Δεν ενδιαφέρει τον Ρωμηόν τί λέγουν οι ξένοι δι’αυτόν, διότι τα κριτήριά του είναι ρωμαίϊκα

Δεν ενδιαφέρει τον Ρωμηόν τί λέγουν οι ξένοι δι’αυτόν, διότι τα κριτήριά του είναι ρωμαίϊκα.

Ο Γραικός αγωνίζεται να βρεθή εις θέσιν να διατυμπανίζη τι καλά λέγουν οι ξένοι δι αυτόν, δια να αποδείξη την αξίαν του, διότι τα κριτήριά του δεν είναι ρωμαίϊκα αλλά ευρωπαϊκά, ρωσικά και αμερικάνικα.

Ο Ρωμηός είναι σκληρός και ελεύθερος και ουδέποτε αφελής. Και όταν το σώμα του ή τα συμφέροντά του σκλαβωθούν, κάμνει ελιγμούς και υποκρίνεται αναλόγως των περιστάσεων, δια να παραμείνη με την ευφυΐαν του όσον το δυνατόν πλέον ελευθέρα η Ρωμηοσύνη του. Με υπερηφάνειαν τον Καραγκιόζη κάμνει και πάντοτε αδούλωτος αετός της Ρωμηοσύνης παραμένει.

Ο Νεογραικισμός αρκετά εζημίωσε το Ρωμαίϊκον με την λεγομένην ξενομανίαν του, η οποία είναι εις την πραγματικότητα δουλοπρέπεια εις τα αφεντικά του.

Ακριβώς επειδή οι Νεογραικοί είναι διηρημένοι μεταξύ των αφεντικών των, συμπεριφέρονται ο ένας Γραικύλος προς τον άλλον Γραικύλον ωσάν τα αφεντικά των. Οι Γραικύλοι των Ρώσων φέρονται προς τους Γραικύλους των Αμερικανών

Κυριακή της Απόκρεω Ἡ ἀγάπη θὰ κρατήσει τὸν κόσμο. Ὁμιλία π. Ἀθ. Χατζῆ

 

"Αὐτοκτονία" τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ ἐπιχειρουμένη "ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν"!

 

 

"Αὐτοκτονία" τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ ἐπιχειρουμένη "ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν"!

●" Ἐάν τολμηθεῖ θά ἐπιφέρει μεγάλες διαστάσεις, χωρισμούς καί σχίσματα"

τοῦ Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Στό πλαίσιο τῆς Διαδικτυακῆς Συνάξεως «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων (Π.Ε.Θ.), μέ θέμα: «Ἡ παιδαγωγία τοῦ Τριωδίου καί τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς», μέ ὁμιλητή τόν Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη π. Μάξιμο Κυρίτση, Καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Διονυσίου τοῦ ἐν Ὀλύμπῳ, πού πραγματοποιήθηκε τήν Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2022 καί ὥρα 19:30, ὁ ὁμιλητής μετά τό πέρας τῆς πολύ ἐνδιαφέρουσας καί ἐποικοδομητικῆς ὁμιλίας του, ἀπήντησε σέ διάφορα ἐρωτήματα τῶν ἀκροατῶν της.

Μεταξύ ἄλλων, ἐτέθη στόν σεβαστό λόγιο Γέροντα ἐρώτημα ὑπό Θεολόγου ἐκ Πελοποννήσου, τό ὁποῖο ἀφοροῦσε στήν προωθουμένη καί μετά μεγάλης προσδοκίας ἀναμενομένη ὑπό τοῦ Φαναρίου "ἕνωσιν τῶν Ἐκκλησιῶν". Ἡ δοθεῖσα ἀπάντησις, λόγῳ τοῦ ἰδιαιτέρου ἐνδιαφέροντός της, παρατίθεται ἐν συνεχεία ἀπομαγνητοφωνημένη ἐκ τῆς συνολικῆς καταγραφῆς τῆς ἐν λόγῳ ἐπιτυχοῦς θεολογικῆς διοργανώσεως.

