Κυριακή μετά την του Χριστού Γέννηση
091227
Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2018
Κύριε ἐλέησον
Τὰ πολλὰ τὰ Κύριε ἐλέησον τὰ βαριέται ὁ Θεός,
ὅταν δὲν συνοδεύονται ἀπὸ πράξεις καὶ ἔργα...
π. Ἀθανάσιος Χατζὴς
Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2018
Τὰ Χριστούγεννα ὡς ἀφορμὴ γιὰ πνευματικὸ προβληματισμὸ
Καὶ ἔτεκεν τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτόν, καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸνἐν τῇ φάτνῃ,
διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι. (Λουκ. β,7)
Κανένα πανδοχείο και κανένας συγγενής δεν φιλοτιμήθηκε να προσφέρει στον Νεογέννητο Χριστό τόπο για φιλοξενία.
Στην μικρή Βηθλεέμ, για όλους τους ανθρώπους υπήρχε χώρος. Για τον Πλάστη όμως και Σωτήρα, ούτε μια μικρή γωνιά δεν βρέθηκε, παρεκτός από το σπήλαιο και την φάτνη!
Σήμερα, στο δικό μας κατάλυμα, δηλαδή, στην Πατρίδα μας, στο χωριό μας, στις οικογένειές μας, στις καρδιές μας, υπάρχει άραγε διαθέσιμος τόπος για τον Ενανθρωπήσαντα Χριστό;
(1). Και πρώτα-πρώτα ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας.
Εμείς, οι βαφτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, έχουμε άραγε τόπο για τον Κύριό μας στο κατάλυμα της καρδιάς μας;
Καθαριζόμαστε από τα πάθη, ώστε να γίνει η καρδιά μας φάτνη άνετη και ζεστή για τον Χριστό, που γεννιέται;
(2) Ευρίσκει ο Χριστός τόπο στο κατάλυμα του δικού μας σπιτιού; Έχει θέση ο Χριστός στην οικογενειακή μας ζωή;
(3). Ευρίσκει ο Χριστός κατάλυμα μέσα στον χώρο της Εκκλησίας;
Ευρίσκει τόπο να σταθεί στους διαθρησκειακούς διαλόγους και στις σχέσεις μας με τους παπικούς και τους προτεστάντες;
(4). Ευρίσκει σήμερα ο Χριστός κατάλυμα στο πνευματικό
Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2018
Ἡ Ἀγάπη γεννιέται...
Ἡ ἀγάπη ρίζα καὶ πηγὴ καὶ μήτηρ ἐστὶν ἀπάντων τῶν ἀγαθῶν...
...Διό, παρακαλῶ, ἐπ' αὐτὴν καταφύγωμεν ἅπαντες,
καὶ ταύτη περιπλακῶμεν,
καὶ μετ' αὐτῆς τὴν ἑορτὴν ταὺτην ὑποδεξώμεθα...
...ὅπου γὰρ ἀγάπη, ἀργεῖ τῆς ψυχῆς τὰ ἐλατώματα...
...ὅπου ἀγάπη τὰ ἀλογα τῆς διανοίας σκιρτήματα πέπαυται...
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος
Χρόνια Πολλά καὶ εὐλογημένα!
Εὐαγγέλιο Χριστουγέννων Κατά Ματθαίον (β΄ 1-12)
οῦ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα λέγοντες· ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ.Ἀκούσας δὲ Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς ἐταράχθη καὶ πᾶσα Ἱεροσόλυμα μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ συναγαγὼν πάντας τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς τοῦ λαοῦ ἐπυνθάνετο παρ᾿ αὐτῶν ποῦ ὁ Χριστὸς γεννᾶται. οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας· οὕτω γὰρ γέγραπται διὰ τοῦ προφήτου· καὶ σὺ Βηθλεέμ, γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν ᾿Ισραήλ.
Τότε Ἡρῴδης λάθρα καλέσας τοὺς μάγους ἠκρίβωσε παρ᾿ αὐτῶν τὸν χρόνον τοῦ φαινομένου ἀστέρος, καὶ πέμψας αὐτοὺς εἰς Βηθλεὲμ εἶπε· πορευθέντες ἀκριβῶς ἐξετάσατε περὶ τοῦ παιδίου, ἐπὰν δὲ εὕρητε, ἀπαγγείλατέ μοι, ὅπως κἀγὼ ἐλθὼν προσκυνήσω αὐτῷ.
Οἱ δὲ ἀκούσαντες τοῦ βασιλέως ἐπορεύθησαν· καὶ ἰδοὺ ὁ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν αὐτούς, ἕως ἐλθὼν ἔστη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον· ἰδόντες δὲ τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα, καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ, καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν·καὶ χρηματισθέντες κατ᾿ ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸς Ἡρῴδην, δι᾿ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴν χώραν αὐτῶν.
«Δεν με έχει ἀφήσει ὁ κόσμος. Ὑπάρχει συμπαράσταση».
«Η Ορθοδοξία
έχει δύο φτερά. Την αγάπη και την πίστη.
Αν έχει το
ένα, δεν πετάει. Νιώθεις;»
«Ἡ πίστις χωρίς τῶν ἔργων νεκρά ἐστίν».(Ἰακ. 2,20) καί ἔργο χωρίς πίστη ἐγωιστικά φέρεται».
Τά λόγια ἀνήκουν στο γέροντα
Ἀθανάσιο Χατζή, ἠγούμενο τῆς Ἱ. Μ. Παναγίας Δουραχάνης.
Ὅταν τοῦ μιλοῦν γιά τό ἔργο πού ἐπιτελείται στή
Δουραχάνη, ἀπαντᾶ:
«Αὐτό δέν ἀνήκει σέ μένα. Ἀνήκει σέ ὅλους, εἴτε ἐδῶ πού ζοῦν καί ἀγωνίζονται, εἴτε ἐκεῖνοι πού προσφέρουν ἀπό μακρύτερα. Ἀνήκει στό σύνολο. Ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς πόλης καί τῶν περιχώρων, καί ὄχι μόνον αὐτοί ἀλλά καί ἀπό ἄλλα μέρη τῆς Ἑλλάδας καί τό ἐξωτερικό, εἶναι συνεργάτες καί συνδρομητές.
Ὁ λαός προσφέρει τόν ἱδρώτα του. Πολλοί μαθητές καί φοιτητές δίνουν "στό ταμεῖο τῆς προσφορᾶς" τό χαρτζιλίκι τους. Νέοι ἀκουμπᾶνε τόν πρῶτο τους μισθό. Ἄλλοι, ἕνα ποσοστό "μερίδιο"ἀπό τό μισθό τους κάθε μήνα. Πολλοί σοῦ λένε μέ τή συμπεριφορά τους "ἐδῶ εἴμαστε". Δέ μετριέται ἡ συγκίνηση, ὅταν βλέπεις τόν κόσμο νά προσφέρει μέ εὐχαρίστηση, νά τό νιώθει ἀνάγκη νά συνεργάστεῖ, νά μή ζητάει μόνο "τό ἑαυτοῦ ἀλλά καί τό τοῦ ἑτέρου" (Α΄Κορινθίους 10,24).
Ὅσοι
ἀγωνίζονται, παλεύουν, προσφέρουν θα πάρουν το μισθό τους ἀπό το Θεό.
Ὅσοι ἀγωνίστηκαν καί ὅσοι πάλεψαν καί πρόσφεραν (γιατί πολλοί ἀπό αὐτούς ἔχουν φύγει) θα πάρουν "τό μισθό τους". Στίς 26 Σεπτεμβρίου μετά τή Θεία Λειτουργία τελεῖται μνημόσυνο στίς ψυχές τους.
Ὅλοι ὅσοι βοηθοῦν, ὁ καθένας μέ τόν τρόπο του, γνωστοί καί ἄγνωστοι, εἶναι ἐγγεγραμμένοι στό ἔμψυχο δυναμικό προσφορᾶς.
Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μᾶς ἑνώνει μέ ὅλους. Μᾶς δίνει τό νόημα τοῦ νά ὑπάρχουμε. Ὁ ἄνθρωπος ὁλοκληρώνεται, ὅταν δέν ἀνήκει στόν ἑαυτό του. Τίποτα δέν εἶναι δικό μας. Ὅ,τι ἔχουμε εἶναι ἄνωθεν. Εἴμαστε διαχειριστές. Δικά μας εἶναι τό "ἐλθέ καί σκήνωσον" στό Θεό καί "ἄφες τά παραπτώματα" τῶν ἄλλων.
Μόνο κοντά Του ὑπάρχει ἀρμονία στή ζωή.
