Τό βαθύ σκοτάδι τῆς ὑπερηφάνειας

Ἅγιος Νεκτάριος

Η ὑπερηφάνεια τοῦ νοῦ εἶναι ἡ σατανικὴ ὑπερηφάνεια, ἡ ὁποία ἀρνεῖται τὸν Θεὸ καὶ βλασφημεῖ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γι’ αὐτὸ καὶ πολὺ δύσκολα θεραπεύεται. Εἶναι ἕνα βαθὺ σκοτάδι, τὸ ὁποῖο ἐμποδίζει τὰ μάτια τῆς ψυχῆς νὰ δοῦν τὸ φῶς ποὺ ὑπάρχει μέσα της καὶ ποὺ ὁδηγεῖ στὸν Θεό, στὴν ταπείνωση, στὴν ἐπιθυμία τοῦ ἀγαθοῦ.

Ἀντίθετα, ἡ ὑπερηφάνεια τῆς καρδιᾶς δὲν εἶναι γέννημα τῆς σατανικῆς ὑπερηφάνειας, ἀλλὰ δημιουργεῖται ἀπὸ διάφορες καταστάσεις καὶ γεγονότα: πλοῦτο, δόξα, τιμές, πνευματικὰ ἢ σωματικὰ χαρίσματα (εὐφυΐα, ὀμορφιά, δύναμη, δεξιοτεχνία κλπ). Ὅλα αὐτὰ σηκώνουν ψηλὰ τὰ μυαλὰ τῶν ἀνόητων ἀνθρώπων, ποὺ γίνονται ἔτσι ματαιόφρονες, χωρὶς ὅμως νὰ εἶναι καὶ ἄθεοι… Αὐτοὶ πολλὲς φορὲς ἐλεοῦνται ἀπὸ τὸν Θεό, παιδαγωγοῦνται καὶ

Νά δείχνουμε ὑπομονή στίς ἀρρώστιες

 

 

Αγία Συγκλητική

Έλεγε η αγία Συγκλητική: Είναι πολλές οι παγίδες του διαβόλου. Δεν μπόρεσε να κλονίσει μια ψυχή με τη φτώχεια; Παρουσιάζει τον πλούτο ως δόλωμα. Δεν έκανε τίποτε με τους εξευτελισμούς και τους χλευασμούς; Προβάλλει επαίνους και δόξα. Νικήθηκε με την υγεία; Φέρνει αρρώστια στο σώμα· επειδή δηλαδή δεν μπόρεσε να εξαπατήσει την ψυχή με τις ηδονές, προσπαθεί με τους αθέλητους πόνους να την κάνει να παρεκτραπεί. Μας προξενεί λοιπόν, αφού ζητήσει την άδεια, κάποιες πολύ βαριές αρρώστιες (πρβ. Ιώβ 2:5-7), ώστε με την αδημονία να θολώσει την αγάπη μας προς τον Θεό.

Εσύ όμως, ακόμη και αν το σώμα σου σφάζεται από τους πόνους και φλέγεται από υψηλό πυρετό, ή και ψήνεται από άσβεστη δίψα, αν τα παθαίνεις αυτά, επειδή είσαι αμαρτωλός, θυμήσου την αιώνια κόλαση, την αιώνια φωτιά και τις αφόρητες τιμωρίες, και δεν θα κυριευτείς από αδημονία εξαιτίας όσων υποφέρεις τώρα. Να χαίρεσαι μάλιστα, γιατί σε επισκέφτηκε ο Θεός, και να έχεις διαρκώς στο στόμα σου το παρήγορο ρητό του προφήτη Δαβίδ: «Πολλές παιδαγωγικές δοκιμασίες μου έστειλε ο Κύριος, στον θάνατο όμως της αμαρτίας δεν με παρέδωσε» (Ψαλμ. 117:18).

