Αγία Σοφία και οι τρεις θυγατέρες της, Πίστη, Αγάπη, Ελπίδα.

                                                                                     Βιογραφία

Η Αγία Σοφία και οι τρεις θυγατέρες της Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού (117 – 138 μ.Χ.). Οι τρεις θυγατέρες της Αγίας Σοφίας, πήραν τα ονόματα τους από το χωρίο της Καινής Διαθήκης: «νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.» ( Α' Κορινθίους. 13:13).

Η Αγία Σοφία, τίμια και θεοσεβής γυναίκα, γρήγορα χήρεψε και με τις τρεις κόρες της ήλθε στη Ρώμη. Εκεί καταγγέλθηκαν ως φημισμένες χριστιανές. Τότε ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε ότι οι τέσσερις γυναίκες ήταν χριστιανές και διέταξε να τις συλλάβουν.

Tι σημαίνει ο σταυρός, π. Αυγουστίνου Καντιώτου, επισκόπου Φλωρίνης.

Tι μας διδάσκει, αγαπητοί μου, ο σταυρός; Πάρτε κιμωλία και γράψτε. Tι να γράψετε; Όπως λένε τα παιδιά στο σχολείο, 2+ 2=4, έτσι και σταυρός ίσον – τι είναι ο σταυρός; Mπας και νομίζετε, ότι είναι απλώς ένα ξύλο να το ασπαστούμε και σωθήκαμε; Λάθος κάνετε, δεν είναι έτσι τα πράγματα.

Σταυρός ίσον συγνώμη.

Γιατί επάνω στο σταυρό ο Xριστός συγχώρησε τους φονιάδες. Yπάρχουν σήμερα εδώ στην εκκλησία άνθρωποι μαλωμένοι; Yπάρχουν νυφάδες που μισούνε τις πεθερές;

Yπάρχουν σπίτια που δεν μιλιούνται;

Ὁ δικός σου Σταυρός

Μετάφραση από τα ρωσικά: Ευγενία Τελιζένκο.

Επεξεργασία: Ενορία Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου 40 Εκκλησιών, Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.

Γενέθλιον της Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας. Ἑρμηνεία τῆς εἰκόνας.

Διὰ νὰ κατανοήσωμε τὰ εἰκονιζόμενα στὴν παράσταση τῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου,πρέπει νὰ παραθέσωμεν μερικὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴν διήγηση τοῦ Ἰακώβου: «Καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη λέγων αὐτή· Ἄννα Ἄννα, ἐπήκουσε Κύριος της δεήσεώς σου, καὶ συλλήψει καὶ γεννήσεις, καὶ λαληθήσεται τὸ σπέρμα σου ἐν ὅλη τὴ οἰκουμένη…Καὶ ἰδοὺ ἦλθον ἄγγελοι δύο λέγοντες αὐτή· Ἰδοὺ Ἰωακεὶμ ὁ ἀνήρ σου ἔρχεται μετὰ τῶν ποιμνίων αὐτοῦ. ἄγγελος γὰρ Κυρίου κατέβη πρὸς αὐτὸν λέγων· Ἰωακεὶμ Ἰωακείμ,ἐπήκουσε Κύριος ὁ Θεὸς τῆς δεήσεώς σου· καταβηθι ἐντεῦθεν· ἰδοὺ γὰρ ἡ γυνή σου Ἄννα ἐν γαστρι λήψεται… Καὶ ἰδοὺ Ἰωακεὶμ

Λόγος Αγίου Λουκά αρχιεπισκόπου Κριμαίας εις το Γενέθλιον της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου.

Ή συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, εκα­τομμύρια και δισεκατομμύρια άνθρωποι, είναι άνθρωποι κοινοί, τους οποίους ή ‘Αγία Γραφή ονομά­ζει «λαόν της γης» (Δ’ Βασ. 15, 5). Γιατί τους ονομά­ζει έτσι;Γιατί αυτοί μοιάζουν με γκρίζο χορτάρι ή με χα­μόκλαδα. Δεν έχουν στη ζωή τους κάποιους ανώτε­ρους σκοπούς και επιδιώξεις, ο νους τους είναι πολύ επιπόλαιος και ασχολείται μόνο με τις βιοτικές μέ­ριμνες, τα γήινα αγαθά και τα καθημερινά προβλή­ματα.Άλλα όπως στους λόφους και στα βουνά, πού είναι σκεπασμένα με χόρτα και χαμόκλαδα, φυτρώ­νουν κάπου κάπου μεγάλοι κέδροι και τεράστιες βε­λανιδιές, έτσι και μεταξύ του λάου της γης αναδει­κνύει Κύριος ό Θεός κάποιους ανθρώπους πολύ με­γάλους, οι όποιοι έχουν υψηλή διάνοια,

Ἡ γέννησίς σου Θεοτόκε, χαράν ἐμήνυσε πάση τῇ οἰκουμένη·

 ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ λύσας τὴν κατάραν, ἔδωκε τὴν εὐλογίαν· καὶ καταργήσας τὸν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον.

