Εὐαγγέλιο Κυριακῆς 15 Ἀπριλίου 2016: Τῶν Μυροφόρων. Μάρκ. ιε΄ 43 – ις΄ 8

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθὼν ᾿Ιωσὴφ ὁ ἀπὸ ᾿Αριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ. ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πά-λαι ἀπέθανε· καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ ᾿Ιωσήφ. καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ, ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ᾿Ιωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται. Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ ᾿Ιακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· ᾿Ιησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. ἀλλ᾿ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.

Xαίροις τῶν μυροφόρων χορός, καί τῆς Παρθένου τό καύχημα....

Εκκλησάκι των Μυροφόρων, Δουραχάνη. 

Χρόνια Πολλά 
 στις γυναίκες

"ὧν ἔστω οὐχ ὁ ἔξωθεν ἐμπλοκῆς τριχῶν καὶ περιθέσεως χρυσίων ἢ ἐνδύσεως ἱματίων κόσμος...

ἀλλ' ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ἄνθρωπος ἐν τῷ ἀφθάρτῳ τοῦ πραέως καὶ ἡσυχίου πνεύματος,

 ὅ ἐστιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πολυτελές...

 ἀγαθοποιοῦσαι καὶ μὴ φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν".

Κυριακή τῶν Μυροφόρων

Ποιός εἶδε τόν Κύριο ἀναστημένο; Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι ἀνανέωση τῆς ἀνθρώπινης φύσης, κι ἐπιστροφή τοῦ πρώτου Ἀδάμ, ἀπ’ τό θάνατο πρός τήν ἀθάνατη ζωή.

Ὅπως λοιπόν κανένας ἄνθρωπος δέν εἶδε τόν Ἀδάμ, νά δημιουργεῖται καί νά παίρνει ζωή, ἀφοῦ δέν ὑπῆρχε κάποιος ἄνθρωπος τή στιγμή ἐκείνη, ἀλλά πρώτη ἀπ’ ὅλους τόν εἶδε μιά γυναίκα, πού ἔλαβε πνοή ζωῆς με θεϊκό φύσημα, διότι ἡ Εὔα ἦταν ἡ πρώτη μετά ἀπό ἐκεῖνον στούς ἀνθρώπους.

Ἔτσι καί τόν δεύτερο Ἀδάμ, πού εἶναι ὁ Κύριος, ὅταν ἀνασταινόταν ἀπ’ τούς νεκρούς, δέν τόν εἶδε κανένας ἄνθρωπος, ἀφοῦ κανένας δέν βρισκόταν ἀπ’ τούς δικούς του. Οἱ στρατιῶτες πού φύλαγαν το μνῆμα, ταραγμένοι ἀπ’ τό φόβο, εἶχαν γίνει σάν νεκροί.

Μετά δέ τήν ἀνάσταση, πρώτη ἀπ’ ὅλους τόν εἶδε μιά γυναίκα, ὅπως ἀκούσαμε νά εὐαγγελίζεται σήμερα ὁ Μάρκος.

Ποιός εἶδε πρῶτος τόν ἀναστημένο Χριστό; Ὑπάρχει λοιπόν κάτι, πού ἀναφέρεται συσκιασμένα ἀπ’ τούς εὐαγγελιστές, τό ὁποῖο θα ἀποκαλύψω στήν ἀγάπη σας. Τό εὐαγγέλιο τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου πρώτη ἀπ’ ὅλους τους ἀνθρώπους, ὅπως ἦταν σωστό καί δίκαιο, τό δέχθηκε ἀπ’ Αὐτόν ἡ Θεοτόκος.

Τὸ ἀγόρι μὲ τὴ βαλίτσα, θεατρικὴ παράσταση ἀπὸ τοὺς μαθητὲς τοῦ Γυμνασίου Δουραχάνης.

Το αγόρι με τη βαλίτσα του Μάικ Κένι. Θεατρική παράσταση από τους μαθητές του Γυμνασίου Δουραχάνης Ιωαννίνων, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 11-5-2016.

Εδώ παρουσιάζεται ένα μικρό απόσπασμα.

