Η ΕΞΟΔΟΣ

 π. Δημητρίου Μπόκου

Οἱ μάγοι, «Περσῶν βασιλεῖς», ἄνθρωποι τῆς σοφίας, ἦλθαν «ἐξ ἀνατολῶν» καὶ προσκύνησαν τὸ νεογέννητο νήπιο τῆς Βηθλεέμ, τὸν Χριστό. Τοῦ πρόσφεραν τρία δῶρα συμβολικά, «χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν», μὲ τὰ ὁποῖα τὸν ἀναγνώριζαν ὡς βασιλέα καὶ Θεὸ ἐνανθρωπήσαντα. Μὲ τὸ χρυσάφι τὸν τίμησαν ὡς βασιλέα. Μὲ τὸ λιβάνι (θυμίαμα) ὡς Θεό. Καὶ μὲ τὴ σμύρνα (μύρο) ὡς ἄνθρωπο, ποὺ θὰ ὑφίστατο ὑπὲρ ἡμῶν θάνατο καὶ θὰ κατέβαινε στὸν τάφο, τυλιγμένος «σινδόνι καθαρᾷ καὶ ἀρώμασιν», καθὼς ἦταν τὸ «ἔθος τοῖς Ἰουδαίοις ἐνταφιάζειν».
Καὶ οἱ μὲν μάγοι ἀναχώρησαν γιὰ τὴ χώρα τους, ἐνῶ ὁ Ἡρώδης τοὺς περίμενε ματαίως γιὰ νὰ τὸν πληροφορήσουν «περὶ τοῦ παιδίου».
Καὶ ὅταν εἶδε ὅτι «ἐνεπαίχθη», διέταξε τὴ φοβερὴ σφαγὴ τῶν νηπίων ἀπὸ δύο χρονῶν καὶ κάτω στὴ Βηθλεὲμ καὶ σὲ ὅλα τὰ περίχωρά της.
Ὁ Ἰωσὴφ ὅμως, πληροφορημένος ἀπὸ ἄγγελο Κυρίου, διέφυγε μὲ τὸ θεῖο βρέφος καὶ τὴν Παναγία στὴν Αἴγυπτο. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Ἡρώδη ἐπέστρεψαν ξανὰ καὶ κατοίκησαν στὴ Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας.
Ἔτσι ἐκπληρώθηκε ἡ προφητεία:

Χριστούγεννα, Ἄς ξεριζώσουμε τὰ ἀγκάθια ἀπὸ μέσα μας

 091224

Χριστούγεννα μὲ τὸν Ἀλέξανδρο Παπαδιαμάντη

 Χριστουγεννιάτικη θεατρική παράσταση 

από τους μαθητές του Γυμνασίου Δουραχάνης

Δεκέμβριος 2022

ΤΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ «ΕΘΙΜΟ» ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

