Παιδί μου, θέλεις νά ὑπηρετεῖς τόν Κύριο; Ἑτοίμασε τή ψυχή σου νά ὑπομείνει πειρασμό. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

Ἄς μήν ἀποροῦμε, πού ὑποφέρουμε πολλά βάσανα, ἐνῶ ἀσχολούμαστε μέ πνευματικά πράγματα. Οἱ ληστές δέν τρυποῦν τούς τοίχους, ἐκεῖ πού ὑπάρχει χορτάρι καί ἄχυρο· τρυποῦν, ἐκεῖ πού ὑπάρχει χρυσάφι κι ἀσήμι.

Ἔτσι κάνει κι ὁ διάβολος· ἐπιτίθεται μόνον ἐναντίον ἐκείνων, πού ἐργάζονται πνευματικά. Ὅπου ὑπάρχει ἀρετή, ἐκεῖ κάνει τήν παρουσία του ὁ φθόνος κι οἱ συκοφαντίες.

Ἄν ἐνῶ ἀσχολούμασταν μέ τά πνευματικά πράγματα, γνωρίζαμε ἀπ’ τήν ἀρχή, ὅτι δέν θά πάθουμε κανένα κακό, δέν θά κάναμε κάτι

σπουδαῖο. Ἡ ἀσχολία μας αὐτή, θά ἦταν ἐγγύηση γιά τήν ἀσφάλειά μας.

Ἡ συνάντηση....Ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο "Τό μοναστήρι τῆς Ντουραχάνης".

Τά ἀποσπάσματα τῆς ἀφήγησης τοῦ Γέροντα ἀπό διάφορες συνεντεύξεις και κηρύγματα.

Την Πρωτοχρονιά τοῦ 1974 ἔγινε στο Μοναστήρι τῆς Παναγίας Ντουραχάνης   κλοπή εἰκόνων. Την Ἄνοιξη (Ἀπρίλιος) τοῦ ἴδιου χρόνου μοῦ λέει ὁ ἐπίσκοπος: «Θέλεις το μοναστήρι τῆς Ντουραχάνης;»

Ὁ γέροντας τοῦ Μοναστηριοῦ τῆς Παναγιᾶς και πνευματικός πατέρας Ἀθανάσιος κάνει το σταυρό του και ξεκινᾶ το δύσκολο και εὐφρόσυνο ἔργο του.

«Πάντα χορηγεῖ το Πνεῦμα το Ἅγιον¨ βρύει προφητείας, ἱερέας τελειοῖ, ἀγραμμάτους σοφίαν ἐδίδαξεν, ἁλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξεν, ὅλον συγκροτεῖ τον θεσμόν τῆς ἐκκλησίας…»(Στιχηρόν ἰδιόμελον Πεντηκοστῆς). Το Ἅγιο Πνεῦμα φωτίζει ὅσους δίνουν το αἷμα τῆς ψυχῆς τους. Ἀνανεώνει…Μεγαλύνει…Το Ἅγιο Πνεῦμα τον «τραντάζει» κατά τη χειροτονία τοῦ ἀείμνηστου ἐπισκόπου Χρυσόστομου. Βαριά ἡ εὐθύνη, γιά να εἶναι φλόγα προσφορᾶς ἡ ζωή…

Λέει: «Θέλει ἀγώνα, γιά νά περπατήσουμε πάνω στα χνάρια τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνος

Ἀγάπη...Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο "Τό μοναστήρι τῆς Ντουραχάνης".

"Τό πουλί γιά νά πετάξει χρειάζεται δύο φτερά. Ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος, γιά νά μπορέσει νά ἀπογειωθεῖ καί νά γευτεῖ ἕνα κομμάτι οὐρανό, χρειάζεται νά ἔχει τό φτερό τῆς πίστης ἀπό τή μιά καί τῆς ἔμπρακτης ἀγάπης ἀπό τήν ἄλλη. Καί ἕνα ποτήρι δροσερό ἄν προσφέρεις στό συνάνθρωπό σου, δέ χάνεται ἀπό τό λογαριασμό, ἄν πιστεύεις καί ἀγαπᾶς. Τά ἔχεις ὅλα ἄν ἀγαπᾶς Θεό καί ἄνθρωπο".

Ἡ συμμετοχή στόν πόνο τῶν ἄλλων. Γέροντος Παϊσίου.

Όταν ο άνθρωπος πονάει για τον συνάνθρωπό του, ο Θεός κατά κάποιον τρόπο συγκινείται, χαίρεται, γιατί ο άνθρωπος αυτός, με την αγάπη που έχει, συγγενεύει μαζί Του, και του δίνει θεία παρηγοριά. Αλλιώς δεν θα μπορούσε να αντέξει τον πόνο για τον συνάνθρωπό του.