Τό ὑποβληθέν ἐρώτημα ἦταν:

«Τελευταίως ἀκοῦμε νά ἐκφράζεται μία αἰσιοδοξία ἀπό κάποια κλιμάκια μέσα στήν Ἐκκλησία περί πλησιάσματος τῆς ἡμέρας ἐκείνης, πού τήν ὀνομάζουν "ἡμέρα Κυρίου", τῆς ἑνώσεως μέ τήν Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία. Ἤθελα νά μᾶς πεῖτε ἐσεῖς ἐάν συμμερίζεστε αὐτήν τήν αἰσιοδοξία, μέ τά δεομένα πού ὑπάρχουν, ἐάν μπορεῖ αὐτή ἡ ἡμέρα νά εἶναι σύντομα, κι ἄν ὅλο αὐτό θά οἰκοδομήσει ἤ θά δημιουργήσει κάποια περαιτέρω προβλήματα.»

Ἡ ἀπάντηση τοῦ σεβαστοῦ Καθηγουμένου ἦταν ἡ κάτωθι:

«Εἶναι μεγάλο τό θέμα, ἀλλά θά ἤθελα νά πῶ τό ἑξῆς. Εἶναι πολύ δύσκολο ἄν ὄχι ἀδύνατο, ἔτσι ὅπως ἔχουν τά πράγματα, νά ὑπάρχει "ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν". Ἐξάλλου καί ὁ Πατριάρχης τό εἶπε, παρ' ὅλα αὐτά πού μερικές φορές κάνει ἐπικοινωνικά (σημείωση ἡμ. : μπορεῖ ὁ καθείς νά ἀντιληφθεῖ τούς λόγους πού ὑπαγόρευσαν αὐτή τήν ἀναφορά), ὅτι ἕνωσις δέν ὑπάρχει ἐάν δέν ἐπανέλθουμε στήν πρώτη χιλιετηρίδα. Καί ἡ πρώτη χιλιετηρίδα τί εἶναι; Εἶναι ἡ κοινή ἄκτιστη ἐνέργεια πού δούλευε καί στήν Ἀνατολή καί στή Δύση καί σέ ὅλον τόν κόσμο. Στή Δύση ἀποκτήθηκε μία ἄλλη παράδοση, ὄπως εἶπα προηγουμένως, εἶναι ἡ παράδοση τοῦ ἡγετικοῦ στοιχείου τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Δέν ξέρω ἀπό ποῦ τό πῆρε.....πάντως τό πῆρε τήν ὥρα πού βγῆκε ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Πού συνεργάστηκε μέ τόν Καρλομάγνο, ἀπό ἐκεῖ φαίνεται νά ἔρχεται ἡ ἡγετική αὐτή ἐξουσιαστική δύναμις τοῦ Πάπα καί πού ἔλαβε ἐξουσίες τέτοιες ἀπό τόν Καρλομάγνο πού δέν τίς εἶχαν οὔτε οἱ ὀρθόδοξοι στήν Ἀνατολή. Καί οἱ Ἀνατολικοί ἐπίσκοποι πολλές φορές λάβανε τέτοιες ἐξουσίες, ἀλλά ποτέ δέν ἀλλοίωναν τήν Πίστη. Ἐδῶ ἔχουμε ἀλλοίωση τῆς Πίστεως καί ἦρθε

Αξίζει για μερικά πράγματα να περιμένεις

"Αξίζει για μερικά πράγματα να περιμένεις.
Είναι ανάγκη να περιμένεις.
Εργάζεται ο Θεός.
Μόνο που έχει τους δικούς Του ρυθμούς.
Ο Θεός εργάζεται πολύ υπομονετικά.
Και η φύση το ίδιο κάνει.
Ένα λουλουδάκι θ’ ανθίσει όταν έρθει η ώρα του!
Όλα αυτά αλλάζουν, αλλά σε πολύ διαφορετικούς ρυθμούς απ’ αυτούς που μας έχει συνηθίσει η τρελή κοινωνία μας.
Αυτό το τρέξιμο, αυτός ο πανικός η ταραχή που μας κάνει όλους τόσο πολύ βιαστικούς, αφήνουν τον Θεό αμέτοχο.
Ο Θεός δεν μπαίνει σ’ αυτούς τους τρελούς ρυθμούς μας, αλλά κινείται στους ρυθμούς της δικής Του αγάπης και της δικής Του υπομονής."

