Δρόμος χωρίς Θεό δεν αντέχεται.

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Εκπομπή για το ραδιοφωνικό σταθμό "Σπίνο", που επιμελείται και παρουσιάζει ο καθηγητής Κοινωνικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Παύλος Κυριακίδης.

Πνευματικός άνθρωπος.

- Γέροντα, πώς μπορεί να ζήση σήμερα κανείς μέσα στην κοινωνία σωστά, χριστιανικά, χωρίς να σκανδαλίζεται από τους ανθρώπους πού ζουν μακριά από τον Θεό;

- Γιατί να σκανδαλίζεται από τους άλλους πού δεν είναι κοντά στον Θεό; Εάν ήταν μέσα σε μία οικογένεια και είχε εξι-όκτώ αδέλφια και ένα-δύο από αυτά τα παρέσυρε ό σατανάς και ζούσαν αμαρτωλή ζωή, θα τον σκανδάλιζε ή αμαρτωλή ζωή τους;

- Όχι, θα πονούσε, γιατί θα ήταν αδέλφια του.

- Έ, λοιπόν, το κακό βρίσκεται μέσα μας. Δεν έχουμε αγάπη, γι' αυτό δεν νιώθουμε όλους τους ανθρώπους αδελφούς μας και σκανδαλιζόμαστε από την ζωή τους. Όλοι είμαστε μία μεγάλη οικογένεια και είμαστε μεταξύ μας αδέλφια, γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι παιδιά του Θεού. Εάν νιώσουμε πραγματικά ότι είμαστε αδέλφια

Δεκαπενταύγουστος....

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου

εἰς Σὲ ἀνατίθημι,

Μῆτερ τοῦ Θεοῦ,

φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.

Τό ὀρθόδοξο βίωμα ὡς πνευματικό ὅπλο

Ομιλία π. Αθανασίου Χατζή, Παναγία Ντουραχάνης.

Καλοί λογισμοί

Ο άνθρωπος, όταν τα βλέπει όλα
με καλούς λογισμούς, εξαγνίζεται
και χαριτώνεται από τον Θεό.
Με τους αριστερούς λογισμούς κατακρίνει
και αδικεί τους άλλους,
εμποδίζει την Θεία Χάρη να ερθει,
και έρχεται ο διάβολος και τον αλωνίζει.

Άγιος Γέροντας Παΐσιος

Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, Περί τοῦ χαροποιοῦ πένθους

Τά δάκρυα τῆς μετάνοιας ἀποδεικνύονται βαρύτερα
ἀπ’ τό βάπτισμα· Τό πρῶτο μᾶς καθαρίζει ἀπ’ τά κακά,
πού διαπράξαμε πρίν, ἐνῶ τό βάπτισμα τῶν δακρύων,
ἀπό ὅσα διαπράττουμε μετά. Τό πρῶτο, τό λάβαμε ὅλοι
στή νηπιακή ἡλικία, καί τό μολύναμε. Ἐνῶ μέ τό
δεύτερο, καθαρίζομε πάλι καί τό πρῶτο.
Ἄν ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ, δέν τό εἶχε χαρίσει
στούς ἄνθρώπους, οἱ σωζόμενοι θά ἦταν πάντοτε
σπάνιοι καί δυσεύρετοι.
Δέν θά κατηγορηθοῦμε, ἀγαπητοί μου, δέν θά
κατηγορηθοῦμε τήν ὥρα τοῦ θανάτου μας, γιατί δέν
κάναμε θαύματα ἤ γιατί δέν θεολογήσαμε ἤ δέν
γίναμε θεωρητικοί. Θά δώσουμε ὅμως λόγο στό Θεό,
γιατί δέν κλάψαμε καί δέν μετανοήσαμε γιά τίς
ἁμαρτίες μας.

Πηγή:Ι Ε Ρ Α Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Σ Φ Λ Ω Ρ Ι Ν Η Σ Π Ρ Ε Σ Π Ω Ν κ Ε Ο Ρ Δ Α Ι Α Σ
Ι . Ν . Α Γ Ι Ο Υ Ι Ω Α Ν Ν Ο Υ Π Ρ Ο Δ Ρ Ο Μ Ο Υ Π Τ Ο Λ Ε Μ Α Ϊ Δ Ο Σ
ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ
Ἀ π ό τ ό ν π λ ο ῦ τ ο κ α ί τ ή σ ο φ ί α τ ῶ ν Π α τ έ ρ ω ν
Φ 073ο, 10η Ἀπριλίου 2005, Ἐκκλ. Ἔτος Ε΄ αφ 18ο

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Ἐκκλησία

Τίποτε δέν εἶναι πιό δυνατό ἀπ’ τήν Ἐκκλησία.

