Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.
Ἄς
προτρέψωμεν λοιπόν αὐτούς μέ τήν ζωήν μας.. Πολλοί ἁπλοϊκοί ἄνθρωποι ἔτσι
κατέπληξαν τόν νοῦν τῶν φιλοσόφων μέ τό νά δείξουν τήν φιλοσοφίαν τῶν ἔργων καί
μέ τό νά χρησιμοποιοῦν διά τῆς ζωῆς καί τῆς ἀσκησεώς των φωνήν λαμπροτέραν
σάλπιγγος' καί αὐτή εἶναι ἰσχυροτέρα τῆς γλώσσης. Ὅταν λοιπόν εἴπω ὅτι δέν
πρέπει νά μνησικακῶμεν καί κατόπιν κάμνω ἄπειρα κακά εἰς τόν ἐθνικόν, πῶς θά
δυνηθῶ νά τόν προτρέψω μέ τούς λόγους, ἐνῶ τόν ἀποτρέπω μέ τά ἔργα μου; Ἄς
θηρεύσωμεν λοιπόν αὐτούς διά τῆς ζωῆς μας καί μέ τάς ψυχᾶς ἀυτῶν ἄς οἰκοδομῶμεν
τήν Ἐκκλησίαν καί αὐτόν τόν πλοῦτον ἄς συγκεντρώσωμεν. Τίποτε δέν εἶναι ἰσάξιον
τῆς ψυχῆς, οὔτε ὁ κόσμος ὅλος. Ὅστε καί ἄν δώσης ἄπειρα χρήματα εἰς τούς
πτωχούς, δέν κάμνεις τίποτε ἰσάξιον αὐτοῦ πού κάμνει κάποιος· πού συντελεῖ εἰς
τήν ἐπιστροφήν μιᾶς ψυχῆς. «Ἐκεῖνος ποῦ ἀπό ἀνάξιον κάμνει κάποιον πολύτιμον θά
εἶναι ὥς. τό στόμα μου», λέγει. Εἶναι μέν μεγάλη ἀρετή ἡ ἐλεημοσύνη πρός τούς
πτωχούς, ἀλλά δέν εἶναι καθόλου τό ἴδιον μέ τό νά ἀπαλλάσση κάποιος τούς ἄνθρωπους
ἀπό τήν πλάνην, διότι ὅποιος κάμνει τοῦτο ὁμοιαζει τόν Παῦλον καί τόν ΙΙέτρον.