Κυριακή του Ζακχαίου Ομιλία +π. Αθανασίου Χατζή

Ζούμε την ευλογία που δίνει ο Θεός;

Ἑορτὴ Ἁγίου Ἀθανασίου 18-1-2016, ὁμιλία π. Ἀθανασίου Χατζῆ.

 

ΑΓΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ ...

 

Ἀπολυτίκιο Αγίου Ἀθανασίου
Στύλος γέγονας ὀρθοδοξίας, θείοις δόγμασιν ὑποστηρίζων, τὴν Ἐκκλησίαν Ἱεράρχα Ἀθανάσιε· τῷ γὰρ Πατρὶ τὸν Ὑιόν ὁμοούσιον, ἀνακηρύξας κατᾑσχυνας Ἄρείον· Πάτερ Ὅσιε, Χριστόν τὸν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν, τό μέγα ἔλεος.

Απολυτίκιο Αγίων Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου

Ἔργοις λάμψαντες Ὀρθοδοξίας, πᾶσαν σβέσαντες κακοδοξίαν, νικηταὶ τροπαιοφόροι γεγόνατε· τῇ εὐσεβείᾳ τὰ πάντα πλουτίσαντες, τὴν Ἐκκλησίαν μεγάλως κοσμήσαντες, ἀξίως εὕρατε Χριστὸν τὸν Θεὸν εὐχαῖς ὑμῶν, δωρούμενον πᾶσι τὸ μέγα ἔλεος.

Στύλος γέγονας ὀρθοδοξίας, θείοις δόγμασιν ὑποστηρίζων, τὴν Ἐκκλησίαν Ἱεράρχα Ἀθανάσιε· τῷ γὰρ Πατρὶ τὸν Ὑιόν ὁμοούσιον, ἀνακηρύξας κατᾑσχυνας Ἄρείον· Πάτερ Ὅσιε, Χριστόν τὸν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν, τό μέγα ἔλεος.

 18 Ιανουαρίου 2019, Ιερός ναός Αγίου Αθανασίου Δουραχάνης

 

 

 

 

 

 

Ὁμιλία π. Ἀθανασίου Χατζῆ 17 -1-16

 

Ὁμιλία π. Ἀθανασίου Χατζῆ, 17 1 2015

 

Εις την χαρά του Κυρίου σου, π. Αθανάσιος Χατζής.

Λόγος εἰς τὸν Νεομάρτυρα Γεώργιο

♰ π. Ἀθανασίου Χατζῆ

Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ κρατᾶνε τὸ δόγμα ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ, καθαρό· δὲν δέχονται συμβιβασμούς. Ὅπως τὸ μάτι δὲν μπορεῖ νὰ δεχτεῖ τίποτα καὶ θέλει νὰ τὸ ἀποβάλλει καὶ νὰ τὸ βγάλει, ἔτσι ἀκριβῶς καὶ ὁ σωστὸς ὁ ἄνθρωπος, ὁ Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος, δὲν μπορεῖ νὰ συμβιβαστεῖ μὲ διάφορες αἱρέσεις καὶ νὰ ὑποχωρήσει. Εἶναι πάντοτε ἕτοιμος, σταθερός καὶ δὲν λογαριάζει, ἂν θὰ τοῦ στοιχίσει ἡ ζωή. Ἔτσι, λοιπόν, κι ὁ Νεομάρτυς Γεώργιος. Ζεῖ στὸν κόσμο κι ἀγωνίζεται ἀπὸ μικρὸ παιδί. Νὰ δεῖτε, λοιπόν, πὼς ἀκριβῶς ὁ Θεός, δὲν ἔχει ὁρίσει ἕναν δρόμο· ὁ Θεὸς ἀπὸ παντοῦ, ἂν ὁ ἄνθρωπος παλεύει, τὸν ἀξιώνει καὶ τὸν κάνει αὐτὸ ποὺ λέμε ἅγιο, δηλαδή νά πρεσβεύει γιὰ μας. Αὐτοὶ εἶναι σὲ μιὰ ἄλλη κατάσταση κι αὐτοὶ παρακαλοῦν σήμερα τὸν Θεὸ γιὰ μας. Κι ἔτσι βλέπουμε ὅτι, ἐνῶ ὁ Μέγας Αντώνιος ἦταν στὴν ἔρημο μὲ μεγάλους ἀγῶνες, αὐτὸς ὁ Νεομάρτυρας βρίσκεται στὸν κόσμο ποὺ δὲν τὸν ὑπολογίζει κανένας.

Εἶναι σύγχρονος Ἅγιος κι ἔχουμε πολλὰ στοιχεῖα ἀπὸ τὰ μικρὰ του χρόνια. Δὲν εἶναι ὅπως παλιὰ ποὺ ἔμενε ἀπὸ στόμα σὲ στόμα νὰ διαδώσουν κάτι. Ἐδῶ ἔχουμε στοιχεῖα ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ τὰ ἔζησαν. Καί, μάλιστα, συγκεκριμένα θὰ πῶ καὶ γιὰ τὸν ἑαυτὸ μου.
Ὑπῆρξαν ἄνθρωποι ἀπαρατήρητοι ποὺ γνώριζαν πάρα πολλὰ πράγματα. Εἶχα γνωρίσει κι ἐγὼ ἕναν ἀπὸ αὐτούς. Κάποιον Μάρκο, ἕνας τορναδόρος ἦταν. Καθόταν ἐκεῖ στὴ γωνία πίσω ἀπὸ τὸ «Χατζηκώστα», πίσω ἀπὸ τὸν Ἅγιο Νικόλαο, κάτω ἐκεῖ πέρα, καὶ κάποτε θέλησα νὰ τὸν πάω μιὰ βόλτα ἐκεῖ κάτω στὸ παραλίμνιο καὶ νὰ πᾶμε στὴ Μητρόπολη γιὰ τὸν ἑσπερινό. Κι ὅταν τὸν πέρασα ἀπὸ τὸ στενό, ἕνα στενὸ ποὺ εἶναι ἐκεῖ πέρα, ἄρχισε νὰ χτυπιέται καὶ νὰ μοῦ λέει: «Μπά! Μπά!».

«Τί ἔπαθες;» τοῦ εἶπα.