοις ὑπομονήν ἐπιδειξάμενοι 

καὶ τῇ ἀγαθῇ αὐτῶν πολιτείᾳ τὴν καρτερίαν ἰσόρροπον ἐπιδειξάμενοι, 

ἀπολάβομεν τὰ ἀγαθὰ τὰ εὐτρεπισμένα τοῖς ἀγίοις τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεόν

ὧν γένοιτο πάντας ἡμᾶς ἐπιτυχεῖν, χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν."

 Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

 

 

Ιερά Μονή Παναγίας Δουραχάνης

Εννέαμηνο μνημόσυνο π. Αθανασίου Χατζή

30-8-22 

 

 

Θεατρική παράσταση από τους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Δουραχάνης Ο κεραμιδοτρέχαλος της Άλκης Ζέη

 

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η θεατρική παράσταση Ο κεραμιδοτρέχαλος της Άλκης Ζέη από τους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Δουραχάνης.

Σας ευχαριστούμε για την αγάπη σας.

 

Θερμές ευχαριστίες στους ανθρώπους του epirus - tv - news για την προσφορά τους, την καταγραφή και αναμετάδοση της παράστασης. 

 

 

Κομμάτια καρδιάς, πνοή ζωής και Προσευχής μοιρασμένα...

 

 

 

Στύλος γέγονας ὀρθοδοξίας, θείοις δόγμασιν ὑποστηρίζων, τὴν Ἐκκλησίαν Ἱεράρχα Ἀθανάσιε· τῷ γὰρ Πατρὶ τὸν Ὑιόν ὁμοούσιον, ἀνακηρύξας κατᾑσχυνας Ἄρείον· Πάτερ Ὅσιε, Χριστόν τὸν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν, τό μέγα ἔλεος.

 18 Ιανουαρίου 2019, Ιερός ναός Αγίου Αθανασίου Δουραχάνης

 

 

 

 

 

 

Ἀρχιμανδρίτης Ἀθανάσιος Χατζῆς

«Τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα»

Ἄξιος μιμητὴς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ὑπῆρξε ὁ μακαριστός ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Δουραχάνης Ἰωαννίνων πατὴρ Ἀθανάσιος Χατζῆς. Γεννήθηκε στὴν ὀρεινὴ Βοβούσα Ἀνατολικοῦ Ζαγορίου τὸ 1933. Στὶς 26/09/1970 ἔγινε μοναχός, στὶς 11/11/1970 ἔγινε διάκονος καὶ στὶς 28/06/1972 ἱερέας. Ἡ ἱεροσύνη γιὰ τὸν ταπεινὸ καλόγερο εἶναι δῶρο Θεοῦ:

“Ἡ παράκλησή μου στὴ χειροτονία ἦταν νὰ προσ­εύχονται νὰ γίνω καλὸ μαντρόσκυλο. Νὰ ἀγαπάω καὶ νὰ φυλάω τὰ πρόβατα. Νὰ ὁρμάω καὶ νὰ μὴ φοβᾶμαι τὸ λύκο. Νὰ μάθω νὰ ἀνεβαίνω στὸ Γολγοθᾶ”.

Τὸ 1974 τοῦ παραχωρήθηκε τὸ ἐγκαταλειμμένο Μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Ντουραχάνης στὰ Ἰωάννινα. Τὴν ἴδια χρονιὰ εἶχε γίνει κλοπὴ εἰκόνων. Μπαίνει στὴν αὐλή, σηκώνει τὸ σκεπάρνι καὶ λέει: “Παναγιά μου, βοήθα με, δὲν ἔχω τίποτα, ἐσὺ ξέρεις”. Ὁ πατέρας Ἀθανάσιος τὸ ἀνέστησε μὲ τὰ χέρια του. Καθημερινὰ τελοῦσε τὴν θ. Λειτουργία. Ἡ θέλησή του τὸν ἔκανε πολυτεχνίτη καὶ ἔδωσε πνοὴ στὰ χαλάσματα. Ἤθελε νὰ ἔχει τὴν χαρὰ τῆς δημιουργίας, νὰ εἶναι κοντὰ στὸν ἄνθρωπο, νὰ προσφέρει. Μὲ ἁπλὰ λόγια, ὁ καλόγερος πατέρας Ἀθανάσιος ἀποτυπώνει τὸ στίγμα γιὰ τὴ μεγάλη ἀπόφαση ζωῆς ποὺ πῆρε.

Μὲ τὴ φροντίδα τῆς Θεοτόκου ὁ τόπος ἀνασταίνεται. Ὁ ἱδρώτας πιάνει τόπο. Τὰ χαλάσματα γίνονται τοῖχοι, δωμάτια. Ἡ ἄγονη ὅλο πέτρες γῆ κάνει τὸ θαῦμα της.

