Γιὰ τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο

Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Μέγας, πατριάρχης Ἀλεξανδρίας

Είναι πατέρας της Ορθοδοξίας, γιατί αυτός γέννησε με το μυαλό του, το φωτισμένο από το Θεό, όλα εκείνα, τους όρους και τα διδάγματα, που μας ξεκαθαρίσανε το έδαφος της πίστεως μας από τις διάφορες αιρετικές διδασκαλίες. Είναι αυτός που αγωνίστηκε όσο κανένας άλλος για να διαφυλάξει την Ορθοδοξίαν άσπιλον και αμόλυντο και να την έχουμε και μεις σήμερα καύχημα μας.

Ακόμη κάτι. Πήρε τον τίτλο Μέγας και για δύο λόγους και για τους αγώνες του, μα και για την πρακτική ζωή του, για την αγιότητα του. Δεν είναι το αξίωμα του μονάχα που του έδωσε τον τίτλο του μεγάλου, είναι και η αρετή του.


Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος σε εγκωμιαστικόν του λόγο γι' αυτόν, τον ταυτίζει με την ιδίαν την αρετήν. Λέγει δε, « Αθανάσιον επαίνων αρετήν επαινέσομαι. Ταυτόν γαρ εκείνο τε ειπείν και επαινέσαι». (Επαινώντας τον Αθανάσιον θα επαινέσω την αρετήν. Γιατί Αθανάσιος και αρετή είναι το ίδιο πράγμα. Όταν αναφέρομαι εις αυτόν επαινώ την αρετήν). (Γρηγ. του Θεολόγου Λόγος Κ.Α.' Β.Ε.Π.Ε.Σ., τόμος 59, σελ. 148).


Λοιπόν, αγαπητοί μου, και εγώ για όλα αυτά, θα σας πω για τον βίον και την δράσιν του Αγ. Αθανασίου. Και θα δείτε πραγματικά ότι, τα όσα σας είπα είναι όχι μόνο αληθινά, μα και πόσον στερούνται, από την πραγματικότητα. Γιατί ο Αθανάσιος βρίσκεται πέραν πάσης περιγραφής.


Και ύστερα πάλι, που τώρα στους καιρούς μας, ιδιαίτερα οι αιρέσεις και οι αιρετικοί οργιάζουν κυριολεκτικά, πολύ θα διδαχθείτε, πολύ θα ωφεληθείτε από τη ζωή του, τους αγώνες και το παράδειγμα του Μ. Αθανασίου, που τον γιορτάζουμε στις 18 Ιανουαρίου μαζί με ένα άλλο εξέχοντα ιεράρχη τον Κύριλλο Αλεξανδρείας, που μακάρι να έχουμε τις ευχές και τις ευλογίες τους.


ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ

Τους γονείς του Μ. Αθανασίου ακριβώς δεν τους γνωρίζουμε. Δεν έχουμε πληροφορίες για αυτούς. Μα φαίνεται ότι ήσαν ευσεβείς άνθρωποι, γιατί την ευσέβεια διδάξανε στο παιδί τους. Από μικρό παιδί, τον ποτίσανε με τα νάματα τής χριστιανικής θρησκείας, από μικρό τον θρέψανε με το μάννα τής θεϊκής τροφής.


Και τούτο το καταλαβαίνουμε, γιατί βρίσκουμε τον Αθανάσιο από μικρό παιδί να ζει με τον Θεό, με τα του Θεού. Και έζησε όχι μονάχα έτσι αφηρημένα και γενικά τα του Θεού, μα έμπρακτα και εφηρμοσμένα και στην αρετή και στα μυστήρια τής Εκκλησίας μας. Δεν έπαιζε άλλα παιχνίδια, τα παιχνίδια του ήταν θρησκευτικά. Παίζανε με τα άλλα συνομήλικα παιδιά του, αναπαράσταση τής Θ. Λειτουργίας και των άλλων μυστηρίων της Εκκλησίας μας.


