26 Σεπτεμβρίου, Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου. Σὰν σήμερα...

 

 ολλές φορές τα χνάρια των αγίων αποτυπώνονται στο χρόνο της δικής μας ζωής. Φωτίζουν και δίνουν νόημα στους αγώνες, τις αγωνίες, τις ελπίδες. Αντλούν από την ατέλειωτη Πίστη και Αγάπη του Θεού και τη διαχέουν στον κόσμο μας. Έτσι, για να ξεκουραστεί ο οδοιπόρος, να πιεί νερό ο διψασμένος, να βρει στέγη ο ξένος και ο άστεγος, να βρει το δρόμο του ο αλήτης…

Υπάρχουν άνθρωποι, με Θεού φώτιση, που αφουγκράζονται το φτερούγισμα των αγίων. Και γίνονται το μέσο για να φανερωθεί η αγάπη του Θεού στον άνθρωπο, να αγιαστεί η φύση των πραγμάτων από τη Θεία Χάρη… Το μέσο… «κάποιος φυτεύει, κάποιος ποτίζει μα ο αυξάνων είναι ο Θεός»…

«26 Σεπτεμβρίου 1970, ανήμερα του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου γίνομαι μοναχός. Ο αείμνηστος Χρυσόστομος Βούλτσος, τότε επίσκοπος Δωδώνης, είδε ότι η επιθυμία μου να αφοσιωθώ στο Θεό ήταν σωστή. Μου λέει μετά από συζήτηση: «Τράβα στο μοναστήρι της Καστρίτσας και να κατέβεις το Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου». Το πρωί λειτουργία στο νησί. Κοινώνησα. Το απόγευμα έγινε η κουρά.

Έγινα καλέγερος. Κάτι που επιθυμούσα, που δεν περίμενα να μου δώσει τόσα αυτός ο δρόμος… Μετά από δύο χρόνια περίπου μου παραχωρείται το Μοναστήρι της Ντουραχάνης…»

 « Η αγάπη για τα παιδιά προϋπήρχε. Από μικρός με συγκινούσε, όταν έβλεπα πεινασμένα παιδιά. Όλη η φαντασία και τα όνειρά μου ήταν να βρω μια σπηλιά που να έχει ψωμί, να τους δίνω.

Να τους λέω: Φάτε παιδιά… Φάτε παιδιά… Η σπηλιά να μην αδειάζει ποτέ.

Με τράνταξε μια
κουβέντα του Χριστού προς τον Πέτρο: «Βόσκε τά ἀρνία μου». Και εγώ πιάστηκα από τα παιδιά. Λαμπάδιασα από τη γραφή.

Η φλόγα της επιθυμίας μεταβλήθηκε σε μέθη-καθήκον-υποχρέωση να ανταποκριθώ».

Μαζί μια ομάδα ανθρώπων έτοιμη να ανταποκριθεί στο κάλεσμα…

 Οι δυσκολίες και τα εμπόδια πάρα πολλά… Αλλά η πίστη στο Θεό κάνει θαύματα…

26 Σεπτεμβρίου 1979 ανήμερα του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου … Επιτέλους δίνεται η άδεια για να ξεκινήσει το χτίσιμο. Τον Οκτώβριο τα έργα ξεκινούν. Με μηδέν χρήματα στην τσέπη και το «σκούφωνε ξεσκούφωνε». Δανεικά για να ξεπληρωθούν τα δανεικά. Και ο ιδρώτας όλος από εθελοντές που βάλθηκαν με Θεού δύναμη να κάνουν το όνειρο πραγματικότητα…

Παρόλες τις δυσκολίες το οικοτροφείο και το σχολείο στήθηκαν και περίμεναν τα πρώτα παιδικά χαμόγελα…

26 Σεπτεμβρίου 1981 ανήμερα του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου…

«αν και έλλειπε ακόμα ένα χαρτί-παίρνουμε την άδεια λειτουργίας και γίνονται τα εγκαίνια. Παλαίψαμε να ξεπεράσουμε την μπόρα. Δεκαεφτά μήνες περιμέναμε για την έγκριση. Τελικά δόθηκε από το Νομάρχη».

«Το χέρι της Παναγίας και των αγίων του Θεού επεμβαίνει ως σήμερα. Με την ευλογία του Ευαγγελιστή Ιωάννη, με τη συνδρομή της προσευχής και τη συμπαράσταση του κόσμου, το έργο πήρε σάρκα και οστά. Αποφασίζουμε αυτή τη μέρα κάθε χρόνο να τη γιορτάζουμε  βάζοντάς την βάση για οποιοδήποτε σημαντικό ξεκίνημα. Η παράκληση στον προστάτη Ἅγιο Ἰωάννη να υπάρχει αγάπη».

Η διήγηση από το γέροντα μας π. Αθανάσιο Χατζή, από διάφορες συνεντεύξεις και κηρύγματα.

