Γέροντα, δὲν μπορῶ, εἶναι γκρινιάρης

Τοῦ εἶπα κάποτε:

-Γέροντα, δὲν μπορῶ νὰ συνεργασθῶ μ' αὐτὸν τὸν ἀδερφό... εἶναι γκρινιάρης.

-Μωρὲ ἐσὺ ἔχεις ἐγωισμό. Τὸ ξέρεις; Ἀπ' αὐτὸν τὰ παθαίνεις ὅλα.

-Τὸ ξέρω, γέροντα, τὸν ἔχω ἀπὸ μικρὸς. Εὔχεσθε νὰ μοῦ δώσει ὁ Θεὸς ταπείνωση στὴν καρδιά μου.

-Ὅταν ἡ καρδιὰ ἔχει τὴν ἁγία ταπείνωση, ὅλα τὰ βλέπει καλὰ καὶ ζεῖ στὴν Ἄκτιστη Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τώρα.

 -Ταπείνωση ὄχι αὐτὴ ποὺ τὴ λέμε μὲ λόγια, οὔτε αὐτὴ ποὺ νομίζουμε ὅτι ἀποκτήσαμε. Ταπείνωση ἡ ἁγία, εἶναι δῶρο Θεοῦ στὴν ψυχή. Τὸ δίνει ὁ Θεὸς ὅταν εὕρει καθαρὴ προετοιμασία. Τότε ἐπιβλέπει μὲ εὐχαρίστηση καὶ ἕλκει τὴν ψυχὴ αὐτὴ πρὸς Ἑαυτόν.

-Λοιπὸν κι ἐσὺ μὴ λὲς "αὐτὸς εἶναι γκρινιάρης, αὐτὸς ζηλιάρης, αὐτὸς θυμώνει" κ.λ.π. Μὴ λὲς "δὲν μπορῶ νὰ κάνω μαζί του, δὲν κάνω ποτέ".

Αὐτὸς δὲν εἶναι τρόπος. Αὐτὸ δὲν εἶναι ὀρθόδοξο, δὲν εἶναι χριστιανικὸ. Ἔτσι δὲν εἶσαι καθόλου στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι ξεχωρίζεις τὸν ἑαυτό σου ἀπὸ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ, διότι τὸν ξεχώρισες ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς σου.

Ἀντίθετα, θὰ παραβλέπεις τὶς ἀδυναμίες τους καὶ χωρὶς νὰ τὶς μιμεῖσαι, θὰ γίνεσαι ἕνα μὲ αὐτοὺς στὴ συνεργασία. Ὅ,τι θέλουν καὶ ὅπως τὸ θέλουν. Ἔτσι τὸ θέλουν;Ἔτσι. Ἀλλιῶς; Ἀλλιῶς. Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο καταστρέφονται τὰ τείχη ποὺ μᾶς χωρίζουν ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς μας. Ἔτσι συνδεόμαστε μὲ τὸ Χριστό.

Ὅσο πιὸ πολὺ συνδέεσαι καθημερινὰ μὲ τοὺς ἀδελφούς σου, τόσο περισσότερο εἰσέρχεσαι μυστικὰ μέσα στὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.

Ἀπό το βιβλίο Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου Ἱερομονάχου 

Ἐκδόσεις Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτήρος Μήλεσι Ἀττικῆς

 

Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδας, ὁμιλία π. Ἀθανασίου Χατζῆ

6-5-2007

Περὶ ἀδιαφορίας...

Ὁμιλία στὴν Κυριακῆ τῆς Σαμαρείτιδας

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 6 Μαΐου 2018, τῆς Σαμαρείτιδος (Ἰωάν. δ΄ 5-42)

ῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἔρχεται ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας λεγομένην Συχάρ, πλησίον τοῦ χωρίου ὃ ἔδωκεν ᾿Ιακὼβ ᾿Ιωσὴφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ· ἦν δὲ ἐκεῖ πηγὴ τοῦ ᾿Ιακώβ. ὁ οὖν ᾿Ιησοῦς κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ· ὥρα ἦν ὡσεὶ ἕκτη. ἔρχεται γυνὴ ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ. λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· δός μοι πιεῖν. οἱ γὰρ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπεληλύθεισαν εἰς τὴν πόλιν ἵνα τροφὰς ἀγοράσωσι. λέγει οὖν αὐτῷ ἡ γυνὴ ἡ Σαμαρεῖτις· πῶς σὺ ᾿Ιουδαῖος ὢν παρ᾿ ἐμοῦ πιεῖν αἰτεῖς, οὔσης γυναικὸς Σαμαρείτιδος; οὐ γὰρ συγχρῶνται ᾿Ιουδαῖοι Σαμαρείταις. ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· εἰ ᾔδεις τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ, καὶ τίς ἐστιν ὁ λέγων σοι, δός μοι πιεῖν, σὺ ἂν ᾔτησας αὐτόν, καὶ ἔδωκεν ἄν σοι ὕδωρ ζῶν. λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε, οὔτε ἄντλημα ἔχεις, καὶ τὸ φρέαρ ἐστὶ βαθύ· πόθεν οὖν ἔχεις τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν; μὴ σὺ μείζων εἶ

Ὁ διψῶν ἐρχέσθω πρὸς με, καὶ πινέτω...