π. Δημητρίου Μπόκου

Ὑποθετικὸ σενάριο: Φαντασμαγορικὴ γιορτὴ γενεθλίων στὸ
μεγάλο ἀρχοντικό.
Ἄντρες καὶ γυναῖκες, μὲ ἀκριβὰ κουστούμια καὶ φανταχτερὲς
τουαλέτες, μὲ λαμπερὰ κοσμήματα καὶ πολυτελέστατα δῶρα, οἱ καλεσμένοι ὅλοι, καταφθάνουν. Μὲ πλατιὰ χαμόγελα καὶ βαθειὲς ὑποκλίσεις ὁ νοικοκύρης, ἡ νοικοκυρά, τὸ ὑπηρετικὸ προσωπικό, ἡ οἰκογένεια ὅλη, τοὺς βάζουν νὰ πάρουν θέση στὸ μεγάλο στολισμένο τραπέζι. Οἱ μπάντες παίζουν γιορτινὲς μουσικές, τὸ κέφι ἀνεβαίνει κατακόρυφα, τὰ μαχαιροπήρουνα κινοῦνται δραστήρια, τὰ πιάτα πᾶνε κι ἔρχονται βαρυφορτωμένα, τὰ ποτήρια ὑψώνονται. Ἡ τεράστια τούρτα μὲ τὰ κεράκια της ἀναμμένα τοποθετεῖται στὸ κέντρο.
Τότε ἕνας φωνάζει: «Γιὰ ποιὸν γίνεται ὅλο αὐτὸ τὸ πανηγύρι; Ποῦ εἶναι γιὰ νὰ τὸν εὐχηθοῦμε;» Μὰ οἱ νοικοκυραῖοι λένε πὼς τὸ τιμώμενο πρόσωπο …δὲν ὑπάρχει. «Δὲν εἶναι πλέον ἔνοικος τοῦ σπιτιοῦ μας. Τὸν ἔχουμε ἐξορίσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια, γιατὶ δὲν ταίριαζε μὲ τὴ ζωή μας. Μᾶς ἀναστάτωνε ὁ τρόπος του. Δὲν τὸν θέλαμε ἀνάμεσά μας. Μὲ τὸν καιρὸ ξεχάσαμε καὶ τὴ μορφή του καὶ τὸ ὄνομά του ἀκόμα. Μὰ ἡ γιορτὴ ἀπὸ συνήθεια ἔμεινε. Δὲν ὑπῆρχε λόγος νὰ καταργηθεῖ. Ἔδινε λαμπερὸ χρῶμα στὴν

Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν: Λόγος εις το Αχραντον και θείον Γενέθλιον του Μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού (Αγ. Νεόφυτος ο Έγκλειστος)

Γνωρίζουμε βεβαίως όλοι, γνωρίζουμε ότι ο αισθητός αυτός ήλιος αποστέλλει το φως του σε όλη την υφήλιο, «και ουκ έστιν (ουδείς) ως αποκρυβήσεται της θέρμης αυτού» και από της διαυγέστατης λαμπρότητός του. Πολλές φορές όμως οι ολόλαμπρες ακτίνες του καλύπτονται από νέφη και ομίχλη ή από το φύλλωμα των δένδρων, αλλά και πάλι, η πνοή κάποιου ανέμου διαλύει το νεφικό επικάλυμμα και την ομίχλη εκείνη και επιτρέπει στις φεγγοβόλες ακτίνες να εξαπλωθούν τρανώς σε όλη την κτίση. Τον δε προ ηλίου «ήλιον της δικαιοσύνης» τον νοητό, ο οποίος εγεννήθη σήμερα από την «κούφη νεφέλη», από την φωτοφόρο και ηλιακή και πάναγνο κοιλία παραδόξως, καλύπτει η του «δούλου μορφή», τα νηπιώδη σπάργανα και το σπήλαιο το φτωχό και συμφώνως με την οικονομία και ορισμένα άλλα, τα οποία συμβολίζουν την πτωχεία και την ταπεινότητα.

Σχετικά μέ τόν χαιρετισμό «Χριστός ἐτέχθη»

 

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

 
Ὅταν λέμε: «Χριστός ἐτέχθη», εἶναι τό ἴδιο μέ τό νά λέμε: «Ὁ Μεσσίας γεννήθηκε», ἤ «ὁ Βασιλιάς γεννήθηκε», ἤ «ὁ Σωτήρας γεννήθηκε»!

Μέ τόν χαιρετισμό αὐτό ἰσχυριζόμαστε καί μαρτυροῦμε ὁ ἕνας στόν ἄλλο, ὅτι ἦρθε στόν κόσμο Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἔπρεπε νά ἔρθει γιά τή σωτηρία τῆς γενεᾶς τῶν ἀνθρώπων, καί ὅτι ἐκτός Αὐτοῦ ἄλλον δέν πρέπει νά περιμένουμε.

Ἐκεῖνος, τόν ὁποῖο ὁ Θεός ὑποσχέθηκε στούς προπάτορές μας ὅταν διώχθηκαν ἀπό τόν Παράδεισο,

Ἐκεῖνος τόν ὁποῖο οἱ ἀσεβεῖς λαοί μόλις πού διαισθάνονταν,

Ἐκεῖνος πού οἱ Ἑβραῖοι προφῆτες ξεκάθαρα προφήτευσαν,

Ἐκεῖνος γιά τόν ὁποῖο ἡ ἀβοήθητη ἀνθρωπότητα χιλιάδες χρόνια πονεμένα ἀναστέναζε,

Ἐκεῖνος ἔλαμψε στή γῆ ὅπως ὁ ἥλιος μετά ἀπό μακριά νύχτα.

Κι ἔτσι ὅταν λέμε: «Χριστός ἐτέχθη», μαρτυροῦμε καί ὅτι ὁ Ὕψιστος κράτησε τήν ὑπόσχεσή Του, καί ὅτι ἡ προαίσθηση τῆς ἀνθρωπότητας ἐκπληρώθηκε, καί ὅτι οἱ προφητεῖες τῶν προφητῶν πραγματοποιήθηκαν, καί ὅτι οἱ ἀνθρώπινοι ἀναστεναγμοί χόρτασαν χαρά.

«Χριστός ἐτέχθη».

Ὁ Μεσσίας γεννήθηκε, ὁ Πανθαύμαστος, ταυτόχρονα Ἄνθρωπος καί Θεός, ἦρθε γιά νά ξεκουραστοῦν ἐπάνω Του τά κουρασμένα ἀνθρώπινα μάτια καί νά μήν κοιτάξουν

Οἱ πειρασμοί τῶν ἑορτῶν

Πλησιάζουν Χριστούγεννα. Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ θὰ ἀξιωθοῦμε νὰ ζήσουμε τὸ μεγάλο καὶ κοσμοσωτήριο γεγονὸς τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ μας.

Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μέρες τώρα μᾶς προετοιμάζει μὲ τὴ νηστεία, τὶς Ἀκολουθίες, τ᾿ ἀναγνώσματα, τὴ συμμετοχή μας στὰ ἱερὰ Mυστήρια. Ὅλα μ᾿ ἕνα σκοπό:

τὴν πνευματική μας ἀνύψωση, τὴ βαθύτερη καὶ οὐσιαστικότερη μετοχή μας στὸ μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως.

Καὶ ἐνῶ ὅλα μᾶς βοηθοῦν καὶ μᾶς ἀνεβάζουν, ὁ πόλεμος τοῦ πονηροῦ γίνεται ἐντονότερος. Δὲν σταματᾶ ὁ διάβολος νὰ μᾶς ἐνοχλεῖ, νὰ στήνει παγίδες, νὰ μᾶς δημιουργεῖ πειρασμοὺς τὶς ἅγιες αὐτὲς ἡμέρες.

Φρυάττει καὶ προσ­παθεῖ λυσσαλέα μὲ κάθε ­τρόπο καὶ μέσο νὰ χαλάσει τὴ διάθεσή μας, τὴν πνευματικὴ ἀτμόσφαιρα τῶν ἡμερῶν, ὥστε νὰ μὴν κατορθώσουμε νὰ βιώσουμε τὰ μεγάλα γεγονότα.

Εἶναι παρατηρημένο πὼς αὐτὸ συμβαίνει σ᾿ ὅλες τὶς ἑορτές. Στὶς προεόρτιες ἱερὲς στιγμὲς ἐμφανίζονται πει­ρασμοὶ ποὺ σκοτίζουν τὶς ψυχὲς τῶν πι­στῶν.

Πειρασμοὶ ποὺ προέρχονται εἴ­τε ἀπὸ δημοσιεύματα ­ἀντιχριστιανικοῦ περιεχομένου, εἴτε ἀπὸ προβολὲς καὶ σχόλια μὲ βέλη ἐναντίον τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας, εἴτε ἀπὸ παρουσιάσεις ψευδε­πίγραφων κειμένων ποὺ προσ­βάλ­λουν τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀλ­λοι­ώνουν τὴν ἀλήθεια, εἴτε ἀπὸ σκάνδαλα ἐκπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας κ.ο.κ.

Ἀλλὰ καὶ μέσα στὴν ἐργασία μας, στὸ περιβάλλον μας,

Ἑρμηνεία στὸν Χριστουγεννιάτικο Ἰαμβικὸ Κανόνα Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ

  

Ἀπόδοσή στήν νεοελληνική ἀπὸ τὸν φιλόλογο Γεώργιο Ἔξαρχο

Ὠδὴ α΄

Ἔσωσε λαόν, θαυματουργῶν Δεσπότης Ὑγρὸν θαλάσσης, κῦμα χερσώσας πάλαι. Ἑκὼν δὲ τεχθεὶς ἐκ Κόρης, τρίβον βατὴν Πόλου τίθησιν ἡμῖν· ὃν κατ᾿ οὐσίαν Ἶσόν τε Πατρί, καὶ βροτοῖ δοξάζομεν.

Ἀπόδοση

Ὁ Δεσπότης Θεὸς ἔσωσε θαυματουργικὰ τὸν λαὸ (τοῦ Ἰσραήλ), μετατρέποντας σὲ στεριά τὸ κύμα (τῆς Ἐρυθρᾶς θάλασσας), θέλησε νὰ γεννηθεῖ ἀπὸ Παρθένο Κόρη, κάνοντας διαβατὸ σὲ ἐμᾶς τὸν δρόμο (τοῦ Παραδείσου). Ἂς δοξάσουμε Αὐτὸν ποὺ εἶναι τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος Ἄνθρωπος.

  

Ὠδὴ γ΄

Νεῦσον πρὸς ὕμνους, οἰκετῶν Εὐεργέτα Ἐχθροῦ ταπεινῶν, τὴν ἐπηρμένην ὀφρύν· φέρων τε παντεπόπτα, τῆς ἁμαρτίας Ὕπερθεν ἀκλόνητον, ἐστηριγμένους Μάκαρ μελῳδούς, τῇ βάσει τῆς πίστεως.

Ἀπόδοση

Στῆσε τὸ αὐτί σου στοὺς ὕμνους ποὺ ψέλνουμε τῶν οἰκετῶν σου, Εὐεργέτη, καὶ ταπείνωσε τὸ ἀνασηκωμένο φρῦδι (τοῦ διαβόλου) ὑψώνοντας, Ἐσύ ποὺ τὰ βλέπεις ὅλα, ἐμᾶς τοὺς μελωδούς σου, ἀπάνω ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, στηριγμένους στὴν βάση τῆς πίστεως.

Ὠδὴ δ΄

Γένους βροτείου, τὴν ἀνάπλασιν πάλαι ᾌδων Προφήτης, Ἀββακοὺμ προμηνύει Ἰδεῖν ἀφράστως, ἀξιωθεὶς τὸν τύπον·

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

π. Δημητρίου Μπόκου

 

«Μυστήριον ξένον ορώ και παράδοξον»!

Ακατάληπτο, αλλά και πολύπλευρο μυστήριο η Γέννηση του Χριστού. Από όπου και να το πιάσει κανείς, είναι ξένο. Διαφορετικό από ό,τι γνωρίζαμε στον δικό μας κόσμο. Όλα τα του Χριστού, αλ
λά και τα της Παναγίας, είναι παράδοξα. Υπέρλογα. Πάνω απ’ τη συνήθη λογική.
Ο τρόπος της Γέννησης είναι πρόβλημα άλυτο. «Πώς ο εν υψίστοις οικών εκ παρθένου τίκτεται;» Πώς «εν μήτρα χωρείται γυναικός», αυτός που είναι τόσο μεγάλος, ώστε να έχει για θρόνο του τον ουρανό και υποπόδιο τη γη; Πολλοί προσπάθησαν να δώσουν μια εξήγηση, με τη μόνη μέθοδο που ξέρει ο άνθρωπος: Τη λογική ανάλυση. Κάποιοι είπαν ότι δεν έγινε πραγματικά άνθρωπος ο Χριστός, αλλά φαινομενικά, εικονικά. Κάτι σαν φάντασμα, σαν όραμα, μια φαντασία, ένα ολόγραμμα. Άλλοι είπαν ότι η Παναγία γέννησε έναν απλό άνθρωπο και ότι μετά, σε κάποια άλλη φάση, ο Θεός ενώθηκε με αυτόν τον άνθρωπο. Ποια είναι η
αλήθεια;
Την αλήθεια τη φανέρωσε