Ἀναγκάζεται νὰ κάνει διάφορες δουλειές, νὰ κόψει τὸν ὕπνο, γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὸν ἄρτο τὸν ἐπιούσιο. Ἀσχολεῖται μὲ τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὸ 1956. Πρὶν ἀκόμα γίνει μοναχός, νοικιάζει ἕνα σπίτι στὰ Γιάννενα. Τὸ ἐπισκευάζει μὲ σκοπὸ νὰ προσφέρει στέγη καὶ τροφὴ σὲ παιδιὰ ποὺ θέλουν νὰ σπουδάσουν. Διάκονος τῆς ἀγάπης, ἐργάτης τῆς προσ­ευχῆς, ἐργολάβος ἑνὸς ἀτέλειωτου κοινωνικοῦ ἔργου, μὲ προσφορὰ στὸ ὀρφανό, στὸ φτωχὸ καὶ τὸ δυστυχισμένο παιδὶ ὁ σεμνὸς αὐτὸς καλόγερος μὲ τὸ κόκκινο, κεντημένο σταυρὸ στὸν σκοῦφο του, ἀγωνίζεται μαζὶ μὲ τὸ λαό, γιὰ τὸν λαό.

Τὸ 1980 ἱδρύεται ἕνα φιλανθρωπικὸ σωματεῖο μὴ κερδοσκοπικοῦ χαρακτήρα, τὸ “ΑΝΘΟΣ”. Ἔξω ἀπὸ τὸ χῶρο τοῦ μοναστηριοῦ, σὲ μία σειρὰ ἀπὸ πολυάριθμα κτήρια, στεγάζεται καὶ λειτουργεῖ δημοτικὸ σχολεῖο, γυμνάσιο, οἰκοτροφεῖο, βιβλιοθῆκες, ἀναγνωστήρια, αἴθουσες ψυχαγωγίας, ραδιοφωνικὸς σταθμὸς μὲ τὴν ὀνομασία “ΣΠΙΝΟΣ”¨, λαογραφικὸ μουσεῖο “Σταλαγματιὲς ἀπὸ τὴν παράδοση” καὶ ἐργαστήριο ἁγιογραφίας.

Σὲ ἰδιόκτητες ἐγκαταστάσεις στὴ Λευκάδα λειτουργοῦν ἀπὸ τὸ 1998 κατασκηνώσεις. Φιλοξενοῦνται ἀγόρια καὶ κορίτσια, ὄχι μόνο τοῦ οἰκοτροφείου, σὲ δύο ξεχωριστὲς περιόδους. Ἐκεῖ, κάτω ἀπὸ τὸ εὔσπλαγχνο βλέμμα τῆς μάνας Παναγίας, γίνεται ἡ μοιρασιὰ τῆς ἀγάπης στοὺς πονεμένους ἀνθρώπους. Μπροστάρης ὁ καλόγερος, ὁ ἅγιος αὐτὸς ἄνθρωπος καὶ παραπίσω οἱ ἐθελοντές του: καθηγητές, δάσκαλοι, μάγειροι, ὁδηγοί, ἐργάτες, μαθητές, ἁπλοὶ ἄνθρωποι τῆς προσφορᾶς, ποὺ θυσιάζουν καθημερινὰ τὴ ζωή καὶ τὴν ψυχή τους γιὰ τὴ ζωή καὶ τὴν ψυχὴ τῶν ἄλλων. Ὁ λαὸς προσφέρει τὸν ἱδρῶτα του. Μόνιμοι πόροι δὲν ὑπάρχουν. Διαβεβαιώνει συν­εχῶς: “Ἔχει ἡ Παναγία τὴν οἰκονομία της. Ἐκείνη ἀναπληρώνει τὶς ἀνάγκες”. Πολλὲς φορές, ὅταν λείπει κάτι ἀναγκαῖο, τὸ χέρι κάποιου δωρητῆ θὰ τὸ συμπληρώσει.

Τὸ ἔργο φανερό, γνωστὸ στὴν πόλη καὶ τὴν οἰκουμένη ὁλάκερη. Ἡ προσφορὰ καὶ ἡ βοήθεια φτάνει ἀπὸ τὸ ἁπλὸ σπίτι τοῦ φτωχοῦ Ἕλληνα μέχρι τὴν προσφυγιὰ τῆς Σερβίας, ἀπὸ τὸ παρατημένο παιδὶ τῆς χωρισμένης οἰκογένειας, μέχρι τὴν πληγωμένη Ἀλβανία. Ἀπὸ τὸν ἐλεύθερο πολίτη μέχρι καὶ τὸ φυλακισμένο ἐγκληματία. Ἀκόμα προσφορὰ καὶ στὰ κρατητήρια τῆς Ἀστυνομικῆς Δ/σης, καθὼς καθημερινὰ ἐξασφαλίζεται φαγητὸ γιὰ τοὺς κρατούμενους. Ἐνισχύονται ἄπορες οἰκογένεις στὸ νομὸ Ἰωαννίνων καὶ ἐκτὸς νομοῦ μὲ τρόφιμα καὶ ρουχισμό, ποὺ στέλνονται ἀπὸ βιοτεχνίες καὶ ἀπὸ προσφορὰ τοῦ κόσμου. Ἐπίσης, ἀρκετὲς φορές, προσφέρεται ἐθελοντικὴ ἐργασία ἀπὸ φίλους τοῦ συλλόγου. Τὰ ἔξοδα καλύπονται ἀπὸ τὶς δωρεὲς τοῦ ἀνώνυμου λαοῦ.