Ήσουν σίδερο; Με τη φωτιά του πυρετού αποβάλλεις τη σκουριά. Αν πάλι είσαι άρρωστος, ενώ ήσουν ενάρετος,

ΜΟΝΑΖΟΝΤΩΝ Ο ΠΡΟΚΡΙΤΟΣ

Ο άγιος Αντώνιος ο Μέγας (251-356 μ. Χ.) ανήκει στους ασκητές πρώτης γενιάς. Συνήθως λέμε για τα μηχανήματα, ότι τελειότερα είναι αυτά της τελευταίας γενιάς. Κινητά τηλέφωνα πέμπτης γενιάς. Μαχητικά F-16 τρίτης γενιάς και πάει λέγοντας. Εδώ όμως συμβαίνει το αντίστροφο. Οι αρχαίοι ασκητές είναι ανώτεροι από αυτούς της τελευταίας γενιάς. Όσο πιο πίσω, τόσο καλύτεροι. Όσο πιο παλιοί, τόσο ασκητικότεροι και αγωνιστικότεροι.

Έτσι, ο άγιος Αντώνιος αποτελεί σημείο αναφοράς της ασκητικής μας παράδοσης.
Μαρτυρεί γι’ αυτόν ο επίσης σπουδαίος ασκητής της εποχής του όσιος Σισώης ο Μέγας (6 Ιουλ.), που όταν ρωτήθηκε αν έφτασε στα πνευματικά μέτρα του αγίου Αντωνίου, απάντησε:
«Αν είχα έστω και έναν από τους λογισμούς (τα πνευματικά νοήματα) του αγίου Αντωνίου, θα γινόμουν

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 9 Ἰανουαρίου 2022, Κυριακῆς μετά τά Φῶτα (Ματθ. δ΄ 12-17)

  Ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, 13 καὶ καταλιπὼν τὴν Να­ζα­ρὲτ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς Καπερναοὺμ τὴν παρα­θα­λασσίαν ἐν ὁρίοις Ζα­βου­λὼν καὶ Νεφθαλείμ, 14 ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· 15 γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλείμ, ὁδὸν θαλάσσης, πέ­ραν τοῦ Ἰορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, 16 ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα, καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέ­τειλεν αὐτοῖς. 17 Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰη­σοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Δε θέλει σπάσιμο ο πάγος... θέλει λιώσιμο... Τροπάρια Χριστουγέννων

 

Κυριακή μετά τα Φώτα: σχετικά με την έναρξη του σωτηρίου έργου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στη Γαλιλαία (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

 

(Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, Κεφ. 4, χωρία 12 έως 17)

Απόσπασμα από την ομιλία ΙΔ΄ του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, του Χρυσοστόμου.

Ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν (:Όταν δε ο Ιησούς άκουσε ότι ο Ιωάννης συνελήφθη κατά διαταγή του Ηρώδη Αντύπα και οδηγήθηκε στη φυλακή, αναχώρησε από την Ιουδαία για την Γαλιλαία).

Για ποιον λόγο ο Ιησούς αναχωρεί; Επειδή πάλι θέλει να μας διδάξει να μη σπεύδουμε να αντιμετωπίσουμε κατά μέτωπον τους πειρασμούς, αλλά να υποχωρούμε και να απομακρυνόμαστε από αυτούς· διότι αξιοκατάκριτο δεν είναι το να μη ρίχνεις τον εαυτό σου στον κίνδυνο, αλλά το να μην αντισταθείς με γενναιότητα, όταν πέσεις σ’ αυτόν. Αυτό λοιπόν θέλοντας να διδάξει και προσπαθώντας να περιορίσει τον φθόνο των Ιουδαίων, αναχωρεί για την Καπερναούμ. Έτσι, αφενός και την προφητεία εκπληρώνει και αφετέρου σπεύδει για να αλιεύσει τους μελλοντικούς διδασκάλους της οικουμένης, επειδή βέβαια διέμεναν εκεί, ασχολούμενοι βιοποριστικά με το ψάρεμα.