Ἄν προχωρήσουμε μέ πίστη, πραγματική ἀγάπη πρός τό συνάνθρωπο, ἔλεος συγχώρησης, θά νιώσουμε τό πολυπόθητο τῆς ψυχῆς, τόν παράδεισο τοῦ νά μετέχουμε στή ζωή τῆς Κοινωνίας τοῦ Θεοῦ. "Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ἡμῶν ἐστίν" (Κατά Λουκᾶν 17,21).
Ἐκεῖνος πού ζεῖ κατά Χριστό γεύεται τά τοῦ Παραδείσου. "Ἐάν δέ ἐν τῷ φωτί περιπατῶμεν, ὡς
αὐτός ἐστίν ἐν τῷ φωτί, κοινωνίαν ἔχομεν μετ' ἀλλήλων" (Α΄Ἰωάννου 1,7).
Καλά και εὐλογημένα Χριστούγεννα!
Χριστούγεννα
Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’
Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο· σὲ προσκυνεῖν, τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, καὶ σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους ἀνατολήν, Κύριε δόξα σοι.
Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2018
Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 23 Δεκεμβρίου 2018 Κυρ. πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως (Ματθ. α΄ 1-25)
Τὰ δύο μαργαριτάρια
π. Δημητρίου Μπόκου
«…καὶ ἐὰν ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν, ὡς χιόνα
λευκανῶ,
ἐὰν δὲ ὦσιν ὡς κόκκινον, ὡς ἔριον λευκανῶ» (Ἡσ. 1, 18)
Δυο μεγάλα κακά σε
μια και μόνο μέρα ήταν πολλά, ακόμα και για τον μεγάλο άρχοντα.
Πίστευε πως ήταν ο
πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου και δεν τό ’κρυβε καθόλου μάλιστα. Στην
εσχατιά της γης όπου βασίλευε, άνθιζε, έργο των χειρών του, ένας επίγειος
παράδεισος. Με αξιοθαύμαστη μαεστρία είχε καταφέρει να εξασφαλίσει μακρά και
αδιασάλευτη ειρήνη στο μικρό του βασίλειο, μένοντας φανατικά ουδέτερος και
ξένος μπρος στους ολέθριους ανταγωνισμούς των μεγάλων. Οι άνθρωποί του πρόκοβαν
στα έργα της ειρήνης, απολαμβάνοντας μια ήσυχη χαρούμενη ζωή. Η γη τους έλεγαν
πως έτρεχε μέλι και γάλα. Παρατημένοι και φτωχοί, ήταν φιγούρες άγνωστες στον
τόπο τους. Οι δάσκαλοι είχαν σβήσει από τα λεξικά τους λέξεις όπως ανάγκη,
φτώχεια, εκμετάλλευση, έγκλημα. Κακοποιά στοιχεία ήταν από τα είδη που δεν
ευδοκιμούσαν στη χώρα τους. Ο λαός λάτρευε τον άρχοντά του. Και ο καλός
βασιλιάς χαιρόταν γι’ αυτό και τους φρόντιζε κάθε μέρα και περισσότερο.
Μα πρώτα απ’ όλα, ο
βασιλιάς και η βασίλισσα χαίρονταν την αγαπημένη τους μοναχοκόρη, την πανέμορφη
βασιλοπούλα. Μακάριζαν τον εαυτό τους που η εύνοια του Θεού τούς τη χάρισε. Η
ζεστή παρουσία της γέμιζε τη ζωή τους. Μα και η καλοσύνη της δε γνώριζε
τσιγκουνιά. Το γλυκό χαμόγελο της καλής αρχοντοπούλας ήταν φως λαμπερό για
όλους. Απλωνόταν και πέρα απ’ το βασιλικό ανάκτορο, αγκάλιαζε την όμορφη χώρα
τους, ζέσταινε με γλυκειά χαρά την κάθε καρδιά στο μικρό βασίλειο. Το βασιλικό
ζευγάρι υπεραγαπούσε την κόρη του, ο λαός λάτρευε τη μέλλουσα βασίλισσά του. Ο
βασιλιάς, με τη σύμφωνη γνώμη της κόρης του, είχε δώσει κιόλας γι’ αυτήν τον
λόγο του, στον πρίγκιπα της γειτονικής χώρας.
Μα στην καρδιά του
άρχοντα φώλιαζε και μια μεγάλη ακόμη αδυναμία, που άκουγε στη μαγική λέξη:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)