τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἠμῶν Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου...
... Μνήμη Ἁγίου Γεωργίου
νεομάρτυρος ἐξ Ἰωαννίνων.
Τρίτη 16 Ιανουαρίου 2018
Ἀποφθέγματα τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου (ἀπό τὸ Γεροντικό)
Είπε ο αββάς Αντώνιος: «Είδα όλες τις παγίδες του εχθρού (δηλαδή του διαβόλου) απλωμένες πάνω στη γη. Και στέναξα και είπα: Ποιος άραγε θα τις προσπεράσει χωρίς να τον πιάσουν; Και άκουσα φωνή να μου λέει: Η ταπεινοφροσύνη.»
Είπε πάλι: «Είναι μερικοί που έλιωσαν τα σώματά τους με την άσκηση, επειδή όμως τους έλειπε η διάκριση, βρέθηκαν μακριά από τον Θεό».
Κάποιος που κυνηγούσε στην έρημο άγρια ζώα, είδε τον αββά Αντώνιο να αστειεύεται με τους αδελφούς και σκανδαλίστηκε. Θέλοντας δε ο γέροντας να τον διδάξει ότι είναι ανάγκη πού και πού να συγκαταβαίνει κανείς στους αδελφούς, τού λέγει: «Βάλε μια σαϊτα στο τόξο σου και τέντωσέ το». Το έκαμε εκείνος. Τού λέγει: «Τέντωσέ το πιο πολύ». Και το τέντωσε. Και πάλι τού λέγει:
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΞ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Ο Άγιος Γεώργιος γεννήθηκε το 1808 μ.Χ. στο χωριό Τζούρχλι (ή Τζούραλη) της επαρχίας Γρεβενών (σήμερα φέρει την ονομασία Άγιος Γεώργιος), από γονείς φτωχούς γεωργούς, τον Κωνσταντίνο και τη Βασίλω. Ο Γεώργιος, επειδή οι γονείς του ήταν φτωχοί, παρέμεινε αγράμματος. Ορφάνεψε σε παιδική ηλικία και πήγε στα Ιωάννινα, όπου έγινε Ιπποκόμος του Χατζή Αβδουλά, αξιωματικού του Ιμίν πασά, στον οποίο και παρέμεινε για οκτώ χρόνια.
Κατά τον Οκτώβριο του 1836 μ.Χ. συκοφαντήθηκε από εχθρούς του Τούρκους, ότι δήθεν, προηγουμένως εξισλαμίστηκε και κατόπιν επανήλθε στη χριστιανική θρησκεία. Μπροστά στον κριτή ο Γεώργιος
Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2018
Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2018
Ἡ ἀπροσεξία μας εἶναι ἡ αἰτία ποὺ δὲν ἔχουμε τὴν Θεία Χάρι καὶ ὅλα μᾶς φταῖνε.
Νὰ προσέχουμε τοὺς λογισμούς μας, τὸ στόμα,τὴν ἀκοὴ καὶ τὶς πέντε αἰσθήσεις. Δὲν προσέξαμε αὐτά;Μᾶς φταίει ὁ ἕνας καὶ ὁ ἄλλος. Ὅταν ἔρχεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, ἔρχεται ἡ μετάνοια, τὰ δάκρυα. Θέλει ἡ ψυχὴ νὰ πέση κάτω, νὰ περάσουν ὅλοι πάνω της νὰ τὴν τσαλαπατήσουν καὶ δὲν βλέπει τίποτε γύρω της. Ὅταν ἔρχεται αὐτὸ τὸ φῶς στὴν ψυχή μας, πρέπει νὰ τὸ ἀγκαλιάζουμε. Τότε βλέπουμε τὶς "σκόνες" καὶ τὰ "μικρόβια" τῆς ψυχῆς μας. Νὰ προσέξουμε τὸ θέμα τῆς σωτηρίας μας καὸ νὰ μὴ τὸ πέρνουμε ἐπιπόλαια. Ὅπως δὲν ἔχει τέλος ἡ θάλασσα καὶ ὁ οὐρανός, ἄλλο τόσο δὲν ἔχει καὶ ἡ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ. Τώρα ἀνέχεται, ἀνέχεται, ἀλλά θἀρθῆ κὶ ἡ θεία δικαιοσύνη μετὰ δόξης Μὲ φόβο καὶ τρόμο θὰ σαλπίσουν οἱ σάλπιγγες τῶν ἀγγέλων. Τί λόγο θὰ δώσουμε ἐκείνη τὴν ὥρα;
Ἄς ἀφήσουμε τοὺς ψιθυρισμοὺς, τὶς συζητήσεις καὶ ἄς κάνουμε τὸ θέλημά Του. Ἄς αἰσθανθοῦμε τὴν εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ, πού ἔχει ἀνοικτὰς τὰς ἀγκάλας καὶ μᾶς περιμένει. Θέλω νὰ τὸ πάρουμε στὰ ζεστά, νὰ ἐργαστοῦμε τὴ σιωπὴ καὶ τὴν "εὐχή", γιὰ νὰ ὑπάρχει τὸ "μειδίαμα" τῆς Θείας Χάριτος στὴν ψυχή μας. Καὶ θὰ βλέπουμε ἕνα κόσμο οὐράνιο στὴν ψυχή μας καὶ τότε οὔτε λύπη οὔτε μοναξιὰ θὰ νοιώθουμε.
Ἀπό τὸ βιβλίο Λόγια Καρδιᾶς Γερόντισσα Μακρίνα Βασοπούλου ἔκδοση Ἱ. Μ. Παναγίας ὁδηγήτριας
Πορταριὰ Βόλου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)