Ψυχὴ τῆς ὅλης προσπάθειας καὶ κινητήρια δύναμη ἦταν ὁ ἱερομόναχος Ἀθανάσιος Χατζῆς, ὁ ὁποῖος μετέστη στήν οὐράνιο Βασιλεία στὶς 30/11/2021. Μὲ τὴν πίστη καὶ τὴν ἐλπίδα στὸ Θεό, τὰ μέλη τοῦ συλλόγου ἀγωνίζονται γιὰ μία καλύτερη καὶ δικαιότερη κοινωνία. Ἡ ἄμεση ἀπήχηση ποὺ βρῆκε ἡ ὅλη προσ­πάθεια, τόσο στὴν τοπικὴ κοινωνία, ὅσο καὶ στὴν εὐρύτερη, ἐνδυναμώνει καὶ συνάμα αὐξάνει τὸ χρέος τῶν μελῶν τοῦ συλλόγου γιὰ μεγαλύτερη ἀλληλεγγύη πρὸς τὸν καταπονημένο ἀπὸ τὰ προβλήματα καὶ τὴ βιοτικὴ μέριμνα ἄνθρωπο.

Πάντα ὑπῆρχαν καὶ θὰ ὑπάρχουν φωτεινὰ παραδείγματα συνανθρώπων μας, ὅπως τοῦ πατέρα Ἀθανάσιου ἀπὸ τὴ μονὴ Δουραχάνης, ποὺ μὲ μοναδικό τους κίνητρο τὴν ἀγάπη, μετέτρεψαν τὸ τίποτε σὲ ἔργο ζωῆς.

Ἱερεῖς σὰν τὸν πατέρα Ἀθανάσιο ἔχει ἀνάγκη ὁ κόσμος μας σήμερα. Ἱερεῖς ποὺ θυσιάζονται γιὰ τὴν πνευματικὴ καὶ ὑλικὴ προσφορὰ πρὸς τὸν συνάνθρωπο. Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ πολυσεβάστου πνευματικοῦ μας, τοῦ οὐρανίου ἀνθρώπου τῆς ἀγάπης καί τῆς προσφορᾶς.

Ἕνα πνευματικό του παιδί

Τὸ 40ήμερο μνημόσυνό του θὰ τελεσθῆ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Δουραχάνης, τό Σάββατο 8/1/2022

 

Πηγή:Ορθόδοξος Τύπος 

Το Άνθος της Δουραχάνης

Το Άνθος της Δουραχάνης

Λόγος τιμής και ευγνωμοσύνης στον αείμνηστο πατέρα Αθανάσιο Χατζή  

 

Γράφει η Μαρούλα Παπαευσταθίου-Τσάγκα*

 

 Όταν κάποτε ο μπεηλερμπέης εκείνος[1] αντίκρισε από τον χιονισμένο Δρίσκο τα Γιάννινα και αποφάσισε να διασχίσει με τα στρατεύματά του την παγωμένη λίμνη που έμοιαζε με πεδιάδα, δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως το μοναστήρι που έχτισε και αφιέρωσε στην Παναγία -ευγνωμονώντας για τη θαυμαστή σωτηρία τού ίδιου και του ιππικού του- θα γνώριζε μία τέτοια λαμπρή πορεία στις μέρες μας. Ότι θα είχε στο τιμόνι του ένα τόσον άξιον αρχηγό. Τον ηγούμενο πατέρα Αθανάσιο Χατζή, τον γνωστό σε όλους μας παπα Θανάση του Ντουραχάν.

Ο πατήρ Αθανάσιος ήταν μια σπάνια προσωπικότητα που ο Θεός ευδόκησε να συναντήσουμε στη ζωή μας. Τα πλούσια χαρίσματα με τα οποία Εκείνος τον προίκισε τα αξιοποίησε όλα για να δημιουργήσει μια πολιτεία μέσα στην πόλη των Ιωαννίνων τόσο μικρή, όσο ήταν δυνατόν να χωρέσει στα περιορισμένα όρια της βραχώδους πλαγιάς, δίπλα και γύρω από το Μοναστήρι της Παναγίας Ντουραχάνης, που του δόθηκε και τόσο μεγάλη ώστε να ξεκουράζονται όλα τα Γιάννινα, και όχι μόνο! Παιδί της Ηπείρου βάδιζε από την πρώτη στιγμή χέρι με χέρι με τον λιτό αλλά πλούσιο σε εσωτερικότητα ηπειρωτικό λαό, σε αυτή την πρωτογενή συνύπαρξη κλήρου και λαού, σε θαυμαστό και αξεδιάλυτο αμάλγαμα.

