Τό μοναστηρι τῆς Παναγίας τῆς Ντουραχάνης.

Στήν εἴσοδο...
Γαληνεύει ἡ ψυχή, ἀλαφραίνει τό περπάτημα.
Μπαίνοντας, στήν εἴσοδο ἡ ἐπιγραφή:

ΠΙΣΤΕΥΕ ΑΓΑΠΑ ΣΥΓΧΩΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ

Περιέχει συνοπτικά ὅλο τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου. Γράφτηκε ἔτσι μέ ὁδηγία τοῦ γέροντα. Ἀκτινοβολοῦν τόν ἀγώνα, τή θυσία τῆς ζωῆς γιά τούς ἄλλους. Γίνονται ὁδηγός στήν πάλη μας γιά τό Φῶς. Ἡ ἀμοιβή τῆς ἀγάπης εἷναι ὁ παράδεισος, ἐπίγειος καί οὐράνιος.

"Ὁ χῶρος τῆς ἀγάπης (τοῦ Θεοῦ) καθιστᾶ τό παρόν ὑπαρκτό"..(Ν. Πεντζίκης)... καί συγχρόνως σέ ὁδηγεῖ ἔξω ἀπό τοῦ χρόνου καί τοῦ χώρου τή φυλακή.

Ἁπλό, ταπεινό τό ἐσωτερικό τοῦ Μοναστηριοῦ. Μέ τήν τραχιά ὀμορφιά τοῦ γρίζου, τῆς πέτρας, τοῦ βράχου, τῆς πλάκας. Τήν εἰκόνα ἡμερώνουν τά λουλούδια, πού διάσπαρτα στολίζουν τίς αὐλές, οἱ καρποφόρες κληματαριές, πού τίς ἰσκιώνουν. Ἐντυπωσιάζουν τό πέτρινο καμπαναριό, οἰ πέτρινες καμάρες, τό γραφικό κιόσκι, ἀπ' ὅπου ἀγναντεύεις τά Γιάννενα. Δεσπόζει ἡ ἐκκλησία, ἀφιερωμένη στή Γέννηση τῆς Θεοτόκου. Πανηγυρίζει στίς 8 Σεπτεμβρίου.

Γράφει γιά τό πανηγύρι της ὁ Ἰωάννης Λαμπρίδης: (Μαλακασιακά Β΄ σελ.35, 1888). "Πλήν δέ τῶν τοπικῶν πανηγύρεων ὑπάρχουσιν ἐν τῶ τμήματι καί γενικαί, κροτούμεναι εἰς διαφόρους τοῦ τμήματος μονάς κατά τήν ἐπέτειον αὐτῶν μνήμην, οἷον τῇ 8ῇ  Σεπτεμβρίου εἰς Δουραχάνη...".

Ἡ περιγραφή τοῦ χώρου ἀπό τό Δημήτρη Σαλαμάγκα: "Ἄν τύχαινε, ἐκεῖ δά, κατά τά μέσα τοῦ Μάη, νά βρεθῆς , πρίν ἀπό

"Σύγχρονος ἀσκητής....

...εἶναι αὐτός πού δέν ἀφήνει τήν ἀδυναμία τῆς ὕλης νά ξεπεράσει τήν πνευματική του δύναμη, που δέν ἀφήνει τήν ἀρετή του νά γίνει ἀδυναμία, ἀλλά μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ τήν άξιοποιεῖ καί μετατρέπει τίς ἀδυναμίες σέ ἀρετές.

...Ἔχουμε χρέος νά θέσουμε τόν ἑαυτό μας στόν ἀγώνα τῆς διακονίας. Ὅλοι μποροῦν νά προσφέρουν κατά τή δύναμή τους. Δέν μποροῦμε ἀλλιῶς νά ζήσουμε ἀληθινά.

  Ἄν δέ βροῦμε τήν ταπείνωση νά φτάσουμε στή μετάνοια καί ἀπό ἐκεῖ στήν ἀληθινή ἀγάπη, δέν ὁλοκληρωνόμαστε σάν ἄνθρωποι".

