●" Ἐάν τολμηθεῖ θά ἐπιφέρει μεγάλες διαστάσεις, χωρισμούς καί σχίσματα"
τοῦ Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου
Στό πλαίσιο τῆς Διαδικτυακῆς Συνάξεως «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων (Π.Ε.Θ.), μέ θέμα: «Ἡ παιδαγωγία τοῦ Τριωδίου καί τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς», μέ ὁμιλητή τόν Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη π. Μάξιμο Κυρίτση, Καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Διονυσίου τοῦ ἐν Ὀλύμπῳ, πού πραγματοποιήθηκε τήν Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2022 καί ὥρα 19:30, ὁ ὁμιλητής μετά τό πέρας τῆς πολύ ἐνδιαφέρουσας καί ἐποικοδομητικῆς ὁμιλίας του, ἀπήντησε σέ διάφορα ἐρωτήματα τῶν ἀκροατῶν της.
Μεταξύ ἄλλων, ἐτέθη στόν σεβαστό λόγιο Γέροντα ἐρώτημα ὑπό Θεολόγου ἐκ Πελοποννήσου, τό ὁποῖο ἀφοροῦσε στήν προωθουμένη καί μετά μεγάλης προσδοκίας ἀναμενομένη ὑπό τοῦ Φαναρίου "ἕνωσιν τῶν Ἐκκλησιῶν". Ἡ δοθεῖσα ἀπάντησις, λόγῳ τοῦ ἰδιαιτέρου ἐνδιαφέροντός της, παρατίθεται ἐν συνεχεία ἀπομαγνητοφωνημένη ἐκ τῆς συνολικῆς καταγραφῆς τῆς ἐν λόγῳ ἐπιτυχοῦς θεολογικῆς διοργανώσεως.
Τό ὑποβληθέν ἐρώτημα ἦταν:
«Τελευταίως ἀκοῦμε νά ἐκφράζεται μία αἰσιοδοξία ἀπό κάποια κλιμάκια μέσα στήν Ἐκκλησία περί πλησιάσματος τῆς ἡμέρας ἐκείνης, πού τήν ὀνομάζουν "ἡμέρα Κυρίου", τῆς ἑνώσεως μέ τήν Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία. Ἤθελα νά μᾶς πεῖτε ἐσεῖς ἐάν συμμερίζεστε αὐτήν τήν αἰσιοδοξία, μέ τά δεομένα πού ὑπάρχουν, ἐάν μπορεῖ αὐτή ἡ ἡμέρα νά εἶναι σύντομα, κι ἄν ὅλο αὐτό θά οἰκοδομήσει ἤ θά δημιουργήσει κάποια περαιτέρω προβλήματα.»
Ἡ ἀπάντηση τοῦ σεβαστοῦ Καθηγουμένου ἦταν ἡ κάτωθι:
«Εἶναι μεγάλο τό θέμα, ἀλλά θά ἤθελα νά πῶ τό ἑξῆς. Εἶναι πολύ δύσκολο ἄν ὄχι ἀδύνατο, ἔτσι ὅπως ἔχουν τά πράγματα, νά ὑπάρχει "ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν". Ἐξάλλου καί ὁ Πατριάρχης τό εἶπε, παρ' ὅλα αὐτά πού μερικές φορές κάνει ἐπικοινωνικά (σημείωση ἡμ. : μπορεῖ ὁ καθείς νά ἀντιληφθεῖ τούς λόγους πού ὑπαγόρευσαν αὐτή τήν ἀναφορά), ὅτι ἕνωσις δέν ὑπάρχει ἐάν δέν ἐπανέλθουμε στήν πρώτη χιλιετηρίδα. Καί ἡ πρώτη χιλιετηρίδα τί εἶναι; Εἶναι ἡ κοινή ἄκτιστη ἐνέργεια πού δούλευε καί στήν Ἀνατολή καί στή Δύση καί σέ ὅλον τόν κόσμο. Στή Δύση ἀποκτήθηκε μία ἄλλη παράδοση, ὄπως εἶπα προηγουμένως, εἶναι ἡ παράδοση τοῦ ἡγετικοῦ στοιχείου τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Δέν ξέρω ἀπό ποῦ τό πῆρε.....πάντως τό πῆρε τήν ὥρα πού βγῆκε ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Πού συνεργάστηκε μέ τόν Καρλομάγνο, ἀπό ἐκεῖ φαίνεται νά ἔρχεται ἡ ἡγετική αὐτή ἐξουσιαστική δύναμις τοῦ Πάπα καί πού ἔλαβε ἐξουσίες τέτοιες ἀπό τόν Καρλομάγνο πού δέν τίς εἶχαν οὔτε οἱ ὀρθόδοξοι στήν Ἀνατολή. Καί οἱ Ἀνατολικοί ἐπίσκοποι πολλές φορές λάβανε τέτοιες ἐξουσίες, ἀλλά ποτέ δέν ἀλλοίωναν τήν Πίστη. Ἐδῶ ἔχουμε ἀλλοίωση τῆς Πίστεως καί ἦρθε
