...ὅπως ἡ πένα πού γράφουμε....

                                              ... ἤ τό βέλος χρειάζονται ἐκεῖνον πού θά τά θέσει σέ ἐνέργεια, ἔτσι καί ἡ χάρη γιά νά ἐνεργήσει, χρειάζεται τήν προαίρεση τῶν πιστῶν.

Κύριλλος Ἱεροσολύμων

Γιατί λοιπόν εἴμαστε διαιρημένοι, ἀφοῦ εἶναι τόσα ἐκεῖνα πού μᾶς ἑνώνουν; Ἄς καθαρίσουμε τήν ψυχή μας ἀπό κάθε ἐγωισμό καί ἀνοησία, κι ἄς ἐπιδιώκουμε ὄχι πῶς νά ἐπικρατήσει μόνο ἡ γνώμη μας, ἀλλά πῶς νά ἐπικρατήσει ἡ πιό ὠφέλιμη γνώμη, ἔστω κι ἄν δεν τήν ἐκφράσαμε ἐμεῖς.

Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

…νά κατανοήσουμε ὅτι ὅλοι εἴμαστε ἕνα σῶμα οἱ πιστοί, καί ἔχουμε τόση διαφορά μεταξύ μας, ὅση τό  ἕνα μέλος τοῦ σώματος ἀπό τό ἄλλο, καί νά μή θεωροῦμε ὑπεύθυνους γιά ὅλα τούς ἱερεῖς, ἀλλά καί οἱ ἴδιοι νά φροντίζουμε σάν νά εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ἄρχοντες, ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό κοινό σῶμα μας. Γιατί αὐτό μᾶς ἐξασφαλίζει μεγαλύτερη σιγουριά καί περισσότερο ζῆλο γιά τήν ἀρετή.

Ἄκουσε τώρα πῶς ζητοῦσαν τή γνώμη τῶν πιστῶν καί γιά ἄλλα ζητήματα κατά τήν ἐποχή τῶν ἀποστόλων. Ὄταν δηλαδή ἐπρόκειτο νά χειροτονήσουν τούς ἑπτά διακόνους, συνεννοήθηκαν πρῶτα μέ τό λαό. Τό ἴδιο ἔκανε καί ὁ Πέτρος γιά τό Ματθία. Συνεννοήθηκε μέ ὅλους τούς τότε παρόντες ἄνδρες καί γυναῖκες. Γιατί ἡ Έκκλησία δεν εἶναι γιά να φουσκώνουν τά μυαλά τῶν ἀρχόντων, οὔτε νά γίνονται δουλοπρεπεῖς οἱ ὑπολοιποι, ἀλλά εἶναι ἐξουσία πνευματική, πού ἔχει μάλιστα τό πλεονέκτημα ὅτι οἱ ἄρχοντες φορτώνονται μέ περισσότερους κόπους καί μεγαλύτερες φροντίδες καί δέ ζητοῦν περισσότερες τιμές. Πρέπει νά διοικοῦν τήν Ἐκκλησία σάν ἕνα σπίτι, σάν ἕνα σῶμα. Ἔτσι πρέπει νά σκεφτόμαστε ὅλοι. Ὅπως βέβαια καί τό βάπτισμα εἶναι ἕνα καί ἡ τράπεζα μία καί ἡ πηγή μία καί ἡ κλίση μία καί ὁ Πατέρας ἕνας.

Γιατί λοιπόν εἴμαστε διαιρημένοι, ἀφοῦ εἶναι τόσα ἐκεῖνα πού μᾶς ἑνώνουν; Γιατί εἴμαστε διασπασμένοι; Δυστυχῶς ἀναγκάζομαι νά θρηνήσω πάλι γιά ὅσα πολλές φορές ἔχω θρηνήσει. Ἡ κατάστασή μας εἶναι ἀξιοθρήνητη. Τόσο διασπασμένοι εἴμαστε μεταξύ μας, ἐνῶ πρέπει νά εἴμαστε ἑνωμένοι σάν ἔνα σῶμα. Γιατί ἔτσι θα μπορέσει νά ὠφεληθεῖ ἀκόμη κι ὁ ἀνώτερος ἀπό τόν κατώτερο.

