Λόγος εις την Γέννησιν του Ιησού Χριστού

Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου

Σκέψου, αγαπητέ μου, ότι όπως είναι συναρμολογημένος απ' όλα τα κτίσματα αυτός ο αισθητός απέραντος κόσμος, έτσι ακόμη είναι καμωμένος ένας άλλος κόσμος νοητός που αποτελείται από αμαρτωλούς, του οποίου τα στοιχεία είναι οι τρεις διεστραμμένοι έρωτες, που αναφέρει ο Θεολόγος Ιωάννης: δηλ. α) ο έρωτας των ηδονών, β) ο έρωτας του πλούτου και γ) ο έρωτας της δόξας. "Παν εν τω κό­σμω η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου" (Α' Ιω. 2,16)1.
Αυτός ο πονηρός κόσμος που αντίκειται στο σκοπό του Θεού και εξουσιάζεται από τον εωσφόρο (ο οποίος γι' αυτό και ονομάζεται κοσμοκράτορας) είναι εκείνος ο μεγάλος εχθρός, τον οποίο ο σαρκωθείς Λόγος του Θεού και Πατρός, αφού γεννήθηκε στη γη, ήρθε για να πολεμήσει πρώτα με το παράδειγμά του το σιωπηλό, και μετά, στον κατάλληλο καιρό, με τον λόγο και τη διδασκαλία του.
1. Με τη φτώχεια γιατρεύει τον έρωτα του πλούτου.
Συλλογίσου λοιπόν πως πρώτα πολεμάει με την φτώχεια του τον άτακτο έρωτα του πλούτου. Ο κοσμικός άνθρωπος νομίζει πως κάθε καλό το βρίσκει στα πρόσκαιρα αγαθά. γι' αυτό για να τ' αποτυπώσει ή για να μη τα χάσει ξοδεύει σχεδόν όλο τον καιρό, που του έδωσε όμως ο Θεός για να κερδίσει τα αιώνια αγαθά.
Και ιδού που ο προαιώνιος Λόγος και Υιός του Θεού και Πατρός κατεβαίνει από τον ουρανό για να μας λυτρώσει απ' αυτή την πλάνη και να ξερριζώσει από τις καρδιές μας την καταραμένη ρίζα όλων των κακών, την φιλαργυρία, όπως την
χαρακτηρίζει ο Απόστολος Παύλος. "Ρίζα πάντων των κακών εστίν η φιλαργυρία" (Α' Τιμ. 6,16). Πρόσεξε όμως σε τί είδους ταλαιπωρία κατάντησε από αγάπη για μας Εκείνος που διαμοιράζει τα πλούτη και τους θησαυρούς στην παρούσα και στη μέλλουσα ζωή. "εμόν γαρ, το αργύριον και εμόν το χρυσίον, λέγει Κύριος Παντοκράτωρ" (Αγγ. 2,8). Στοχάσου πού είναι το παλάτι που γεννήθηκε; Πού είναι οι προετοιμασίες; Πού οι μαίες; Πού το βασιλικό στρώμα; Πού τα βρεφικά λουσίματα; Πού είναι η ακολουθία των δούλων; Πού η θαλπωρή και η ανάπαυση; Πού είναι η συμπαράσταση των συγγενών και φίλων; Έλα μέσα και δες το φτωχότατο σπήλαιο όπου γεννήθηκε και την ευτελέστατη φάτνη όπου "ανεκλίθη". Σίγουρα όχι μόνο δεν θα βρεις κανένα περιττό, αλλά αντίθετα θα διαπιστώσεις μεγάλη έλλειψη απ' όλα τα αναγκαία. γιατί ο γλυκύτατός μου Ιησούς γεννιέται σε τόπο σχεδόν ξέσκεπο, τα

" Άγιος Βασίλειος ". Θεατρική παράσταση από τους μαθητές του Γυμνασίου Δουραχάνης.

Άνθρωπος που δεν δέχεται συμβουλή είναι εχθρός του εαυτού του.(Μ.Βασίλειος)

Διδάγματα Μεγάλου Βασιλείου

Άνθρωπος που δεν δέχεται συμβουλή είναι εχθρός του εαυτού του. Ο

ασυμβούλευτος άνθρωπος, είναι ακυβέρνητο πλοίο. Είναι ντροπή, τις

βλαβερές τροφές να τις αποφεύγουμε και τα βιβλία, που τρέφουν την ψυχή

μας, να μην τα διαλέγουμε. Όχι μόνο η φωνή ή το βλέμμα δείχνει το είδος

της ψυχής, όπως στον καθρέφτη, αλλά κι ο στολισμός του ανθρώπου και το

γέλιο, και το βήμα του ποδιού αναγγέλλει γι' αυτόν. Ο χρυσός είναι η

αγχόνη των ψυχών, το αγκίστρι του θανάτου, το δόλωμα της αμαρτίας. Ενώ η

φιλία του κόσμου μαραίνεται, όπως τα ανοιξιάτικα λουλούδια, η χριστιανική

Ἀπό τό Μέγα Γεροντικό

Είπε ο μακάριος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:

“Όταν κάθεσαι να διαβάσεις λόγο Θεού, να επικαλείσαι στην αρχή τον Θεό

ν΄ ανοίξει τα μάτια της ψυχής σου, ώστε να μην περιοριστείς στο να

διαβάζεις μόνο αυτά που γράφτηκαν αλλά και να τα εκτελείς, και έτσι να

μη γίνει καταδίκη μας η μελέτη του βίου και των λόγων των αγίων”.