Εσύ, όμως, πρόσεξε, σε παρακαλώ, με ποιον τρόπο, από παντού

Κυριακή Μετά τα Φώτα: Λόγος περί μετανοίας (Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

 

Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών. Μετανοείτε και πιστεύετε εν τω ευαγγελίω. Αυτά ήσαν τα πρώτα λόγια του κηρύγματος του θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Αυτά τα ίδια λόγια λέγει και σ’ εμάς μέχρι σήμερα, μέσω του Ευαγγελίου.
Όταν επληθύνθη περισσότερον από κάθε άλλη εποχήν η αμαρτία στον κόσμο, κατήλθε εδώ στην γη μας ο Παντοδύναμος Ιατρός. Κατήλθε στον τόπον αυτόν της εξορίας, στον τόπο των βασάνων και των παθών μας, που είναι μία πρόγευσις των αιωνίων βασάνων της κολάσεως, και ευαγγελίζεται την λύτρωση, την χαρά και την ίαση σε όλους τους ανθρώπους, χωρίς εξαίρεση, λέγοντας «μετανοείτε».
Η δύναμις της μετανοίας είναι θεμελιωμένη στην δύναμη του Θεού. Ο Ιατρός είναι πανίσχυρος, και η ίασις που Εκείνος χαρίζει είναι παντοδύναμος. Την εποχήν εκείνη, όταν εκήρυσσεν εδώ στην γη ο Κύριος, καλούσε σε θεραπείαν όλους όσοι ήσαν άρρωστοι από την αμαρτία, και δεν θεωρούσε καμμίαν αμαρτίαν ως αθεράπευτον. Και τώρα, επίσης, συνεχίζει να καλή όλους, και υπόσχεται, και χαρίζει πράγματι την άφεση για κάθε αμαρτία και την ίαση για κάθε αμαρτωλή ασθένεια.
Ω σεις, οι οδοιπόροι της γης. Ω σεις, όλοι όσοι αναλίσκεσθε ή σύρεσθε στην ευρύχωρον οδόν, μέσα στον ακατάπαυστο θόρυβο των γηίνων μεριμνών,

Πίστευε, ἀγάπα, συγχώρα καί προχώρα στη ζωή σου...

  

π. Ἀθανάσιος Χατζής

Ἀρχιμανδρίτης Ἀθανάσιος Χατζῆς

«Τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα»

Ἄξιος μιμητὴς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ὑπῆρξε ὁ μακαριστός ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Δουραχάνης Ἰωαννίνων πατὴρ Ἀθανάσιος Χατζῆς. Γεννήθηκε στὴν ὀρεινὴ Βοβούσα Ἀνατολικοῦ Ζαγορίου τὸ 1933. Στὶς 26/09/1970 ἔγινε μοναχός, στὶς 11/11/1970 ἔγινε διάκονος καὶ στὶς 28/06/1972 ἱερέας. Ἡ ἱεροσύνη γιὰ τὸν ταπεινὸ καλόγερο εἶναι δῶρο Θεοῦ:

“Ἡ παράκλησή μου στὴ χειροτονία ἦταν νὰ προσ­εύχονται νὰ γίνω καλὸ μαντρόσκυλο. Νὰ ἀγαπάω καὶ νὰ φυλάω τὰ πρόβατα. Νὰ ὁρμάω καὶ νὰ μὴ φοβᾶμαι τὸ λύκο. Νὰ μάθω νὰ ἀνεβαίνω στὸ Γολγοθᾶ”.

Τὸ 1974 τοῦ παραχωρήθηκε τὸ ἐγκαταλειμμένο Μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Ντουραχάνης στὰ Ἰωάννινα. Τὴν ἴδια χρονιὰ εἶχε γίνει κλοπὴ εἰκόνων. Μπαίνει στὴν αὐλή, σηκώνει τὸ σκεπάρνι καὶ λέει: “Παναγιά μου, βοήθα με, δὲν ἔχω τίποτα, ἐσὺ ξέρεις”. Ὁ πατέρας Ἀθανάσιος τὸ ἀνέστησε μὲ τὰ χέρια του. Καθημερινὰ τελοῦσε τὴν θ. Λειτουργία. Ἡ θέλησή του τὸν ἔκανε πολυτεχνίτη καὶ ἔδωσε πνοὴ στὰ χαλάσματα. Ἤθελε νὰ ἔχει τὴν χαρὰ τῆς δημιουργίας, νὰ εἶναι κοντὰ στὸν ἄνθρωπο, νὰ προσφέρει. Μὲ ἁπλὰ λόγια, ὁ καλόγερος πατέρας Ἀθανάσιος ἀποτυπώνει τὸ στίγμα γιὰ τὴ μεγάλη ἀπόφαση ζωῆς ποὺ πῆρε.