Μια φορά μάλιστα, κάποια μέρα, που οι χριστιανοί της Αλεξανδρείας, είχαν μεγάλη γιορτή εις μνήμην του επισκόπου Πέτρου, που μαρτύρησε κατά τον διωγμό του Μαξιμίνου, ο Αθανάσιος με άλλα παιδιά παίζανε στην ακροθαλασσιά διάφορα εκκλησιαστικά παιχνίδια. Εκεί κοντά βρισκόταν και το σπίτι του Πατριάρχου Αλεξάνδρου, Αλεξανδρείας. Ο Πατριάρχης εκείνη την ήμερα είχε καλέσει και μερικούς άλλους κληρικούς να φάνε μαζί του το μεσημέρι. Εκεί λοιπόν που τους περίμενε, κοιτάζει για μια στιγμή από το παράθυρο και βλέπει τα παιδιά να παίζουν ένα παιχνίδι. Του τράβηξε την προσοχή ιδιαίτερα τούτο το παιχνίδι. Παρατηρεί, ότι τα παιδιά έπαιρνε το κάθε ένα και ένα

Στύλος γέγονας ὀρθοδοξίας, θείοις δόγμασιν ὑποστηρίζων, τὴν Ἐκκλησίαν Ἱεράρχα Ἀθανάσιε· τῷ γὰρ Πατρὶ τὸν Ὑιόν ὁμοούσιον, ἀνακηρύξας κατᾑσχυνας Ἄρείον· Πάτερ Ὅσιε, Χριστόν τὸν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν, τό μέγα ἔλεος.

18 Ιανουαρίου 2019, Ιερός ναός Αγίου Αθανασίου Δουραχάνης

Γιὰ τὸν ἅγιο Γεώργιο τῶν Ἰωαννίνων

«Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και τη θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα’ νεργήσω κι’ ό,τι θέλουν ας μου κάνουν»

Γιάννης Μακρυγιάννης

ότε, εκεί που καθόμουν εις το περιβόλι μου και έτρωγα ψωμί, πονώντας από τις πληγές, όπου έλαβα εις τον αγώνα και περισσότερο πονώντας δια τις μέσα πληγές όπου δέχομαι δια τα σημερινά δεινά της Πατρίδος, ήλθαν δύο επιτήδειοι, άνθρωποι των γραμμάτων, μισομαθείς και άθρησκοι, και μου ξηγώνται έτσι:

«Πουλάς Ελλάδα, Μακρυγιάννη».

Εγώ, στην άθλιαν κατάστασίν μου, τους λέγω:

«Αδελφοί, με αδικείτε. Ελλάδα δεν πουλάω, νοικοκυραίγοι μου. Τέτοιον αγαθόν πολυτίμητον δεν έχω εις την πραμάτειαν μου. Μα και να τό’ χα, δεν τό’ δινα κανενός.

Κι’ αν πουλιέται Ελλάδα, δεν αγοράζεται σήμερις, διότι κάνατε τον κόσμον εσείς λογιώτατοι, να μην θέλει να αγοράσει κάτι τέτοιο».

Έφυγαν αυτοί. Κι’ έκατσα σε μίαν πέτραν μόνος και έκλαιγα. Μισός άνθρωπος καταστάθηκα από το ντουφέκι του Τούρκου, τσακίστηκα εις τις περιστάσεις του αγώνα και κυνηγιέμαι και σήμερον.

Κυνηγιώνται και άλλοι αγωνιστές πολύ καλύτεροί μου, διότι εγώ είμαι ο τελευταίος και ο χειρότερος. Και οι πιο καλύτεροι όλων αφανίστηκαν.

Αυτοί που θυσίασαν αρετή και πατριωτισμόν, για να ειπωθεί ελεύτερη η Ελλάδα κι’ εχάθηκαν φαμελιές ολωσδιόλου, είπαν να ζητήσουν ένα αποδειχτικόν που να λέγει ότι έτρεξαν κι’ αυτοί εις την υπηρεσίαν της Πατρίδος και Τούρκο δεν άφηκαν αντουφέκιγο.

Πήγε να’ νεργήσει η Κυβέρνηση και βγήκαν κάτι τσασίτες και σπιγούνοι, που δουλεύουν μίσος και ιδιοτέλεια, και είπαν «όχι».

Και είπαν και βρισιές παλιές δια τους

Γιὰ τὴ Μακεδονία

Μετά από πολύωρη σύσκεψη οι επίσημοι φορείς που πρωτοστάτησαν στον αγώνα για την ελληνικότητα της Μακεδονίας αργά το βράδυ της Παρασκευής κατέληξαν σε ομόφωνη απόφαση για τη διοργάνωση συλλαλητηρίου στις 20 Ιανουαρίου, εν όψει της ψήφισης της Συμφωνίας των Πρεσπών από την ελληνική Bουλή.

Στη σύσκεψη που συμμετείχαν οι Παμμακεδονικές Ενώσεις Υφηλίου, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων, ο Φορέας Ανένδοτου Αγώνα για τη Μακεδονία και τη Δημοκρατία και η Παμμακεδονική ΗΠΑ.

Οι παραπάνω φορείς ενεργοποίησαν και πάλι την Επιτροπή Αγώνα για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας. Αυτό ήταν το όργανο που διοργάνωσε με απόλυτη επιτυχία τα δύο μεγάλα συλλαλητήρια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, με τη συμμετοχή δύο εκατομμυρίων Ελλήνων.

Συλλαλητήριο στις 20 Ιανουαρίου στο Σύνταγμα

Μιας και δεν έχει προσδιοριστεί ακόμη η ημερομηνία ψήφισης της Συμφωνίας των Πρεσπών στην ελληνική βουλή, η επιτροπή όρισε τη διεξαγωγή του Συλλαλητηρίου στις 20 Ιανουαρίου, στις 14:00 το μεσημέρι, στην πλατεία Συντάγματος.

Μαγιά, πού δέν ξύνισε ποτέ

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

 

Γιά κάθε ἐναπομείνασα γρηγοροῦσα συνείδηση εἶναι ὁλοφάνερο πλέον, ὅτι οἱ ἀπόγονοι τοῦ Καρλομάγνου δέν τρέφουν καί τά καλύτερα αἰσθήματα γιά ἐμᾶς τούς Ἕλληνες. Ἡ Εὐρωπαϊκή ἱστορία βεβαιώνει, ὅτι ἐδῶ καί δώδεκα ὁλόκληρους αἰῶνες οἱ πρόγονοι τῶν σημερινῶν μας ἑταίρων δέν κάνουν τίποτε ἄλλο, ἀπό τό νά ἀπεργάζονται ἀσταμάτητα τόν ἀφανισμό τῆς ἀγιασμένης Ρωμηοσύνης. Μᾶς μισοῦν. Καί μάλιστα, γιά λόγους καθαρά πνευματικῆς καί ἐκκλησιολογικῆς τάξεως, μᾶς μισοῦν θανάσιμα καί δέν τό κρύβουν.

Ἀμέτρητα εἶναι τά παραδείγματα τοῦ ἄσβεστου αὐτοῦ μίσους τῶν Δυτικῶν ἐναντίον μας, ἐναντίον τῆς Ἑλληνικότητας καί τῆς Ὀρθοδοξίας. Καί γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές ἄς ἀναφέρουμε δυό-τρία ἀπό τά πιό τελευταῖα καί πειστικά:

Πρῶτον, τήν φτωχοποίηση τῆς πανέμορφης καί πάμπλουτης Πατρίδας μας μέ τά λεγόμενα μνημόνια (δαιμονική ἐπινόηση τῆς ΕΕ, τοῦ ΔΝΤ καί τῆς ΚΕΤ...).

Δεύτερον, τήν ἀπόπειρα περιφρόνησης τῆς Ὀρθοδόξου Πατερικῆς μας Παραδόσεως μέσῳ τῶν ἀποφάσεων τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης (τά πρῶτα συγχαρητήρια ἦταν τοῦ αἱρεσιάρχη τοῦ πάπα...).

Καί τρίτον, τήν προδοσία τῆς Μακεδονίας μας μέ τήν παράσταση τοῦ θιάσου τῶν Πρεσπῶν (Βερολίνο, Βρυξέλλες καί Οὐάσιγκτον ἐπί ποδός...).

Ὁρίστε παρακάτω καί μερικά ἱστορικά γεγονότα ἀπό τίς διαχρονικές σχέσεις Δύσεως καί Ρωμηοσύνης, πρός διευκόλυνση

Ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει φῶς εἶδεν μέγα

Μᾶς λέει: "Ἀγάπα νὰ σὲ ἀγαπήσω, συγχώρα νὰ σὲ συγχωρήσω"

...με προσευχή, με αγάπη και συγχώρεση

και η χρονιά που θέλουμε να περάσουμε, πρώτα ο Θεός, 

ας είναι πνευματική, εν μετανοία και καρποφόρα...

                                                                                                                  π. Αθανάσιος Χατζής