Που θα Σε βρω...που θα Σε βρω.... Έλα μου λες εκεί στο σταυρό....Στα ματωμένα χέρια Σου αφήνω την ελπίδα μου...

Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας...

Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεται ὁ τῶν ἀγγέλων Βασιλεύς.
 Ψευδῆ πορφύραν περιβάλλεται ὁ περιβάλλων τὸν οὐρανὸν ἐν
Νεφέλαις.
Ῥάπισμα κατεδέξατο ὁ ἐν Ἰορδάνῃ ἐλευθερώσας τὸν Ἀδάμ.
Ἥλοις προσηλώθη ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας.
Λόγχῃ ἐκεντήθη ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου.
Προσκυνοῦμεν σου τὰ πάθη, Χριστέ.
Δεῖξον ἡμῖν καὶ τὴν ἔνδοξόν σου ἀνάστασιν».

Ἐρχόμενος ὁ Κύριος....

Ερχόμενος ο Κύριος προς το εκούσιο Πάθος....

Τροπάριο από τον π. Αθανάσιο Χατζή στη γιορτή του Δημοτικού Σχολείου Δουραχάνης για το Πάσχα το 2000 και μέρος της ομιλίας του. 

Ολόκληρη τη γιορτή και την ομιλία μπορείτε να παρακολουθήσετε ΕΔΩ

Πασχαλινά Δρώμενα. Ἀπὸ τὸν πλοῦτο τῆς ἐλληνικῆς παράδοσης...

Εκπαιδευτήρια Δουραχάνης

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2000, στην αίθουσα τελετών των Εκπαιδευτηρίων Δουραχάνης Ιωαννίνων.
Βασίστηκε σε κάλαντα, θρήνους και τραγούδια που αναφέρονται στη Μ. Σαρακοστή, τη Μ. Εβδομάδα και το Πάσχα. Χρησιμοποιήθηκε υλικό κυρίως από δίσκους της Δόμνας Σαμίου.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την ομιλία του π. Αθανασίου Χατζή, ο οποίος έδωσε και την ευλογία για την πραγματοποίησή της.
(Προτείνουμε για την καλύτερη προβολή του βίντεο -που έχει στην αρχή προβλήματα...λόγο ηλικίας - να επιλέξετε από τις ρυθμίσεις μια υψηλή ανάλυση για την προβολή).

Ἰδού ὁ νυμφίος ἔρχεται...

Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός καί μακάριος ὁ δοῦλος, ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα·ἀνάξιος δέ πάλιν, ὅν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα.

Ἐγὼ πατήρ, ἐγὼ ἀδελφός, ἐγὼ Νυμφίος...

...ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφεύς, ἐγὼ ἱμάτιον, ἐγὼ ῥίζα, ἐγὼ θεμέλιος. Πᾶν ὅπερ ἂν θέλῃς ἐγώ. 

Μηδενὸς ἐν χρείᾳ καταστῇς. Ἐγὼ δουλεύσω. Ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι. 

Ἐγὼ καὶ φίλος καὶ ξένος καὶ κεφαλὴ καὶ ἀδελφὸς καὶ μήτηρ. Πάντα ἐγώ· μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ.

 Ἐγὼ πένης διὰ σέ, καὶ ἀλήτης διὰ σέ, ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ διὰ σέ, ἐπὶ τάφου διὰ σέ, ἄνω ὑπὲρ σοῦ ἐντυγχάνω τῷ Πατρί, κάτω ὑπὲρ σοῦ πρεσβευτὴς παραγέγονα παρὰ τοῦ Πατρός. 

Πάντα μοι σὺ καὶ ἀδελφὸς καὶ συγκληρονόμος καὶ φίλος καὶ μέλος. 

Τί πλέον θέλεις; 

τί τόν φιλοῦντα ἀποστρέφῃ; τί τῷ κόσμῳ κάμνεις; τί εἰς πίθον ἀντλεῖς τετρημένον; 

Τοῦτο γάρ ἐστιν εἰς τὸν παρόντα βίον πονεῖσθαι. 