Σταμάτησε τόν πόλεμο, γιά νά μήν διαλύσει τή δύναμή σου. Μήν ἀνεβάζεις πόλεμο στόν οὐρανό. Ἄν πολεμᾶς ἄνθρωπο, ἤ θά νικήσεις ἤ θά νικηθεῖς. Ἄν ὅμως πολεμᾶς τήν Ἐκκλησία, εἶναι ἀδύνατον νά νικήσεις, γιατί ὁ Θεός εἶναι πιό ἰσχυρός ἀπ’ ὅλους.

Ὁ Θεός τή στερέωσε. Ποιός ἐπιχειρεῖ νά τήν κλονίσει; Δέν γνωρίζεις τή δύναμή του; «Ρίχνει τό βλέμμα του στή γῆ καί τήν κάνει νά τρέμει».

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι πιό δυνατή ἀπ’ τόν οὐρανό. «Ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ θά παρέλθουν, οἱ λόγοι ὅμως δέν θά παρέλθουν». Ποιοί λόγοι; «Ἐσύ εἶσαι ὁ Πέτρος καί πάνω στήν πέτρα αὐτή θά οἰκοδομήσω τήν Ἐκκλησία.

Οὔτε οἱ πύλες τοῦ ἅδη θά τήν νικήσουν».

Ἄν δέν πιστεύεις στά λόγια, πίστευε στά πράγματα. Πόσοι τύραννοι θέλησαν νά νικήσουν τήν Ἐκκλησία;

Ο Θεός δε θα αφήσει να μας κάνουν τίποτα αν είμαστε πιστοί, ορθόδοξοι και ενωμένοι.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Ο Κύριος χτυπάει το λαό μας, για να τον καθαρίσει από τις ξένες κάμπιες.

Παραπονέθηκε ό Κύριος για τον εκλεκτό λαό Του λέγοντας: Τούς χτυπώ άλλα δεν τους πονάει. Χτύπησε ό Κύριος την Ευρώπη στον αιώνα μας με δύο πολέμους και δεν γνωρίζουμε αν την πόνεσε. Χτύπησε ό Κύριος τη χώρα μας και στους δύο παγκόσμιους πολέμους πιο βαριά από κάθε άλλη χώρα. Πόνεσε ό λαός μας; Πόνεσε και κατάλαβε πώς τον χτύπησε ό Κύριος, λόγω των αμαρτιών του. Έτσι κατάλαβε πώς είναι καλό να αλλάξει, να εξαγνιστεί, να ισιώσει. Τί σημαίνει ισιώνω; Ισιώνει εκείνος πού στράβωσε, κύρτωσε. Ή Δύση ολόκληρη είναι κυρτωμένη σαν εκείνη την συγκύπτουσα γυναίκα, πού για δεκαοκτώ χρόνια περπατούσε έχοντας το κεφάλι της στα γόνατα.

Ό λαός μας στην αρχή κοίταζε την Ευρώπη με τρόμο και λύπη, άλλα στη συνέχεια συνήθισε την περηφάνια της και μετά και ό ίδιος καμπούριασε. Στην αρχή οι Σέρβοι έλεγαν: Δεν πρέπει να είμαστε απλοί Βαλκάνιοι, άλλα να είμαστε σύγχρονοι, να παρακολουθούμε τη μόδα και την Ευρώπη.

Πρέπει να κυρτώσουμε, να καμπουριάσουμε... υπάρχει στο καμπούριασμα μία ομορφιά πού δεν μπορούν να την δουν οι απλοί Βαλκάνιοι... Έτσι σκεφτόταν ό σερβικός λαός και λησμόνησε τον ηρωισμό του, ξέχασε πώς δοξάστηκε ακριβώς για το λόγο ότι στεκόταν όρθιος, ξέχασε πώς δοξάστηκε, επειδή για πεντακόσια χρόνια δεν έσκυψε το κεφάλι του στους Τούρκους. Όταν όμως ελευθερώθηκε από τούς Ασιάτες, σε πενήντα χρόνια κύρτωσε υπό την επιρροή της Ευρώπης, τόσο πού ούτε τα παιδιά αναγνώριζαν τούς παππούδες τους, ούτε οι παππούδες τα εγγόνια τους. Όλα αυτά τα είδε το μάτι του Κυρίου και γι' αυτό το λόγο το χέρι Του μας χτύπησε βαριά για να εγκαταλείψουμε το λανθασμένο δρόμο πού πήραμε.

Εμείς όμως δεν τον εγκαταλείψαμε. Τόσο στραβώσαμε, κυρτώσαμε τα τελευταία εβδομήντα χρόνια, πού θα μπορούσαμε να σπάσουμε τη μέση μας παρά να σταθούμε όρθιοι.

Άλλα, δεν κύρτωσαν και δεν καμπούριασαν όλοι οι Σέρβοι, υπήρχαν και πολλοί πού έμειναν όρθιοι και αυτοί με απορία αναρωτιόντουσαν:

Τί είναι ή Ευρώπη; Γιατί μας προσέλκυσε τόσο;