Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2022
Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 23 Ἰανουαρίου 2022
Κυριακή ΙΔ΄ Λουκᾶ
Λουκ. ΙΗ΄ 35-43
Tῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐγένετο ἐν τῷ ἐγγίζειν τόν Ἰησοῦν εἰς Ἰεριχὼ τυφλός τις ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν· ἀκούσας δὲ ὄχλου διαπορευομένου ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. Ἀπήγγειλαν δὲ αὐτῷ ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται. Καὶ ἐβόησε λέγων· Ἰησοῦ, υἱὲ Δαυῒδ, ἐλέησόν με. Καὶ οἱ προάγοντες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήσῃ· αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· Υἱὲ Δαυῒδ, ἐλέησόν με. Σταθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀχθῆναι πρὸς αὐτόν. Ἐγγίσαντος δὲ αὐτοῦ ἐπηρώτησεν αὐτόν λέγων· Τί σοι θέλεις ποιήσω; Ὁ δὲ εἶπε· Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω. Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἀνάβλεψον· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. Καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸν Θεόν· καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἰδὼν ἔδωκεν αἶνον τῷ Θεῷ.
Κυριακή ΙΔ΄ Λουκά: για τη θεραπεία του τυφλού της Ιεριχούς (Άγιος Κύριλλος, αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας)
Εξήγησις υπομνηματική εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, κεφ. ΙΗ΄
«Ιησού, υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με». Προσήλθε λοιπόν αυτός ο τυφλός με την πεποίθηση ότι προσερχόταν στον Θεό που είναι σε όλα ισχυρός· ονομάζει δε Αυτόν «υιό Δαβίδ»· διότι έχοντας ανατραφεί μέσα στον Ιουδαϊσμό και έχοντας γεννηθεί εκεί ως εντόπιος, δεν αγνόησε όσα είχαν ειπωθεί εκ των προτέρων γι’ Αυτόν μέσω του νόμου βέβαια και των αγίων προφητών και ότι κατά σάρκα προερχόταν από τη γενιά του Δαβίδ. Επομένως, επειδή ήδη είχε πιστέψει ότι όντας Θεός ο Λόγος, υπέμεινε με τη θέλησή Του την κατά σάρκα γέννησή Του, εννοώ από την αγία Παρθένο, πλησιάζει τον Ιησού ως Θεό, λέγοντάς Του: «Ελέησέ με, υιέ του Δαβίδ».
Πράγματι, μια πρόσθετη μαρτυρία ότι απηύθυνε αυτήν την ικεσία στον Κύριο, έχοντας αυτήν την πεποίθηση, αποτελούν τα ίδια τα λόγια του Χριστού: «Η πίστη σου σε έχει σώσει».
Ας τον μιμηθούν, λοιπόν, αυτόν που ήταν ασθενής στους οφθαλμούς, όσοι διαιρούν στα δύο τον ένα Κύριο Ιησού Χριστό, καθώς ο τυφλός πλησιάζει τον Σωτήρα των πάντων Χριστό ως Θεό και Τον ονομάζει και Κύριο και υιό του Δαβίδ. Μαρτυρεί δε τη δόξα Του, με το να επιζητεί από Αυτόν μια ενέργεια που ταιριάζει απόλυτα στον Θεό. Ας θαυμάζουν επίσης το σθένος της ομολογίας του· μερικοί πράγματι τον επιτιμούσαν, επειδή ομολογούσε την πίστη του, αυτός όμως δεν υποχωρούσε, ούτε και μειωνόταν η παρρησία του από όσους τον εμπόδιζαν. Ήξερε ότι η πίστη μάχεται με τα πάντα και τα πάντα νικάει· για τον λόγο αυτό τον επιτιμούσαν, αλλά αυτός, πιστός, δεν υποχωρούσε, αλλά ακολουθούσε τον Δεσπότη, γνωρίζοντας ότι είναι καλή η υπέρ της ευσεβείας «αναίδεια»· γιατί αν για τα χρήματα υπάρχουν πολλοί αναιδείς, για τη σωτηρία της ψυχής δεν χρειάζεται
Λόγος εἰς τὴν θεραπείαν τοῦ τυφλοῦ τῆς Ἱεριχοῦς (Λουκ.: 18,. 35-43). Ἁγίου Γερμανοῦ Κωνσταντινουπόλεως
Ὁ Θεὸς εἶναι ὁ ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, ὅπως ἔχει γραφεῖ, ὁ Ὁποῖος φωτίζει τὰ πάντα μέ τίς ἀκτῖνες τῆς ἀγαθότητάς Του. Ἡ δὲ ψυχὴ κάθε ἀνθρώπου, ἀναλόγως μέ τὴν προαίρεσή της, γίνεται ἢ κηρός, ὡς φιλόθεος, ἢ πηλός, ὡς φιλόϋλος. Ὅπως, λοιπὸν, ὁ πηλὸς ἀπό φυσικοῦ του στὸν ἥλιο ξηραίνεται, ἔτσι καὶ κάθε ψυχὴ φιλόϋλος καὶ φιλόκοσμος, ἄν καί νουθετεῖται ἀπὸ τὸν Θεόν, σκληρύνεται, ὅπως ὁ πηλός, διότι ἀντιστρέφει τοὺς λόγους Του, καὶ ὁδηγεῖται μόνη της πρὸς τὴν ἀπώλεια. Ἡ φιλόθεος, ὅμως, ψυχὴ ἁπαλύνεται ὡς κηρὸς καὶ δεχομένη μέσα της τοὺς τύπους καὶ τοὺς χαρακτῆρες τῶν θείων ἐννοιῶν, γίνεται κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι. Ὁ αἰσθητὸς ἥλιος θεωρεῖται, δέν θεωρεῖ. Ὁ νοητὸς ἥλιος θεωρεῖται ἀπὸ τοὺς ἀξίους, ἀλλὰ καὶ βλέπει τοὺς πάντας καὶ περισσότερο αὐτούς πού Τὸν βλέπουν. Ὁ αἰσθητὸς ἥλιος δέν ὁμιλεῖ οὔτε συνομιλεῖ μὲ κανέναν, ὁ νοητὸς ὅμως καὶ ὁμιλεῖ στούς φίλους Του καὶ χαρίζει σὲ ὅλους τὴν ὅραση καὶ τὴν ὁμιλία. Ὁ αἰσθητὸς ἥλιος
Γιὰ τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο, τὴν ἐσωτερικὴ καὶ ἐξωτερικὴ λέπρα: Μὴν κλωνίζεσαι μόνο προσεύχου...