Ἱερά Μονή Παναγίας Δουραχάνης

2-5-2007

Ὁπαδός...

Ἄν θέλεις νὰ γίνεις ὁπαδός Του, ἔμπα στὴν οὐσία καὶ μὴν μένεις στὰ τυπικά.
"Ἔλεος θέλω καὶ οὔ θυσίαν"
Ξέρετε τὶ εἶναι τὸ ἔλεος;
Ἐπιείκεια πρὸς τὸ συνάνθρωπο, 
τὸ συναμαρτωλό...
π. Ἀθανάσιος Χατζής

Ὁμιλία στὴν Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου

Ἰωάννου τοῦ Χρισοστόμου

 

Στό χρυσωρυχεῖο οὔτε τήν πιό ἀσήμαντη φλέβα δέν θά δεχόταν νά περιφρονήση κανένας κι ἄς προξενῆ πολύν κόπο ἡ ἔρευνά της. Ἔτσι καί στίς θεῖες Γραφές δέν εἶναι χωρίς βλάβη νά προσπεράσης ἕνα γιῶτα ἤ μιά κεραία. Ὅλα πρέπει νά ἐξετάζωνται. Τό ἅγιο Πνεῦμα τά ἔχει πεῖ ὅλα καί τίποτα δέν εἶναι ἀνάξιο σ̉ αὐτές. Πρόσεξε λοιπόν τί λέει ὁ Εὐαγγελιστής κι ἐδῶ: Αὐτό πάλι ἦταν τό δεύτερο σημεῖο πού ἔκανε ὁ Ἰησοῦς, πηγαίνοντας ἀπό τήν Ἰουδαία στήν Γαλιλαία. Καί δέν πρόσθεσε βέβαια ἔτσι ἁπλᾶ τή λέξη «δεύτερο», ἀλλά τονίζει ἀκόμα περισσότερο τό θαῦμα τῶν Σαμαρειτῶν. Δείχνει ὅτι, μόλο πού ἔγινε καί δεύτερο σημεῖο, δέν εἶχαν φτάσει ἀκόμα στό ὕψος ἐκείνων πού τίποτα δέν εἶδαν (τῶν Σαμαρειτῶν) αὐτοί πού ἔχουν δεῖ πολλά καί θαυμάσει. Ὕστερ̉ ἀπ̉ αὐτά ἦταν ἑορτή τῶν Ἰουδαίων. Ποιά ἑορτή; Ἡ ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς, νομίζω, καί ἀνέβηκε ὁ Ἰησοῦς στά Ἱεροσόλυμα. Συστηματικά τίς γιορτές βρίσκεται στήν πόλη. Ἀπ̉ τή μιά γιά νά φανῆ πώς ἑορτάζει μαζί τους, ἀπ̉ τήν ἄλλη γιά νά

Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσα Κυριακῆς 29 Ἀπριλίου 2018 (τοῦ Παραλύτου) - Κατά Ἰωάννη ε΄ 1-15

ῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀνέβη ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς ῾Ιεροσόλυμα. ἔστι δὲ ἐν τοῖς ῾Ιεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρα, ἡ ἐπιλεγομένη ῾Εβραϊστὶ Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἔχουσα. ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν. ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐτάρασσε τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι. ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ. Τοῦτον ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγώ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει. Λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. Καὶ εὐθέως ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἦρε τὸν κράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει. ἦν δὲ σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. ἔλεγον οὖν οἱ ᾿Ιουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ· σάββατόν ἐστιν· οὐκ ἔξεστί σοι ἆραι τὸν κράβαττον. ἀπεκρίθη αὐτοῖς· ὁ ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. ἠρώτησαν οὖν αὐτόν· τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; ὁ δὲ ἰαθεὶς οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν· ὁ γὰρ ᾿Ιησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ. μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται. ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε τοῖς ᾿Ιουδαίοις ὅτι ᾿Ιησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ.