π. Ἀθανάσιος Χατζής, ὁμιλία στίς 26-10-1996, Παναγία Ντουραχάνης..

Περί της ανακομιδής των Ιερών λειψάνων του Νεομάρτυρος Γεωργίου Ιωαννίνων...

Ἁγίου Συμεών τοῦ νέου Θεολόγου. Λόγος Γ΄ ἀπόσπασμα.

Διό, παρακαλῶ, ἀνανήψωμέν ποτε, ἀδελφοί μου, καί ἀλλήλους διεγείροντες, τῇ παρακλήσει τοῦ λόγου, πρός ζῆλον καί μίμησιν τοῦ καλοῦ, δράμωμεν σπουδαίως, σπεύσωμεν προθύμως καί ζεούσῃ τῇ προθυμίᾳ χωρισθῶμεν τῆ ἀπροσπαθείᾳ τοῦ κόσμου, ἑνωθῶμεν τῇ ταπεινώσει τοῖς ἀπ᾿ αἰῶνος ἁγίοις· ἀποδυσώμεθα τόν παλαιόν ἄνθρωπον τῇ ἐκκοπῇ τοῦ γεώδους θελήματος καί τῇ νεκρώσει τοῦ χοϊκοῦ φρονήματος, ἐνδυσώμεθα τόν νέον Ἀδάμ, Ἰησοῦν Χριστόν, διά τῆς καθαρᾶς καί ἀῢλου

Ὠδή ἔμετρη γι' αὐτούς πού καθημερινά ἁμαρτάνουν καί καθημερινά μετανοοῦν. Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου.

Τρέξτε, παρακαλέστε, σωθείτε, φυλαχθείτε. Ο Κύριος είναι έτοιμος για χάρη, για ίαση. Είναι γρήγορος για βοήθεια, πρόθυμος για λύτρωση. Δίνει σ’ εκείνους πού ζητούν, ανοίγει την πόρτα σ’ εκείνους πού χτυπούν, χορηγεί σ’ εκείνους πού παρακαλούν, προσ­φέρει σ’ εκείνους πού έχουν ανάγκη, δεν αρνείται σ’ εκείνους πού ζη­τούν, δεν οργίζεται μ’ αυτούς πού αμαρτάνουν, απλώνει το χέρι του για να τούς σώσει. Χαίρεται μ’ εκείνους πού ζητούν λύτρωση, απει­λεί εκείνους πού απειθούν.

Πλανήθηκες, έλα στα λογικά σου* έπεσες, σήκω επάνω. Να

π. Ἀθανάσιος Χατζής, ὁμιλία στίς 28 - 10 - 1996, Παναγία Ντουραχάνης.

Περί ταπείνωσης.

Ὅπως οἱ πτωχοί, πού βλέπουν τούς θησαυρούς τοῦ βασιλιᾶ, αἰσθάνονται περισσότερο τήν φτώχεια τους, ἔτσι καί ἡ ψυχή πού μελετᾶ τίς μεγάλες ἀρετές τῶν Πατέρων, ταπεινώνει περισσότερο τό φρόνημά της.

Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου

Παιδί μου, θέλεις νά ὑπηρετεῖς τόν Κύριο; Ἑτοίμασε τή ψυχή σου νά ὑπομείνει πειρασμό. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

Ἄς μήν ἀποροῦμε, πού ὑποφέρουμε πολλά βάσανα, ἐνῶ ἀσχολούμαστε μέ πνευματικά πράγματα. Οἱ ληστές δέν τρυποῦν τούς τοίχους, ἐκεῖ πού ὑπάρχει χορτάρι καί ἄχυρο· τρυποῦν, ἐκεῖ πού ὑπάρχει χρυσάφι κι ἀσήμι.

Ἔτσι κάνει κι ὁ διάβολος· ἐπιτίθεται μόνον ἐναντίον ἐκείνων, πού ἐργάζονται πνευματικά. Ὅπου ὑπάρχει ἀρετή, ἐκεῖ κάνει τήν παρουσία του ὁ φθόνος κι οἱ συκοφαντίες.

Ἄν ἐνῶ ἀσχολούμασταν μέ τά πνευματικά πράγματα, γνωρίζαμε ἀπ’ τήν ἀρχή, ὅτι δέν θά πάθουμε κανένα κακό, δέν θά κάναμε κάτι

σπουδαῖο. Ἡ ἀσχολία μας αὐτή, θά ἦταν ἐγγύηση γιά τήν ἀσφάλειά μας.