Μὲ τὴ φροντίδα τῆς Θεοτόκου ὁ τόπος ἀνασταίνεται. Ὁ ἱδρώτας πιάνει τόπο. Τὰ χαλάσματα γίνονται τοῖχοι, δωμάτια. Ἡ ἄγονη ὅλο πέτρες γῆ κάνει τὸ θαῦμα της.

Ἀναγκάζεται νὰ κάνει διάφορες δουλειές, νὰ κόψει τὸν ὕπνο, γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὸν ἄρτο τὸν ἐπιούσιο. Ἀσχολεῖται μὲ τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὸ 1956. Πρὶν ἀκόμα γίνει μοναχός, νοικιάζει ἕνα σπίτι στὰ Γιάννενα. Τὸ ἐπισκευάζει μὲ σκοπὸ νὰ προσφέρει στέγη καὶ τροφὴ σὲ παιδιὰ ποὺ θέλουν νὰ σπουδάσουν. Διάκονος τῆς ἀγάπης, ἐργάτης τῆς προσ­ευχῆς, ἐργολάβος ἑνὸς ἀτέλειωτου κοινωνικοῦ ἔργου, μὲ προσφορὰ στὸ ὀρφανό, στὸ φτωχὸ καὶ τὸ δυστυχισμένο παιδὶ ὁ σεμνὸς αὐτὸς καλόγερος μὲ τὸ κόκκινο, κεντημένο σταυρὸ στὸν σκοῦφο του, ἀγωνίζεται μαζὶ μὲ τὸ λαό, γιὰ τὸν λαό.

Τὸ 1980 ἱδρύεται ἕνα φιλανθρωπικὸ σωματεῖο μὴ κερδοσκοπικοῦ χαρακτήρα, τὸ “ΑΝΘΟΣ”. Ἔξω ἀπὸ τὸ χῶρο τοῦ μοναστηριοῦ, σὲ μία σειρὰ ἀπὸ πολυάριθμα κτήρια, στεγάζεται καὶ λειτουργεῖ δημοτικὸ σχολεῖο, γυμνάσιο, οἰκοτροφεῖο, βιβλιοθῆκες, ἀναγνωστήρια, αἴθουσες ψυχαγωγίας, ραδιοφωνικὸς σταθμὸς μὲ τὴν ὀνομασία “ΣΠΙΝΟΣ”¨, λαογραφικὸ μουσεῖο “Σταλαγματιὲς ἀπὸ τὴν παράδοση” καὶ ἐργαστήριο ἁγιογραφίας.

Σὲ ἰδιόκτητες ἐγκαταστάσεις στὴ Λευκάδα λειτουργοῦν ἀπὸ τὸ 1998 κατασκηνώσεις. Φιλοξενοῦνται ἀγόρια καὶ κορίτσια, ὄχι μόνο τοῦ οἰκοτροφείου, σὲ δύο ξεχωριστὲς περιόδους. Ἐκεῖ, κάτω ἀπὸ τὸ εὔσπλαγχνο βλέμμα τῆς μάνας Παναγίας, γίνεται ἡ μοιρασιὰ τῆς ἀγάπης στοὺς πονεμένους ἀνθρώπους. Μπροστάρης ὁ καλόγερος, ὁ ἅγιος αὐτὸς ἄνθρωπος καὶ παραπίσω οἱ ἐθελοντές του: καθηγητές, δάσκαλοι, μάγειροι, ὁδηγοί, ἐργάτες, μαθητές, ἁπλοὶ ἄνθρωποι τῆς προσφορᾶς, ποὺ θυσιάζουν καθημερινὰ τὴ ζωή καὶ τὴν ψυχή τους γιὰ τὴ ζωή καὶ τὴν ψυχὴ τῶν ἄλλων. Ὁ λαὸς προσφέρει τὸν ἱδρῶτα του. Μόνιμοι πόροι δὲν ὑπάρχουν. Διαβεβαιώνει συν­εχῶς: “Ἔχει ἡ Παναγία τὴν οἰκονομία της. Ἐκείνη ἀναπληρώνει τὶς ἀνάγκες”. Πολλὲς φορές, ὅταν λείπει κάτι ἀναγκαῖο, τὸ χέρι κάποιου δωρητῆ θὰ τὸ συμπληρώσει.