Ομιλία π. Αθανασίου Χατζή στην Ιερά Μονή Γενέσιον της Θεοτόκου Ντουραχάνης.
Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2022
Η Αγάπη δεν επιτρέπει πολλά. Προπαντός δεν επιτρέπει το θεαθήναι. Είναι ταπεινή η Αγάπη. Είναι απλή. Και στη φυλακή της δεν υπάρχει ντροπή παρά φτωχικό κελί υπομονής και πραότητος, κούρασης θεληματικής, για να δώσεις μορφή στα ξύλα. Να τα μορφώσεις!...
Μ' ένα ράσο παλιό ξασπρισμένο ασκούσε την τέχνη. Να μορφώνεις το ξύλο. Να το πελεκάς, να το κόβεις, να το καρφώνεις... Παράλληλα να ιδρώνεις χαράσσοντας την κούραση ρυτίδες στο πρόσωπό σου. Έτσι καρφώνοντας χοντρά δέντρινα καδρόνια στη σειρά βαλμένα, έμοιαζε σα να είχε στήσει τη φυλακή του... Με τη θέλησή του είχε ορθώσει καρφωμένα, πελεκημένα όμορφα δεσμά δια βίου που με πόθο ακατάληπτο στους πολλούς είχε φυλακιστεί εκούσιος ισοβίτης!...
- Τα ψάρια, είχε κάποτε πει, δεν τα ψήνουν ανάβοντας φωτιά σε κορυφή. Είναι πολυτέλεια. Γίνεται για το θεαθήναι... Κανένας δεν κατάλαβε το περιττό αλλά ο μαραγκός δεν έφαγε... Κάποιοι γέλασαν κι η φυλακή επέφερε περισσότερη κούραση, τα ξύλα σκληρά πολύ, στόμωναν τις λεπίδες, για να κοπούν, ενώ ορισμένα είχαν ρόζους πολλούς που χρειαζόταν ιδιαίτερη δουλειά και συχνή, για να γίνουν χρήσιμα, να μην πεταχτούν!...
Έτσι, όταν κυρίως τ' απόγευμα κλείνονταν στο υπόστεγο και για ώρες εργαζόταν με ξύλα, πολλές φορές ο νους του θυμόταν φυλακισμένους...Πληγή ανοιχτή στην κοινωνία οι φυλακές, άνθρωποι ίδια ναυάγια και τόξερε πολύ καλά πως όσο περισσότερος ο πόνος άλλο τόσο αληθινή χρειάζεται αγάπη... Αυτός είχε ταχτεί στην Αγάπη κι είχε μόνος ορκιστεί στην Αγάπη κι είχε δεθεί στις αλυσίδες της κι είχε κλειστεί στη φυλακή της διακρίνοντας τί εκείνη θέλει και τί δεν επιτρέπει...
Η Αγάπη δεν επιτρέπει πολλά. Προπαντός δεν επιτρέπει το θεαθήναι. Είναι ταπεινή η Αγάπη. Είναι απλή. Και στη φυλακή της δεν υπάρχει ντροπή παρά φτωχικό κελί υπομονής και πραότητος, κούρασης θεληματικής, για να δώσεις μορφή στα ξύλα. Να τα μορφώσεις!... Έτσι εκεί που ώρες έκοβε, πλάνιζε και κάρφωνε τα ξύλα, ο καλός μαραγκός, ο τεχνίτης, ήταν σα να σήκωνε τα χέρια σε προσευχή θαρρετά και συχνά, όχι για ν' αλλάξει τον κόσμο αλλά για να μορφώσει τον άνθρωπο!...
-Αγάπη, αγκάλιασε όσους με τη θέλησή τους φυλακίστηκαν
στο κελί σου!...
Ρ.Α.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)