Αξίζει για μερικά πράγματα να περιμένεις

"Αξίζει για μερικά πράγματα να περιμένεις.
Είναι ανάγκη να περιμένεις.
Εργάζεται ο Θεός.
Μόνο που έχει τους δικούς Του ρυθμούς.
Ο Θεός εργάζεται πολύ υπομονετικά.
Και η φύση το ίδιο κάνει.
Ένα λουλουδάκι θ’ ανθίσει όταν έρθει η ώρα του!
Όλα αυτά αλλάζουν, αλλά σε πολύ διαφορετικούς ρυθμούς απ’ αυτούς που μας έχει συνηθίσει η τρελή κοινωνία μας.
Αυτό το τρέξιμο, αυτός ο πανικός η ταραχή που μας κάνει όλους τόσο πολύ βιαστικούς, αφήνουν τον Θεό αμέτοχο.
Ο Θεός δεν μπαίνει σ’ αυτούς τους τρελούς ρυθμούς μας, αλλά κινείται στους ρυθμούς της δικής Του αγάπης και της δικής Του υπομονής."

Μακαριστος Γέροντας
Νεκτάριος Βιτάλης

 

Νά δείχνουμε ὑπομονή στίς ἀρρώστιες

 

 

Αγία Συγκλητική

Έλεγε η αγία Συγκλητική: Είναι πολλές οι παγίδες του διαβόλου. Δεν μπόρεσε να κλονίσει μια ψυχή με τη φτώχεια; Παρουσιάζει τον πλούτο ως δόλωμα. Δεν έκανε τίποτε με τους εξευτελισμούς και τους χλευασμούς; Προβάλλει επαίνους και δόξα. Νικήθηκε με την υγεία; Φέρνει αρρώστια στο σώμα· επειδή δηλαδή δεν μπόρεσε να εξαπατήσει την ψυχή με τις ηδονές, προσπαθεί με τους αθέλητους πόνους να την κάνει να παρεκτραπεί. Μας προξενεί λοιπόν, αφού ζητήσει την άδεια, κάποιες πολύ βαριές αρρώστιες (πρβ. Ιώβ 2:5-7), ώστε με την αδημονία να θολώσει την αγάπη μας προς τον Θεό.

Εσύ όμως, ακόμη και αν το σώμα σου σφάζεται από τους πόνους και φλέγεται από υψηλό πυρετό, ή και ψήνεται από άσβεστη δίψα, αν τα παθαίνεις αυτά, επειδή είσαι αμαρτωλός, θυμήσου την αιώνια κόλαση, την αιώνια φωτιά και τις αφόρητες τιμωρίες, και δεν θα κυριευτείς από αδημονία εξαιτίας όσων υποφέρεις τώρα. Να χαίρεσαι μάλιστα, γιατί σε επισκέφτηκε ο Θεός, και να έχεις διαρκώς στο στόμα σου το παρήγορο ρητό του προφήτη Δαβίδ: «Πολλές παιδαγωγικές δοκιμασίες μου έστειλε ο Κύριος, στον θάνατο όμως της αμαρτίας δεν με παρέδωσε» (Ψαλμ. 117:18).

Ήσουν σίδερο; Με τη φωτιά του πυρετού αποβάλλεις τη σκουριά. Αν πάλι είσαι άρρωστος, ενώ ήσουν ενάρετος,

Μεγάλος εἶναι...

 

Οἱ τρεῖς ἁγίες

Σήμερα θα σου μιλήσω για τρεις Αγίες. Τρεις Αγίες, που αξίζει να τις γνωρίσεις, και να τις πιάσεις φίλες σου καλές…

Η πρώτη είναι η Αγία Απόσταση.

Σημαίνει να έχεις διάκριση. Να μην τον πνίγεις τον άλλον με την παρουσία σου. Καμιά φορά ξέρεις, το να πάρεις απόσταση από κάποιον, είναι η μόνη λύση για να μην χαλάσει η σχέση.