Τί εἰς πῦρ ξαίνεις; τί τῷ ἀέρι πυκτεύεις;

Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Κάλαντα του Λαζάρου, Δουραχάνη 22 Απριλίου 2016

Τὸ ψωμὶ ποὺ κρατᾶς ἐσύ ἀνήκει στὸν πεινασμένο...

Μεγάλου Βασιλείου

Δεν πρέπει να αποσπάται η προσοχή μας σε υπερβολική εργασία ούτε να υπερβαίνουμε τα όρια της αυτάρκειας σύμφωνα με όσα είπε ο  απόστολος Παύλος: «΄Οταν έχουμε τις απαραίτητες τροφές και σκεπά­σματα να σκεπασθούμε ας αρκούμα­στε σ’ αυτά», γιατί η πέρα από την ανάγκη αφθονία παρουσιάζει εικό­να πλεονεξίας, η δε πλεονεξία έχει αποκηρυχθεί από τον απόστολο ως ειδωλολατρία.

Μετακινούμε «τά παλιότερα σύνορα που όρισαν οι πρόγονοί μας». Κόβουμε και αρπάζουμε λωρί­δες γης, προσθέτουμε το ένα σπίτι στο άλλο και το ένα χωράφι στο άλλο, για να αφαιρέσουμε κάτι από τον πλησίον.

 Ποιον, λέει ο πλεονέκτης, αδι­κώ, όταν διατηρώ τα αγαθά μου; Ποιά, πες μου, είναι δικά σου;  Από πού τα πήρες και τα έφερες στη ζωή; ΄Οπως στο θέατρο, όταν κανείς καταλάβει την πρώτη θέση, εμποδίζει εκείνους που μπαίνουν, κρίνοτας ως δικό του αποκλειστικά δικαί­ωμα το να κατέχει εκείνο που είναι κοινό για όλους, έτσι φέρονται και οι πλούσιοι. Αφού πρώτοι απόκτησαν τα κοινά αγαθά, τα ιδιοποιούνται λόγω του ότι τα πρόλαβαν. Εάν όμως ο καθένας έπαιρνε όσα απαι­τούν οι ανάγκες του και άφηνε το περίσσευμα σ’ εκείνους που έχουν ανάγκη, τότε κανένας δεν θα ήταν πλούσιος, κανένας δεν θα ήταν φτω­χός. Δεν βγήκες γυμνός από την κοι­λιά της μητέρας σου; Δεν θα επιστρέ­ψεις και πάλι γυμνός στη γη; Αυτά δε που έχεις τώρα από που προέρχο­νται; Εάν λες από τύχη, είσαι άθεος, γιατί δεν γνωρίζεις το δημιουργό ούτε ευχαριστείς το Θεό που σου τα έδωσε. Εάν όμως ομολογείς ότι τα έλαβες από το Θεό, πες μου το λόγο για τον όποιον τα έλαβες. Μήπως είναι άδικος ο Θεός που μοιράζει άνισα σε μας τα αγαθά της παρού­σας ζωής; Γιατί, εσύ μεν είσαι πλού­σιος, εκείνος δε φτωχός; Για κανένα άλλο λόγο παρά για να πάρεις εξά­παντος και συ το μισθό της αγαθότη- τας (της φιλανθρωπίας) και της κα­λής διαχείρισης των αγαθών που σου εμπιστεύτηκε ο Θεός, και εκείνος για να τιμηθεί με τα μεγάλα βραβεία της υπομονής...

Το ψωμί που κρατάς εσύ, ανήκει στον πεινασμένο. Το ένδυμα που φυλάττεις στις αποθήκες σου, ανήκει στο γυμνό. Τα παπούτσια που σαπί­ζουν κοντά σου, ανήκουν στον ξυπό­λητο. Τα χρήματα που έχεις παραχωμένα ανήκουν σ’ εκείνον που στερείται και τα χρειάζεται. Ώστε αδικείς τόσους, όσους θα μπορούσες να ευεργετήσεις.