Ἡ συνάντηση....Ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο "Τό μοναστήρι τῆς Ντουραχάνης".

Τά ἀποσπάσματα τῆς ἀφήγησης τοῦ Γέροντα ἀπό διάφορες συνεντεύξεις και κηρύγματα.

Την Πρωτοχρονιά τοῦ 1974 ἔγινε στο Μοναστήρι τῆς Παναγίας Ντουραχάνης   κλοπή εἰκόνων. Την Ἄνοιξη (Ἀπρίλιος) τοῦ ἴδιου χρόνου μοῦ λέει ὁ ἐπίσκοπος: «Θέλεις το μοναστήρι τῆς Ντουραχάνης;»

Ὁ γέροντας τοῦ Μοναστηριοῦ τῆς Παναγιᾶς και πνευματικός πατέρας Ἀθανάσιος κάνει το σταυρό του και ξεκινᾶ το δύσκολο και εὐφρόσυνο ἔργο του.

«Πάντα χορηγεῖ το Πνεῦμα το Ἅγιον¨ βρύει προφητείας, ἱερέας τελειοῖ, ἀγραμμάτους σοφίαν ἐδίδαξεν, ἁλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξεν, ὅλον συγκροτεῖ τον θεσμόν τῆς ἐκκλησίας…»(Στιχηρόν ἰδιόμελον Πεντηκοστῆς). Το Ἅγιο Πνεῦμα φωτίζει ὅσους δίνουν το αἷμα τῆς ψυχῆς τους. Ἀνανεώνει…Μεγαλύνει…Το Ἅγιο Πνεῦμα τον «τραντάζει» κατά τη χειροτονία τοῦ ἀείμνηστου ἐπισκόπου Χρυσόστομου. Βαριά ἡ εὐθύνη, γιά να εἶναι φλόγα προσφορᾶς ἡ ζωή…

Λέει: «Θέλει ἀγώνα, γιά νά περπατήσουμε πάνω στα χνάρια τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνος

Ἀγάπη...Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο "Τό μοναστήρι τῆς Ντουραχάνης".

"Τό πουλί γιά νά πετάξει χρειάζεται δύο φτερά. Ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος, γιά νά μπορέσει νά ἀπογειωθεῖ καί νά γευτεῖ ἕνα κομμάτι οὐρανό, χρειάζεται νά ἔχει τό φτερό τῆς πίστης ἀπό τή μιά καί τῆς ἔμπρακτης ἀγάπης ἀπό τήν ἄλλη. Καί ἕνα ποτήρι δροσερό ἄν προσφέρεις στό συνάνθρωπό σου, δέ χάνεται ἀπό τό λογαριασμό, ἄν πιστεύεις καί ἀγαπᾶς. Τά ἔχεις ὅλα ἄν ἀγαπᾶς Θεό καί ἄνθρωπο".

Ἡ συμμετοχή στόν πόνο τῶν ἄλλων. Γέροντος Παϊσίου.

Όταν ο άνθρωπος πονάει για τον συνάνθρωπό του, ο Θεός κατά κάποιον τρόπο συγκινείται, χαίρεται, γιατί ο άνθρωπος αυτός, με την αγάπη που έχει, συγγενεύει μαζί Του, και του δίνει θεία παρηγοριά. Αλλιώς δεν θα μπορούσε να αντέξει τον πόνο για τον συνάνθρωπό του.

- Γέροντα, πως μπορείς να νιώσεις τον πόνο των άλλων;

- Όταν έχης κι εσύ κάποιον πόνο, σκέφτεσαι τον πόνο του άλλου, έρχεσαι στην θέση του και πονάς πιο πολύ για ‘κείνον. Ο πόνος ο δικός σου δηλαδή σε βοηθάει να καταλάβεις τον πόνο των άλλων. Και όταν δέχεσαι με χαρά τον δικό σου πόνο, δίνεις στους πονεμένους παρηγοριά.

Πάντως άλλο είναι να μαθαίνεις ότι αρρώστησε κάποιος και άλλο είναι να αρρωσταίνεις ο ίδιος. Τότε καταλαβαίνεις τον άρρωστο. Άκουγα «χημειοθεραπείες» και νόμιζα ότι είναι «χημειοθεραπείες», δηλαδή ότι κάνουν στους καρκινοπαθείς θεραπεία με χυμούς, με φυσικές τροφές! Που να ξέρω; Τώρα όμως κατάλαβα τι ταλαιπωρία είναι.

- Οι χημειοθεραπείες, Γέροντα, είναι πιο δύσκολες από τις ακτινοβολίες;