Μακαριστος Γέροντας
Νεκτάριος Βιτάλης

 

Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 27 Φεβρουαρίου, Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω

 ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΕ´ 31-46

 

Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ’ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ· καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ’ ἀλλήλων, ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. Τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου· ἐπείνασα γὰρ καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθετε πρός με. Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ καὶ ἤλθομεν πρός σε; καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. Τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ· ἐπείνασα γὰρ καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ’ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. Καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.

Κυριακή της Απόκρεω: Αγάπη ναι, αλλά πιά αγάπη; (Πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός)

 

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ
Ματθαίου κε’ 31-46.

«εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ. κε’ 40)
1. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή έρχεται να μας υπενθυμίσει μια μεγάλη αλήθεια. Την περασμένη Κυριακή μίλησε το ιερό Ευαγγέλιο για την αγαθότη­τα του Θεού- Πατέρα, που περιμένει το πλάσμα του να επιστρέψει. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας κάμει να ξεχάσουμε και την δικαιοσύνη Του. Ο Θεός δεν είναι μονάχα στοργικός Πατέρας. Είναι και δίκαιος Κριτής. «Ούτε ο έλεος αυτού άκριτος, ούτε η κρίσης ανελεήμων» λέγει ο Μ. Βασίλειος. Θα κρίνει τον Κόσμο, μας λέγει το Ευαγγέλιο, και μάλιστα όχι αυθαίρετα, αλλά σύμφωνα με τα έργα μας. Μας φέρνει, λοιπόν, η σημερινή περικοπή ενώπιον του γεγονότος της κρίσε­ως. Και λέμε «γεγονότος», γιατί η παγκόσμια κρίση αποτελεί για την πίστη μας εσχατολογική βεβαιότητα και πραγματικότητα, που ομολογείται σ’ αυτό το Σύμ­βολο μας ως εκκλησιαστική πίστη: «Και πάλιν ερχόμενον κρίναι ζώντας και νεκρούς…».


Καλούμεθα, λοιπόν, σήμερα να συνειδητοποιή­σουμε τρία πράγματα. Πρώτον, ότι Κριτής μας θα είναι ο Ι. Χριστός, ως Θεός. Σωτήρ ο Χριστός αλλά και Κριτής. Αν την πρώτη φορά ήλθε ταπεινός στη γη,

Λόγος Αγίου Εφραίμ του Σύρου σχετικά με τη Δευτέρα Παρουσία

 

Αγαπητοί μου αδελφοί, ακούστε για τη δεύτερη και φοβερή παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Έφερα στο νου μου την ώρα εκείνη και, καθώς αναλογίστηκα όσα πρόκειται τότε να συμβούν, κατατρόμαξα. Ποιος μπορεί να τα διηγηθεί; Ποια γλώσσα μπορεί να τα περιγράψει; Ποια αυτιά μπορούν να τα ακούσουν;

Τότε ο Βασιλιάς της οικουμένης θα σηκωθεί από το θρόνο της δόξας Του και θα έρθει για να κρίνει όλους τους κατοίκους της γης, αμείβοντας με αιώνια μακαριότητα τους άξιους και τιμωρώντας με αιώνια κόλαση τους αμαρτωλούς! Όταν τα φέρνω αυτά στο νου μου, τρόμος με κυριεύει. Παραλύω ολόκληρος. Τα μάτια μου δακρύζουν. Η φωνή μου κόβεται. Τα χείλη μου παγώνουν. Η γλώσσα μου τρέμει. Οι λογισμοί μου σταματούν. Αν και ο φόβος με πιέζει να σωπάσω, αναγκάζομαι να μιλήσω για χάρη της δικής σας ωφέλειας.