Φώτης Κόντογλου «ΤΟ ΦΟΒΕΡΟΝ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ»

 

Αυτά τα Χριστούγεννα, τα Φώτα, η Πρωτοχρονιά, για πολλούς ανθρώπους δεν θα είναι καθόλου γιορτές και χαρούμενες μέρες, αλλά μέρες που φέρνουνε θλίψη και δοκιμασία. Δοκιμάζονται οι ψυχές εκείνων που δεν είναι σε θέση να χαρούνε, σε καιρό που οι άλλοι χαίρουνται. Παρεκτός από τους ανθρώπους που είναι πικραμένοι από τις συμφορές της ζωής, τους χαροκαμένους, τους αρρώστους, οι περισσότερο, πικραμένοι, είναι εκείνοι που τους στενεύει η ανάγκη να γίνουνε τούτες τις χαρμόσυνες μέρες ζητιάνοι, διακονιαρέοι. Πολλοί απ’ αυτούς μπορεί να μη δίνουνε σημασία στη δική τους ευτυχία, μα γίνουνται ζητιάνοι για να δώσουνε τη χαρά στα παιδιά τους και στ’ άλλα πρόσωπα που κρέμουνται απ’ αυτούς. Οι τέτοιοι κρυφοκλαίνε από το παράπονό τους κι’ αυτοί είναι οι πιο μεγάλοι μάρτυρες, που καταπίνουνε την πίκρα τους μέρα νύχτα, σαν το πικροβότανο.

Ίσα-ίσα αυτές τις αγιασμένες μέρες που θα’πρεπε να σμίξουνε πιο κοντά οι άνθρωποι συναμεταξύ τους, «να

Η προσκύνησις των Μάγων (Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός)

Η ΑΠΑΡΧΗ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

Η προσκύνησις των Μάγων κατά τις παραδόσεις της αρχαίας Ανατολής

Όλοι οι αρχαίοι ερμηνευτές είδαν στο περιστατικό της προσκυνήσεως των Μάγων που περιγράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος έναν βαθύτερο συμβολισμό. Γι’ αυτό και η ιστορία αυτή αποτελεί ένα από τα πιο βασικά θέματα της υμνολογίας των Χριστουγέννων, που ωρισμένες φορές μάλιστα δεσπόζει χαρακτηριστικά(1).

Το μυστικό νόημα αυτής της προσκυνήσεως του Θείου Βρέφους από τους σοφούς Μάγους της Ανατολής αποδίδει με έξοχη ποιητικότητα και πνευματικό βάθος ο άγιος Κοσμάς ο Ποιητής στο δεύτερο τροπάριο της τετάρτης ωδής του κανόνος του στην εορτή των Χριστουγέννων:

«Του Μάντεως πάλαι Βαλαάμ των λόγων μυητάς σοφούς αστεροσκόπους χαράς έπλησας, αστήρ εκ του Ιακώβ ανατείλας Δέσποτα, Εθνών απαρχήν εισαγομένους. εδέξω δε προφανώς, δώρα σοι δεκτά προσκομίζοντας».