- Γέροντα, πως μπορείς να νιώσεις τον πόνο των άλλων;

- Όταν έχης κι εσύ κάποιον πόνο, σκέφτεσαι τον πόνο του άλλου, έρχεσαι στην θέση του και πονάς πιο πολύ για ‘κείνον. Ο πόνος ο δικός σου δηλαδή σε βοηθάει να καταλάβεις τον πόνο των άλλων. Και όταν δέχεσαι με χαρά τον δικό σου πόνο, δίνεις στους πονεμένους παρηγοριά.

Πάντως άλλο είναι να μαθαίνεις ότι αρρώστησε κάποιος και άλλο είναι να αρρωσταίνεις ο ίδιος. Τότε καταλαβαίνεις τον άρρωστο. Άκουγα «χημειοθεραπείες» και νόμιζα ότι είναι «χημειοθεραπείες», δηλαδή ότι κάνουν στους καρκινοπαθείς θεραπεία με χυμούς, με φυσικές τροφές! Που να ξέρω; Τώρα όμως κατάλαβα τι ταλαιπωρία είναι.

- Οι χημειοθεραπείες, Γέροντα, είναι πιο δύσκολες από τις ακτινοβολίες;

Δέ φτάνει μόνο ἡ πίστη (2). Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.

Επιμελείται και παρουσιάζει ο καθηγητής Κοινωνικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, κ. Παύλος Κυριακίδης.

Σε περίπτωση που έχετε προβλήματα ακρόασης παρακαλούμε, δοκιμάστε με διαφορετικό πρόγραμμα περιήγησης (π.χ.  Firefox) ή επικοινωνήστε μαζί μας.

Ἀπό το Λόγο περί Μετανοίας, ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου..

’Εκείνος πού πραγματικά ἐλέγχει τά παραπτώματά του καί πενθεῖ γι' αὐτά, κάθε μέρα κατά τήν ὁποία δέν πενθεῖ, τή θεωρεῖ χα­μένη, ἔστω κι ἄν τυχόν ἔκανε τήν ἡμέρα αὐτή κάποια καλά ἔργα.

Κανένας ἀπό ἐκείνους πού θρηνοῦν γιά τίς ἁμαρτίες τους δέν θά λάβει τή βεβαιότητα συγχωρήσεως αὐτών κατά τήν ὥρα τοῦ θανά­του του^- γιατί τό ἄγνωστο δέν είναι βέβαιο. Γι' αὐτό καί ἔλεγε κάποι­ος «ἄφησέ με νά αἰσθανθώ κάποια ἀνακούφιση μέ τήν πληροφορία ὅτι συγχωρήθηκαν οἱ ἁμαρτίες μου, προτοῦ νά φύγω» ἀπό τή ζωή αὐτή ἀπληροφόρητος.

Ὅπου κατασκηνώνει τό Πνεύμα τοῦ Κυρίου, τά δεσμά της ἁμαρτίας λύνονται. Ὅπου

Δέ φτάνει μόνο ἡ πίστη. Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.

Επιμελείται και παρουσιάζει ο κ. Παύλος Κυριακίδης, Καθηγητής Κοινωνικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

π. Ἀθανάσιος Χατζής, ὁμιλία στίς 14 Ὀκτωβρίου 2007, Παναγία Ντουραχάνης. Κυριακή Δ΄Λουκᾶ

Διδασκαλία τοῦ Κυρίου, πού διαδόθηκε στά ἔθνη ἀπό τούς Δώδεκα Ἀποστόλους. Διδαχές β΄ καί γ΄ .

                                                                                    Ἀποστολική διδαχή Β'

1.    Δεύτερη ἐντολή τῆς διδασκαλίας

2.    «Νά μή φονεύσεις, νά μή κάνεις μοιχεία», νά μή διαφθείρεις παιδιά, νά μή κάνεις πορνεία, «νά μή κλέψεις», νά μή κάνεις μάγια, νά μή δηλητηριάσεις, νά μή κάνεις ἔκτρωση, οὔτε νά σκοτώ­σεις τό παιδί πού θά γεννηθεί, νά μή ἐπιθυμήσεις αὐτά πού ἀνήκουν στόν πλησίον σου.

3.    «Νά μή παραβεῖς τόν ὅρκο σου», νά μή γίνεις ψευδομάρ­τυρας, νά μή πεις κακό λόγο, νά μή κρατᾶς κακία.

4.    Νά μή εἶσαι δίβουλος, οὔτε δίγλωσσος· γιατί ή διγλωσσία εἶναι παγίδα θανάτου.

5.    Τά λόγια σου νά μή εἶναι ψεύτικα, οὔτε χωρίς περιεχόμενο, ἀλλά μεστωμένα