Τό μοναστήρι τῆς Ντουραχάνης, μέρος ε΄

Αποσπάσματα από το ομώνυμο βιβλίου του Μορφωτικού και Πολιτιστικού Συλλόγου "Το Άνθος".

Περί θυμοῦ...

Ὁμιλία π. Ἀθανασίου Χατζῆ

Ὅποιος νομίζει ὅτι εἶναι σοφός, νά γίνει μωρός, γιά νά γίνει σοφός.

Ἰσίδωρου τοῦ Πηλουσιώτου.

Ἐπιστολή στόν ἀναγνώστη Ἐπίμαχο.

Μοῦ ἔχεις γράψει, τί σημαίνει αὐτό πού ἔχει πεῖ ὁ Παύλος. Ὅποιος νομίζει ὅτι εἶναι σοφός, νά γίνει μωρός, γιά νά γίνει σοφός. Ἄκουσε λοιπόν μέ συντομία. Ἡ ἔπαρση εἶναι ἐμπόδιο τῆς προκοπῆς. Ὥστε λοιπόν πρέπει νά βγάλουμε πρῶτα τό φούσκωμα τῆς ἔπαρσης καί τή φλόγωση (γιατί τέτοια εἶναι ἡ ἑλληνική σοφία, ἀφοῦ δέν ἔχει τίποτε τό στερεό οὔτε σταθερό) καί νά γεμίσουμε ἀπό τή σοφία τοῦ Θεοῦ. Γιατί, ἄν δέν ἀδειάσει ἀπό μέσα μας ἡ ὑπερηφάνεια, ἡ στερεά τροφή θά καταστραφεῖ. Ἄν ὅμως θέλεις, μπορεῖ ὁ λόγος νά προχωρήσει καί σέ παράδειγμα. Ὅπως δηλαδή ἐάν μέ κάποιο

"Τόν πάπα νά καταρᾶσθε"

“Τον Πάπα να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η αιτία του κακού” (90η Προφητεία)

 “Ο ένας Αντίχριστος είναι ο Πάπας, και ο άλλος είναι αυτός που είναι στο κεφάλι μας, χωρίς να ειπώ το όνομά του• το καταλαβαίνετε, μα λυπηρόν είναι να σας το ειπώ, διότι αυτοί οι Αντίχριστοι είναι εις την Απώλειαν, καθώς το έχουν” (Διδαχή 8η).

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός 

Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός: “Εμείς δι’ουδέν άλλο απεσχίσθημεν των Λατίνων, αλλά διότι είναι όχι μόνον Σχισματικοί, αλλά και Αιρετικοί. Δια τούτο σας παρακαλώ• αποφεύγετε τους Παπικούς όπως φεύγει κάποιος από φιδιού και από προσώπου πυρός, αλλά και τους «Ορθοδόξους» που σχετίζονται με παπικούς. Όσο πιο μακρυά φεύγει κανείς απ’ αυτούς τους «Ορθοδόξους», τόσο πιο κοντά έρχεται εις τους Αγίους Πατέρες. Ενώ όσο πιο κοντά τους έρχεται, τόσο πιο πολύ απομακρύνεται από τους Αγίους μας. Δεν χωρεί καμμία συγκατάβασις σε ό,τι έχει σχέση με την Ορθόδοξη Πίστη μας”.

Μέγας Βασίλειος: “Εάν συνεχισθή η εναντίον μας οργή του Θεού, ποια βοήθεια μπορεί να μας προσφέρη η Δυτική αλαζονεία και υπεροψία; Αυτοί ούτε την αλήθειαν γνωρίζουν, ούτε θέλουν και ανέχονται να την μάθουν, αλλά καθώς είναι προκατειλημμένοι από αστηρίκτους υποψίας... εμάχοντο εκείνους που τους έλεγαν την αλήθειαν και εστήριζαν την αίρεσιν με την στάσιν τους. Εγώ μάλιστα σκέπτομαι να γράψω προς τον πρώτον (τον Πάπα Ρώμης Δάμασον) και κορυφαίον από αυτούς... ότι ούτε την αλήθειαν γνωρίζουν, ούτε καταδέχονται να ακολουθήσουν την οδόν δια της οποίας θα ηδύναντο να την μάθουν... και να μην θεωρούν ως αρετήν την υπερηφάνειαν, η οποία είναι αμάρτημα αρκετόν να δημιουργήση, από μόνον του αυτό, έχθραν προς τον Θεόν” (Μεγάλου Βασιλείου, ΕΠΕ 1, 304). 

Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς: “Εις την ιστορίαν του ανθρωπίνου γένους υπάρχουν τρεις κυρίως πτώσεις: Του Αδάμ, του Ιούδα και του Πάπα” (Ιουστίνου Πόποβιτς, «Άνθρωπος και Θεάνθρωπος»). 

Πηγή

Τό ...συρματόσκοινο.

"Πρέπει νά 'ναι συρματόσκοινο τό δέσιμό μας 

     μέ τό Θεό,

          τριχιά μέ τούς ἀνθρώπους,

                 νῆμα ἀράχνης μέ τά ὑλικά πράγματα".