«Ω Δέσποτα Χριστέ, συ επειδή ανέτειλας ως λαμπρότατος και καινοφανής αστήρ από το γένος του Ιακώβ, διά τούτο

Ελάτε δω γειτόνισσες

 

Chants byzantins en français - Catavasies de la Nativité Καταβασίες Χριστουγέννων στα γαλλικά

 

Ο Αμάλ και η μάνα του

Από τη χριστουγεννιάτικη γιορτή του Δημοτικού Σχολείου Δουραχάνης

"Μέ πνίγει ἡ ἀγάπη τοῦ κόσμου"

Ο πατήρ Αθανάσιος και τα μέλη του Μορφωτικού και Πολιτιστικού συλλόγου «ΤΟ ΑΝΘΟΣ» εύχονται σε όλους για τις Άγιες ημέρες «Χρόνια Πολλά» με υγεία και αγάπη το νέο έτος. H καρδιά μας ας γίνει Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να μας δώσει όλες τις ευλογίες Του. Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος κατά χάριν Θεός. Τα Χριστούγεννα είναι αγάπη, μια αγάπη του πλάστη προς το...πλάσμα Του. Ταυτόχρονα όμως το πλάσμα ομοιάζει τον Δημιουργό του, όταν διαχέει αυτή την αγάπη του προς το συνάνθρωπό του. 
Θα θέλαμε και δημόσια να εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας στον ανώνυμο λαό, σ’ όλους τους φορείς, δημόσιους και ιδιωτικούς, στους συλλόγους και στην εκπαιδευτική κοινότητα για τη συμπαράστασή τους.
 Ὅταν μιλοῦν γιά τό ἔργο που επιτελείται στη Δουραχάνη, ο πατήρ Αθανάσιος ἀπαντᾶ: "Αυτό δεν ανήκει σε μένα. Ανήκει σε όλους, είτε εδώ πού ζουν και αγωνίζονται, είτε εκείνοι που προσφέρουν από μακρύτερα. Ανήκει στο σύνολο. Όλοι οι κάτοικοι της πόλης και των περιχώρων, και όχι μόνον αυτοί αλλά και από άλλα μέρη της Ελλάδας και το εξωτερικό, είναι συνεργάτες και συνδρομητές. Με πνίγει η αγάπη του κόσμου. Δε με έχει αφήσει. Υπάρχει συμπαράσταση. Όλοι όσοι βοηθούν, ο καθένας με τον τρόπο του, γνωστοί και άγνωστοι, είναι εγγεγραμμένοι στο έμψυχο δυναμικό προσφοράς. Η αγάπη του Θεού μας ενώνει με όλους. Μας δίνει το νόημα του να υπάρχουμε. Ό άνθρωπος ολοκληρώνεται, όταν δεν ανήκει στον εαυτό του. Τίποτα δεν είναι δικό μας. Ό, τι έχουμε είναι άνωθεν. Είμαστε διαχειριστές. Δικά μας είναι τό "ἐλθέ καί σκήνωσον" στο Θεό και "ἄφες τά παραπτώματα" των άλλων. Δε μετριέται η συγκίνηση όταν βλέπεις τον κόσμο να προσφέρει με ευχαρίστηση, να το νιώθει ανάγκη να συνεργαστεί, να μη ζητάει μόνο «τό ἑαυτοῦ ἀλλά καί τό τοῦ ἑτέρου» (Α΄Κορινθίους 10,24). 
Μας συγκινήσατε ιδιαίτερα, γιατί η ευγενική σας χειρονομία προέρχεται από μεγάλη καρδιά. Ο Χριστός εγκωμίασε το δίλεπτο της χήρας. Το ίδιο και εμείς για την παραμικρή προσφορά. Να είστε σίγουροι ότι όλα θα διατεθούν για τις ανάγκες των παιδιών και των αναξιοπαθούντων. Με πατρικές ευχές και ευλογίες για μια καρποφόρο πνευματική βιοτή προς όλους.

Ο πατήρ Αθανάσιος και οι συν εμοί

«Δέν μέ ἔχει ἀφήσει ὁ κόσμος. Ὑπάρχει συμπαράσταση».

«Η Ορθοδοξία έχει δύο φτερά. Την αγάπη και την πίστη.Αν έχει το ένα, δεν πετάει. Νιώθεις;»

«Ἡ πίστις χωρίς τῶν ἔργων νεκρά ἐστίν».(Ἰακ. 2,20) καί ἔργο χωρίς πίστη ἐγωιστικά φέρεται».

