Γέροντα πώς ἔρχεται ὁ φωτισμός τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιάς;

Ἁγίου Γέροντος Παϊσίου

- Σάς έχω πει ότι, για να εξαγνισθούν ο νους και η καρδιά, δεν πρέπει ο άνθρωπος να δέχεται τους πονηρούς λογισμούς που του φέρνει το ταγκαλάκι, ούτε ο ίδιος να σκέφτεται πονηρά.
Να προσπαθεί να βάζει πάντα καλό λογισμό, να μη σκανδαλίζεται εύκολα και να βλέπη με επιείκεια και  αγάπη  τα  σφάλματα  των  άλλων.  Όταν  πληθαίνουν  οι  καλοί  λογισμοί,  ο  άνθρωπος εξαγνίζεται  ψυχικά,  κινείται  με  ευλάβεια,  ειρηνεύει,  και  η  ζωή  του  είναι  Παράδεισος.
Διαφορετικά, τα βλέπει όλα με καχυποψία και γίνεται η ζωή του κόλαση. Μόνος του κάνει την ζωή του κόλαση.
Χρειάζεται  να  εργασθούμε  για  την  κάθαρση. Μπορεί να  αναγνωρίζουμε τα  χάλια  μας, αλλά αυτό δεν αρκεί. Αν δεν

Λόγος στην Άνάληψη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ Ἁγίου Διαδόχου Φωτικῆς

Α’. Ελάτε τώρα οι ιερείς των Ιουδαίων, γιατί είναι ώρα για νικητήριους λόγους. Έλα εδώ εσύ που συγκεντρώνεις τα πλήθη και είσαι και κήρυκας του Χριστού και λέγε και ζωγράφιζε έντονα με την αλήθεια σου πώς οι πρώτοι έδωσαν το αργύριο της κακοβουλίας τους (Ματθ. κη’ 12) στους στρατιώτες, νομίζοντας πως με το ψέμα θα καλύψουν την μη ορατή αλήθεια. Λέγε ακόμη και το πώς τώρα οι λειτουργοί του Χριστού παραδεχόμαστε τον Κύριο, που αναστήθηκε την τρίτη ημέρα από τους νεκρούς και ανέβηκε στους ουρανούς, και τον αποκαλούμε αδιάκοπα με καύχηση Σωτήρα. Αυτόν, που Τον δέχτηκαν οι ουρανοί, καθώς παρουσιάστηκε σ’ αυτούς με θείο θαύμα, και που η γη, που βαστάζεται από τη θέλησή Του, δεν μπορούσε να Τον βαστάξει. Αυτόν που Τον παρέλαβε φωτεινή νεφέλη εκπληρώνοντας φανερά το περιεχόμενο της προφητείας, και οι Άγγελοι τον συνόδευσαν

Στὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου Λόγος Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

Βλέπετε αυτή τη κοινή για μας, εορτή και ευφροσύνη, την οποία ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός εχάρισε με την Ανάσταση και Ανάληψή του στους πιστούς;
Επήγασε από θλίψη.

Βλέπετε αυτή τη ζωή, μάλλον δε την αθανασία;
Επιφάνηκε σε μας, από θάνατο.
Βλέπετε το ουράνιο ύψος, στο οποίο ανέβηκε κατά την ανύψωσή του ο Κύριος και την υπερδεδοξασμένη δόξα που δοξάσθηκε κατά σάρκα;
Το πέτυχε με τη ταπείνωση και την αδοξία.
Όπως λέγει ο απόστολος γι’ αυτόν, «εταπείνωσε τον εαυτό του γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, και μάλιστα σταυρικού θανάτου, γι’ αυτό κι’ ο Θεός τον υπερύψωσε και του χάρισε όνομα ανώτερο από κάθε όνομα, ώστε στο όνομα του Ιησού να καμφθεί κάθε γόνατο επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων και να διακηρύξει κάθε γλώσσα ότι

Σωματικὴ και πνευματικὴ τύφλωση

Διδαχή την Κυριακή του Τυφλού για την έπαρση και την ταπεινοφροσύνη (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

«Eις κρίμα εγώ εις τον κόσμον τούτον ήλθον, ίνα οι μη βλέποντες βλέπωσι και οι βλέποντες τυφλοί γένωνται» (Ιω. 9:39)
ΑΓΑΠΗΤΟΙ αδελφοί! Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, μετά τη θεραπεία του εκ γενετής τυ­φλού, για την οποία ακούσαμε σήμερα στο ιερό Ευαγγέλιο, είπε: «Ήρθα για να φέρω σε κρίση τον κόσμο, έτσι ώστε αυτοί που δεν βλέπουν να βρουν το φως τους, κι εκείνοι που βλέπουν ν’ αποδειχθούν τυφλοί» (Ιω. 9:39). Τέτοια λόγια δεν μπορούσαν ν’ αφήσουν αδιάφορους τους υπερήφανους «σοφούς» και «δικαίους» του κόσμου τούτου, όπως ήταν οι Φαρι­σαίοι. Εξαιτίας της φιλαυτίας τους και της μεγάλης ιδέ­ας που είχαν για τον εαυτό τους, αισθάνθηκαν θιγμένοι από την παρατήρηση του Κυρίου. Αντέδρασαν, λοιπόν, με μιαν ερώτηση, που εκφράζει την αγανάκτηση και την έπαρσή τους, αλλά συνάμα

...τὸ μέτρο τῆς ἀγάπης...

Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 12 Μαΐου 2018, Κυριακὴ τοῦ Τυφλοῦ Κατά Ἰωάννην Θ' 1-38

ῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παράγων ὁ ᾿Ιησοῦς εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς. Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ραββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ; ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ᾿ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ. Ἐμὲ δεῖ ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται ἐργάζεσθαι. ὅταν ἐν τῷ κόσμῳ ὦ, φῶς εἰμι τοῦ κόσμου. Ταῦτα εἰπὼν ἔπτυσε χαμαὶ καὶ ἐποίησε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος, καὶ ἐπέχρισε τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε νίψαι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, ὃ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος. ἀπῆλθεν οὖν καὶ ἐνίψατο, καὶ ἦλθε βλέπων. Οἱ οὖν γείτονες καὶ οἱ θεωροῦντες αὐτὸν τὸ πρότερον ὅτι

Ἄς ἀφήσουμε τὴν ὑποκρισία μας. Νὰ μάθουμε νὰ ζήσουμε τὴν Ὀρθοδοξία, τὴν Ὀρθοπραξία, τὸ σεβασμὸ στὸν συνάνθρωπο.

Γέροντα, δὲν μπορῶ, εἶναι γκρινιάρης

Τοῦ εἶπα κάποτε:

-Γέροντα, δὲν μπορῶ νὰ συνεργασθῶ μ' αὐτὸν τὸν ἀδερφό... εἶναι γκρινιάρης.

-Μωρὲ ἐσὺ ἔχεις ἐγωισμό. Τὸ ξέρεις; Ἀπ' αὐτὸν τὰ παθαίνεις ὅλα.

-Τὸ ξέρω, γέροντα, τὸν ἔχω ἀπὸ μικρὸς. Εὔχεσθε νὰ μοῦ δώσει ὁ Θεὸς ταπείνωση στὴν καρδιά μου.

-Ὅταν ἡ καρδιὰ ἔχει τὴν ἁγία ταπείνωση, ὅλα τὰ βλέπει καλὰ καὶ ζεῖ στὴν Ἄκτιστη Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τώρα.

 -Ταπείνωση ὄχι αὐτὴ ποὺ τὴ λέμε μὲ λόγια, οὔτε αὐτὴ ποὺ νομίζουμε ὅτι ἀποκτήσαμε. Ταπείνωση ἡ ἁγία, εἶναι δῶρο Θεοῦ στὴν ψυχή. Τὸ δίνει ὁ Θεὸς ὅταν εὕρει καθαρὴ προετοιμασία. Τότε ἐπιβλέπει μὲ εὐχαρίστηση καὶ ἕλκει τὴν ψυχὴ αὐτὴ πρὸς Ἑαυτόν.

-Λοιπὸν κι ἐσὺ μὴ λὲς "αὐτὸς εἶναι γκρινιάρης, αὐτὸς ζηλιάρης, αὐτὸς θυμώνει" κ.λ.π. Μὴ λὲς "δὲν μπορῶ νὰ κάνω μαζί του, δὲν κάνω ποτέ".

Αὐτὸς δὲν εἶναι τρόπος. Αὐτὸ δὲν εἶναι ὀρθόδοξο, δὲν εἶναι χριστιανικὸ. Ἔτσι δὲν εἶσαι καθόλου στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι ξεχωρίζεις τὸν ἑαυτό σου ἀπὸ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ, διότι τὸν ξεχώρισες ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς σου.

Ἀντίθετα, θὰ παραβλέπεις τὶς ἀδυναμίες τους καὶ χωρὶς νὰ τὶς μιμεῖσαι, θὰ γίνεσαι ἕνα μὲ αὐτοὺς στὴ συνεργασία. Ὅ,τι θέλουν καὶ ὅπως τὸ θέλουν. Ἔτσι τὸ θέλουν;Ἔτσι. Ἀλλιῶς; Ἀλλιῶς. Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο καταστρέφονται τὰ τείχη ποὺ μᾶς χωρίζουν ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς μας. Ἔτσι συνδεόμαστε μὲ τὸ Χριστό.

Ὅσο πιὸ πολὺ συνδέεσαι καθημερινὰ μὲ τοὺς ἀδελφούς σου, τόσο περισσότερο εἰσέρχεσαι μυστικὰ μέσα στὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.

Ἀπό το βιβλίο Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου Ἱερομονάχου 

Ἐκδόσεις Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτήρος Μήλεσι Ἀττικῆς