ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ (ε) π. Δημητρίου Μπόκου

Η Θεία Λειτουργία είναι ένα δώρο ατίμητης αξίας που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο. Ο Χριστός, παραδίδοντας το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, είπε στους μαθητές του: «Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν». Δεν εννοεί να κάνουμε την Θεία Ευχαριστία για να τον φέρουμε απλώς στη σκέψη μας, αλλά για να τον φέρουμε πραγματικά ανάμεσά μας. Η ανάμνησή του δεν είναι μια απλή συμβολική ενέργεια, αλλά μια ουσιαστική πράξη: Να παρακαθίσουμε μαζί του στο δικό του τραπέζι, όπου μας καλεί, και, ακόμη περισσότερο, το Σώμα και το Αίμα του, αυτός ο ίδιος, να είναι η τροφή μας. «Λάβετε, φάγετε…». «Γεύσασθε και ίδετε…».

Με τον τρόπο αυτό ο Χριστός, σε κάθε Θεία Λειτουργία, κάνει και εμάς κοινωνούς του Μυστικού Δείπνου του. Και μας εισάγει από τώρα στην αναμενόμενη Βασιλεία του. Ο χρόνος της Λειτουργίας γίνεται χρόνος της Βασιλείας του Θεού. Μας αναβιβάζει από το δικό μας παρόν στην άχρονη πραγματικότητα της όγδοης ημέρας, στον χωροχρόνο του μέλλοντος αιώνος. Εκεί όπου η Εκκλησία, στρατευομένη και θριαμβεύουσα, βρίσκεται από τώρα όλη συναγμένη.

Σε κάθε Λειτουργία ο Χριστός δεν είναι μόνο ο εσθιόμενος, η τροφή, αλλά και ο εστιάτορας. Αυτός που παραθέτει «εστίασιν πνευματικήν» για την πνευματική αύξηση των μελών της Εκκλησίας. «Ο εστιών εν εκατέρω των κόσμων» (Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας). Αυτός που τρέφει και τους δύο κόσμους. Και τον επίγειο, όπου ζούμε ακόμα εμείς, και τον ουράνιο, όπου έχουν ήδη μετατεθεί όσοι κοιμήθηκαν.

Η Θεία Λειτουργία είναι η πνευματική τράπεζα του θείου νυμφώνα. Τρέφονται και οι ζώντες και οι κεκοιμημένοι με αυτή. Γι’ αυτό η Εκκλησία δίνει πολύ συχνά την ευκαιρία να παρακαθίσουμε στην τράπεζα αυτή. Και το ιερό Σαρανταλείτουργο, που τελείται συνήθως κατά τη νηστεία των Χριστουγέννων, εντάσσεται στη διαρκή αυτή προσπάθεια της Εκκλησίας να μας τρέφει πνευματικά με τον ουράνιο άρτο, τον Χριστό. Όπως έχουμε τονίσει και αλλού, η Θεία Λειτουργία προσφέρεται πάντα και για τους ζώντες και για τους κεκοιμημένους (Βλ. σχετικό άρθρο μας, Το Σαρανταλείτουργο [α]). Είναι εδραιωμένη όμως η αντίληψη ότι το Σαρανταλείτουργο τελείται περισσότερο για την

Πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν ...

     .... Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα

Ἅγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας ὁ Πρωτόκλητος

Γεννήθηκε στήν Βηθσαϊδά τῆς Γαλιλαίας, στά παράλια τῆς Τιβεριάδος. Ἦταν παιδί τοῦ Ἰωνᾶ καί ἀδελφός τοῦ Σίμωνος Πέτρου καί ψαρᾶς μαζί μέ τόν ἀδελφό του καί τούς Ἰάκωβο καί Ἰωάννη. Ἔχοντας πνευματικές ἀναζητήσεις ἀκολουθεῖ τόν παρθενικό βίο καί ἀργότερα μαθητεύει πλησίον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, ἀπό τόν ὁποῖον δέχεται τήν μαρτυρία περί τοῦ Ἰησοῦ ὅτι αὐτός εἶναι ὁ Ἀμνός τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἀνδρέας πρῶτος ἀποδέχεται τήν κλήση τοῦ Χριστοῦ προσκαλῶντας μαζί του καί τόν ἀδελφό του Πέτρο. Μετά τήν ἀποκεφάλιση τοῦ Προδρόμου ἐπιστρέφουν στήν ἁλιεία, ἀπό τήν ὁποία ὁ Χριστός τούς καλεῖ νά γίνουν μαθητές του. Αὐτοί Τόν ἀκολουθοῦν ἀφήνοντας συγγενεῖς καί ἐργασία.

Ὁ Ἀνδρέας κατεῖχε ξεχωριστή θέση ἀνάμεσα στούς μαθητές κι αὐτό φαίνεται καί ἀπό τό γεγονός, ὅτι

Ἕνα δέντρο ποὺ τὸ λένε Νικόλα

του Δ. Ποταμίτη

Θεατρική παράσταση από τους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Δουραχάνης

Πρίν χρόνια.... Σαν σήμερα....

Πίστη. Πολιτισμός μὲ ρίζες. Χρηματολατρεία. Οικουμενισμός.

Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου Δουραχάνης

Ομιλία π. Αθανασίου Χατζή

25 -11-07

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 25 Νοεμβρίου 2018, ιγ΄ Λουκᾶ (Λουκ. ιη΄ 18-27)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου. ὁ δὲ εἶπε· ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα. ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε· πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες· καὶ τίς δύναται σωθῆναι; ὁ δὲ εἶπε· τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀν­­θρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν.

Ἔνδον τρέφει σε Γαβριὴλ ναοῦ, Κόρη, Ἥξει δὲ μικρὸν καὶ τὸ Χαῖρέ σοι λέξων. Βῆ ἱερὸν Μαρίη τέμενος παρὰ εἰκάδι πρώτῃ.

Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον,
καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις.
Ἐν ναῷ τοῦ Θεοῦ, τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται,
καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλεται.
Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν·
Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.

Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ «Λόγος εἰς τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου»

Ἐὰν τὸ δένδρο ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὸν καρπό, καὶ τὸ καλὸ δένδρο παράγει ἐπίσης καλὸν καρπὸ (Ματθ. 7, 16. Λουκ. 6, 44), ἡ μητέρα τῆς αὐτοαγαθότητος, ἡ γεννήτρια τῆς ἀΐδιας καλλονῆς, πῶς δὲν θὰ ὑπερεῖχε ἀσυγκρίτως κατὰ τὴν καλοκαγαθία ἀπὸ κάθε ἀγαθὸ ἐγκόσμιο καὶ ὑπερκόσμιο; Διότι ἡ δύναμις ποὺ ἐκαλλιέργησε τὰ πάντα, ἡ συναΐδια καὶ ἀπαράλλακτη εἰκὼν τῆς ἀγαθότητος, ὁ προαιώνιος καὶ ὑπερούσιος καὶ ὑπεράγαθος Λόγος, ἀπὸ ἀνέκφραστη φιλανθρωπία κι᾽ εὐσπλαγχνία γιὰ χάρι μας ἠθέλησε νὰ περιβληθῇ τὴν ἰδική μας εἰκόνα, γιὰ νὰ ἀνακαλέσῃ τὴν φύσι ποὺ εἶχε συρθῇ κάτω στοὺς μυχοὺς τοῦ ἅδη καὶ νὰ τὴν ἀνακαινίσῃ, διότι εἶχε παλαιωθῆ, καὶ νὰ τὴν ἀναβιβάσῃ πρὸς τὸ ὑπερουράνιο ὕψος τῆς βασιλείας καὶ θεότητός του. Γιὰ νὰ ἑνωθῇ λοιπὸν μὲ αὐτὴν καθ᾽ ὑπόσταση, ἐπειδὴ ἐχρειαζόταν σαρκικὸ πρόσλημα καὶ σάρκα νέα συγχρόνως καὶ ἰδική μας, ὥστε νὰ μᾶς ἀνανεώσῃ ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους, ἐπὶ πλέον δὲ ἐχρειαζόταν καὶ

Ὁ ἄ φ ρ ω ν. (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Ὁ ἄ φ ρ ω ν «Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· Ἄφρον…» (Λουκ. 12,20)

 

 
Καμμία λέξι τοῦ Εὐαγγελίου, ἀγαπητοί μου, δὲν εἶνε περιττὴ καὶ ἄσκοπη. Κάθε λέξι τοῦ Θεανθρώπου ἔχει σημασία. Ἀπὸ τὴ σημερινὴ περικοπὴ θὰ πάρουμε ὡς θέμα μία μόνο λέξι, ἐκείνη ποὺ χαρακτηρίζει ὅ λη τὴ ζωὴ ἑνὸς ἀνθρώπου, τοῦ κυρίου προσώ που τῆς παραβολῆς· εἶνε ἡ λέξι «ἄφρων» (Λουκ.12,20). Ποιόν χαρακτηρίζει «ἄφρονα» ὁ Κύριος; Ἕνα πλούσιο. Ὁ κόσμος, ὅταν δῇ κάποιον ν᾿ ἀναπτύσσῃ δραστηριότητα, νὰ ἐξελίσσεται οἰ κονομικά, νὰ χτίζῃ μέγαρα, ν᾽ ἀγοράζῃ νέα οἰκόπεδα καὶ κτήματα, νὰ ζῇ μὲ ἀνέσεις καὶ νὰ διασκεδάζῃ σὰν νέος Κροῖσος καὶ Σαρδανάπαλος, τὸν θαυμά ζει καὶ λέει· Τί ἔξυπνος, τί τετραπέρατος ἄνθρωπος! ξέρει νὰ ζήσῃ…


Ἄλλη ὅμως ἡ κρίσι τοῦ κόσμου καὶ ἄλλη ἡ κρίσι τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς κρίνει τελείως