Κοντάκιον

Ἦχος δ'  Αὐτόμελον 

Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα ὀνειδισμοῦ ἀτεκνίας, καὶ Ἀδὰμ καὶ Εὔα, ἐκ τῆς φθορᾶς τοῦ θανάτου, ἠλευθερώθησαν, Ἄχραντε, ἐν τῇ ἁγίᾳ γεννήσει σου· αὐτὴν ἑορτάζει καὶ ὁ λαός σου, ἐνοχῆς τῶν πταισμάτων, λυτρωθεὶς ἐν τῷ κράζειν σοι· Ἡ στεῖρα τίκτει τὴν Θεοτόκον, καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.

Ὁ Οἶκος

Ἡ προσευχὴ ὁμοῦ καὶ στεναγμός, τῆς στειρώσεως καὶ ἀτεκνώσεως Ἰωακείμ τε καὶ Ἄννης, εὐπρόσδεκτος, καὶ εἰς τὰ ὦτα Κυρίου ἐλήλυθε, καὶ ἐβλάστησαν καρπὸν ζωηφόρον τῷ κόσμῳ· ὁ μὲν γὰρ προσευχὴν ἐν τῷ ὄρει ἐτέλει, ἡ δὲ ἐν παραδείσῳ ὄνειδος φέρει· ἀλλὰ μετὰ χαράς, ἡ στεῖρα τίκτει τὴν Θεοτόκον, καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

     Τῇ Η' τοῦ αὐτοῦ μηνός, τὸ Γενέθλιον τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας.

Στίχοι

·            Πάσας ἀληθῶς, Ἄννα, νικᾷς μητέρας,

·            Μήτηρ ἕως ἂν σὴ γένηται θυγάτηρ.

·           Ἐξάγαγε πρὸς φῶς Θεομήτορα ὀγδόῃ Ἄννα.

Ταῖς τῆς Θεοτόκου,πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Μεγάλου Βασιλείου, Περί φθόνου β΄.

Ὅς γε παρ' αὐτὸν τὸν καιρὸν τῆς διώξεως καθεύδων καταληφθεὶς, ἕτοιμος εἰς σφαγὴν προκείμενος τῷ ἐχθρῷ, καὶ πάλιν περισωθεὶς ὑπὸ τοῦ δικαίου, ἐπαγαγεῖν αὐτῷ τὰς χεῖρας φυλαξαμένου, οὐδ' ὑπὸ ταύτης τῆς εὐεργεσίας ἐκάμφθη· ἀλλὰ καὶ πάλιν ἐστρατολόγει, καὶ πάλιν ἐδίωκεν· ἕως, καὶ δεύτερον ἁλοὺς ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ ἐν τῷ σπηλαίῳ, τοῦ μὲν τὴν ἀρετὴν λαμπροτέραν ἀπέδειξεν, ἑαυτοῦ δὲ τὴν πονηρίαν καταφανεστέραν ἐποίησε. Δυσμετα χειριστότατον ἔχθρας εἶδος ὁ φθόνος. Τοὺς μὲν γὰρ ἄλλως δυσμενεῖς ἡμερωτέρους ποιοῦσιν αἱ εὐποιίαι·  τὸν βάσκανον

π. Αθανάσιος Χατζής, ομιλία στις 29-8-09 στην Παναγία Ντουραχάνης. Εορτή Αποτομής Κεφαλής Τιμίου Προδρόμου.

Εἰς τὴν ὄρχησιν τῆς Ἡρωδιάδος, καὶ εἰς τὴν ἀποτομὴν τῆς κεφαλῆς Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ. (β΄).

Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Ὢ κακῆς λεαίνης ἀσπιδογέννητον τέκνον· οὐ χρυσὸν ἐπεζήτησεν, οὐκ ἄργυρον, οὐ λίθους τιμίους, ἀλλὰ τὴν κεφαλὴν Ἰωάννου.

Καὶ εἰ μὲν διὰ πίστιν ἐπεζήτησε, πολὺ τιμιωτέρα ἡ κεφαλὴ Ἰωάννου παντὸς

χρυσίου καὶ ἀργυρίου καὶ λίθων πολυτελῶν. Ἀλλ' οὐκ ἐπεζήτησε διὰ πίστιν, ἵνα

τιμήσῃ, ἀλλ' ἵνα τὸν ἔλεγχον ἀποκτείνασα, τῇ μητρὶ χαρίσηται ἄδειαν, τὴν ἐπὶ τῶν

κακῶν ἁμαρτίαν. Ἀκούσας δὲ Ὁ βασιλεὺς ἐλυπήθη, οὐ διὰ τὸν φόνον τοῦ προφήτου,ἀλλὰ διὰ τὸν φόβον τοῦ ὄχλου, ὅτι πάντες ὡς προφήτην αὐτὸν εἶχον. Εἰ γὰρ δι' εὐλάβειαν. ἐλυπεῖτο, οὐκ ἂν παρὰ τὴν ἀρχὴν δεσμεύσας αὐτὸν ἐν φυλακῇ ἀπέθετο· ἀλλ' ἐλυπήθη διὰ τὸν ὄχλον. Καὶ ἦν τότε ἡ ψυχὴ Ἡρώδου ὥσπερ ἐν τῇ θαλάσσῃ πλοῖον ἀπειλημμένον, καὶ πρὸς ἑκάτερον τοῖχον ταλαντεῦον· τὸ ποιῆσαι τὸν φόνον διὰ τὸν ὄχλον φοβούμενος, καὶ τὸ μὴ ποιῆσαι τὸν φόνον Διὰ τοὺς