Τά λόγια ἀνήκουν στο γέροντα Ἀθανάσιο Χατζή, ἠγούμενο τῆς Ἱ. Μ. Παναγίας Δουραχάνης.

Ὅταν τοῦ μιλοῦν γιά τό ἔργο πού ἐπιτελείται στή Δουραχάνη, ἀπαντᾶ:

 «Αὐτό δέν ἀνήκει σέ μένα. Ἀνήκει σέ ὅλους, εἴτε ἐδῶ πού ζοῦν καί ἀγωνίζονται, εἴτε ἐκεῖνοι πού προσφέρουν ἀπό μακρύτερα. Ἀνήκει στό σύνολο. Ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς πόλης καί τῶν περιχώρων, καί ὄχι μόνον αὐτοί ἀλλά καί ἀπό ἄλλα μέρη τῆς Ἑλλάδας καί τό ἐξωτερικό, εἶναι συνεργάτες καί συνδρομητές.

 Ὁ λαός προσφέρει τόν ἱδρώτα του. Πολλοί μαθητές καί φοιτητές δίνουν "στό ταμεῖο τῆς προσφορᾶς" τό χαρτζιλίκι τους. Νέοι ἀκουμπᾶνε τόν πρῶτο τους μισθό. Ἄλλοι, ἕνα ποσοστό "μερίδιο"ἀπό τό μισθό τους κάθε μήνα. Πολλοί σοῦ λένε μέ τή συμπεριφορά τους "ἐδῶ εἴμαστε". Δέ μετριέται ἡ συγκίνηση, ὅταν βλέπεις τόν κόσμο νά προσφέρει μέ εὐχαρίστηση, νά τό νιώθει ἀνάγκη

Ο εγωιστής γίγαντας. Θεατρική παράσταση από τους μαθητές του Γυμνασίου Δουραχάνης

Δουραχάνη, Δεκέμβριος 2019

Ἁγιασμένες μέρες

Φώτης Κόντογλου

Την πνευματική χαρά και την ουράνια αγαλλίαση που νοιώθει ο χριστιανός από τα Χριστούγεννα, δεν μπορεί να τη νοιώσει, με κανέναν τρόπο, όποιος τα γιορτάζει μοναχά σαν μια συγκινητική συνήθεια, που είναι δεμένη περισσότερο με τις συνηθισμένες χαρές του κόσμου, με τον χειμώνα, με τα χιόνια, με το ζεστό τζάκι.

Μοναχά ο ορθόδοξος χριστιανός γιορτάζει τα Χριστούγεννα πνευματικά, κι από την ψυχή του περνάνε αγιασμένα αισθήματα, και τη ζεσταίνουνε με κάποια θέρμη παράδοξη, που έρχεται από έναν άλλο κόσμο, τη θέρμη του Αγίου Πνεύματος, κατά τον αναβαθμό που λέγει: «Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, και καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται τη τριαδική μονάδι, ιεροκρυφίως».

Ψυχή και σώμα γιορτάζουν μαζί, ευφραίνουνται με τη θεία ευφροσύνη, που δεν την απογεύεται όποιος βρίσκεται μακριά από τον Χριστό. Ενώ η καρδιά του χριστιανού, αυτές τις αγιασμένες μέρες, είναι γεμάτη από την ευωδία της υμνωδίας, γεμάτη από μια γλυκύτατη πνευματική φωτοχυσία, που σκεπάζει όλη την κτίση, τα βουνά, τη θάλασσα, τον κάθε βράχο, το κάθε δέντρο, την κάθε πέτρα, το κάθε πλάσμα. Όλα είναι αγιασμένα, όλα γιορτάζουνε, όλα ψέλνουνε, όλα ευφραίνονται, όλη η φύση είναι «ως ελαία κατάκαρπος εν τω οίκω του Θεού». Κανείς

Ὁ τέταρτος Μάγος ἀπό τούς μαθητές τοῦ Δημοτικού Δουραχάνης

Ὁ εὐτυχισμένος πρίγγιπας ἀπό τούς μαθητές τοῦ Γυμνασίου Δουραχάνης