Δεν υπάρχει Γιαννιώτης που να μη γνωρίζει το έργο του∙ να μην το σέβεται και να μην το εκτιμά. Και ούτε είναι εύκολο να το αποτιμήσεις γιατί θα το αδικήσεις. Πρόκειται για μια ζωή θυσίας και αυταπάρνησης. Ο παππούλης εκδαπανούσε τον εαυτό του πολύ πριν τον γνωρίσουμε, παιδιόθεν. Εμείς τον θυμόμαστε από τη δεκαετία του ’70-’80, τότε που λειτουργούσε και στην Αγία Αικατερίνη -στο εν Ιωαννίνοις Μετόχι του Θεοβαδίστου Όρους Σινά- τις Κυριακές, επί 15 χρόνια. Ως εφήβων, μας είχε κάνει εντύπωση η φράση που επαναλάμβανε με ένταση, συχνά, στα κηρύγματά του εκεί: «Γονείς, για να σας ακούν, μη μιλάτε στα παιδιά για τον Θεό αλλά στο Θεό για τα παιδιά».

Ένα κοφτερό πνεύμα φωτισμένο. Κοντά του νιώθαμε ασφάλεια και ένα αίσθημα ότι ο Θεός μάς αγαπά και μας ενδυναμώνει. «Δυσκολίες θα έχουμε. Με ασανσέρ δε θα

...τοῦ Κυρίου ἐσμέν...

 

...οὐδεὶς γὰρ ἡμῶν ἑαυτῷ ζῇ καὶ οὐδεὶς ἑαυτῷ ἀπο­θνήσκει·

ἐάν τε γὰρ ζῶμεν, τῷ Κυρίῳ ζῶμεν, 

ἐάν τε ἀπο­θνήσκωμεν, τῷ Κυ­ρίῳ ἀπο­θνήσκομεν.

ἐάν τε οὖν ζῶ­μεν ἐάν τε ἀπο­θνή­σκω­μεν, τοῦ Κυρίου ἐσμέν.

εἰς τοῦτο γὰρ Χριστὸς καὶ ἀπέθανε καὶ ἀνέστη καὶ ἔζησεν,

ἵνα καὶ νεκρῶν καὶ ζώντων κυριεύσῃ.

Προς Ρωμαίους ιδ΄ 7-9 

 

Αἰωνία σου  ἡ μνήμη 

ἀγαπημένε μας πατέρα! 

 

 

Τὰ Γιάννινα στὸ γύρισμα τοῦ χρόνου

 

Όσες μέρες και να νηστέψω χωρίς συγγνώμη και αγάπη, είναι άχρηστες

 

«Όσες μέρες και να νηστέψω χωρίς συγγνώμη και αγάπη, είναι άχρηστες. Δεν με ωφελούν σε τίποτα και ίσως με βλάπτουν. Γιατί καλλιεργούν την υποκρισία μου. Φαίνομαι στους άλλους ότι νηστεύω, αλλά εγώ γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια, του Θεού το θέλημα.  

Και αυτή είναι η βασικότερη αιτία, που ο κόσμος μας δεν αλλάζει. Γιατί δεν αλλάζουμε εμείς οι ίδιοι. Γιατί ο χριστιανός είναι το αλάτι, αλλά αυτό το αλάτι έχει χαλάσει και είναι άχρηστο και όχι μόνο δεν σώζει αλλά συνεργεί στο σάπισμα της κοινωνίας μας».  

Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος

Εὐλογεῖται, φῶς και σκότος, νύκτες καὶ ἡμέρες τὸν Κύριον

 

Οι Γερμανοί ξανάρχονται από τους μαθητές του Γυμνασίου Δουραχάνης

 

28 Ὀκτωβρίου 1940

Πρόκειται για τη σχολική γιορτή των Εκπαιδευτηρίων Δουραχάνης, με αφορφή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Το βίντεο περιλαμβάνει αποσπάσματα από τα τραγούδια που ειπώθηκαν από τους μαθητές, τη θεατρική παράσταση του έργου Πέρα από τα σύνορα του μίσους και την ομιλία του πατρός Αθανασίου με  μαρτυρίες των γεγονότων του '40 και συμβουλές και προτροπές προς τους μαθητές και τους παρευρισκόμενους.