- Γέροντα, πώς τα βλέπετε τα πράγματα;

Αγίου γέροντα Παϊσίου.

- Εσείς πώς τα βλέπετε;

- Εμείς τι να πούμε, Γέροντα; Εσείς να μας λέγατε.

- Ή ησυχία που επικρατεί με ανησυχεί. Κάτι ετοιμάζεται. 
Δεν έχουμε καταλάβει καλά σε τι χρόνια ζούμε ούτε σκεφτόμαστε ότι θα πεθάνουμε. Δεν ξέρω τι θα γίνει· πολύ δύσκολη κατάσταση! Η τύχη του κόσμου κρέμεται από τα χέρια μερικών, αλλά ακόμη ο Θεός κρατά φρένο. Χρειάζεται να κάνουμε πολλή προσευχή με πόνο, για να βάλει ο Θεός το χέρι Του. Να το πάρουμε στα ζεστά και να ζήσουμε πνευματικά. Είναι πολύ δύσκολα τα χρόνια. Έχει πέσει πολλή στάχτη, σαβούρα, αδιαφορία. Θέλει πολύ φύσημα, για να φύγει. Οι παλιοί έλεγαν ότι θα έρθει ώρα που θα κλωτσήσουν οι άνθρωποι. Πετάνε τους φράκτες, δεν υπολογίζουν τίποτε. Είναι φοβερό! Έγινε μία βαβυλωνία. Να κάνουμε προσευχή να βγουν οι άνθρωποι από αυτήν την βαβυλωνία. Διαβάστε την προσευχή των Τριών Παίδων, να δείτε με πόση ταπείνωση προσεύχονταν και τον 82° Ψαλμό: « Ό Θεός, τις όμοιωθήσεταί σοι, μή σιγήσης...». Αυτό πρέπει να γίνει, αλλιώς δεν γίνεται χωριό. Θέλει θεϊκή επέμβαση.

Τα μαγικά μαξιλάρια του Ευγένιου Τριβιζά από το Δημοτικό Δουραχάνης.

Η παράσταση δόθηκε από τους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Δουραχάνης, στις 9 Ιουνίου 2015.

Θεατρική παράσταση από τους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Δουραχάνης.

                                                                                                               

Αίθουσα τελετών του Σχολείου.

Τό χρυσολούλουδο, θεατρικό της Ζωής Βαλάση από το Δημοτικό Δουραχάνης.

             Από χρόνια περασμένα.... μα ποτέ λησμονημένα...

«Μην καταφρονήσης τῆς ἐντολῆς τῆς ἀγάπης, ὅτι δι’αὐτῆς υἱός Θεοῦ ἐση». (Μάξιμος Ὁμολογητής).

Ἀποσπάσματα τῆς ἀφήγησης τοῦ γέροντα ἀπό διάφορες συνεντεύξεις και κηρύγματα.

«Ἡ ἀγάπη γιά τά παιδιά προϋπήρχε. Ἀπό μικρός μέ συγκινούσε, ὅταν ἔβλεπα πεινασμένα παιδιά. Ὅλη ἡ φαντασία καί τά ὄνειρά μου ἦταν νά βρῶ μιά σπηλιά πού νά ’χει ψωμί, νά τούς δίνω.

Νά τούς λέω: «Φᾶτε παιδιά…Φᾶτε παιδιά…Ἡ σπηλιά νά μήν ἀδειάζει ποτέ».

Μέ τράνταξε μιά κουβέντα τοῦ Χριστοῦ πρός τόν Πέτρο: « Βόσκε τά ἀρνία μου». (Κατά Ἰωάννην 21.15). Κι ἐγώ πιάστηκα ἀπό τά παιδιά. Λαμπάδιασα ἀπό τή Γραφή.

Ἡ φλόγα τῆς ἐπιθυμίας μεταβλήθηκε σέ μέθη – καθῆκον - ὑποχρέωση νά ἀνταποκριθῶ».