Πατρίδα μου…

                    ...Νιώθω να σε χάνω στην ομίχλη του όχλου… 

Αυτού του όχλου που με παλούκια και καρφιά, λυσσομανά να σταυρώσει το λεπτό σου κορμί. Να το εξαφανίσει από προσώπου γης.

Μαμωνάς. Τα τριάκοντα αργύρια ενεργούν από τα σκοτεινά τους βάθη…

Τα παιχνίδια της εξουσίας πονηρά. Δεν τα χωράει ο νους μου. Ποιος σε πρόδωσε πατρίδα μου; Ποιος σε προδίδει τώρα; Ποια άνομη βουλή βάλθηκε να ξεπουλήσει το όνειρό σου το όμορφο, και στη θέση του να βάλει κουρέλια και απελπισία και θάνατο;

Βλέπω τα καταγάλανα ακρογιάλια σου... και στο γύρισμα του νερού, αργοσαλεύει το ματωμένο συναίσθημα του πόνου…

Αγναντεύω τα ψηλά σου βουνά ... και ανάμεσα στα πεύκα, τις οξιές και τις μυρσίνες, ακούω τη βοή της προδοσίας και  του ξεπεσμού…

Τόσες παλιές δόξες… Τόση τιμή… Τόση πίστη… Πού πήγαν οι υπερασπιστές σου πατρίδα μου;

Ανάμεσα στον θολωμένο όχλο, οι χρωματιστοί σου ιππότες…

Οι λαμπροφορεμένοι, χρωματιστοί σου ιππότες…. Που  δεν πείθουν… Τα μάτια τους, το νιώθω κρύβουν την αλήθεια… Πώς να τους εμπιστευτείς;

Περί ἀγάπης...

Η  αγάπη είναι πιο μεγάλη και πιο βαθιά από τα έργα που φαίνονται. 

Ξεκινάει απ’ τα κατάβαθα της καρδιάς.

Ξέρεις πότε έχεις αληθινή αγάπη;

Όταν σε βλάψουν, σε αδικήσουν και συ δεν εύχεσαι να πάθουν κακό αυτοί  που σε κάνουν να πονάς.
Όταν, τη στιγμή που άλλες επαινούνται, έχουν πλούτη, παίρνουν καλύτερους βαθμούς από σένα και εκτιμούνται απ’ όλους για τα προσόντα  και τα χαρίσματά τους, δε ζηλεύεις, αλλά χαίρεσαι και τις επαινείς κι εσύ από πάνω.

Όταν δεν υπερηφανεύεσαι για τα δικά σου χαρίσματα και δε φουσκώνεις σαν το γάλλο για τις αρετές ή για την ομορφιά σου.

Όταν δεν τα θέλεις όλα δικά σου.

Όταν δε θυμώνεις σαν σου κάνουν κακό.

Όταν δε σκέφτεσαι, πως οι άλλοι είναι κακοί και θέλουν να σε βλάψουν.

Όταν δε χαίρεσαι τη στιγμή που γίνονται αδικίες, αλλά αισθάνεσαι αγαλλίαση  όταν διαδίδεται παντού η αλήθεια.

Όταν σκεπάζεις τις αδυναμίες των άλλων και δεν τους κουτσομπολεύεις, ώστε να

Κάθε στιγμή της ζωής μου...

                                      ... είναι του Θεού. Τότε για ποιον λόγο να φοβούμαι ο,τιδήποτε ή οποιονδήποτε πλην του Θεού; 

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Ἄς μήν άκολουθοῦμε τό δρόμο τῆς άπογοητεύσεως...

Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ

«Χριστός Ανέστη, χαρά μου!».
«Ας μην ακολουθούμε το δρόμο της απογοητεύσεως, διακήρυττε, κτυπώντας χαρούμενα το πόδι του στο έδαφος. Ο Χριστός τα νίκησε όλα. Ανάστησε τον Αδάμ. ’Έδωσε πάλι στην Εύα την αξιοπρέπειά της. Θανάτωσε τον θάνατο».
«Εάν πιστεύεις, χαρά μου, πάντα δυνατά τω πιστεύοντι…»
«Ότε ελάλουν εκ του νοός μου συνέβαινον σφάλματα».

«Νηστεία δεν είναι μόνο να τρώει κανείς αραιά, αλλά και να τρώει λίγο. Δεν είναι φρόνιμο αυτός που νηστεύει, να περιμένει με ανυπομονησία την ώρα του γεύματος και να ρίχνεται με βουλιμία – σωματική και πνευματική στο φαγητό.