 

 

 

Από την εκπομπή της ΕΡΤ 

Ένας τόπος ένας άνθρωπος

 

 

Ἡ Θαυμαστή ἁλιεία

 

 Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ τὸν ὄχλον ἐπικεῖσθαι αὐτῷ τοῦ ἀκούειν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὸς ἦν ἑστὼς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ, 2 καὶ εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ᾿ αὐτῶν ἀπέπλυναν τὰ δίκτυα. 3 ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν τοῦ Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους. 4 ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν. 5 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων εἶπεν αὐτῷ· ἐπιστάτα, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον. 6 καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν. 7 καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά. 8 ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν ᾿Ιησοῦ λέγων· ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε· 9 θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον, 10 ὁμοίως δὲ καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ ᾿Ιωάννην, υἱοὺς Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι. καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ ᾿Ιησοῦς· μὴ φοβοῦ·

Όταν έχεις απλότητα, όταν έχεις αγάπη, λάμπει ο εσωτερικός άνθρωπος

 Ιερά Μονή Παναγίας Θεοτόκου Δουραχάνης Ιωαννίνων 

Ομιλία π. Αθανασίου Χατζή

080928

 

 

 

 

Κυριακή Α΄ Λουκᾶ

 

Κυριακή Α’ Λουκά (Θεοφύλακτος Αρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας)

 

                                                                             (Λουκ. ε΄. 1-11)

«Τὸν ἐστρίμωχναν τὰ πλήθη, γιὰ ν’ ἀκούσουν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ κι αὐτὸς στεκόταν κοντὰ στὴ λίμνη Γενησαρέτ. Εἶδε δυὸ βάρκες ἀραγμένες στὴν ἀκρολιμνιά· οἱ ψαράδες πιὸ κεῖ ἔπλυναν τὰ δίχτυα τους. Μπῆκε σὲ μιὰ ἀπ’ αὐτὲς ποὺ ἦταν τοῦ Σίμωνα καὶ τὸν παρακάλεσε νὰ ξεμακρύνη λίγο ἀπὸ τὴ στεριά. Κι ἀφοῦ κάθισε ἄρχισε νὰ διδάσκη τὸν κόσμο μέσ’ ἀπὸ τὴ βάρκα. Ὅταν τέλειωσε εἶπε στὸ Σίμωνα· Γύρισε στ’ ἀνοιχτὰ καὶ ρίξετε τὰ δίχτυα γιὰ ψάρεμα.

Τοῦ ἀποκρίθηκε ὁ Σίμωνας καὶ τοῦ εἶπε· Δάσκαλε, ὅλη τὴ νύχτα κοπιάσαμε καὶ δὲν πιάσαμε τίποτα. Θὰ ρίξω ὅμως τὸ δίχτυ ἀφοῦ τὸ ὁρίζεις. Ἔκαμαν ἔτσι κι ἔπιασαν τόσο μεγάλο πλῆθος ψάρια ποὺ ἄρχισε τὸ δίχτυ νὰ σπάζη. Φώναξαν τοὺς συνεταίρους τους τῆς δεύτερης βάρκας νὰ πᾶν νὰ τοὺς βοηθήσουν. Πῆγαν καὶ γέμισαν καὶ οἱ δύο βάρκες σὲ σημεῖο νὰ βουλιάζουν. Ὅταν τὸ εἶδε αὐτὸ ὁ Σίμωνας πέφτει στὰ γόνατα τοῦ Ἰησοῦ καὶ τὸν παρακαλεῖ. Ἕβγα ἀπ’ τὴ βάρκα μου, Κύριε, γιατὶ εἶμαι ἁμαρτωλός. Τὸν εἶχε γεμίσει θάμπος κι αὐτὸν κι ὅλους τοὺς συντρόφους του γιὰ τὰ ψάρια ποὺ εἶχαν πιάσει μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο. Ὅμοια εἶχαν ξαφνιαστῆ

Κυριακή Α΄Λουκά: σχετικά με τη θαυμαστή κλήση των πρώτων μαθητών από τον Κύριο (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

 (Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, κεφ. ε΄, χωρία 1 έως 11)

(Αποσπάσματα από την ομιλία ΙΔ΄ του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου)

«καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων».

(…)Και περπατώντας κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας, είδε δύο αδελφούς, τον Σίμωνα, που, με το όνομα το οποίο του έδωσε αργότερα ο Κύριος, ονομάστηκε Πέτρος και τον Ανδρέα τον αδελφό του. Έριχναν τα δίχτυα τους στη θάλασσα, σαν ψαράδες που ήσαν. «Ακολουθήστε με, τους είπε, και θα σας κάνω αλιείς ανθρώπων». Αυτοί λοιπόν, αφού άφησαν αμέσως τα δίχτυα, Τον ακολούθησαν.

«οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ». Πρόσεξε την πίστη και την υπακοή τους. Διότι αν και βρίσκονταν στο μέσο της εργασίας τους (γνωρίζετε βέβαια πόσο απαιτητική είναι η αλιεία), όταν άκουσαν την προτροπή του Κυρίου δεν ανέβαλαν, ούτε το μετέθεσαν γι΄ αργότερα, ούτε είπαν· «Άμα γυρίσουμε στο σπίτι, ας συνεννοηθούμε πρώτα με τους δικούς μας». Αλλά αφού εγκατέλειψαν τα πάντα, Τον ακολούθησαν, όπως ο Ελισσαίος ακολούθησε κάποτε τον προφήτη Ηλία. Πραγματικά αυτού του είδους την υπακοή ζητεί από μας για τη μετάνοιά μας ο Χριστός, ώστε μήτε δευτερολέπτου αναβολή να μην κάνουμε, ακόμα κι αν κάτι από τα πιο απαραίτητα προς το ζην μας επείγει, όπως κρίνουμε. Γι’ αυτό και κάποιον άλλον που Τον πλησίασε και ζήτησε να πάει πρώτα να θάψει τον πατέρα του, μήτε αυτό δεν τον άφησε να κάνει, δείχνοντας ότι από όλα πρέπει να προτιμούμε να Τον ακολουθήσουμε και να γίνουμε μαθητές Του.

Εάν πάλι θεωρείς ότι Τον ακολούθησαν επειδή

Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 24 Σεπτεμβρίου 2022 Α΄ Λουκᾶ

 

Λουκᾶ Ε΄ 1-11

 

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἑστὼς ὁ Ἰησοῦς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ, καὶ εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ᾿ αὐτῶν ἀπέπλυναν τὰ δίκτυα. ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν τοῦ Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους. ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν. Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων εἶπεν αὐτῷ· ἐπιστάτα, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον. Καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν. Καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά. ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν Ἰησοῦ λέγων· ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε· θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον, ὁμοίως δὲ καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην, υἱοὺς Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι. Καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ Ἰησοῦς· μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν. Καὶ καταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ.

 

 

 

ΜΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ

π. Δημητρίου Μπόκου

 

Πῶς πείστηκαν οἱ ἀπόστολοι μὲ μιὰ κουβέντα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸν ἀκολούθησαν;
Γιὰ νὰ μὴν εἶναι ἀναπάντητη ἡ πρώτη του κλήση, ὁ Χριστὸς
φρόντισε νὰ προετοιμάσει τὸ ἔδαφος. Εἶχε μιὰ πρώτη γνωριμία μαζί τους. Μερικοὶ ἦταν ἤδη μαθητὲς τοῦ Προδρόμου. Ὁ ἴδιος ὁ Ἰωάννης τοὺς εἶχε σπρώξει πρὸς τὸν Χριστό. Τὸν βρῆκαν, τοῦ μίλησαν, πῆγαν στὸ σπίτι του, ἔμειναν καὶ λίγο μαζί του. Τὸν ἄκουσαν νὰ μιλάει στὰ πλήθη, εἶδαν τὰ πρῶτα του θαύματα στὴν Κανᾶ καὶ τὴν Καπερναούμ.
Καὶ τέλος, εἶδαν νὰ γίνεται καὶ σ’ αὐτοὺς μεγάλο θαῦμα μὲ τὴν ἀνέλπιστη ἁλιεία καὶ τὸ πλῆθος τῶν ἰχθύων. Ἤξεραν λοιπὸν μὲ ποιὸν εἶχαν νὰ κάνουν. Ἔτσι, στὴν πρώτη κλήση τοῦ Χριστοῦ ἄφησαν τὰ πάντα καὶ τὸν ἀκολούθησαν (Κυριακὴ Α΄ Λουκᾶ).
Τί ἀκριβῶς μέτρησε στὴ σχέση τους μὲ τὸν Χριστό; Κάποιο
συμφέρον; Ἀσφαλῶς ὄχι! Δὲν σκέφτηκαν νὰ τὸν ἐκμεταλλευτοῦν γιὰ νὰ κάνουν τὴ ζωή τους. Δὲν ἦταν ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ χόρτασαν μὲ τοὺς πέντε ἄρτους κι ἔτρεχαν νὰ κάνουν τὸν Χριστὸ βασιλιά τους, γιὰ νὰ τοὺς λυθοῦν ὁριστικὰ τὰ βιοποριστικά τους προβλήματα. Ἄλλωστε,

Εὐαγγέλιον Κυριακῆς μετὰ τὴν ὕψωσιν, (Μαρκ. η΄ 34-θ΄ 1)

 

34 Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. 35 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυ­χὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐ­­μοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗ­τος σώσει αὐτήν. 36 τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρω­πον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; 37 ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀν­­­τάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; 38 ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγί­ων. Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.