Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 17 Σεπτεμβρίου 2017 (μετά τὴν ὕψωση τοῦ Τιμ. Σταυροῦ) - ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Η´ 34 - Θ' 1

Εἶπεν ὁ Κύριος· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυ­ρὸν αὐτοῦ, καὶ ­ἀκολουθεί­τω μοι. ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ­ψυ­χὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπο­λέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀ­πο­λέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνε­κεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελί­­ου, οὗτος σώσει αὐτήν. τί γὰρ ὠφελήσει ­ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ­ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐ­τοῦ; ἢ τί δώσει ­ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐ­τοῦ; ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων. Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέ­γω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.

 

Στο Σταυρό του Κυρίου και στις δυσκολίες τις δικές μας

Ομιλία π. Αθανασίου Χατζή στην Ιερά Μονή Παναγίας Δουραχάνης στις 14 9 2011

Ἀπό τὴν πανήγυρη τῆς ἱερᾶς μονῆς Παναγίας Δουραχάνης

Παρουσιάζουμε - καθυστερημένα - λίγες φωτογραφίες από τον εσπερινό της εορτής των Γενεθλίων της Θεοτόκου της Ιεράς Μονής Παναγίας Δουραχάνης, που έλαβε χώρα στις 8 Σεπτεμβρίου 2017, χοροστατούντος του Μητροπολίτου Ιωαννίνων κ. Μάξιμου, καθώς και από τη Θ. Λειτουργία της 8ης Σεπτεμβρίου

 

 

Γενέθλιον τῆς Θεοτόκου Πανήγυρις

Στις 8 Σεπτεμβρίου εορτάζει η Ιερά Μονή Παναγίας Δουραχάνης Ιωαννίνων

⧫  Στις 8 το απόγευμα της παραμονής 7 Σεπτεμβρίου, θα ψαλεί πανηγυρικός εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ιωαννίνων κ. Μαξίμου.

⧫  Στις 7:30 το πρωί της 8ης Σεπτεμβρίου θα ψαλεί ο όρθρος και η Θεία Λειτουργία και στις 9:00 μ.μ. θα τελεστεί Ιερά Αγρυπνία.

Λόγος Αγίου Λουκά εις το Γενέθλιον της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου

Αγίου Λουκά αρχιεπισκόπου Κριμαίας

Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, εκα­τομμύρια και δισεκατομμύρια άνθρωποι, είναι άνθρωποι κοινοί, τους οποίους ή ‘Αγία Γραφή ονομά­ζει «λαόν της γης» (Δ’ Βασ. 15, 5). Γιατί τους ονομά­ζει έτσι;Γιατί αυτοί μοιάζουν με γκρίζο χορτάρι ή με χα­μόκλαδα. Δεν έχουν στη ζωή τους κάποιους ανώτε­ρους σκοπούς και επιδιώξεις, ο νους τους είναι πολύ επιπόλαιος και ασχολείται μόνο με τις βιοτικές μέ­ριμνες, τα γήινα αγαθά και τα καθημερινά προβλή­ματα.Άλλα όπως στους λόφους και στα βουνά, πού είναι σκεπασμένα με χόρτα και χαμόκλαδα, φυτρώ­νουν κάπου κάπου μεγάλοι κέδροι και τεράστιες βε­λανιδιές, έτσι και μεταξύ του λάου της γης αναδει­κνύει Κύριος ό Θεός κάποιους ανθρώπους πολύ με­γάλους, οι όποιοι έχουν υψηλή διάνοια, σκέψη πολύ βαθιά και ό λόγος τους έχει μεγάλη δύναμη. Έχουν θέληση πολύ ισχυρή και κατέχουν όλη την επιστη­μονική γνώση. Τέτοιοι άνθρωποι δημιουργούν μία νέα πιο τέλεια ζωή και αλλάζουν τις σχέσεις μεταξύ των κρατών και των λαών.
Αυτό βέβαια είναι πολύ σημαντικό, αλλά

Γενέσιον τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Θάνατος = γέννησις! του μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ἑορτὴ θεομητορικὴ ἔχουμε, ἀγαπητοί μου. Εἶνε τὰ γενέθλια τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Μὲ ἀφορμὴ αὐτὴν ἂς θίξουμε ἕνα θέμα. Ἡ τάξις, τὸ τυπικὸ τῆς Ἐκκλησίας - τῆς Ὀρθοδοξίας μας, εἶνε, οἱ ἅγιοι νὰ ἑορτάζουν –πότε; Τὴν ἡμέρα ποὺ γεννήθηκαν ἢ τὴν ἡμέρα τοῦ θανάτου τους; Ἔχει σημασία αὐτό.

Πότε ἑορτάζουμε ἐμεῖς; Τὸ κανονικὸ εἶνενὰ ἑορτάζουμε τὴν ἡμέρα ποὺ ἑορτάζει ὁ ἅγιός μας. Ἐὰν κάποιος λέγεται Ἀντώνιος, νὰἑορτάζῃ τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου· ἂν λέγεται Νικόλαος, τοῦ ἁγίου Νικολάου· ἂν λέγεται Ἀθανάσιος, τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου. Δυστυχῶς τώρα δὲν τὸ κάνουν αὐτό· ἑορτάζουν τὰ γενέθλια τῆς κορούλας τους, τὰ γενέθλια τοῦ παιδιοῦ τους.
Αὐτὸ δὲν εἶνε ὀρθόδοξο· εἶνε φράγκικο. Αὐτὸ τὸ ἔχουν τὰ ξένα ἔθνη, οἱ Γάλλοι,οἱ Ἄγγλοι, οἱ Ἀμερικᾶνοι ἰδίως. Οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ πρέπει νὰ δίνουν ὀνόματα χριστιανικά, ὀνόματα ἁγίων ποὺ ὑπάρχουν στὸ ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ νὰ ἑορτάζουντὴν ἡμέρα ποὺ ἑορτάζει ὁ ἅγιός τους, ὄχι στὰ γενέθλια.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2017

ΙΓ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Ματθ. κα’ 33-42

33 Ἄλλην παραβολὴν ἀκούσατε. ἄνθρωπός τις ἦν οἰκοδεσπότης, ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε καὶ ὤ­­­ρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησε πύργον, καὶ ἐ­­­ξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησεν. 34 ὅτε δὲ ἤγγισεν ὁ καιρὸς τῶν καρπῶν, ἀπέστειλε τοὺς δούλους αὐτοῦ πρὸς τοὺς γεωργοὺς λαβεῖν τοὺς καρποὺς αὐτοῦ. 35 καὶ λαβόντες οἱ γεωργοὶ τοὺς δούλους αὐτοῦ ὃν μὲν ἔδειραν, ὃν δὲ ἀπέκτειναν, ὃν δὲ ἐλιθοβόλησαν. 36 πάλιν ἀπέστειλεν ἄλ-λους­ δούλους πλείονας τῶν πρώτων, καὶ ἐποίησαν αὐτοῖς ὡσαύτως. 37 ὕστερον δὲ ἀπέστειλε πρὸς αὐτοὺς τὸν υἱὸν αὐτοῦ λέγων· ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου. 38 οἱ δὲ γεωργοὶ ἰδόντες τὸν υἱὸν εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος· δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτὸν καὶ κατάσχωμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ. 39 καὶ λαβόντες αὐτὸν ἐξ­­­έ­βαλον ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος καὶ ἀπέκτειναν. 40 ὅταν οὖν ἔλθῃ ὁ κύρι­­ος τοῦ ἀμπελῶνος, τί ποιήσει τοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις; 41 λέγουσιν αὐτῷ· κακοὺς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς, καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώ­σεται ἄλλοις γεωργοῖς, οἵ­­τι­­­νες ἀποδώσουσιν αὐτῷ τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς και­­ροῖς αὐτῶν. 42 λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· οὐδέποτε ἀνέγνωτε ἐν ταῖς γραφαῖς, λίθον ὃν ἀπε­δοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας· παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμα­στὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν;

π. Ἀθανάσιος Χατζής, Ὁμιλία στις 23 8 09, Παναγία Ντουραχάνης

"Τό πᾶν εἶναι νά μετανοιώσω. Τό πᾶν εἶναι νά ἀγαπάω καί νά σέβομαι τόν συνάνθρωπο...

Κάλεσαν τό Χριστό στό σπίτι. Ἡ Μάρθα ἔτρεχε νά ἑτοιμάσει κάτι τό κοσμικό...ὅπως γίνεται πολλές φορές σήμερα πού γίνεται σκοτωμός ποιός θά παρουσιάσει τήν καλύτερη φαντασία καί ὄχι τήν καλύτερη καρδία ὑποδοχῆς..."

Εὐαγγέλιον Κυριακῆς 27 Αὐγούστου 2017, ΙΒ΄ Ματθαίου

(Ματθ. ιθ΄ 16-26)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, νεανίσκος τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ, γονυπετῶν αὐτῷ καὶ λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον; ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τὰς ἐντολάς. λέγει αὐτῷ· ποίας; ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε· τὸ οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. λέγει αὐτῷ ὁ νεανίσκος· πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου· τί ἔτι ὑστερῶ; ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. ἀκούσας δὲ ὁ νεανίσκος τὸν λόγον ἀπῆλθε λυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά. Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι δυσκόλως πλούσιος εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. πάλιν δὲ λέγω ὑμῖν, εὐκοπώτερόν ἐστι κάμηλον διὰ τρυπήματος ραφίδος διελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. ἀκούσαντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐξεπλήσσοντο σφόδρα λέγοντες· τίς ἄρα δύναται σωθῆναι; ἐμβλέψας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατόν ἐστι, παρὰ δὲ Θεῷ πάντα δυνατά ἐστι.