Καλλιεργώντας την καρδιά.

Αποσπάσματα από το Γεροντικό.

Είπε ο αββάς Μακάριος:«Εάν επιπλήττοντας κάποιον, αισθανθείς μέσα σου να κινείται οργή, ικανοποιείς δικό σου πάθος και δεν σε υποχρεώνει κανείς να χάσεις τον εαυτό σου, για να σώσεις άλλους».
Είπε πάλι (ο αββάς Ποιμήν):«Εάν ο άνθρωπος θα θυμάται το ρητό της Γραφής ότι τα λόγια σου θα σε δικαιώσουν και τα λόγια σου θα σε καταδικάσουν (Ματθ. 12,37), θα προτιμάει μάλλον να σιωπά».
Είπε ακόμη ο Γέροντας ότι ένας αδελφός ρώτησε τον αββά Παμβώ εάν είναι καλό να επαινούμε τον πλησίον και του απάντησε: «Καλύτερη είναι η σιωπή».
Ένας αδελφός ρώτησε τον αββά Τιθόη: «Πώς να περιφρουρήσω την καρδιά μου;» Κι ο Γέροντας του λέει: «Πώς να φυλάξουμε την καρδιά μας, όταν είναι ανοικτές η γλώσσα και η κοιλιά μας;»
Είπε πάλι: «Εκείνος που δεν κυριαρχεί στη γλώσσα του σε ώρα οργής, αυτός ούτε στα πάθη του θα κυριαρχήσει ποτέ».

Ὑπόμνημα στήν Α΄ πρός Κορινθιους ἐπιστολῆς τοῦ Παύλου.

Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

Ἄς προτρέψωμεν λοιπόν αὐτούς μέ τήν ζωήν μας.. Πολλοί ἁπλοϊκοί ἄνθρωποι ἔτσι κατέπληξαν τόν νοῦν τῶν φιλοσόφων μέ τό νά δείξουν τήν φιλοσοφίαν τῶν ἔργων καί μέ τό νά χρησιμοποιοῦν διά τῆς ζωῆς καί τῆς ἀσκησεώς των φωνήν λαμπροτέραν σάλπιγγος' καί αὐτή εἶναι ἰσχυροτέρα τῆς γλώσσης. Ὅταν λοιπόν εἴπω ὅτι δέν πρέπει νά μνησικακῶμεν καί κατόπιν κάμνω ἄπειρα κακά εἰς τόν ἐθνικόν, πῶς θά δυνηθῶ νά τόν προτρέψω μέ τούς λόγους, ἐνῶ τόν ἀποτρέπω μέ τά ἔργα μου; Ἄς θηρεύσωμεν λοιπόν αὐτούς διά τῆς ζωῆς μας καί μέ τάς ψυχᾶς ἀυτῶν ἄς οἰκοδομῶμεν τήν Ἐκκλησίαν καί αὐτόν τόν πλοῦτον ἄς συγκεντρώσωμεν. Τίποτε δέν εἶναι ἰσάξιον τῆς ψυχῆς, οὔτε ὁ κόσμος ὅλος. Ὅστε καί ἄν δώσης ἄπειρα χρήματα εἰς τούς πτωχούς, δέν κάμνεις τίποτε ἰσάξιον αὐτοῦ πού κάμνει κάποιος· πού συντελεῖ εἰς τήν ἐπιστροφήν μιᾶς ψυχῆς. «Ἐκεῖνος ποῦ ἀπό ἀνάξιον κάμνει κάποιον πολύτιμον θά εἶναι ὥς. τό στόμα μου», λέγει. Εἶναι μέν μεγάλη ἀρετή ἡ ἐλεημοσύνη πρός τούς πτωχούς, ἀλλά δέν εἶναι καθόλου τό ἴδιον μέ τό νά ἀπαλλάσση κάποιος τούς ἄνθρωπους ἀπό τήν πλάνην, διότι ὅποιος κάμνει τοῦτο ὁμοιαζει τόν Παῦλον καί τόν ΙΙέτρον.

