Άγιοι Πάντες. Σύντομο κήρυγμα επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου.

«Ων ουκ ην άξιος ό κόσμος» (Έβρ. 11,38)

ΣΗΜΕΡΆ, αγαπητοί μου, είναι εορτή και πανήγυρης. Δεν εορτάζει ένας άγιος, ούτε δύο ούτε δώδεκα ούτε σαράντα ούτε τριακόσιοι δεκαοκτώ άγιοι σήμερα εορτάζουν πολλοί - αναρίθμητοι, όλοι οι άγιοι. είναι ή εορτή των αγίων Πάντων. Ποιοι είναι αυτοί; είναι εκείνοι πού γράφουν τα χαρτιά, τα συναξάρια, τα μηναία άλλα είναι και άλλοι, πού τα ονόματα τους τα γνωρίζει μόνο ό Θεός, άγιοι ανώνυμοι. είναι άγιοι απ' όλα τα έθνη, απ' όλες τις γλώσσες και τις φυλές, απ' όλες τις εποχές, απ' όλα τα επαγγέλματα, απ' όλες τις ηλικίες. Είναι νήπια όπως εκείνα πού έσφαξε ό Ηρώδης, μικρά παιδιά όπως ό άγιος Κήρυκος, γέροντες με άσπρα μαλλιά, γυναίκες, άντρες, ένας κόσμος ολόκληρος. Αν μπορείς να μέτρησης τα άστρα, τότε θα μπόρεσης να μέτρησης και τους αγίους Πάντας.

Η κατάθλιψη σήμερα.(μ. Μωυσής Αγιορείτης)

Μου τηλεφωνούν νέοι και μεγάλοι άνθρωποι, που φθάνουν στο σημείο ακόμη και να κλαίνε γιατί χάνουν ξαφνικά την εργασία τους. Η λύπη, η στενοχώρια, το άγχος τούς οδηγούν κάποτε και στην κατάθλιψη. Ορισμένοι θεωρούν ότι προέρχεται από παθολογικά αίτια, άλλοι από έπαρση, μεγαλομανία, τελειομανία ή διάφορες φοβίες. Πρόκειται για μια κουραστική κατάσταση αιθάλης, λογισμών, συννεφιασμένης καρδιάς, στενόχωρης διαθέσεως, μελανής κηλίδος και σκιάς. Η κατάθλιψη είναι γνωστό νόσημα με συνεχώς αυξητική τάση στον δυτικό κόσμο.

Υπερβολικά αυστηρή και κακή αγωγή, οικογενειακά δράματα και διαζύγια, η υπερένταση, η μέθη, το πένθος, μία ξαφνική σοβαρή ασθένεια. Ο τρόμος, το άλγος και το πάθος, ιδιαίτερα στις γυναίκες

Τα δύο δένδρα. Ο άνθρωπος απαρνήθηκε τη γνώση και την απλή ζωή (Φώτης Κόντογλου)

Ζαλίζεται κανένας κι απελπίζεται, βλέποντας σε ποιόν καιρόν ζούμε. Σ’ έναν καιρό ολότελα παλαβόν και σκοτισμένον που η τρέλλα κι η ανοησία έχουνε κυριαρχήσει επάνω σ’ όλον τον κόσμο...
Κάθουμαι και συλλογίζουμαι κι απορώ πώς οι σημερινοί άνθρωποι έχου­νε την ιδέα πως πηγαίνουνε μπροστά, πως προοδεύουνε σε όλα, ενώ στ’ αλή­θεια πηγαίνουνε όλο και πίσω, κατεβαίνουνε όλο και παρακάτω;...
Απ’ όλα λείπει κάποια ουσία, κάποια νοστιμάδα, που είχανε άλλη φορά, λείπει η θέρμη της ζωής και της αγάπης, γιατί άπλωσε η ψύχρα του θανάτου, η απιστία στον Θεό κι η πίστη στη μηχανή.
Η μηχανή στόμωσε τα αισθήματά μας και σφάλισε μέσα μας την πηγή που ανάβρυζε κάθε αληθινή πνευματική χαρά. Σκότωσε την απλότητα. Η μηχανή είναι ψυχρή γιατί είναι γέννημα του μυαλού,

Οδυσσεβάχ, Από το Γυμνάσιο Δουραχάνης

Οδυσσεβάχ. Της Ξένιας Καλογεροπούλου. Η παράσταση δόθηκε από τους μαθητές του Γυμνασίου Δουραχάνης στις 26 Μαΐου 1999.

π. Ἀθανάσιος Χατζής, Ὁμιλία στίς 16 - 6 - 2008 Δευτέρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Παναγία Ντουραχάνης.

Ομιλία π. Αθανασίου στην Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου Ντουραχάνης στις 16-6-2008, Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος.

π. Ἀθανάσιος Χατζής, Ὁμιλία στίς 27-5-2007 Κυριακή Πεντηκοστῆς, Παναγία Ντουραχάνης.

Ομιλία π. Αθανασίου Χατζή στην Ι. Μ. Δουραχάνης στις 27 Μαΐου 2007, Κυριακή της Πεντηκοστής.

Φωνάζει ὁ κλέφτης, Δ. Ψαθᾶ, ἀπό τούς μαθητές τοῦ Γυμνασίου Δουραχάνης.

....Το θέατρο είναι ένα απ’ τα πιο εκφραστικά και χρήσιμα μέσα για το χτίσιμο μιας χώρας και το βαρόμετρο που δείχνει την ακμή και την παρακμή της. Ένα θέατρο ευαίσθητο και καλά προσανατολισμένο σ’ όλα τα είδη του, από την τραγωδία ως το κωμειδύλιο, μπορεί ν’ αλλάξει μέσα σε λίγα χρόνια την ευαισθησία του λαού· κ’ ένα θέατρο εξαρθρωμένο, που αντί να ’χει φτερά φοράει τσόκαρα, μπορεί να εξαχρειώσει και ν’ αποκοιμίσει ένα ολόκληρο έθνος.....

Τοῦ νεκροῦ ἀδελφοῦ. Γυμνάσιο Δουραχάνης.

  Του Νεκρού Αδελφού. Παράσταση από τους μαθητές του Γυμνασίου Δουραχάνης. Μάιος του 2012.

Γιατί δὲν διακρίνουμε σωστὰ τὰ πράγματα καὶ μὲ ποιὸν τρόπο μποροῦμε νὰ τὰ γνωρίζουμε.

Ἡ αἰτία ποὺ δὲν διακρίνουμε ὀρθὰ ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα ποὺ εἴπαμε καὶ ἄλλα πολλά, εἶναι γιατὶ δὲν τὰ σκεφτόμαστε στὸ βάθος τους ποιὰ εἶναι, ἀλλὰ πιάνουμε τὴν ἀγάπη ἢ τὸ μῖσος σὲ αὐτά, ἀμέσως ἀπὸ μόνη τὴν ἐξωτερική τους μελέτη καὶ ἐμφάνισι. Ἔτσι ὅταν, ἡ ἀγάπη τους ἢ τὸ μῖσος προλαβάνουν καὶ σκοτίζουν τὸ νοῦ μας καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ τὰ διακρίνῃ σωστά, ὅπως εἶναι στὴν ἀλήθεια (14). Λοιπόν, ἐσὺ ἀδελφέ μου, ἐὰν θέλῃς νὰ μὴν βρῇ τόπον ἡ πλάνη αὐτὴ στὸ νοῦ σου, πρόσεχε καλά· καὶ ὅταν, ἢ βλέπῃς μὲ τὰ μάτια ἢ μελετᾷς μὲ τὸ νοῦ κανένα πρᾶγμα, κράτα ὅσο μπορεῖς τὴν θέλησί σου καὶ μὴ τὴν ἀφήσῃς νὰ τὸ ἀγαπήσῃ ἢ