Η αληθινή νηστεία εξ άλλου δεν είναι μόνο στο να δαμάζει κανείς το σώμα του, αλλά και στο να στερείται, προκειμένου να δόση ψωμί σ’ εκείνον που δεν έχει.»

«Απόκτησε την εσωτερική ειρήνη και χιλιάδες θα βρουν κοντά σου τη σωτηρία».

«Αν είσαι σωστός χριστιανός, χιλιάδες άνθρωποι γύρω σου – βλέποντάς σε θα σωθούν.»

«Γιατί ζεις χωρισμένος από την γυναίκα σου; Πήγαινε γρήγορα να την ξαναβρείς. Πήγαινε.» (Σε άνδρα που ζούσε χωρισμένος από τη γυναίκα του).

«Η ζωή μας, μπορεί να συγκριθεί με μια λαμπάδα καμωμένη από κερί και φυτίλι, που καίει με μια φλόγα που εμείς ανάψαμε. Το κερί – είναι η πίστη μας. Το φυτίλι η ελπίδα μας. Και η φλόγα – η αγάπη που ενώνει την πίστη μαζί με την ελπίδα, όπως το κερί και το φυτίλι καίνε μαζί με αποτέλεσμα τη φωτιά. ’Ένα κερί κακής ποιότητας βγάζει, όταν το ανάβεις και όταν το σβήνεις, μια άσχημη μυρωδιά. ’Όμοια είναι και η ζωή ενός αμαρτωλού...»

«Το πάν είναι ν’ αποφασίσεις κάτι. Η απόφαση είναι η αρχή».

Πηγή

Χαλεποί καιροί και οι καταστάσεις που περνάμε άσχημες.

Οπωσδήποτε χρειάζεται η Θεία βοήθεια, η Θεία χάρη.  Βάλεται η Ορθοδοξία και η πατρίδα μας.
Να ζητήσουμε δύναμη και Χάρη να σταθούμε όρθιοι.

Ομιλία π. Αθανασίου Χατζή, Παναγία Δουραχάνης.

- Γέροντα, πώς τα βλέπετε τα πράγματα;

Αγίου γέροντα Παϊσίου.

- Εσείς πώς τα βλέπετε;

- Εμείς τι να πούμε, Γέροντα; Εσείς να μας λέγατε.

- Ή ησυχία που επικρατεί με ανησυχεί. Κάτι ετοιμάζεται. 
Δεν έχουμε καταλάβει καλά σε τι χρόνια ζούμε ούτε σκεφτόμαστε ότι θα πεθάνουμε. Δεν ξέρω τι θα γίνει· πολύ δύσκολη κατάσταση! Η τύχη του κόσμου κρέμεται από τα χέρια μερικών, αλλά ακόμη ο Θεός κρατά φρένο. Χρειάζεται να κάνουμε πολλή προσευχή με πόνο, για να βάλει ο Θεός το χέρι Του. Να το πάρουμε στα ζεστά και να ζήσουμε πνευματικά. Είναι πολύ δύσκολα τα χρόνια. Έχει πέσει πολλή στάχτη, σαβούρα, αδιαφορία. Θέλει πολύ φύσημα, για να φύγει. Οι παλιοί έλεγαν ότι θα έρθει ώρα που θα κλωτσήσουν οι άνθρωποι. Πετάνε τους φράκτες, δεν υπολογίζουν τίποτε. Είναι φοβερό! Έγινε μία βαβυλωνία. Να κάνουμε προσευχή να βγουν οι άνθρωποι από αυτήν την βαβυλωνία. Διαβάστε την προσευχή των Τριών Παίδων, να δείτε με πόση ταπείνωση προσεύχονταν και τον 82° Ψαλμό: « Ό Θεός, τις όμοιωθήσεταί σοι, μή σιγήσης...». Αυτό πρέπει να γίνει, αλλιώς δεν γίνεται χωριό. Θέλει θεϊκή επέμβαση.

Τα μαγικά μαξιλάρια του Ευγένιου Τριβιζά από το Δημοτικό Δουραχάνης.

Η παράσταση δόθηκε από τους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Δουραχάνης, στις 9 Ιουνίου 2015.