- Γέροντα, πότε ἔνας ἄνθρωπος μπορεῖ νά λέγεται δίκαιος;

- Δίκαιος κατά κόσμον είναι εκείνος που κρίνει με βάση το ανθρώπινο δίκαιο. Το τέλειο όμως είναι ο άνθρωπος να είναι δίκαιος όχι σύμφωνα με την ανθρώπινη δικαιοσύνη, άλλα με την θεία δικαιοσύνη, και τότε τον ευλογεί ο Θεός. Όταν στις ενέργειες μου δεν βάζω ποτέ το εγώ και το συμφέρον μου, εκβιάζω, μπορώ να πω, τον Θεό να μου στείλει την θεία Χάρη. 

Οποιαδήποτε  ανθρώπινη  δικαιοσύνη,  ακόμη  καί  ή  πιο  τέλεια,  έχει  πάντα  ανθρώπινα στοιχεία.  Και  όσο  υπάρχει  ή  ανθρώπινη  δικαιοσύνη  στον  πνευματικό  άνθρωπο,  το Πνεύμα προσπαθεί να την αποβάλει ως ξένο σώμα, και ό άνθρωπος παλεύει με ανεβοκατεβάσματα και κουράζεται ψυχικά. Όταν απόκτηση την θεϊκή δικαιοσύνη, έρχεται το λαμπικάρισμα και ο θείος φωτισμός. 

- Αν πω, Γέροντα, σε κάποιον πού λέει ότι αδικήθηκε: ¨υπάρχει θεία δικαιοσύνη³, θα τον βοηθήσω;

- Όχι, καλύτερα πες του: ¨εξέτασε τα πράγματα πνευματικά, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο³. 

Γιατί,  αν  τού  πεις:  ¨υπάρχει  θεία  δικαιοσύνη³,  θα πιστέψει ότι  αδικήθηκε, ενώ μπορεί  να έχει αδικήσει κιόλας.

Ἔνας τόπος, ἔνας ἄνθρωπος..

Από την ομώνυμη εκπομπή της ΕΡΤ για τη Δουραχάνη.

Ταπείνωση και κρίση

Ταπείνωση είναι όταν αγαπάς, συχωράς, δεν κρίνεις τον άλλο.
Τα σφάλματά του θα τα βλέπεις αλλά θα βλέπεις τα δικά σου μεγαλύτερα. Τί χαρίσματα έχεις εσύ και τί αυτός; Αν εσύ έχεις πέντε και δεν τα κάνεις δέκα σε περνάει. Καί πώς θα ξέρω τα χαρίσματα; Αιτείται και δοθήσεται... Ένας πατέρας που αγαπάει δίνει στο παιδί του, δε θα δώσει ο Θεός; 
Κάθε μέρα να είναι και μια νέα αρχή, μια απόφαση για ψηλότερα.
Κάθε μέρα ένα σκαλοπάτι ψηλότερα...

Συνεργασία, καί ὁμόνοια

«…Δέν ὑπάρχει ὡραιότερο καί δημιουργικότερο ἀπό τή συνεργασία, τήν ὁμόνοια καί τήν κατανόηση. Ἀλλιῶς τά πράγματα δεν μποροῦν νά προχωρήσουν.

Ὅσα χαρίσματα ἔχουμε πρέπει νά τά ἀξιοποιήσουμε – προς δόξαν Κυρίου – στό κοινό συμφέρον.

Πρέπει νά δώσουμε ὅλοι τή μάχη, νά βγάλουμε φυτώριο. Εἶναι ἀναμμένο κάρβουνο ἡ εὐθύνη μας στούς νέους. Νά τούς δώσουμε κοινωνία μέ Θεό. Πιο ἐλεύθερος ἀπό αὐτόν πού ἑνώνεται μέ τό Θεό δεν ὑπάρχει ΄΄ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς΄΄…». 

Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης

Αποσπάσματα από το ομώνυμο βιβλίο της Πορφυρίας μοναχής. Επιμελείται και παρουσιάζει ο καθηγητής Κοινωνικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων κ. Παύλος Κυριακίδης.

Ἡ ὀρθοδοξία νά εἶναι καί ὀρθοπραξία…Ἀλλιῶς εἴμαστε κούφιοι…Ζοῦμε τά τῆς πίστης;

Ὁμιλία π. Ἀθανασίου Χατζῆ, Παναγία Ντουραχάνης.

Μέ τή χάρη τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, νά μή λυγίσουμε...

Ὁμιλία π. Ἀθανασίου Χατζή, Παναγία Ντουραχάνης