Περί ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ἀρχιερωσύνης καί προσφορᾶς.

...μας χρειάζονται ποιμένες που να 'χουν επίγνωση, να 'χουν πίστη, να 'χουν αγάπη, να 'χουν θυσία, να 'χουν ένα σκοπό το να υπηρετήσουν τον άνθρωπο κατά δύναμη όσο μπορεί ο καθένας από τη θέση όπου βρίσκεται... 

Μικρός Παρακλητικός κανόνας στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο.

῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.

῾Ικετεύω παρθένε, τὸν ψυχικὸν τάραχον,

καὶ τῆς ἀθυμίας τὴν ζάλην διασκεδάσαι μου·

σὺ γὰρ θεόνυμφε,

τὸν ἀρχηγὸν τῆς γαλήνης,

τὸν Χριστὸν ἐκύησας, μόνη πανάχραντε.

π. Ἀθανάσιος Χατζής, ὁμιλία στίς 26-10-1996, Παναγία Ντουραχάνης..

Περί της ανακομιδής των Ιερών λειψάνων του Νεομάρτυρος Γεωργίου Ιωαννίνων...

Ἁγίου Συμεών τοῦ νέου Θεολόγου. Λόγος Γ΄ ἀπόσπασμα.

Διό, παρακαλῶ, ἀνανήψωμέν ποτε, ἀδελφοί μου, καί ἀλλήλους διεγείροντες, τῇ παρακλήσει τοῦ λόγου, πρός ζῆλον καί μίμησιν τοῦ καλοῦ, δράμωμεν σπουδαίως, σπεύσωμεν προθύμως καί ζεούσῃ τῇ προθυμίᾳ χωρισθῶμεν τῆ ἀπροσπαθείᾳ τοῦ κόσμου, ἑνωθῶμεν τῇ ταπεινώσει τοῖς ἀπ᾿ αἰῶνος ἁγίοις· ἀποδυσώμεθα τόν παλαιόν ἄνθρωπον τῇ ἐκκοπῇ τοῦ γεώδους θελήματος καί τῇ νεκρώσει τοῦ χοϊκοῦ φρονήματος, ἐνδυσώμεθα τόν νέον Ἀδάμ, Ἰησοῦν Χριστόν, διά τῆς καθαρᾶς καί ἀῢλου

Ὠδή ἔμετρη γι' αὐτούς πού καθημερινά ἁμαρτάνουν καί καθημερινά μετανοοῦν. Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου.

Τρέξτε, παρακαλέστε, σωθείτε, φυλαχθείτε. Ο Κύριος είναι έτοιμος για χάρη, για ίαση. Είναι γρήγορος για βοήθεια, πρόθυμος για λύτρωση. Δίνει σ’ εκείνους πού ζητούν, ανοίγει την πόρτα σ’ εκείνους πού χτυπούν, χορηγεί σ’ εκείνους πού παρακαλούν, προσ­φέρει σ’ εκείνους πού έχουν ανάγκη, δεν αρνείται σ’ εκείνους πού ζη­τούν, δεν οργίζεται μ’ αυτούς πού αμαρτάνουν, απλώνει το χέρι του για να τούς σώσει. Χαίρεται μ’ εκείνους πού ζητούν λύτρωση, απει­λεί εκείνους πού απειθούν.

Πλανήθηκες, έλα στα λογικά σου* έπεσες, σήκω επάνω. Να

π. Ἀθανάσιος Χατζής, ὁμιλία στίς 28 - 10 - 1996, Παναγία Ντουραχάνης.

Περί ταπείνωσης.

Ὅπως οἱ πτωχοί, πού βλέπουν τούς θησαυρούς τοῦ βασιλιᾶ, αἰσθάνονται περισσότερο τήν φτώχεια τους, ἔτσι καί ἡ ψυχή πού μελετᾶ τίς μεγάλες ἀρετές τῶν Πατέρων, ταπεινώνει περισσότερο τό φρόνημά της.

Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου