Τούς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας τῆς Τρισηλίου θεότητος,

τούς τήν οἰκουμένην ἀκτῖσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας, τούς μελιῤῥύτους ποταμούς τῆς σοφίας, τούς τήν κτίσιν πᾶσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας, Βασίλειον τόν μέγαν, καί τόν Θεολόγον Γρηγόριον, σύν τῷ κλεινῷ Ἰωάννη, τῷ τήν γλῶτταν χρυσοῤῥήμονι, πάντες οἱ τῶν λόγων αὐτῶν ἐρασταί, συνελθόντες ὕμνοις τιμήσωμεν· αὐτοί γάρ τῇ Τριάδι, ὑπέρ ὑμῶν ἀεί πρεσβεύουσιν.

Η αιτία για την εισαγωγή της εορτής των Τριών Ιεραρχών στην Εκκλησία είναι το εξής γεγονός:

Κατά τους χρόνους της βασιλείας του Αλεξίου του Κομνηνού (1081 - 1118 μ.Χ.), ο οποίος διαδέχθηκε στη βασιλική εξουσία τον Νικηφόρο Γ’ τον Βοτενειάτη (1078 - 1081 μ.Χ.), έγινε στην Κωνσταντινούπολη φιλονικία ανάμεσα σε λόγιους και ενάρετους άνδρες. Άλλοι θεωρούσαν ανώτερο τον Μέγα Βασίλειο, χαρακτηρίζοντάς τον μεγαλοφυΐα και υπέροχη φυσιογνωμία. Άλλοι τοποθετούσαν ψηλά τον ιερό Χρυσόστομο και τον θεωρούσαν ανώτερο από τον Μέγα Βασίλειο και τον Γρηγόριο και, τέλος, άλλοι, προσκείμενοι στον Γρηγόριο τον Θεολόγο, θεωρούσαν αυτόν ανώτερο από τους δύο άλλους, δηλαδή από τον Βασίλειο και τον Χρυσόστομο. Η φιλονικία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα

Τὸ μοναστήρι τῆς Ντουραχάνης, μέρος Ζ΄

Δρόμος δίχως Θεὸ δὲν ἀντέχεται. Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Σειρά ραδιοφωνικών εκπομπών, που επιμελείται και παρουσιάζει ο κ. Παύλος Κυριακίδης, καθηγητής Κοινωνικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, για το ραδιοφωνικό σταθμό "Σπίνος 96 fm stereo".

Ὁ θάνατος τοῦ "χαφιέ". Ἀπὸ τὸ βιβλίο Σχεδὸν ἅγιοι, πνευματικές ἀφηγήσεις ἀπὸ τὴ Ρωσία τοῦ χθὲς καὶ τοῦ σήμερα τοῦ π. Τύχωνος Σεβκούνωφ

Τα πρόθυρα του θανάτου είναι μια τρομερή και μυστηριώδης ώρα στη ζωή του ανθρώπου. Σε κάποιους, όπως στον Σέργιο Φιοντόροβιτς Μπονταρτσούκ, αρχίζει να σβήνει το όριο μεταξύ του δικού μας και του άλλου κόσμου. Όμως, άνθρωποι που έζησαν ασκητική ζωή, λαμβάνουν μερικές φορές από τον Θεό όραση, απρόσιτη γι’ αυτούς προηγουμένως.

Στη Μονή των Σπηλαίων του Πσκωφ ζούσε ένας πολύ ηλικιωμένος μεγαλόσχημος μοναχός, ο π. Κυπριανός. Δεν τον ξεχώριζε τίποτα ιδιαίτερο. Είχε έρθει στο μοναστήρι σε προ-χωρημένη πια ηλικία και, όπως φαινόταν, περνούσε αφανώς τον μοναχικό βίο του. Μάλιστα υπήρχε μια δυσάρεστη υποψία: τον υποπτεύονταν ότι κατέδιδε την αδελφότητα στον προεστώτα. Αν αυτό ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα, δεν ξέρω. Ίσως κάποιος να είχε βάσιμα στοιχεία για να σκέφτεται έτσι, αλλά μπορεί και να εμφανίστηκαν οι φήμες λόγω του ότι ο Κυπριανός τριγυρνούσε μονίμως στο μοναστήρι σέρνοντας τα πόδια σκυφτός και μπορούσε να βρεθεί αναπάντεχα μια εδώ και μια εκεί. Εν πάση περιπτώσει κάποιοι ευθέως τον αποκαλούσαν χαφιέ. Ο ίδιος ο π. Κυπριανός το αντιμετώπιζε αυτό τελείως καλόψυχα.

Λίγο πριν το τέλος του αρχίσαμε να παρατηρούμε πάνω του εκπληκτικά πράγματα.

Κάποτε ο προεστώς

Οσίου Εφραίμ του Σύρου: "Σε ψυχή που ραθυμεί"

Ψυχή, μη χάνεις το θάρρος σου και μη θλίβεσαι. μη συλλογίζεσαι τον εαυτό σου ότι είναι στο πλήθος της αμαρτίας. μην επιφέρεις στον εαυτό σου τη φωτιά. μη λες ότι ο Κύριος με απέρριψε από την παρουσία του, διότι αυτός ο λόγος δεν θα αρέσει στο Θεό, επειδή ο ίδιος κράζει σ' εσένα, λέγοντας: "Λαέ μου, τι κακό σου έκανα ή σε τι σε λύπησα ή σε τι σε στενοχώρησα;(Μιχ. 6,3). Μήπως εκείνος που έπεσε δε σηκώνεται; Ή μήπως εκείνος που χάνει το δρόμο τουδε φροντίζει να επιστρέψει;(Ιερ. 8,4)".

Ακούς, ψυχή, την αγαθότητα του Κυρίου; Διότι δεν πουλήθηκες, σαν κατάδικος, για να είσαι κάτω από την εξουσία κάποιου άρχοντα ή κάποιου στρατηγού. Μη θλίβεσαι, διότι στερήθηκες τον πλούτο σου. μην ντρέπεσαι να επιστρέψεις, αλλά καλύτερα πες, ότι "Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου"(πρβλ. Λουκ. 15,18). 

Σήκω και έλα. Σε υποδέχεται. δε σε επιπλήττει. αλλά απεναντίας και χαίρεται με την επιστροφή σου. Σε περιμένει. εσύ μόνο μην ντραπείς, όπως ο Αδάμ, ούτε να κρυφθείς από την παρουσία του Θεού. Για σένα σταυρώθηκε ο Χριστός, και είναι δυνατό

Μιὰ ἱστορία χριστουγεννιάτικη, θεατρικὴ παράσταση ἀπὸ τοὺς μαθητὲς τοῦ Δημοτικοῦ Δουραχάνης.

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου: Ἐκεῖνος, ὁ Ἰησοῦς Χριστός!

Ο Ιησούς Χριστός «ονομάστηκε άνθρωπος, ονομάστηκε υιός του ανθρώπου, ονομάστηκε οδός, ονομάστηκε θύρα, ονομάστηκε πέτρα...

Γιατί ονομάστηκε οδός; Για να μάθεις ότι με Αυτόν ανεβαίνουμε στον Πατέρα.

Γιατί ονομάστηκε πέτρα; Για να μάθεις τη χρησιμότητα και τη σταθερότητα της πίστης!

Γιατί ονομάστηκε θεμέλιο; Για να μάθεις ότι όλα τα βαστάζει!

Γιατί ονομάστηκε ρίζα; Για να μάθεις ότι ανθίζουμε μέσα σε Αυτόν.

Γιατί ονομάστηκε βοσκός; Επειδή μας ποιμαίνει.

Γιατί ονομάστηκε πρόβατο; Επειδή για χάρη μας θυσιάστηκε και έγινε εξιλαστήριο θύμα.

Γιατί ονομάστηκε ζωή;

Ἑορτὴ Ἁγίου Ἀθανασίου 18-1-2016, ὁμιλία π. Ἀθανασίου Χατζῆ

Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου, Δουραχάνη.

Ἡ ἐξουσία νὰ δικαιώνει καὶ νὰ καταδικάζει, ἀνήκει μόνο στὸν Θεό.

Είπε ένας Γέροντας:

“Τίποτε δεν παροργίζει τόσο τον Θεό και τίποτε δεν απογυμνώνει τόσο τον άνθρωπο από τη χάρη, ώστε να φτάσει και σε εγκατάλειψη από μέρους του Θεού, όσο το να κατηγορεί τον πλησίον του ή να τον κατακρίνει ή να τον εξουθενώνει. Και είναι τόσο βαρύτερη η κατάκριση από κάθε άλλη αμαρτία, ώστε ο ίδιος ο Χριστός λέει:

“Υποκριτή, βγάλε πρώτα το δοκάρι που έχεις στο μάτι σου και τότε θα δεις καθαρά για να βγάλεις το σκουπιδάκι πού βρίσκεται στο μάτι του αδελφού σου”.

Παρομοίασε δηλαδή το αμάρτημα του πλησίον