Ἐκπαιδευτήρια Δουραχάνης:Ἔκθεση ξυλογλυπτικῆς μὲ ἔργα τῶν παιδιῶν.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι και άλλοι τόσοι τρόποι για να καλλιεργήσει κανείς τον εαυτό του. να τον πάει παραπέρα. Και τελικά να αφήσει τα χνάρια του στο χρόνο, πατώντας γερά στην Πέτρα και το Ξύλο της Παράδοσης. Ενεργώντας προς Δόξαν Κυρίου.
Τότε ο χρόνος μετουσιώνεται σε έργο και ο κόπος σε σκίρτημα χαράς. Αυτή τη χαρά θέλησαν να μοιραστούν τα παιδιά -του Γυμνασίου και του Λυκείου- παρουσιάζοντας τις δημιουργίες τους.

 Αυτά τα έργα είναι ο κόπος μιας ολόκληρης σχολικής χρονιάς. 

Είναι η απάντηση στην πρόσκληση και την πρόκληση της Τέχνης...
Οι δημιουργίες παρουσιάστηκαν την Τετάρτη 11 Μαΐου 2016 σε αίθουσα των Εκπαιδευτηρίων Δουραχάνης, μαζί με τη θεατρική παράσταση Το αγόρι με τη βαλίτσα.

Εκείνος θυσιάστηκε για μένα για σένα...

...κι εμείς ζούμε τόσο ατομικά... 

η ορθόδοξη ζωή είναι αγαπάω, συγχωράω, προχωράω...

Ομιλία π. Αθανασίου Χατζή.

Δουραχάνη, Κυριακή του Θωμά 2009.

Ἰωάννου τοῦ Χριστοστόμου, ὁμιλία στὴν Κυριακή τοῦ Θωμά ...Πλεύσε με θάρρος το πέλαγος του βίου, πλεύσε κρατώντας δυνατά την άγκυρα του πνεύματος, πλεύσε προσέχοντας στον ουρανό σαν σε λιμάνι, πλεύσε φοβούμενος μόνο της ιδικής μου αρνήσεως το ναυάγιο...

Έρχομαι επειγόντως να καταβάλω την οφειλή μου. Διότι, αν και είμαι πτωχός, βιάζομαι να αποσπάσω οπωσδήποτε την ευγνωμοσύνη σας. Είχα δώσει υπόσχεση να φανερώσω την απιστία του Θωμά, και τώρα έρχομαι να την εκπληρώσω. Η πρόθεσίς μου είναι να εξοφλώ πρώτα τις παλαιότερες οφειλές, για να μη με πιέζουν οι τόκοι που συγκεντρώνονται. Συνεργασθείτε μαζί μου στην καταβολή του χρέους, και ικετεύσετε τον Θωμά να ευλογήση τα χείλη μου με την αγία δεξιά του, με την οποίαν ήγγισε την πλευρά του Δεσπότου, ώστε να νευρώση την γλώσσα μου, για να σας εξηγήσω αυτά που ποθείτε. 

Και εγώ, ενθαρρυνόμενος με τις πρεσβείες του Αποστόλου και μάρτυρος Θωμά, διακηρύττω την αρχικήν αμφιβολία και την τελικήν ομολογία του, η οποία έγινε κρηπίς και Θεμέλιο της Εκκλησίας μας. 

Όταν εισήλθε ο Σωτήρ κεκλεισμένων των θυρών εκεί όπου είχαν συγκεντρωθή οι μαθηταί του και εξήλθε πάλι με τον ίδιο τρόπο, απουσίαζε μόνον ο Θωμάς. Ήταν κι αυτό

Εὐαγγέλιο Κυριακῆς τοῦ Θωμᾶ

Ἰωαννου κ΄ 19-31

ὔσης ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ ­μαθηταὶ συνη­γμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν ᾿Ιουδαίων, ἦλθεν ὁ ­᾿Ιησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐ­­­τοῦ. ἐ­χάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. εἶπεν οὖν αὐ­­τοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁ­­­μαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, ­κεκράτηνται. Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ᾿ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς. ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλ­λοι μαθηταί· ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω. Καὶ μεθ᾿ ἡμέρας ὀκτὼ

Θεατρική παράσταση ἀπὸ τοὺς μαθητές τοῦ Γυμνασίου Δουραχάνης: Τὸ ἀγόρι μὲ τὴ βαλίτσα.