Θα συμβούν τόσο μεγάλα και τρομακτικά γεγονότα, που ούτε έγιναν από την κτίση του κόσμου, ούτε θα γίνουν σ’ όλες τις γενιές. Αν μία δυνατή βροντή πολλές φορές μας τρομάζει και μας κόβει τα πόδια, για σκεφτείτε,

πώς θ’ αντέξουμε

Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω (Ματθ. 25,31-46)

 Το παγκόσμιο δικαστήριο

  ♱Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτη

Και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη» (Ματθ. 25,32)
ΧΘΕΣ, αγαπητοί μου, ψυχοσάββατο, μνήμη δηλαδή των προσφιλών μας νεκρών. Σήμερα Κυριακή, Κυριακή της Απόκρεω.
Τι είναι απόκρεω; απόκρεω iσον αποχαιρετισμός της κρεοφαγίας, προοίμιο της αγίας και μεγάλης τεσσαρακοστής, προανάκρουσμα για αγώνες πνευματικούς. Άλλα δυστυχώς ό κόσμος, με τη σατανική ιδέα ότι τις μέρες αυτές όλα επιτρέπονται, εκτρέπεται σε μεγάλες αμαρτίες. Σήμερα λοιπόν, πού πολλοί οργιάζουν, ή αγία μας Εκκλησία ώρισε να διαβάζεται στους ναούς της Ορθοδοξίας το φοβερότερο ευαγγέλιο όλου του χρόνου, το ευαγγέλιο της μελλούσης κρίσεως. Όποιος τ' ακούει κ' έχει μέσα του ένα μόριο πίστεως και λογικής, τρέμει.
Το ευαγγέλιο μας προειδοποιεί όλους. Θα γίνη κρίσης, δικαστήριο παγκόσμιο, κι ό δικαστής πού θα μας κρίνει είναι ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Θα χωριστή ή άνθρωπότης σε δυο μεγάλες παρατάξεις• από τη μια οι δίκαιοι, από την άλλη οι αμετανόητοι αμαρτωλοί. Και θ' ακουστούν δύο τελεσίδικες - αμετάκλητες αποφάσεις• ή μία «Δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην ημίν βασιλείαν...», ή άλλη «Πορεύεσθε άπ' εμού οί κατηραμένοι εις το πυρ το αίώνιον...», στην αιώνια κόλαση (Ματθ. 25,34,41).
—Κόλασης; Ποιος πιστεύει σήμερα κόλαση!
Ό Ιερός Χρυσόστομος λέει•

Ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας

Ἅγιος Τύχων Ἐπίσκοπος Ζαντόνσκ

 

Δύσκολος εἶναι, τό ἀναγνωρίζω, ὁ ἀγώνας ἐνάντιον αὐτοῦ τοῦ ἐχθροῦ· εἶναι ὅμως ἀπαραίτητος. Πολλοί κάνουν πολέμους καί νικοῦν ἄλλους ἀνθρώπους· εἶναι ὅμως αἰχμάλωτοι καί δοῦλοι στά πάθη τους. Δέν ὑπάρχει πιό ἐνδοξη νίκη ἀπό τή νίκη πάνω στόν ἑαυτό μας. Βραβεῖο χωρίς νίκη δέν ὑπάρχει. Καί νίκη χωρίς ἀγώνα δέν ὑπάρχει.

Ἀδελφέ μου, ἄς καταπιαστοῦμε μ’ αὐτόν τόν ἀγώνα, γιά νά κερδίσουμε μέ τή βοήθεια τοῦ Χριστοῦ τή νίκη, νά πάρουμε ἀπ’ Αὐτόν τό στεφάνι τῆς ἀρετῆς καί νά θριαμβεύσουμε αἰώνια στή Βασιλειά Του.

Ἄς διατυπώσουμε τώρα μερικές σκέψεις, πού δίνουν βοήθεια καί ἐνίσχυση στόν ἀγώνα:

Ν’ ἀκοῦς καί νά προσπαθεῖς νά κατανοεῖς τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ μᾶς ἀποκαλύπτονται ἡ ἁμαρτία καί ἡ ἀρετή, ὥστε ν’ ἀποφεύγουμε τήν πρώτη καί νά ἐπιδιώκουμε τή δεύτερη: «Πᾶσα γραφή θεόπνευστος καί ὠφέλιμος πρός διδασκαλίαν, πρός ἔλεγχον, πρός ἐπανόρθωσιν, πρός παιδείαν τήν ἐν δικαιοσύνῃ, ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, πρός πᾶν ἔργον ἀγαθόν ἐξηρτισμένος» (Β΄ Τιμ. 3, 16-17). Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ «μάχαιρα τοῦ Πνεύματος» (Ἐφεσ. 6, 17), μέ τήν ὁποία σφαγιάζεται