Τὸ ἔργο φανερό, γνωστὸ στὴν πόλη καὶ τὴν οἰκουμένη ὁλάκερη. Ἡ προσφορὰ καὶ ἡ βοήθεια φτάνει ἀπὸ τὸ ἁπλὸ σπίτι τοῦ φτωχοῦ Ἕλληνα μέχρι τὴν προσφυγιὰ τῆς Σερβίας, ἀπὸ τὸ παρατημένο παιδὶ τῆς χωρισμένης οἰκογένειας, μέχρι τὴν πληγωμένη Ἀλβανία. Ἀπὸ τὸν ἐλεύθερο πολίτη μέχρι καὶ τὸ φυλακισμένο ἐγκληματία. Ἀκόμα προσφορὰ καὶ στὰ κρατητήρια τῆς Ἀστυνομικῆς Δ/σης, καθὼς καθημερινὰ ἐξασφαλίζεται φαγητὸ γιὰ τοὺς κρατούμενους. Ἐνισχύονται ἄπορες οἰκογένεις στὸ νομὸ Ἰωαννίνων καὶ ἐκτὸς νομοῦ μὲ τρόφιμα καὶ ρουχισμό, ποὺ στέλνονται ἀπὸ βιοτεχνίες καὶ ἀπὸ προσφορὰ τοῦ κόσμου. Ἐπίσης, ἀρκετὲς φορές, προσφέρεται ἐθελοντικὴ ἐργασία ἀπὸ φίλους τοῦ συλλόγου. Τὰ ἔξοδα καλύπονται ἀπὸ τὶς δωρεὲς τοῦ ἀνώνυμου λαοῦ.

Ψυχὴ τῆς ὅλης προσπάθειας καὶ κινητήρια δύναμη ἦταν ὁ ἱερομόναχος Ἀθανάσιος Χατζῆς, ὁ ὁποῖος μετέστη στήν οὐράνιο Βασιλεία στὶς 30/11/2021. Μὲ τὴν πίστη καὶ τὴν ἐλπίδα στὸ Θεό, τὰ μέλη τοῦ συλλόγου ἀγωνίζονται γιὰ μία καλύτερη καὶ δικαιότερη κοινωνία. Ἡ ἄμεση ἀπήχηση ποὺ βρῆκε ἡ ὅλη προσ­πάθεια, τόσο στὴν τοπικὴ κοινωνία, ὅσο καὶ στὴν εὐρύτερη, ἐνδυναμώνει καὶ συνάμα αὐξάνει τὸ χρέος τῶν μελῶν τοῦ συλλόγου γιὰ μεγαλύτερη ἀλληλεγγύη πρὸς τὸν καταπονημένο ἀπὸ τὰ προβλήματα καὶ τὴ βιοτικὴ μέριμνα ἄνθρωπο.

Πάντα ὑπῆρχαν καὶ θὰ ὑπάρχουν φωτεινὰ παραδείγματα συνανθρώπων μας, ὅπως τοῦ πατέρα Ἀθανάσιου ἀπὸ τὴ μονὴ Δουραχάνης, ποὺ μὲ μοναδικό τους κίνητρο τὴν ἀγάπη, μετέτρεψαν τὸ τίποτε σὲ ἔργο ζωῆς.

Ἱερεῖς σὰν τὸν πατέρα Ἀθανάσιο ἔχει ἀνάγκη ὁ κόσμος μας σήμερα. Ἱερεῖς ποὺ θυσιάζονται γιὰ τὴν πνευματικὴ καὶ ὑλικὴ προσφορὰ πρὸς τὸν συνάνθρωπο. Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ πολυσεβάστου πνευματικοῦ μας, τοῦ οὐρανίου ἀνθρώπου τῆς ἀγάπης καί τῆς προσφορᾶς.

Ἕνα πνευματικό του παιδί

Τὸ 40ήμερο μνημόσυνό του θὰ τελεσθῆ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Δουραχάνης, τό Σάββατο 8/1/2022

 

Πηγή:Ορθόδοξος Τύπος