Πνευματικὴ ζωή: Καλλιέργεια τῆς ἐνδοχώρας

Ἱερά Μονή Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου Δουραχάνης

Ὁμιλία π. Ἀθανασίου Χατζῆ

070930

Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 23 Σεπτεμβρίου 2018

κατά Λουκάν Ε΄ 1-11

 

ῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἑστὼς ὁ ᾿Ιησοῦς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ, εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ᾿ αὐτῶν ἀπέπλυναν τὰ δίκτυα. ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν τοῦ Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους. ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν. καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων εἶπεν αὐτῷ· ἐπιστάτα, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον. καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν. καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά. ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν ᾿Ιησοῦ λέγων· ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε· θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον, ὁμοίως δὲ καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ ᾿Ιωάννην, υἱοὺς Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι. καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ ᾿Ιησοῦς· μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν. καὶ καταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν, ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ.

ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ:΄΄ΣΚΟΡΠΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΩΣ΄΄

«Ας σκορπίζομε σε όλους την αγάπη μας ανιδιοτελώς, διαφορώντας για τη στάση τους. Όταν έλθει μέσα μας η χάρις του Θεού, δεν θα ενδιαφερόμαστε αν μας αγαπάνε ή όχι, αν μας μιλάνε με καλοσύνη.
Θα νιώθομε την ανάγκη εμείς να τους αγαπάμε όλους. Είναι εγωισμός να θέλομε οι άλλοι να μας μιλάνε με καλοσύνη. Ας μη μας στενοχωρεί το αντίθετο. Ας αφήσομε τους άλλους να μας μιλάνε όπως αισθάνονται. 
Ας μη ζητιανεύομε την αγάπη.
Επιδίωξή μας να είναι ν’ αγαπάμε και να προσευχόμαστε με όλη μας την ψυχή για κείνους. Τότε θα προσέξομε ότι
όλοι θα μας αγαπάνε χωρίς να το επιδιώκομε, χωρίς καθόλου να ζητιανεύομε την αγάπη τους.
Θα μας αγαπάνε ελεύθερα και ειλικρινά από τα βάθη της καρδιάς τους χωρίς να τους εκβιάζομε. Όταν αγαπάμε χωρίς να επιδιώκομε να μας αγαπάνε, θα μαζεύονται όλοι κοντά μας σαν τις μέλισσες. Αυτό ισχύει για όλους μας».

Ἀπὸ τὸ Γεροντικό: Περὶ Ταπεινοφροσύνης

Είπε ο αββάς Σαρματίας:
Προτιμώ άνθρωπο αμαρτωλό, που αναγνωρίζει το σφάλμα του και ταπεινώνεται, παρά ενάρετο με αυταρέσκεια.

Έλεγε ο Αββάς Επιφάνιος:
Η χαναναία μιλάει κι’ ακούγεται. Η αιμορροούσα σωπαίνει και μακαρίζεται. Ο τελώνης δεν τολμά ν’ ανοίξει το στόμα του
και δικαιώνεται. Ο Φαρισαίος φωνάζει και κατακρίνεται.

Γράφει ο Αββάς Ησαίας ο Αναχωρητής:
Πρίν από κάθε τι άλλο, έχομε ανάγκη από ταπεινοφροσύνη,. Ας είμαστε έτοιμοι να λέμε αμέσως στον αδελφό μας σε κάθε
περίσταση «συγχώρεσε με». Η ταπεινοφροσύνη εξαφανίζει όλες τις παγίδες του διαβόλου.

Κοκόρο ιτάι («η καρδιά μου πονάει», στα γιαπωνέζικα) και άλλες μικρασιάτικες ιστορίες

«Κοκόρο ιτάι» (Η καρδιά μου πονάει), αυτή ήταν μια από τρεις λέξεις της ιαπωνικής γλώσσας που έμαθαν οι Έλληνες Μικρασιάτες εκείνο τον «μαύρο» Σεπτέμβριο του 1922. Οι άλλες δύο ήταν «αριγκάτο» (ευχαριστώ) και «Κομίτσουα» (καλημέρα).

Του Δημοσθένη Γκαβέα

Η ιστορία γνωστή. Ολοκαύτωμα ψυχών και σωμάτων, οργανωμένες σφαγές για την εξάλειψη των χριστιανικών λαών της Ανατολής. Το τέλος της Σμύρνης, της «άπιστης Σμύρνης (Γκιαούρ Ιζμίρ), το τέλος του οικουμενικού ελληνισμού, η επί τριών και πλέον χιλιετιών ιστορία και πολιτισμός πνίγηκαν στο αίμα. Σπαραγμός. Οι νεότουρκοι του Κεμάλ Ατατούρκ, με εμπροσθοφυλακή τους τσέτες, «εξάγνισαν» την πόλη με το σπαθί και τη φωτιά. Οι ελλαδίτες πολιτικοί, από εκείνη την εποχή και ακόλουθοι του βασιλιά, σπιθαμιαίοι σε βαθμό εσχάτης προδοσίας.

Κλάμα, βουβό ή γοερό, των παιδιών που έχασαν τους γονείς τους, των γυναικών που βιάσθηκαν, των ανδρών που σάλεψαν από τη κτηνωδία. Στιγμές που δοκιμάζεται η ανθρώπινη φύση. Το δίλημμα άνθρωπος ή υπάνθρωπος πάντα παρόν.




«Ένα από τα δυνατότερα συναισθήματα που πήρα μαζί μου απ’ τη Σμύρνη ήταν το συναίσθημα της ντροπής, διότι άνηκα στο ανθρώπινο γένος» γράφει ο τότε Αμερικανός πρόξενος στη Σμύρνη Τζορτζ Χόρτον (George Horton).


«Το χειρότερο ήταν οι γυναίκες με τα νεκρά παιδιά. Δε μπορούσαμε να τις πείσουμε να μας δώσουν τα πεθαμένα παιδιά τους. Είχαν τα παιδιά τους, νεκρά ακόμα και έξι μέρες, αλλά δεν τα εγκατέλειπαν. Δε μπορούσαμε

Στὸν Τίμιο Σταυρό, ἐκεῖ ποῦ κατοικεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, μὴ νοθεύουμε τὴν πίστη μας

Ὁμιλία π. Ἀθανασίου Χατζῆ

070914

Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 16 Σεπτεμβρίου 2018, μετά τὴν ὕψωση τοῦ Τιμ. Σταυροῦ (Μάρκ. η΄ 34 – θ΄ 1)

 

Εἶπεν ὁ Κύριος· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυ­ρὸν αὐτοῦ, καὶ ­ἀκολουθεί­τω μοι. ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ­ψυ­χὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπο­λέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀ­πο­λέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνε­κεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελί­­ου, οὗτος σώσει αὐτήν. τί γὰρ ὠφελήσει ­ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ­ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐ­τοῦ; ἢ τί δώσει ­ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐ­τοῦ; ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων. Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέ­γω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.

 

 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ π. Δημητρίου Μπόκου (Μια όμορφη διδακτική ιστορία για μικρούς και μεγάλους)

Σταυρός, ὁ φύλακας τῆς Οἰκουμένης

Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς εὐσεβεῦσι κατὰ ἐναντίων δωρούμενος, καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.