Στερήθηκα τά γράμματα. Ὕστερα εἶχα διαβάσει στήν Παλαιά Διαθήκη γιά τή σημασία καί τήν ἀξία τῆς Παιδείας. «Δράξασθαι παιδείας, μήποτε ὀργισθῆ Κύριος καί ἀπολεῖσθε ἐξ ὁδοῦ δικαίας, ὅταν ἐκκαυθῇ ἐν τάχει ὁ θυμός αὐτοῦ».

Tό Φῶς τῆς Πεντηκοστῆς στή ζωή μας...

Ὁμιλία πατρός Ἀθανασίου Χατζῆ, 

στήν Ἱερά Μονή Παναγίας Ντουραχάνης.

...Η πορεία της ζωής μου, της ζωή σου είναι ένα φίλμ... Εκεί καθρεφτίζονται τα πάντα... ...Την πίστη την ορθόδοξη την κράτησες; ...Την αγάπη την κράτησες;...
...Ό,τι αποσκευές στείλουμε αυτές θα βρούμε στον ουρανό...

Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας.

Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας δεν είναι υπάρξεις εξωκοσμικές αλλά άνθρωποι ομοιοπαθείς μ’ εμάς. Η αγιότης είναι η ανοιχτή πρόσκληση της Κεφαλής της Εκκλησίας, του Ιησού Χριστού, που απευθύνεται σε κάθε άνθρωπο όλων των εποχών, στη συμμετοχή στον Σταυρό Του που είναι το εχέγγυο της επιτυχίας της προσωπικής Ανάστασης.

Οι Άγιοι πήραν την γενναία απόφαση να συσταυρωθούν με τον Χριστό (μέσω του μαρτυρίου του αίματος ή της συνειδήσεως) συντρίβοντας τον «παλαιό άνθρωπο» δια της μετανοίας. Η χριστομίμητος ταπείνωσή τους είλκυσε την Θεία Χάρη που ενοίκησε σ’ αυτούς και τους κατέστησε θεοφόρους. Αυτή η απόλυτη ένωσή τους με τον Θεό είναι «η ψυχολογία της αγιότητος», όπως επισημαίνει ο Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς: «Σε κάθε Άγιο ο Κύριος είναι τα πάντα και κάθε τι στην ψυχή του, στην συνείδησή του, στην καρδιά του και στο έργο του».

Οφείλουμε να τους ακολουθούμε με πιστότητα, ζήλο, αγάπη πολλή και ταπεινή μαθητική διάθεση, διότι «χωρίς αγάπη για τους Αγίους η ορθοδοξία κάποιου είναι ακρωτηριασμένη και η αίσθηση προσανατολισμού κλειστή- διότι κάποιος πρέπει να ακολουθεί τα παραδείγματα (π. Σεραφείμ Ρόουζ)».

Πηγή:Ι.Μ.Παντοκράτορος

Γιά τήν ἀγάπη καί τήν προσφορά...

...Ἄν δέν ἀγαπᾶμε κατά Χριστό τό συνάνθρωπο, δέν πρόκειται νά βροῦμε εἰρἠνη. Ἡ ἐκκλησία εἶναι ἔξω ἀπό τήν ἀποστολή της, ἄν δέν ὑπάρχει φιλανθρωπία. Μήν ἀναβάλλουμε, ὅταν ἔχει ἀνάγκη ὁ συνάνθρωπος. Πῶς μποροῦμε νά εἴμαστε ἥσυχοι, ὅταν ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού πεινᾶνε;Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού ὑποφέρουν. Πίσω ἀπό τόν καθένα, μπορεῖ νά βρίσκεται ὁ Θεός. Ἡ ἀγάπη εἶναι Ἀγάπη. Ὁ Θεός εἶναι γιά ὅλους.

...Ἄν δέν γίνει ὁ ἄνθρωπος Ἄνθρωπος, δέ θά δεῖ ἄσπρη μέρα.

Ταξιδεύοντας στά τείχη τῆς πόλης.. Πορφυρίας μοναχῆς...

Επιμελείται και παρουσιάζει ο κ. Παύλος Κυριακίδης, καθηγητής Κοινωνικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, για το ραδιοφωνικό σταθμό "Σπίνος 96 Fm".