Η δεύτερη είναι η Αγία Υπομονή.

Μεγάλη Αγία. Ανθρώπους να δεις που έχει βάλει αυτή η Αγία στον Παράδεισο. Αν την κάνεις φίλη, να το ξέρεις,

Σωτήριες αλήθειες, καρπός χάριτος και πείρας από τον πνευματικόν ανθόκηπον του μεγάλου Ησυχαστού του αιώνος μας Γέροντος ΙΩΣΗΦ του Αγιορείτου, † 1959.

- Ο Θεός είναι η αρχή και το τέλος. Η χάρις Του ε­νεργεί όλα. Αυτή είναι η κινητήριος δύναμις. Το δε πώς γί­νεται, πώς ενεργείται η αγάπη, είναι να φύλαξης τας εντο­λάς.

- Ένα μόνον ζητεί ο Θεός. να τον τιμάς, να τον αγα­πάς και να φυλάττης τας έντολάς Του, αναγνωρίζων ότι ο Πλαστουργός σου είναι Αυτός. Δεν θέλει να μοιράζης την δόξαν Του και να λατρεύης, άλλα αντί άλλων. Δεν θέλει να αγαπήσης κανένα πράγμα περισσότερον απ' Αυτόν...

- Ο κόπος είναι δια το σώμα, η ταπείνωσις δια την ψυχήν. και πάλιν τα δύο ομού, κόπος και ταπείνωσις, δι' όλον τον άνθρωπον.

- Μη αφήνης τον νου σου αργόν, δια να μη διδαχθής τα κακά. Μη αφήνεσαι να κυττάζης τας ελλείψεις των άλ­λων, διότι, χωρίς να το εννοής, θα ευρίσκεσαι συνεργός του πονηρού και απρόκοπος
εις το αγαθόν. Μη συμμαχής εν αγνοία με τον εχθρόν της ψυχής σου... Όσον εσύ εν αγάπη σκεπάζεις τον αδελφόν, τοσούτον η χάρις θάλπει και φυλάττει σε από συκοφαντίας ανθρώπων.

- Χωρίς υπομονήν

- Γέροντα, χθες είπατε ότι άλλο είναι η υπομονή και άλλο η ανοχή. Τί εννοούσατε;

Αγίου Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου

- Υπομονή δεν είναι το να ανέχομαι τον άλλον. Όταν λέω ότι ανέχομαι τον άλλον, είναι σαν  να  λέω:  ¨Ο  άλλος  είναι  χάλια,  εγώ  είμαι  καλά,  και  τον  ανέχομαι.  Η  πραγματική υπομονή είναι  να αισθάνομαι ενοχή  για  την κατάσταση του  και  να  τον πονάω. Αυτό  έχει πολλή ταπείνωση και αγάπη, και τότε δέχομαι την Χάρη του Θεού και βοηθιέται και ο άλλος. Αν δω, ας υποθέσουμε, κάποιον κουτσό ή κουφό ή ναρκομανή, πρέπει να σκεφθώ: ¨αν ήμουν εγώ  σε  καλή  πνευματική  κατάσταση,  θα παρακαλούσα  τον  Θεό  και  θα  τον  έκανε  καλά, γιατί  ο  Χριστός  είπε: ¨θα σας δώσω δύναμη να  κάνετε μεγαλύτερα θαύματα από μένα, οπότε έρχεται ο πόνος, η αγάπη για τον άλλον. Ενώ, αν πω: ¨ε, τί να τον κάνω, ανάπηρος είναι, ας καθήσω λίγο κοντά του θα έχω άλλωστε και τον μισθό μου, τότε ανέχομαι τον άλλον και δικαιολογώ τον εαυτό μου ότι έκανα το καθήκον μου.
- Γέροντα, πάντα βοηθάει νά παίρνης όλο το σφάλμα επάνω σου;